ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ

Γεννηθήκαμε ανυποψίαστοι των δυνάμεων που καθορίζουν τη ζωή μας. Γυμνοί στην αγκαλιά της μάνας μας στο πρώτο κλάμα, βυζάξαμε την αρχή του ταξιδιού και τη συνέχιση της περιπλάνησης των γενεών. Στην πορεία ο ΧΩΡΟΣ μας επιβλήθηκε χωρίς κανείς να μας ρωτήσει, μέχρι τον απογαλακτισμό και την ενσυνείδητη διαμόρφωση της κάθε επιλογής μας.
Οι Επιλογές διαμόρφωσαν καινούριους χώρους γύρω μας, αρχικά συναρπαστικούς, εμποδίζοντας τη διάσταση του ΧΡΟΝΟΥ να εισέλθει στο μυαλό, την ψυχή και το σώμα…
Ποια οικονομία επιβάλλει κάποια στιγμή το ΧΡΟΝΟ, όταν οι επιλογές δεν μπορούν πια να διαμορφώσουν ομόκεντρα σύμπαντα, όταν οδηγούμαστε αναπόφευκτα σε παράλληλα σύμπαντα όπου οι δυο έννοιες, όχι μόνο δεν συνυπάρχουν, αλλά μερικές φορές αντιπαλεύουν;
Ποια δύναμη καθορίζει πότε και πού θα γνωρίσουμε κάποιους ανθρώπους που θα επηρεάσουν τη ζωή μας και με ποια κριτήρια θα γίνει αυτό και γιατί μερικές φορές ορίζει η δύναμη αυτή το Χώρο και το Χρόνο ως παράλληλες γραμμές που δεν τέμνονται στο άπειρο;
Μπορεί η Επιλογή και πάλι να ενώσει αυτές τις γραμμές και ποιο το κόστος του έργου;
Υπέροχη η περιπλάνηση και η δημιουργία ομόκεντρων συμπάντων, αλλά συνάμα και τόσο δύσκολη!! Απαιτεί δύναμη ψυχής, θάρρος και πόλεμο εναντίον του ΧΩΡΟΥ που μας επιβλήθηκε ή δημιουργήσαμε και του ΧΡΟΝΟΥ που σιγά-σιγά και ύπουλα μας επιβάλλεται.
Χρειάζεται να ματώσει κανείς για να ενώσει δυο παράλληλες γραμμές ενάντια στους νόμους της γεωμετρίας και του ορθολογισμού, να βάλει δυο παράλληλα σύμπαντα το ένα μέσα στο άλλο..

Ίσως το τραγουδάκι που παραθέτω να λέει τα ίδια, μπορεί και περισσότερα.

«…..Πήγα κι έπιασα ένα σπίτι
με βεράντα τον πλανήτη
να σε βλέπω μες στ’ αστέρια
σαν κομήτη που περνά.
Η μορφή σου έχει αφήσει
μόνο μια τροχιά στη φύση.
Μα πώς θες αν δε σ’ αγγίζω
να σε ρίχνω στη καρδιά.......»