Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Η ΕΡΥΘΡΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ

Στην άκρη του δρόμου οι ρόδες του αυτοκινήτου
ορίζουν αποστάσεις και γραμμές παρελθόντων
με ανάμικτα χρώματα.

Ο νεαρός κότσυφας αδιαφορεί
για την ταχύτητα των γεγονότων
σιγοσφυρίζοντας το Ανοιξιάτικο κίτρινο.

Κι εσύ κρατάς το τιμόνι
σίγουρη για την πορεία του δρόμου σου

Αποκλίνουσα από την "ερυθρά της οδού"

Αποκλίνουσα των συμβάσεων.


//Αφιερωμένο στον ανοιξιάτικο κότσυφα που συναντώ κάθε πρωί//

ALFA ROMEO


Θαύμασα τον Παρθενώνα
και στην κάθε του κολόνα
βρήκα τον χρυσό κανόνα

Όμως σήμερα το λέω
βρίσκω το καλό κι ωραίο
σε μια σπορ Alfa Romeo

Καλοκαίρια και χειμώνες
να ‘ναι γύρω μου ελαιώνες
πίσω μου όλ’ οι αιώνες

Κι όπου μπρος μου ο δρόμος βγάζει
και σε πειρασμό με βάζει
δώσ’ του να πατάω το γκάζι

Με τη δύναμη του λιόντα
και με του πουλιού τα φόντα
πιάνω τα εκατόν ογδόντα

Γεια σας θάλασσες και όρη
γεια σας κι έχω βάλει πλώρη
για της Αστραπής την Κόρη.

Οδυσσέας Ελύτης "Τα Ρω του Ερωτα"/ Ανορθογραφίες

Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ


Διάλεξες να ταξιδέψεις ενώ το δελτίο καιρού
ανήγγειλε καταιγίδα

Οι συνοδοιπόροι, στη μέση της διαδρομής
δείλιασαν μπροστά της

Εσύ όμως γνώριζες ότι
Θα επιζήσεις της καταιγίδος

Για να γευθείς την ομορφιά του τοπίου
και τη Μοναξιά του Ουράνιου Τόξου...

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

ΤΟ ΠΑΝΙ


Μ’ ένα πανί πηγαίνω
δίχως κουπί
Μ΄ένα πανί φουσκώνω
Στα στήθια τη ζωή.
* * *
Περνάω από χώρες
και από στεριές
Μα οι πιο όμορφές μου ώρες
Είν’ οι φουσκοθαλασσιές.
* * *
Μ’ ένα πανί πηγαίνω
δίχως κουπί
Μ΄ένα πανί φουσκώνω
Στα στήθια τη ζωή.
* * *
Κι όταν θα σταματήσω
τον κόσμο να μετρώ
Απ΄την αρχή θ΄αρχίσω
και πάλι να μεθώ.
* * *
Μ’ ένα πανί θα πάω
δίχως κουπί
μ΄αρμύρα θα μετράω
για πάντα τη ζωή.

THE LILLY - ΤΟ ΚΡΙΝΟ


The modest Rose puts forth a thorn,
The humble Sheep a threat’ning horn;
While the Lilly white shall in Love delight,
Nor a thorn, nor a threat, strain her beauty bright.


Απ΄το ρόδο βγαίνει αγκάθι
κι απ΄το πρόβατο προβαίνει
κέρατο τρομαχτικό.
Μον΄το κρίνο, δες εδώ
άσπρο είναι κι άσπρο μένει.
Η αγάπη τί να πάθει;

William Blake "Τα τραγούδια της Πείρας" μετάφραση Γιώργος Μπλάνας- Εκδόσεις ΕΡΑΤΩ

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

Το Σάββατο 28 Μαρτίου 2009 σβήνουμε τα φώτα στα σπίτια μας για μια ώρα από τις 20:30 (αν δεν κάνω λάθος) διότι είναι η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ. (αλήθεια έφθασε η ώρα της;)
Έτσι σκέφτηκαν κάποιοι ότι είναι σωστό να γίνει ώστε να ευαισθητοποιηθούν οι πολίτες του κόσμου και να σώσουμε τον πλανήτη. Η Ελλάδα δε, ήταν από τις πρώτες χώρες στον κόσμο που δήλωσαν συμμετοχή σε αυτή την εκστρατεία σωτηρίας της Γής!!!
Αλήθεια τα μυαλά που σκέφτηκαν αυτή - την έστω συμβολική - κίνηση με μηνύματα προς όλους τους αποδέκτες, πιστεύουν ότι με αυτόν το πανηγυρικό τρόπο θα ιδρώσει το αυτί κανενός και θα παύσουν να προσθέτουν το λιθαράκι τους ή μάλλον το "συννεφάκι" τους στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, στη μόλυνση της ατμόσφαιρας, στη μανία καταστροφής του περιβάλλοντος;

Έχω τις επιφυλάξεις μου και συγκεκριμένα:

Τα κράτη ανά την υφήλιο θα φροντίσουν να περιορίσουν τους ρύπους και πώς;
Πως θα περιορίσουν τους ρύπους των αεροπλάνων; Θα τα αντικαταστήσουν με αερόστατα;
Θα μειώσουν τον πληθυσμό των αγελάδων; (ναι και αυτές συμβάλλουν με τα αέριά τους στο φαινόμενο του θερμοκηπίου)
Και τι θα τρώμε εμείς οι δυτικοί πεινασμένοι; Τι λες καλέ με ξεροκόματο θα τη βγάζουμε;
Θα αναγκάσουν τους βιομήχανους να περιορίσουν τους ρύπους και με ποιο τρόπο, αφού αν τους βάλλουν χέρι θα κοπούν οι επιχορηγήσεις προς τους πολιτικούς και τα κόμματά τους!!
Θα σταματήσουν να καταστρέφουν τον Αμαζόνιο;
Μα αφού θέλουμε χαρτί, πολύ χαρτί για να γράφουν οι δημοσιογράφοι στις εφημερίδες τους και να κάνουν τα αφεντικά τους (βαρώνους του Τύπου) πλουσιότερα.
Θέλουμε περισσότερη μεταλλαγμένη σόγια και τα κούτσουρα του Αμαζονίου μας εμποδίζουν να τη φυτεύσουμε, πρέπει να τα κόψουμε.
Θα σταματήσει η δική μας ΔΕΗ να χρησιμοποιεί κάρβουνο; Μα τι λέτε τώρα, ξέρετε πόσο κάρβουνο έχουμε ακόμα; Να μας μείνει αμανάτι;
Άλλωστε ο Κούρκουλος έχει πεθάνει, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα και ουδεμία αντίρρηση για τη χρήση του!!!
Θα αναγκασθούν οι Η.Π.Α να υπογράψουν το Πρωτόκολλο του Κιότο;
Χεστήκανε για το Πρωτόκολλο. Χεστήκανε για τα Πρωτόκολλα. Το μόνο Πρωτόκολλο που τους ενδιαφέρει είναι το Πρωτόκολλο της Ηγεμονίας του Πλανήτη και τίποτα άλλο.
Θα απαγορεύσει η κυβέρνηση να έχουν τζίπ μεγάλου κυβισμού οι βουλευτές μας;
Και πώς θα ξεχύνονται τα Σαββατοκύριακα στις επαρχίες τους προς άγραν πελατών; Αντε καλά προς επικοινωνία με τους ψηφοφόρους τους!!
Τα ερωτήματα είναι ατέλειωτα και μόνοι μας μπορούμε εύκολα να δώσουμε απαντήσεις οι οποίες δυστυχώς δεν είναι και τόσο αισιόδοξες.

Αλλά κι εμείς οι πολίτες του πλανήτη αυτού:

Θα παύσουμε να χύνουμε ασυλλόγιστα το νερό;
Και πώς θα καθαρίσουμε το ξυραφάκι ρε φίλε αμα δε χύσουμε δυο λίτρα νερού σε κάθε κόντρα; Μιλάς εκ του ασφαλούς γιατί δεν ξυρίζεσαι, καθότι γενειοφόρος...
Θα αρχίσουμε να χωρίζουμε ανακυκλώσιμα και μη σκουπίδια στα σπίτια μας;
Καλά άλλους μπελάδες δεν είχαμε, διαλογή στα σκουπίδια θα κάνουμε τώρα. Αντε και κάναμε!! Σε ποιον κάδο του Δήμου θα τα ρίξουμε εξυπνάκια;
Θα σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε πλαστικές σακκούλες;
Και που θα βάλλει τα ψώνια της από το carrefour η γυναίκα μου ρε μεγάλε; Στο δισάκι πανωσάμαρα στο γάιδαρο ή στα κοφίνια;
Θα κόψουμε την κακιά συνήθεια να αφήνουμε τις ηλεκτρικές μας συσκευές στην αναμονή; Μα τι λές τώρα θα σηκωθώ από τον καναπέ μόλις περιδρόμιασα να πατήσω το κουμπί της τηλεόρασης αφού έχω τηλεκοντρόλ; Εσύ θα μας πας στην εποχή που σηκωνόμασταν εκατό φορές τη μέρα για να πατήσουμε και να ρυθμίσουμε το κουμπί να πιάσουμε την ΥΕΝΕΔ!!
Θα ρυθμίσουμε τον πλυντήριο ρούχων να πλένει σε χαμηλή θερμοκρασία;
Τιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι; (Ωχ άκουσε η γυναίκα μου από την κουζίνα!) Και πώς βρε θα καθαρίσω την μαυρίλα στο πουκάμισό σου που κάνεις οικονομία στο νερό και δεν πλένεις καλά το λαιμό ; Πως θα καθαρίσει το σώβρακοοοοοοοοοο;

Αυτά κι άλλα πολλά ερωτήματα θα μπορούσα να θέσω φίλοι μου και πάλι οι απαντήσεις των θα ήταν εύκολες.

Το μόνο σίγουρο λοιπόν από αυτή την εκδήλωση είναι ότι θα ληφθούν κάποιες φαντασμαγορικές φωτογραφίες από τους δορυφόρους με τη Γη φωτισμένη και τη Γη σκοτεινή ( για τον δυτικό κόσμο μιλάμε, διότι η Αφρική είτε είναι η Ωρα της Γης, είτε δεν είναι - που πάντα δεν είναι - σκοτεινή θα είναι και μαύρη)
Θα γίνουν κάποιες συζητήσεις στα κωλακάναλά μας και ύστερα θα ξεχαστεί το γεγονός, θα ξεχαστεί και η Γη η οποία και πάλι θα φωταγωγηθεί πλουσιοπάροχα.

Ααααα!! Ξέχασα......

Εκμεταλλευτείτε, εσείς κυρίως που ζείτε σε πόλεις, εκείνη την ώρα τη συσκότισης (αν ο δήμαρχός σας βέβαια έχει τέτοιου είδους ευαισθησίες)να δείτε επιτέλους τ΄αστέρια στον ουρανό να τρεμοσβήνουν, τη σπείρα του Γαλαξία μας (γαλακτική οδό) και προσευχηθείτε να ζήσουν τα εγγόνια μας σε έναν άλλο πλανήτη, φορτωμένα όμως με εμπειρίες από την καταστροφή αυτού του πλανήτη που εμείς οι παππούδες και γιαγιάδες τους καταφέραμε με τις μαλακίες μας να καταστρέψουμε.

Το μόνο ΣΙΓΟΥΡΟ από αυτή τη συσκότιση είναι ότι στα τέλη Δεκεμβρίου 2009 θα έχουμε αύξηση των γεννήσεων. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι τα παιδιά αυτά θα είναι τα Παιδιά της Γής (αν και πολύ αμφιβάλλω τουλάχιστον για τα Ελληνόπουλα που θα γεννηθούν, αφού εδώ ουδέποτε το γαμήσι έχει συνδεθεί με περιβαλλοντική ευαισθησία ακόμη και αν λαμβάνει χώρα στο κυμοθάλασσο)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όσοι σκοπεύουν να εκμεταλλευθούν αυτή την ώρα για ερωτικές περιπτύξεις, αλλά δεν τα πάνε καλά με την παιδεία, ας φροντίσουν από τώρα να προμηθευτούν ... προφυλακτικά.

Καλή διασκέδαση........

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

ΠΕΡΙ ΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΡΩΤΟΣ

« Τρεîς μόνους κρατήρας εγκεραννύω τοις εû φρονοûσι, τον μεν υγείας ένα,
τον δε δεύτερον έρωτος ήδονñς τε, τόν τρίτον δ’ ύπνου, ο δε τέταρτος ούκ έτι
ημέτερος έστ, αλλ’ύβρεος, ο δε πέμπτος βοñς, έκτός δέ κώμων ..............

δέκατος δέ μανίας,......»

Εύβουλος (κωμικός ποιητής)

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ




Οι γυναίκες που αγαπήσαμε αιωρούνται
Σταφύλια ώριμα
Και μας θυμίζουν
Τους καινούριους καρπούς που δεν γευτήκαμε
Μικρά παιδιά…

Οι γυναίκες που θ΄αγαπήσουμε
Ξεκουράζονται στο μάτι του βλαστού
Που κοιμάται
Περιμένοντας τον τρύγο των εφήβων

Οι γυναίκες που αγαπήσαμε
Ή θ΄αγαπήσουμε
Μάταια περιμένουν τους νέους
Που παίζουν ανυποψίαστα στ΄αμπέλι
Κυνηγώντας να σκοτώσουν σκαθάρια
Αγνοώντας ότι
Η απόσταση ανάμεσα στην αθωότητα
Και την ηλικία των αμπελόφυλλων
Έχει πεθάνει…..

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ

Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

ΕΝΑΣ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ


Περνά καθημερινά από μπροστά μου, ακουμπώντας πάνω στο μπαστούνι τα χρόνια που βαραίνουν τη θύμηση και την ύπαρξή του.
Απλός, κάτασπρος γενειοφόρος, το ίδιο πάντα ατημέλητος, αψηφά ακόμα και τη βροχή που σήμερα πέφτει δυνατή πάνω στις αστικές ομπρέλες μας.
Κάθε φορά προσπαθώ να του πω μια καλημέρα, αλλά ποτέ μέχρι σήμερα δεν το κατάφερα. Ποτέ δεν συναντήθηκαν τα βλέμματά μας. Κοιτάζει πάντα χαμηλά, σα να προσπαθεί να μετρήσει κάθε χαλίκι που πατά, σα να ρουφά ενέργεια από τη γη στο κάθε του βήμα. Δεν είδα ποτέ τα μάτια του...
Πάνω, κάτω... Κάθε μέρα η ίδια διαδρομή, η ίδια ώρα, η ίδια κίνηση!!!
Ποια όνειρα απραγματοποίητα αλήθεια κουβαλά;
Πόσο περήφανα σκυφτά προχωρεί χωρίς να ζητά από τους ανθρώπους την καλημέρα τους, χωρίς να την έχει ανάγκη!!!
Δεν γνωρίζω ποιός είναι και αποφάσισα να μην επιδιώξω να το μάθω ποτέ..
Μου αρκεί που βαδίζει μόνος και δε ζητά τίποτα μέσα στη βροχή.
... Ούτε μια ομπρέλλα!!!!

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

A LITTLE GIRL LOST


Νικηφόρος Λύτρας "Το φίλημα" Εθνική Πινακοθήκη


Children of the future Age,
Reading this indignant page
Know that in a former time
Love, sweet Love, was thought a crime!

Στα πολύ παλιά τα χρόνια
που δεν είχε κρύα και χιόνια
δυο χαρούμενα παιδιά
τρεχοβόλαγαν γυμνά:
τα προστάτευε του ήλιου η μητέρα ζεστασιά.

Με τα χρόνια έγιναν νέοι
τρυφεροί, αθώοι και ωραίοι
και μια μέρα ξαφνικά
συναντήθηκαν κρυφά:
ήταν η ώρα που η νύχτα την κουρτίνα της τραβά

Εφευγε το φως χανόταν
το ζευγάρι μας κυλιόταν
στα χορτάρια όπως παλιά,
μα οι γονείς ήταν μακριά
κι όλα ήσυχα: η παρθένα κάθε φόβο της ξεχνά

Χόρτασαν φιλιά και χάδια
κι αποφάσισαν τα βράδια
να πηγαίνουνε κρυφά
και να παίξουν αγκαλιά,
όταν όλοι κουρασμένοι θα΄χαν κοιμηθεί βαθιά.

Τρέχει αυτή την άλλη μέρα
στον καλό της τον πατέρα,
μα εκείνος την κοιτά
σαν παπάς στην εκκλησιά.
Πάει η χαρά της! Τρέμει και ακούει λόγια σκληρά:

"Ονα δύστυχο παιδί μου,
συμφορά μου και ντροπή μου,
πες μου πώς, με τι καρδιά
πέφτεις τόσο χαμηλά
και βουτάς στην αμαρτία τα λευκά μου τα μαλλιά;"

William Blake "Songs of Experience" Μετάφραση Γιώργος Μπλάνας.

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

ΑΜΟΡΓΟΣ



"...Xρόνια και χρόνια πάλεψα με το μελάνι και το σφυρί βασανισμένη καρδιά μου
Mε το χρυσάφι και τη φωτιά για να σου κάμω ένα κέντημα
Ένα ζουμπούλι πορτοκαλιάς
Mιαν ανθισμένη κυδωνιά να σε παρηγορήσω
Eγώ που κάποτε σ' άγγιξα με τα μάτια της πούλιας
Kαι με τη χαίτη του φεγγαριού σ' αγκάλιασα και χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους
Πάνω στη θερισμένη καλαμιά και φάγαμε μαζί το κομένο τριφύλλι
Mαύρη μεγάλη μοναξιά με τόσα βότσαλα τριγύρω στο λαιμό τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου..."

Νίκος Γκάτσος

CAMBAY' S WATER


Cambays Water

Φουντάραμε καραμοσάλι στο ποτάμι.
Είχε ο πιλότος μας το κούτελο βαμμένο
"κι αν λείψεις χίλια χρόνια θα σε περιμένω"
ωστόσο οι κάβοι σου σκληρύναν την παλάμη.

Θολά νερά και μίλια τέσσερα το ρέμα,
οι κούληδες τρώνε σκυφτοί ρύζι με κάρι,
ο καπετάνιος μας κοιτάζει το φεγγάρι,
που 'ναι θολό και κατακόκκινο σαν αίμα.

Το ρυμουλκό σφύριξε τρεις και πάει για πέρα,
σαράντα μέρες όλο εμέτραγες τα μίλια,
μ' απόψε -λέω- φαρμάκι κόμπρα είχες στα χείλια,
την ώρα που 'πες με θυμό: "Θα 'βγω άλλη μέρα..."

Τη νύχτα σου 'πα στο καμπούνι μια ιστορία,
την ίδια που όλοι οι ναυτικοί λένε στη ράδα,
τα μάτια σου τα κυβερνούσε σοροκάδα
κι όλο μουρμούριζες βραχνά: "Φάλτσο η πορεία..."

Ξημέρωσε κ' ήρθε ο φακίρης με τα φίδια,
η Μαχαράνα του Μαζόρ δε φάνηκε όμως!...
Μ' αισχρές κουβέντες τον επείραζε ο λοστρόμος
και του πετούσε απά στα φίδια του σκουπίδια.

Σαλπάρουμε! Μας περιμένουν στο Μπραζίλι.
Το πρόσωπό σου θα το μούσκεψε το αγιάζι.
Ζεστόν αγέρα κατεβάζει το μπουγάζι
μα ούτε φουστάνι στη στεριά κι ούτε μαντήλι.

Νίκος Καββαδίας

ΤΑ ΒΕΛΗ



Ένα κορίτσι σ΄ένα κήπο
Δύο γυναίκες σε μια γλάστρα
Τρία κορίτσια στην καρδιά μου
Άνευ ορίων άνευ όρων

Μια παλάμη σ΄ένα τζάμι
Μια παλάμη σ΄ένα στήθος
Ένα κουμπί να ξεκουμπώνεται
Ένα βυζί που αποκαλύπτεται
Ενώ ο Τοξότης με τα βέλη
Λάμπει ψηλά στον ουρανό
Άνευ ορίων άνευ όρων.

Ανδρέας Εμπειρίκος "Ενδοχώρα"

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ


Πεταλούδα βουτηγμένη στο κίτρινο
Αναγγέλει την Άνοιξη

Πόσο ψηλά μπορούν να πετάξουν τα φτερά της
Αφού τα έχεις φυλακίσει
Στα δάχτυλά σου!

Πώς μπορεί κανείς να δραπετεύσει
Πάνω στο κίτρινο
Αφού το έχεις φυλακίσει
Στα στήθη σου!

Γιατί να μη μπορώ να ζήσω
Για μια μέρα
Σαν κίτρινη πεταλούδα;

ΕΛΠΙΔΑ


Κάποτε θάρθουν

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα

[Στίχοι: Λ.Παπαδόπουλος - Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης - Π.Σιδηρόπουλος]

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

ΜΟΝΑΞΙΑ


Πως μπορεί κανένας να δώσει τον ορισμό της μοναξιάς; Αν προσπαθήσεις να θέσεις γραμμές και σύνορα μέσα στα οποία να οριοθετήσεις την έννοια, νομίζω θα είναι σκέτη αποτυχία. Η μοναξιά δεν έχει όρια, ούτε σύνορα, ούτε καλούπια και φόρμες. Η κάθε στιγμή που ζούμε είναι μια μοναχική στιγμή, μια δική μας στιγμή, έστω και αν τη μοιραζόμαστε με άλλους. Ασυνείδητα εντάσσουμε τη μοναχικότητά μας μέσα στις αγκαλιές, τις συναναστροφές, τις προσεγγίσεις των άλλων, ή ακόμα και τον όχλο για να ξορκίσουμε τη μοναξιά. Πάντα όμως μας καθορίζει και μας ακολουθεί. Μπορεί να γίνει πηγή δημιουργίας, αλλά και αιτία σύνθλιψης και ψυχικής απομόνωσης.

Ο κάθε άνθρωπος είναι κατά πρωταρχική φύση μοναχικός, ώσπου ανακαλύπτει το φόβο. Ο φόβος τον οδηγεί στην αγκαλιά της μάνας, στην αγκαλιά του συντρόφου, στον συγχρωτισμό του με τους άλλους. Ο φόβος της ζωής και του θανάτου. Είναι δυο αναλλοίωτες σταθερές που καλείται συνεχώς να αντιμετωπίζει ή έστω να διαχειρίζεται.

Η επιλογή της μοναχικότητος σημαίνει επιλογή ελευθερίας, ασυμβίβαστη φύση και λύτρωση από το φόβο της ζωής και του θανάτου. Το τίμημα αυτής της μοναχικότητας είναι η ΜΟΝΑΞΙΑ ως πρωταρχική ουσία της ίδιας της ύπαρξης.

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009


Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει.
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα.
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα.

Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ' όλα
δε στο 'χω πει ακόμα…

(Nazim Hikmet απόδοση: Γιώργος Παπαλεονάρδος)

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

ΕΝΑΣ ΣΤΙΧΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ

Όλα τα ζώα στον Παράδεισο αλητεύουν
Και στις αλάνες του με τα παιδιά μαζί ορμούν,
πόσο αλήθεια των ανθρώπων οι κακίες περιττεύουν,
όταν παιδιά και σκύλοι ζήσαν, φύγαν, μα αγαπούν.

ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ

Γεννηθήκαμε ανυποψίαστοι των δυνάμεων που καθορίζουν τη ζωή μας. Γυμνοί στην αγκαλιά της μάνας μας στο πρώτο κλάμα, βυζάξαμε την αρχή του ταξιδιού και τη συνέχιση της περιπλάνησης των γενεών. Στην πορεία ο ΧΩΡΟΣ μας επιβλήθηκε χωρίς κανείς να μας ρωτήσει, μέχρι τον απογαλακτισμό και την ενσυνείδητη διαμόρφωση της κάθε επιλογής μας.
Οι Επιλογές διαμόρφωσαν καινούριους χώρους γύρω μας, αρχικά συναρπαστικούς, εμποδίζοντας τη διάσταση του ΧΡΟΝΟΥ να εισέλθει στο μυαλό, την ψυχή και το σώμα…
Ποια οικονομία επιβάλλει κάποια στιγμή το ΧΡΟΝΟ, όταν οι επιλογές δεν μπορούν πια να διαμορφώσουν ομόκεντρα σύμπαντα, όταν οδηγούμαστε αναπόφευκτα σε παράλληλα σύμπαντα όπου οι δυο έννοιες, όχι μόνο δεν συνυπάρχουν, αλλά μερικές φορές αντιπαλεύουν;
Ποια δύναμη καθορίζει πότε και πού θα γνωρίσουμε κάποιους ανθρώπους που θα επηρεάσουν τη ζωή μας και με ποια κριτήρια θα γίνει αυτό και γιατί μερικές φορές ορίζει η δύναμη αυτή το Χώρο και το Χρόνο ως παράλληλες γραμμές που δεν τέμνονται στο άπειρο;
Μπορεί η Επιλογή και πάλι να ενώσει αυτές τις γραμμές και ποιο το κόστος του έργου;
Υπέροχη η περιπλάνηση και η δημιουργία ομόκεντρων συμπάντων, αλλά συνάμα και τόσο δύσκολη!! Απαιτεί δύναμη ψυχής, θάρρος και πόλεμο εναντίον του ΧΩΡΟΥ που μας επιβλήθηκε ή δημιουργήσαμε και του ΧΡΟΝΟΥ που σιγά-σιγά και ύπουλα μας επιβάλλεται.
Χρειάζεται να ματώσει κανείς για να ενώσει δυο παράλληλες γραμμές ενάντια στους νόμους της γεωμετρίας και του ορθολογισμού, να βάλει δυο παράλληλα σύμπαντα το ένα μέσα στο άλλο..

Ίσως το τραγουδάκι που παραθέτω να λέει τα ίδια, μπορεί και περισσότερα.

«…..Πήγα κι έπιασα ένα σπίτι
με βεράντα τον πλανήτη
να σε βλέπω μες στ’ αστέρια
σαν κομήτη που περνά.
Η μορφή σου έχει αφήσει
μόνο μια τροχιά στη φύση.
Μα πώς θες αν δε σ’ αγγίζω
να σε ρίχνω στη καρδιά.......»

ΜΑΝΟΣ


Καλή εβδομάδα. Ας μη ξεχνάμε το Μάνο.

[Μεταφόρτωση από blog Nyxterino]

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009

OPERA ΘΑΪΣ: Από το πλατό της αμαρτίας στην έρημο της μετάνοιας









ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ

Τη «Θαΐδα» επέλεξε το Μέγαρο Μουσικής για τη μία και μοναδική σκηνική παραγωγή λυρικού έργου -άλλοτε προσφέρονταν δύο και περισσότερες!- της τρέχουσας καλλιτεχνικής περιόδου. Η όπερα του Μασνέ παρουσιάστηκε στην αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη» (7-3-2009) σε υπερπαραγωγή εκπληκτικού όσο και προκλητικού πλούτου, η οποία, όπως και τόσες αντίστοιχες προηγούμενες, πιθανότατα ουδέποτε θα προσφερθεί σε αναβίωση...


Μέγαρο Μουσικής «Θαΐς»: Η αλεξανδρινή εταίρα (Μαρλίζ Πέτερσεν) υποκύπτει στο κήρυγμα του μοναχού Αθαναήλ (Αντονι Μάικλς-Μουρ)
Εργο που τα τελευταία χρόνια έχει ξαναγίνει δημοφιλές στο πλατύ κοινό κυρίως χάρη στην ταύτισή του με την Αμερικανίδα υψίφωνο Ρενέ Φλέμινγκ, η «Θαΐς» είναι μια αντιπροσωπευτικά γαλλική όπερα του τέλους του 19ου αιώνα. Αντιμέτωπος με μια υπόθεση, η υποτιθέμενη ηθικολογική θεματική της οποίας δύσκολα υποστηρίζεται σήμερα, ο Γάλλος σκηνοθέτης Αρνό Μπερνάρ αναζήτησε αναφορές σε αντίστοιχες νεότερες «μυθολογίες», συνθέτοντας μια συνειδητά χαλαρή, αποσπασματική δραματουργία. Ετσι, αντικατέστησε την αμαρτωλή Αλεξάνδρεια των πρώτων χριστιανικών αιώνων με τον διαβόητα έκλυτο κόσμο της κινηματογραφικής show-biz της «τρελής» δεκαετίας του '20, αποδίδοντας την εταίρα Θαΐδα ως θεά της οθόνης. Τελείως μετέωρο άφησε τον προσδιορισμό του τόπου συνάντησης των φανατικών μοναχών με τη Θαΐδα-βαμπ (αραβική Βόρεια Αφρική, Καλιφόρνια, Παρίσι;), καθιστώντας συνεπώς δύσκολα πιστευτά και τα όσα συνέβαιναν μεταξύ τους.

Η όπερα δόθηκε με κάποιες περικοπές, σημαντικότερη των οποίων ήταν η προτελευταία σκηνή του Αθαναήλ με τους κοινοβιάτες. Εύστοχη υπήρξε η εικονογράφηση των ενύπνιων πειρασμών του Αθαναήλ με σκηνές ερωτικής αποπλάνησης από ταινίες βωβού κινηματογράφου· αντίθετα, η στιγμιαία προβολή του πάσχοντος προσώπου της Ζαν Ντ' Αρκ (Ντράγιερ, 1928) την κρίσιμη στιγμή που ξεψυχά η εξαγνισμένη Θαΐς παρενέβαλε μια πασίγνωστη, «ιερή» εικόνα του βωβού με ολότελα ασύμβατα συμφραζόμενα... Επιστρέφοντας -για μια φορά κυριολεκτικά!- στην εποχή του ασπρόμαυρου, ο σκηνογράφος Νίκος Πετρόπουλος στήριξε την πρόταση του σκηνοθέτη με δυο σκηνικούς τόπους. Οι δύο ακραίες πράξεις, α' και γ', δόθηκαν σε ολότελα κενό, νυχτερινό (;) σκηνικό πεδίο που υποτίθεται απέδιδε την έρημο των ασκητών. Επιδιώκοντας μέγιστη δυνατή αντίθεση, η «αλεξανδρινή» μεσαία πράξη διαδραματίστηκε σε ένα κινηματογραφικό πλατό εποχής, φιλοξενούμενο σε μια παροπλισμένη σκηνή (;) θεάτρου του 19ου αιώνα. Ατυχώς, αυτή η σφύζουσα από χρώμα εποχής σκηνική εικόνα παραφορτώθηκε με αποσυντονιστικά φλύαρη, νευρικά υπερκινητική πολυκοσμία κομπάρσων και χορωδών, που τελικά συσκότιζαν τη δράση και επισκίαζαν τα όσα διαμείβονταν μεταξύ των πρωταγωνιστών. Ομως η αργή απόσυρση του ακινητοποιημένου πλάνου της «αλεξανδρινής» σκηνής θύμισε το καβαφικό «...αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει» και ήταν από τις πιο δυνατές σκηνικές εικόνες της παράστασης... Εξοχα ήταν τα κοστούμια «Τσάρλεστον» της Κάρλα Ρικότι.

Μουσικά η παράσταση ήταν πολύ καλή: ισορροπημένη, με ωραίες, μεστές ερμηνείες που συνδυάζονταν ευδιάκριτα σε αντιθετικά πορτρέτα. Η πρώτη διανομή είχε ως άξονα ένα θαυμάσιο λυρικό δίδυμο. Τον επώνυμο ρόλο ενσάρκωσε η γνώριμη στο αθηναϊκό κοινό Γερμανίδα λυρική υψίφωνος Μαρλίζ Πέτερσεν. Με λαμπερή, ευκίνητη, ανάλαφρη φωνή τραγούδησε δίχως αισθητή δυσκολία -παρ' εκτός στις λιγοστές, πολύ υψηλές νότες- τον ρόλο της Αλεξανδρινής εταίρας· ωστόσο, αν και υπέρκομψη, η σκηνική της παρουσία δεν ανέδιδε τον αναμενόμενο επικίνδυνο ερωτισμό. Σκηνικά υποβλητικός, ο Αγγλος βαρύτονος Αντονι Μάικλς-Μουρ τραγούδησε με φωνή θερμή, ηχηρή, αδιάλειπτα παλλόμενη από ανήμερο εσωτερικό πάθος, ενσαρκώνοντας με απόλυτη πειστικότητα τον υπερόπτη μοναχό Αθαναήλ που επιμένει να «σώσει» την πόρνη Θαΐδα. Καλοί υπήρξαν όλοι οι Ελληνες μονωδοί στους δεύτερους και βοηθητικούς ρόλους. Ο τενόρος Αντώνης Κορωναίος ενσάρκωσε ένα ταιριαστά ξένοιαστο πορτρέτο του ηδονοθήρα Νικία, η Αγγελική Καθαρίου και η Ειρήνη Κυριακίδου υπήρξαν πειστικά παιχνιδιάρες ως θεραπαινίδες Μυρτάλη και Κρομβίλη, η Βασιλική Καραγιάννη θαυματούργησε με τις κρυστάλλινες υψηλές νότες της στον καρατερίστικο ρόλο της αυλητρίδας, ενώ ο Χριστόφορος Σταμπόγλης και η Αλεξάνδρα Παπατζιάκου ενσάρκωσαν με το δέον βάρος τον ηγούμενο Παλαίμονα και την ηγουμένη Αλβίνα αντίστοιχα. Εκ των μάχιμων κορυφαίων βετεράνων της μπαγκέτας, ο Γάλλος αρχιμουσικός Μισέλ Πλασόν άντλησε από την Ορχήστρα των Χρωμάτων μια εντυπωσιακά καλή προσέγγιση του πεμπτουσιακά γαλλικού ήχου που απαιτεί ο Μασνέ: τονικά ακριβή, με ηδονικά ρευστή αλλ' ουδέποτε πλαδαρή φραστική και εύπλαστα, αισθαντικά κορυφούμενα σχήματα φόρτισης-αποφόρτισης. Η Χορωδία της ΕΡΤ τραγούδησε με ακρίβεια και πειθαρχία.


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/03/2009

OPERA ΡΟΥΣΑΛΚΑ


Με λύπη διάβασα στις εφημερίδες ότι την περασμένη Παρασκευή κατά την πρεμιέρα της Οπερας του Ντβοζαρκ «Ρούσαλκα», η οποία ήταν συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Opera de Nice, στην είσοδο του θεάτρου Ολύμπια, μέλη της ορχήστρας της Ε.Λ.Σ που συμμετείχαν στην παράσταση μοίραζαν στο κοινό φυλλάδια με τα οποία κατάγγειλαν τη σκηνοθέτιδα της παράσταση Μαριόν Βασερμάν ότι αλλοιώνει το libretto του έργου προσδίδοντας στον κεντρικό ήρωα ομοφυλοφιλικές τάσεις με ακραίες σκηνές.
Παρότι η παράσταση κύλησε ομαλά , παρουσία του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Κ.Στεφανόπουλου, χωρίς ακρότητες ή χυδαιότητες, στο τέλος το κοινό άρχισε να αποδοκιμάζει την ορχήστρα με φωνές και γιουχαίσματα, ακόμα και κατά τη διάρκεια του χειροκροτήματος των καλλιτεχνών με αποκορύφωμα την εμφάνιση της σκηνοθέτιδος την οποία αγενέστατα δεν επέτρεψαν καν να μιλήσει!!!

Δεν είδα την παράσταση και δεν γνωρίζω τι διαδραματίσθηκε στη σκηνή του θεάτρου, αλλά με θλίβει εν έτει 2009 η ύβρις των συνδικαλιστών μουσικών επί της καλλιτεχνικής δημιουργίας, που υπηρέτησαν μάλιστα, αλλά και η ύβρις του κοινού απέναντι στους ανθρώπους που δημιούργησαν την παράσταση. Όσο δίκαιο και αν είχαν εναντίον της Ορχήστρας, που εκφράσθηκε μάλιστα με συνθήματα του τύπου «να πάει να παίζει η Ορχήστρα στην Τεχεράνη και να φοράει και μπουργκα», δεν έπρεπε σε καμμία περίπτωση να φθάσει η διαμαρτυρία μέχρι την αγενέστατη και αφιλόξενη συμπεριφορά εναντίον της Γαλλίδας σκηνοθέτιδας και των ηθοποιών. Ίσως είναι καιρός να αρχίσουν και οι συνδικαλιστές να αντιλαμβάνονται τη διαφορά ανάμεσα στο εκφράζω γνώμη και υβρίζω. Η οργή και η ύβρις εναντίον δικαίων και αδίκων δεν μπορεί να χαρακτηρίζει ένα πολιτισμένο έθνος και μάλιστα ελληνικό. Κρίμα……

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

UNTITLED

Παιδάκι ένοιωσε για πρώτη φορά την ελευθερία, όταν γυμνός ξέφυγε από την κούνια του κάτω από την γκορτσιά στη μέση του κάμπου και περιφέρονταν μέσα στον ήλιο του καλοκαιριού ανάμεσα στα στάχυα που τον σκέπαζαν, χωρίς να βλέπει κανέναν θεριστή, παρά μόνο τον θεριστή ήλιο, χωρίς να φοβάται και χωρίς να κλαίει, ανυποψίαστος για τη ζωή που ήταν μπροστά του και τον περίμενε. Ευτυχισμένος ένοιωσε τότε τη γη να καίει κάτω από τα γυμνά του πέλματα, την είδε σχισμένη να χάσκει και να ζητά νερό, ενώθηκε για πρώτη φορά μ’ αυτή, έγινε κομμάτι της, άκουσε το θρόισμα των καλαμιών στο πέρασμά του ανάμεσα στα στάχυα τους, μύρισε το ώριμο στάρι, αποτύπωσε στο μυαλό του όλους τους ήχους, τις μυρωδιές και τις εικόνες εκείνου του μεσημεριού και τις ανέσυρε κάθε φορά που είχε ανάγκη από γαλήνη και χαμόγελο.
«Έπρεπε να του είχαμε δέσει το πόδι, σας είπα εγώ..» φώναξε επιδεικτικά εκνευρισμένη η γιαγιά, μόλις τον βρήκαν να χαμογελά σε μια άκρη του κάμπου ανάμεσα στις καλαμιές που σε λίγο θα θέριζαν. Το δέσιμο από τον αστράγαλο του ποδιού, που συνήθιζε ως πρακτική η γιαγιά για να έχει το κεφάλι της ήσυχο, του προκαλούσε εκνευρισμό αρχικά και ύστερα ένα αίσθημα υποταγής ερχόταν να καλύψει την πρώτη αντίδραση. Αργότερα θα ερχόταν με τη σειρά της η λογική να του βάλει τη θηλιά στον αστράγαλο του ποδιού για να του εμποδίσει τα βήματα να ξεμακρύνουν από τη ρίζα της γκορτσιάς στη μέση του κάμπου της ζωής του με τα στάρια και τις θημωνιές…….

[Απόσπασμα από βιβλίο μου]

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ


Τα παιδιά βουτάνε το χέρι στο μέλι
Κι ανεμίζουν του κόσμου τους χάρτες
παλεύουν να κρεμάσουν τις ρώγες στ΄αμπέλι
φυλακτό στο λαιμό τους, κόκκινες χάντρες

Η ζωή τους κοιμάται σε ξένα κρεβάτια
Μικρές θάλασσες με ήλιους γεμάτες
Ρουφάνε Χρώματα, Έρωτες, Πανιά και Κατάρτια
Μα χαθήκαν τα όνειρα πίσω απ΄τους φράχτες.

Τα παιδιά θα παλεύουν τη ζωή να κερδίσουν
τα κορμιά να ενώσουν στα χαλίκια, στην άμμο
Τον ιδρώτα να νοιώσουν, τη ζωή να ζαλίσουν
Το γαλάζιο να κλέψουν
και σεντόνι να το στρώσουνε χάμω.

Τα παιδιά που βουτούσαν το χέρι στο μέλι
ανεμίζοντας του κόσμου τους χάρτες,
τα κορμιά τους ενώνουν στα βότσαλα πάνω
Σαν δυο Θάλασσες με Ήλιους γεμάτες.

Και η ζωή που κοιμάται
σε ξένα κρεβάτια
Χρώματα, Έρωτες, Πανιά και Κατάρτια
Θα θυμάται
πίσω απ΄των τσιγάρων τις καύτρες….

ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ


Έπεσα για να κολυμπήσω
κι άφησα την καρδιά μου πίσω
Άφησα την καρδιά μου χάμω
σαν το κοχύλι μες την άμμο
Πέρασαν όλες οι κοπέλες
με τα μαγιό και τις ομπρέλες
Ύστερα πέρασαν οι φίλοι
κανείς δε βρήκε το κοχύλι
Χρόνους και χρόνους κολυμπάω
που να ν' η αγάπη για να πάω
Έφαγε η θάλασσα το βράχο
κι έμεινε το νησί μονάχο

Οδυσσέας Ελύτης [Τα Ρω του Ερωτα]

ΘΑΛΑΣΣΑ-ΟΥΡΑΝΟΣ

Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ

Eίπες: θα είμαι κάπου εκεί. Κάπου εκεί στην απεραντοσύνη του ωκεανού του διαδικτύου. Ας παίξουμε ένα παιχνίδι. Το «ψάξε να με βρείς». Εγώ δεν θα κρυφτώ, αλλά δε θα με βλέπεις.

Είπα: Βρέχει έξω και δεν έχω πάρει μαζί μου την ομπρέλα. Δεν ξέρω το δρόμο

Eίπες: Μη χάνεσαι στους δρόμους, αλλά κοίταξε να βρεις το δρόμο σου. Μη φοβάσαι τη βροχή, δεν βρέχει.

Είπα: Ο καθρέπτης μπροστά σου αντανακλά το είδωλο του γυμνού σου κορμιού άπειρες φορές. Ποια από όλες τις μορφές είναι η αληθινή;

Eίπες: Κι εγώ και το είδωλό μου είμαστε αληθινές. Φώναξε και θα σε ακούσουμε. Κι εγώ και το είδωλό μου. Μη χάνεσαι.

Είπα: Γιατί δε βλέπω τη σκιά σου;

Eίπες: Δεν έχω σκιά. Είμαι εδώ απέναντί σου. Στα σκοτεινά δεν υπάρχουν σκιές. Μην ανάβεις το φως, αντιπαθώ τις σκιές. Μισώ τη σκιά του εαυτού μου. Προτιμώ τον πολλαπλασιασμό του μέσα από άπειρες αντανακλάσεις. Γίνε ο καθρέπτης μου……

Χ.Λ

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΜΠΑΛΑΝΤΑ


Η πολιτεία κοιμάται,
Αργά κάποιος γέρνει
Ένας ίσκιος θυμάται
Την πρώτη ερωμένη.


Οι ανθρώποι μονοιάσαν
Στην πρώτη φωλιά τους
Τα χρόνια περάσαν
Μα μένει η σκιά τους

Κι εσύ που πεθαίνεις
Στην άκρη του Κόσμου

Κι εσύ που γεννιέσαι
Στην κόψη του κόσμου

Μικρούλα αγάπη
Τον Έρωτα δώσμου.

Χ.Λ 1985

Η ΜΠΟΡΑ



Η μπόρα, η μπόρα!
Και οι βαριές νότες της βροχής
Ρίχνουν στο πλακόστρωτο
Τη Λήθη του χωρισμού

Μουσική αιώνιου θανάτου….

ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΕΘΡΟΣ

Είμαι ελεύθερος…. γιατί έχω πλέον εχθρούς που επιβουλεύονται την ελευθερία του μυαλού μου.

Η ΠΟΛΙΣ

Είπες: «Θα πάγω σ' άλλη γή, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή•
κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς•
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)

Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

ΟΙ Δ ΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ

Ο Μωϋσής βλέποντας ότι ο λαός του άρχισε να μην υπακούει στις προφορικές του εντολές και οδηγίες και να πράττει σύμφωνα με τα ένστικτα και τα γονίδιά του, δηλ να κλέβει, να σκοτώνει, να ξενογαμάει, να βρίζει κλπ, σκέφθηκε ότι πρέπει να λάβει πιο δραστικά μέτρα. Θα έπρεπε λοιπόν να φτιάξει νόμους, γραπτούς αυτή τη φορά αλλά και αυστηρούς για να αρχίσουν να συμμορφώνονται λιγάκι οι πατριώτες του που το είχαν ρίξει έξω.
Σαν έξυπνος άνθρωπος όμως που ήταν, κατάλαβε ότι ούτε αυτό θα τους έφερνε στον Ίσιο Δρόμο, αν οι νόμοι αυτοί δεν έφεραν την υπογραφή ενός Νομοθέτη που δεν θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν. Έτσι σκέφτηκε το ΘΕΟ. Αυτόν τον φοβούνταν σίγουρα όλοι οι άνθρωποι από τότε που ο πρώτος άνθρωπος πάτησε το πόδι του στον πλανήτη, σε αντίθεση με τα άλλα πλάσματα της γης που δεν είχαν τέτοιες ανησυχίες και φόβους. Έτσι έβαλε το καλέμι στον τορβά του και κίνησε για το Όρος Σινά, που σημειωτέον έχει πέτρα μπόλικη. Εκεί κάθισε κανα μήνα και βάλε και καταπιάστηκε με τη γλυπτική.
Το αποτέλεσμα θαυμαστό: ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ. Κάθε μια φυσικά από τις Δέκα Εντολές είχε και την ποινική της πρόβλεψη, αφού δε νοείται ΝΟΜΟΣ χωρίς ΠΟΙΝΗ. Και ενώ μας υποχρέωναν να μαθαίνουμε στο σχολείο απέξω τις Δέκα Εντολές, κανείς δάσκαλος και κανένα Υπουργείο δεν μπήκε στον κόπο να μας μάθει και τις ποινές που προέβλεπαν αυτές για την περίπτωση παραβίασής τους: ΘΑΝΑΤΟΣ ήταν η ποινή για την παραβίαση κάθε μιας Εντολής. Δε νομίζω ότι κανένας μαθητής θα είχε πρόβλημα να αποστηθίσει τις ΔΕΚΑ ΠΟΙΝΕΣ.
Όταν λοιπόν οι Εβραίοι αντίκρισαν το «Θεϊκό Γλυπτό» τα χρειάσθηκαν και το πρώτο που μάθανε καλά ήταν οι ΔΕΚΑ ΠΟΙΝΕΣ!! Ήταν εύκολη άλλωστε η αποστήθισή τους. Επειδή δε αγαπούσαν τη ζωούλα τους, μάθανε και τις ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ και άρχισαν να συμμορφώνονται λιγάκι…
Τα χρόνια όμως πέρασαν και σιγά-σιγά το ανθρώπινο μυαλό άρχισε να εξελίσσεται, να ανακαλύπτει και να μαθαίνει. Αργά βέβαια, αλλά σταθερά. Έτσι ανακάλυψε το DNA, τα γονίδια, τη λειτουργία του εγκεφάλου και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Στο διάβα των αιώνων λοιπόν αναθεωρήθηκαν πολλές θεωρίες, απόψεις, θέσεις, αλλά και νόμοι. Οι μόνοι νόμοι που δεν αναθεωρήθηκαν μέχρι σήμερα είναι αυτοί που σκαλίσθηκαν σε μια πέτρα του Όρους Σινά, παρότι και άλλοι νόμοι που γράφηκαν σε πέτρες σήμερα δεν ισχύουν (Κώδικας Χαμουραμπί, Δίσκος Φαιστού κλπ) αν και έγραφαν όμορφα πράγματα. Και αυτό γιατί τις «σκάλισε» το Χέρι Του Θεού και ο άνθρωπος πάντα φοβάται να έρθει σε κόντρα με το Θεό. Με λίγα λόγια έκανε καλή δουλειά ο Μωϋσής τότε.
Ξεχάσθηκαν βέβαια οι ΠΟΙΝΕΣ, θα λέγαμε δηλαδή σήμερα ότι σιωπηρά καταργήθηκαν οι ποινές. Μα τότε τι σόι νόμοι είναι; Τον παραβιάζεις το νόμο, αλλά ποινή δεν υπάρχει; Πού πήγε εκείνο το ωραίο των Ρωμαίων dura lex sed lex ;
Με βάση λοιπόν τις κατακτήσεις του ανθρώπινου μυαλού θα μπορούσαν σήμερα οιΕντολές να αναθεωρηθούν, εδώ αναθεωρούνται ολόκληρα Συντάγματα, για να μην υπάρχει δυσαρμονία με το ανθρώπινο γονιδίωμα, που στο κάτω-κάτω ο Θεός μας το χάρισε.

Έτσι λοιπόν η Εντολή «Ου κλέψεις» θα μπορούσε να γίνει:
«Αν κλέψεις και σε πιάσουν φρόντισε να αποδράσεις, διότι σε έπλασα ελεύθερο»

Η Εντολή «Ου μοιχεύσεις» θα μπορούσε να γίνει:
«Αν μοιχεύσεις να το κάνεις από Έρωτα και φρόντισε να το κρατήσεις μυστικό στην καρδιά σου, μη το ευτελίσεις»

Η Εντολή «Ουκ επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου» θα μπορούσε να γίνει:
«Αν επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου φρόντισε να σε επιθυμήσει και αυτή»

Η Εντολή «Εγώ ειμί ο Κύριος ο Θεός σου, όστις εξήγαγόν σε εξ οίκου δουλείας, ουκ έσονταί σοι Θεοί έτεροι πλην εμού» θα μπορούσε να γίνει:
« Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου και με λένε και Χριστό και Αλλάχ και Βούδα και Γιαχβέ και όπως θες πες με και σε έπλασα ελεύθερο να με πιστεύεις, αλλά και να μη με πιστεύεις»

Η Εντολή «Μνήσθητι την ημέραν του Σαββάτου αγιάζειν αυτήν, εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου» θα μπορούσε να γίνει:
«Πέντε μέρες μπορείς να δουλεύεις και το weekend να αφοσιώνεσαι στην οικογένειά σου και τα ενδιαφέροντά σου, γιατί αλλιώς την έβαψες»

Η Εντολή «Ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή» θα μπορούσε να γίνει:
«Άμα ψευδομαρτυρήσεις φρόντισε τουλάχιστον να το παραδεχθείς σε απευθείας διαπλανητική μετάδοση, αλλιώς τσάμπα θα χρεωθείς την αμαρτία»

Η Εντολή «Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» θα μπορούσε να γίνει:
«Το πολύ το Κύριε Ελέησον το βαριέται και ο παπάς»

Η Εντολή «Ου φονεύσεις» θα μπορούσε να γίνει:
«Αποδέξου τη θνητότητά σου, όπως φονεύεις, μπορεί και να σε φονεύσουν»

Η Εντολή «Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υπό κάτω της γης, ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς» θα μπορούσε να γίνει:
«Φιλοτέχνησε όσα στον ουρανό και στη γη υπάρχουν και δώστα κληρονομιά στις γενεές να τα θαυμάζουν. Με κάθε δημιούργημά σου χαίρομαι»

Η Εντολή «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα ευ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης» θα μπορούσε να γίνει:
«Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, τους συνανθρώπους σου και όλα τα πλάσματα της γης, αλλά ακολούθα το δρόμο σου και μη ξεχνάς να σπέρνεις ζωή»

Ετσι περίπου θα μπορούσαν να αναθεωρηθούν οι Δέκα Εντολές πιστεύω, ώστε να είναι επίκαιρες. Άλλωστε και ο Μωϋσής αν τις έγραφε σήμερα στον υπολογιστή του, κάτι τέτοιο θα έγραφε.

Καλό Σ/Κ σε όλους.

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

MΕΛΙΝΑ

6 Μαρτίου 1994. Φεύγει από τη ζωή η Μελίνα. Η Γυναίκα που ταυτίσθηκε με τη σύγχρονη Ελλάδα όσο κανένας άλλος σε αυτόν τον τόπο. Η ΛΗΘΗ δεν επιτρέπεται. Ας θυμόμαστε τουλάχιστον αυτούς τους ανθρώπους εστω μια φορά το χρόνο για να ξεχνάμε την κατάντια μας σήμερα.
ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ

«Περικοπές από ένα απόκρυφο ευαγγέλιο»


3. Δυστυχισμένοι οι πτωχοί του πνεύματι, γιατί όπως ήταν πάνω στη γη, θα είναι και κάτω από τη γη.
4. Δυστυχισμένοι όσοι θρηνούν, γιατί πια απόκτησαν τη θλιβερή συνήθεια του θρήνου.
5. Μακάριοι όσοι ξέρουν πως ο πόνος δεν είναι στεφάνι δόξας.
6. Δεν αρκεί να σαι έσχατος για να γίνεις κάποια μέρα πρώτος.
7. Ευτυχισμένος όποιος δεν επιμένει πως έχει δίκιο, γιατί κανείς δεν έχει ή έχουν όλοι.
8. Ευτυχισμένος όποιος συγχωρεί τους άλλους καθώς κι εκείνος που συγχωρεί τον ίδιο τον εαυτό του.
9. Ευλογημένοι οι ειρηνοποιοί, γιατί δε θα καταδεχθούν τη διχόνοια
10. Ευλογημένοι όσοι δε διψούν για δικαιοσύνη, επειδή ξέρουν πως η μοίρα μας, αντίδικη ή σπλαχνική, είναι έργο της τύχης, της ανεξιχνίαστης.
11. Ευλογημένοι οι ελεήμονες, γιατί η ευτυχία τους θα είναι να ελεούν και όχι να περιμένουν την ανταπόδοση.
12. Ευλογημένοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά γιατί βλέπουν το Θεό
13. Ευλογημένοι όσοι καταδιώκονται για χάρη του δίκιου, γιατί τους νοιάζει περισσότερο το δίκιο απ΄ό,τι η ανθρώπινη μοίρα τους.
14. Κανείς δεν είναι το αλάτι της γης, μα και κανένας δεν υπάρχει που να μην ήταν σε κάποια στιγμή της ζωής του.
15. Ν΄ανάβει το φως του λυχναριού και ας μη το βλέπει κανένας. Θα το δει ο Θεός.
16. Δεν υπάρχει εντολή που να μην παραβαίνεται, ακόμα κι αυτά που λέω, κι αυτά που λένε οι προφήτες.
17. Εκείνος που σκοτώνει κινημένος από το δίκιο ή από κείνο που πιστεύει για δίκιο δεν είναι ένοχος.
18. Οι ανθρώπινες πράξεις δεν αξίζουν ούτε για την κόλαση ούτε για τους ουρανούς.
19. Να μη μισείς τον εχθρό σου, γιατί αν το κάνεις γίνεσαι κατά κάποιον τρόπο σκλάβος του. Το μίσος σου δε θα σε ικανοποιήσει περισσότερο απ΄όσο η γαλήνη σου.
20. Αν σε βάλει σε πειρασμό το δεξί σου χέρι, συγχώρεσέ το. Είσαι και σώμα και ψυχή και είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να καθορίσεις το όριο που τα διαχωρίζει.
24. Να μη μεγαλοποιείς τη λατρεία της αλήθειας δεν υπάρχει άνθρωπος που μέσα σε μια μονάχα μέρα, νε μην είπε ψέματα φορές πολλές, έχοντας κάθε δίκιο.
25. Να μην ορκίζεσαι, γιατί ο όρκος είναι μονάχα έμφαση.
26. Να αντιστέκεσαι στο κακό, αλλά χωρίς φόβο και πάθος. Σ΄αυτόν που θα σου χτυπήσει το δεξί μάγουλο, μπορείς να του γυρίσεις και το αριστερό, φτάνει να μην είναι ο φόβος που στο γυρίζει.
27. Εγώ δε μιλώ για εκδίκηση, ούτε για συγγνώμη. Η λησμονιά είναι η μόνη εκδίκηση και η μοναδική συγγνώμη.
28. Το να κάνεις καλό στον εχθρό σου, μπορεί να είναι πράξη δικαιοσύνης και δεν είναι δύσκολο: να τον αγαπάς όμως, δεν είναι πράξη ανθρώπινη, αλλά πράξη αγγέλου.
29. Κάνοντας καλό στον εχθρό σου, έχεις βρει τον καλύτερο τρόπο να ικανοποιήσεις τη ματαιοδοξία σου.
30. Να μη μαζεύεις πλούτη εδώ στη γη, γιατί τα πλούτη γεννούν απραξία και η απραξία τη θλίψη και την ανία.
31. Σκέψου ότι οι άλλοι είναι δίκαιοι, ή ότι θα μπορούσαν να είναι και πως, αν αυτό ισχύει, το λάθος δεν είναι δικό σου.
32. Ο Θεός είναι πιο0 γενναιόδωρος από τους ανθρώπους, και θα τους μετρήσει με άλλα μέτρα.
33. Δώσε τα άγια στα σκυλιά και ρίξε τα μαργαριτάρια στους χοίρους. Αυτό που έχει σημασία είναι να δίνεις.
34. Ψάχνε, μόνο για να έχεις τη χαρά να ψάχνεις και όχι για τη χαρά πως βρίσκεις….
39. Η πύλη είναι εκείνη που διαλέγει, όχι ο άνθρωπος
40. Μη κρίνεις το δέντρο από τους καρπούς του, ούτε τον άνθρωπο από τα έργα του. Μπορούν να είναι καλύτερα ή χειρότερα.
41. Τίποτα δε χτίζεται πάνω στην πέτρα, όλα πάνω στην άμμο χτίζονται, όμως το χρέος μας είναι να χτίζουμε σα να΄τανε η άμμος πέτρα….
47. Ευτυχισμένος όποιος είναι φτωχός δίχως πίκρα και όποιος είναι πλούσιος δίχως αλαζονεία.
48. Ευτυχισμένοι οι γενναίοι, αυτοί που δέχονται με τον ίδιο τρόπο τη συμφορά ή τις δάφνες.
49. Ευτυχισμένοι όσοι συγκρατούν στη μνήμη τους λόγια του Βιργιλίου ή του Χριστού, γιατί τα λόγια αυτά θα φωτίζουν τη ζωή τους.
50. Ευτυχισμένοι όσοι αγαπιούνται κι όσοι αγαπούν κι όσοι μπορούν να ξεπεράσουν την αγάπη.
51. Ευτυχισμένοι οι ευτυχισμένοι.
[Μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης]

ΡΟΥΜΠΙΝΑ - Η γκεζερά της Αθωότητας

  Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο από το e-shop των Εκδόσεων Ελκυστής, κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:  You can get the book from ...