tag:blogger.com,1999:blog-66611132712441561582024-03-05T22:47:48.862+02:00Το Αλφα του Κενταυρου
Στον αστερισμό των λέξεων ...ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.comBlogger247125tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-21027654723857808152021-10-08T19:26:00.006+03:002021-10-08T19:29:28.217+03:00ΡΟΥΜΠΙΝΑ - Η γκεζερά της Αθωότητας<p> <span style="font-size: large;"><b>Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο από το e-shop των Εκδόσεων Ελκυστής, κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο: </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>You can get the book from the e-shop of Elkystis Publications, by clicking on the following link:</b></span></p><p><a href="https://elkistis.gr/product/%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B7-%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%B6%CE%B5%CF%81%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B8%CF%89%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82/" rel="nofollow">https://elkistis.gr/product/%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B7-%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%B6%CE%B5%CF%81%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B8%CF%89%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82/</a></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj39d_GVY2cSG3RM60QAVa3-OFiitetYRDLrEq7Uzo1npm1GpSYlQSNHdBGboDscmyuhzm5DI87lVvhuKejP1Zh2qOhDsOPMX0isgGGAgxq-7PGXW6Lr2zaaFyxbD0fIDPyJ9uA0N7QLw4/s800/%25CE%2595%25CE%259E%25CE%25A9%25CE%25A6%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%259B%25CE%259F+%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2599%25CE%259D%25CE%2591.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="540" height="598" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj39d_GVY2cSG3RM60QAVa3-OFiitetYRDLrEq7Uzo1npm1GpSYlQSNHdBGboDscmyuhzm5DI87lVvhuKejP1Zh2qOhDsOPMX0isgGGAgxq-7PGXW6Lr2zaaFyxbD0fIDPyJ9uA0N7QLw4/w435-h598/%25CE%2595%25CE%259E%25CE%25A9%25CE%25A6%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%259B%25CE%259F+%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2599%25CE%259D%25CE%2591.jpg" width="435" /></a></div><br /><p><br /></p>ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-64870701615450083662021-08-20T23:07:00.001+03:002021-08-20T23:09:17.353+03:00ΑΝΔΡΑΣ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ<p> </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgixG5vcLTZx9xc7vFajDIZFTLG8RhMcGsGKFvIAQQAr71kGvnaGW0KnCe6M6ZxsF67UjYQggP-s9kCGoL5LxcTULkX9XQHTA0hAFR0oTcZy9hTjUj02dKmJvtxJVXUkLBhbbznNbXon78/s960/baby-5546144_960_720.webp" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="647" data-original-width="960" height="334" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgixG5vcLTZx9xc7vFajDIZFTLG8RhMcGsGKFvIAQQAr71kGvnaGW0KnCe6M6ZxsF67UjYQggP-s9kCGoL5LxcTULkX9XQHTA0hAFR0oTcZy9hTjUj02dKmJvtxJVXUkLBhbbznNbXon78/w572-h334/baby-5546144_960_720.webp" width="572" /></a></div><br /><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><h1 style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: large;">" </span><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: x-large;">Ή</span><span style="font-size: large;">πιε το γάλα και την κοίταξε στα μάτια. Σκέφτηκε ότι θα
μπορούσε να την ερωτευτεί, δεν ήταν σίγουρος, τα μάτια της πήραν ένα
κρυστάλλινο πράσινο χρώμα, καθρεφτίζονταν μέσα τους χιλιάδες αλλόφρονες
νυχτερίδες, πετούσαν δαιμονισμένα μεταφέροντας τις δονήσεις τους παντού, ένα
θρόισμα διέκοψε τη φασαρία των φτερών, κάθε τι στη Χώρα των Κόκκινων Δέντρων
προϋπόθετε τον σεβασμό, ο ήχος σε όλα τα μήκη κύματος ήταν σεβαστός από τα
πλάσματα, το θρόισμα έγινε φωνή, ψιθυριστή στην αρχή, μετά καθαρή, είχε μέσα
της το ρο της ροής του νερού:<o:p></o:p></span></span></span></h1>
<h1 style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">«Ξεδιψώ τις ρίζες των
Κόκκινων Δέντρων για να αντέχουν να πονάνε τον πόνο των ανθρώπων, να ματώνουν
γι΄αυτούς, να φορτώνονται τις αμαρτίες τους, κανείς Θεός δεν μπορεί να σηκώσει
στους ώμους του τον πόνο των ανθρώπων, τα Δέντρα μόνο υπάρχουν για να βυζαίνουν
το αίμα των πληγών τους, να το κάνουν οξυγόνο, να ακούνε τη σιωπή των ψυχών που
ονειρεύονται φυλακισμένες σε τσιμεντένιες πόλεις, να αντιγράφουν σε κάθε τους
φύλλο και μια ευχή, εκατομμύρια ευχών απραγματοποίητων, αρχειοθετημένων με τάξη
στους νευρώνες τους, σε περιμένουν να διαλέξεις μια, να κόψεις το φυλλαράκι και
να το φυλάξεις στην τσέπη σου άνθρωπε, ύστερα θα καταλάβεις ότι είσαι λαγός και
όχι λιοντάρι όπως λογάριαζες εσύ ή οι άλλοι για σένα γύρω σου»<br /> </span></span></i><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></span></h1><h1 style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το ρυάκι έπαψε τον ήχο του, τον φυλάκισε σ</span></span><span style="font-family: arial; font-size: large;">τις πέτρες
της κοίτης, μικρά ψαράκια πετάχτηκαν στη ράχη του νερού, ρούφηξαν τον
τελευταίο απόηχο των λέξεων, επανέφεραν την ησυχία και βούτηξαν ανάποδα στο
ροή, γνώριζαν ότι αν ακολουθήσουν τον εύκολο δρόμο του ποταμιού προς τη θάλασσα
δεν έχουν ζωή στο αρμυρό νερό, θα σκόρπιζαν πρώτα τη ζωή στον ανηφορικό δρόμο
και ύστερα θα πέθαιναν. Η δύσκολη Επιλογή είναι αυτή που στοιχειώνει τους
Ζωντανούς, υμνεί τη Ζωή και μηδενίζει τον θάνατο."</span></h1>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><i>Απόσπασμα από τη ανέκδοτη Τριλογία μου "Η Ηλικία της Κρίσης"</i> </span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></p>ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-16187948962168021962020-11-05T09:22:00.002+02:002020-11-05T09:27:05.948+02:00ΤΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑΚΙΑ<p> </p><p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgluoIFUwBsYIc2QoVYiZBz3o4nAHwezxY0lFEGxYk2kg2klDikFqyjtsU2vm0KxvVznm0YiYl7tbkpRPPDfpD1SP-iNoiwycjdcCJWM4OM7YeE7Kj7iamyYhHiSzWdyto2qrWCgWfYLZ4/" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="720" data-original-width="960" height="291" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgluoIFUwBsYIc2QoVYiZBz3o4nAHwezxY0lFEGxYk2kg2klDikFqyjtsU2vm0KxvVznm0YiYl7tbkpRPPDfpD1SP-iNoiwycjdcCJWM4OM7YeE7Kj7iamyYhHiSzWdyto2qrWCgWfYLZ4/w371-h291/%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" width="371" /></a></div><br /><br /><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;"> </span><span style="font-size: medium;">Η μαμά έχει στο χολ έναν παλιό ξύλινο μπουφέ
της συχωρεμένης της γιαγιάς. Αριστερά και δεξιά ο μπουφές έχει δυο ντουλάπια
και στη μέση μια τζαμαρία όπου τοποθετεί τα φλιτζανάκια του καφέ και κάτι χρωματιστά μπουκάλια λικέρ. Κάθε
ντουλάπι κλειδώνει με ένα κλειδάκι, το οποίο βρίσκεται μονίμως πάνω στην
κλειδωμένη κλειδαριά. </span><span style="font-size: medium;"><span>Δεν κατάφερα ποτέ να καταλάβω τη σημασία του κλειδωμένου ντουλαπιού με το κλειδί πάνω στην κλειδαριά. Ίσως όταν μεγαλώσω καταλάβω πως σκέφτονται οι μεγάλοι. </span><span>Εκεί συνήθως βάζει πράγματα που τα έχουμε «για έναν
άνθρωπο», όπως λέει. Κεράσματα δηλαδή, απαγορευμένα για μένα. </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="mso-spacerun: yes;"> Τ</span>ο απαγορευμένο όμως ξυπνά τη
λαιμαργία μου. Στόχευσα λοιπόν τα σοκολατάκια. Υψώνονταν στον δίσκο σαν πυραμίδα,
μαύρη και γλυκιά. Γλύκαινε στα μάτια μου η βαρεμάρα της απομόνωσης. Τα σχολεία
ήταν κλειστά μέρες τώρα. Η μαμά και ο μπαμπάς,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>κλεισμένοι κι αυτοί στο σπίτι, τις περισσότερες ώρες έτρωγαν, μάλωναν, ή
έβλεπαν ειδήσεις. Ο παππούς έτσι κι αλλιώς είναι κουφός. Αλώνιζα τα δωμάτια
χωρίς σκοπό. Έπρεπε πάση θυσία να δοκιμάσω. Δεν έπρεπε όμως να ταράξω το
σύστημα στήριξης της πυραμίδας. Αποφάσισα να κλέβω κάθε φορά ένα σοκολατάκι,
από την αόρατη πλευρά του δίσκου, και, να στηρίζω το σύστημα με ό,τι εύρισκα
πρόχειρο, ώστε να μην διαλυθεί. Η καραντίνα με βόλεψε. Δεν είχαμε κανέναν
επισκέπτη τον τελευταίο μήνα να τον τρατάρει η μαμά. Απαγορεύτηκαν και τα
κεράσματα βλέπετε. Αποθρασύνθηκα. Η πυραμίδα γέμισε στηρίγματα. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μετά την τελευταία ανακοίνωση παράτασης της
καραντίνας, για άλλες δέκα τέσσερεις μέρες, έτρεξα με χαρά στον μπουφέ. Μόλις ακούμπησα
ένα σοκολατάκι, παρολίγο να σωριαστεί η πυραμίδα. Ανησύχησα γιατί δεν εύρισκα
τρόπο στήριξης, και, δεν μπορούσα να τραβήξω το σοκολατάκι χωρίς να κινδυνεύσει
η σταθερότητα. Έψαξα όλο το σπίτι χωρίς αποτέλεσμα. Το μάτι μου τότε έπεσε στο
ποτήρι του νερού, δίπλα στο προσκεφάλι του παππού. Η μασέλα του ήταν αυτό που
χρειαζόμουν. Την έβγαλα από το νερό, χωρίς δεύτερη σκέψη, τη σκούπισα με ένα
πανί, και, στήριξα καλά το σύστημα, για την επόμενη ζαβολιά της καραντίνας μου.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το βράδυ ο παππούς πέθανε στον ύπνο του. Ξαφνική
διαβητική κρίση, άκουσα να λένε το πρωί. Ήταν στις ευπαθείς ομάδες ο καημένος. Τρόμαξα.
Έτρεξα αμέσως στον μπουφέ να δω αν τα σοκολατάκια ήταν στη θέση τους./<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p><span style="font-size: medium;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;">Ιανουάριος / Ιούνιος 2020 <o:p></o:p></span></p>ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-78561164613922997462020-07-28T14:58:00.002+03:002020-07-28T14:58:52.504+03:00ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΙ ΔΥΝΑΜΕΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipGJCeGYwtt017p1j0-NUPZ639cArYXEPKh00nc_Er7YytIvka5vwrL1KFJSUMpQExeRDO0RHEgTXk7c_C8NLcMqcxPhwc8glT5lVWm5bd7xpNyn2d5f8TMn1iV2sgxbjUjSv2s6V3pP0/s1600/%25CF%2583%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="460" data-original-width="702" height="418" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipGJCeGYwtt017p1j0-NUPZ639cArYXEPKh00nc_Er7YytIvka5vwrL1KFJSUMpQExeRDO0RHEgTXk7c_C8NLcMqcxPhwc8glT5lVWm5bd7xpNyn2d5f8TMn1iV2sgxbjUjSv2s6V3pP0/s640/%25CF%2583%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25B9.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 28.0pt;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 28.0pt;">Η </span></b><span style="font-size: large;">Μαριλένα
αγαπούσε τον άνδρα της τον Θέμη, παρότι γνώριζε ότι την απατούσε με την
Ασπασία. Η Ασπασία μισούσε τον άνδρα της. Ο Θέμης είχε ξεμυαλιστεί μαζί της. Ο Άκης,
ο άνδρας της Ασπασίας, ξενοπηδούσε που και που, αγαπούσε όμως την Ασπασία γιατί
τη θεωρούσε καλή μητέρα. Μια μέρα ο Άκης γνώρισε τον Θέμη και έγιναν ζευγάρι. Η
Μαριλένα χάρηκε πολύ./</span></div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-60295638026011660902020-04-02T12:32:00.001+03:002020-04-02T12:32:12.884+03:00Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΜΥΡΜΗΓΚΙΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB1tLnIb2R10ZMnDixbEpGmLeODg0bP20CEz1gwDy9A94qTLNcVNaixwlpXTcPrbFUhCtDl_CQQjoLv4HFabjg3mG2Sa0RAXijFrmuy9a1131FSq8WgBqEyTkdhKmJTWEgl5aFVi3OPlM/s1600/%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="137" data-original-width="367" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB1tLnIb2R10ZMnDixbEpGmLeODg0bP20CEz1gwDy9A94qTLNcVNaixwlpXTcPrbFUhCtDl_CQQjoLv4HFabjg3mG2Sa0RAXijFrmuy9a1131FSq8WgBqEyTkdhKmJTWEgl5aFVi3OPlM/s640/%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B9.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μια μέρα συνάχτηκαν σε λαϊκή συνέλευση τα μυρμήγκια του
κόσμου. Ο αρχιμέρμηγκας πήρε τον λόγο και είπε: </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Οι άνθρωποι έγιναν περισσότεροι από τα μυρμήγκια στη γη.
Δεν μας δίνουν σημασία, μας ψεκάζουν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και
μας πατάνε αλύπητα. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Θα μας εξαφανίσουν.» </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Είστε με τα καλά σας; Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς τα
ασήμαντα μυρμήγκια ώστε να γλιτώσουμε από το θηρίο;»<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ακούστηκε η φωνή ενός γέρου σοφού μέρμηγκα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Εσκυψαν τότε τα κεφάλια όλα τα μυρμήγκια απογοητευμένα και
μαράζωσαν οι κεραίες τους, ώσπου ένα νεαρό μυρμήγκι, που ήταν επιφορτισμένο με
τον προγραμματισμό κινήσεων της κοινωνίας τους μέσω προηγμένου συστήματος <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">wi</span>-<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">fi</span> των κεραιών υψηλής συχνότητας, πριν
ακόμη οι άνθρωποι εφεύρουν τις τηλεπικοινωνίες, τα κινητά και τους δορυφόρους,
ώστε να γίνεται η εργασία τους με θαυμαστή ακρίβεια, πήρε τον λόγο και είπε:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μπορώ να φτιάξω ένα <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πρόγραμμα
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Trojan</span>- <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">virus</span>, 2 ΜΒ, που θα εισάγω
στον οργανισμό μας με ταυτόχρονη <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">antivirus</span> προστασία για εμάς…»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μια οχλοβοή ακούστηκε από τη σύναξη των μυρμηγκιών που τρόμαξαν
με την ιδέα του νεαρού προγραμματιστή τους και ο νεαρός αναγκάστηκε να
σταματήσει. Ο αρχιμέρμηγκας επέπληξε τον νεαρό, αλλά ο σοφός γέρο μέρμηγκας,
σηκώθηκε και ζήτησε από τη σύναξη να αφήσουν τον νέο να ολοκληρώσει τη
σκέψη του. Πήρε τότε εκείνος θάρρος, μπήκε στη μέση της σύναξης, έσιαξε τα
γυαλιά του και συνέχισε:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Αν όλα τα μυρμήγκια κουβαλούν αυτόν τον <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">virus</span> στο λειτουργικό τους σύστημα, μετά
βεβαιότητος ο μυρμηγκοφάγος που θα φάει μερικά από εμάς θα μολυνθεί από τον <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">virus</span> διότι δεν χρησιμοποιεί
προηγμένο σύστημα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">antivirus</span><span lang="EN-US"> </span>όπως εμείς …» έκανε μια παύση και περίμενε αντιδράσεις.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ε και» φώναξε ένας μέρμηγκας από τη σύναξη και τον
ακολούθησαν και οι άλλοι. «Τι θα βοηθήσει αυτό απέναντι στο θηρίο;» Άρχισαν να
αγριεύουν τα πράγματα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τότε…» συνέχισε ο νεαρός «… οι Κινέζοι, που τα τρώνε όλα,
θα φάνε μετά βεβαιότητος τον μυρμηγκοφάγο, οπότε θα μολυνθούν με τον <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">virus</span><span lang="EN-US"> </span>διότι
δεν έχουν και αυτοί σύστημα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">anti</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">virus</span>
στο λειτουργικό τους, όπως και όλοι οι άνθρωποι της γης. Ετσι το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Trojan</span>- <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">virus</span> προγραμματάκι μου θα μεταδοθεί και
θα μολύνει όλους τους ανθρώπους, θα γίνουν λιγότεροι από εμάς και θα μας αφήσουν
επιτέλους ήσυχους.» </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μετά από μια στιγμή παύσης, χειροκροτήματα θαυμασμού και
ΜΠΡΑΒΟ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τάραξαν τη σύναξη, η οποία
μεταδιδόταν με <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">live</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">streaming</span> σε όλες τις επίγειες
κεραίες των<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μυρμηγκοφωλιών της γης. Ο
αρχιμέρμηγκας έκανε νόημα να σταματήσουν οι ιαχές και η χάβρα χαράς, πλησίασε
τον νεαρό προγραμματιστή τους και τον ρώτησε:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ποιο θα είναι το όνομα του <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">virus νεαρέ μου</span>;»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Corona –
virus” !!! </span>απάντησε εκείνος. </span></div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-70738446445018633992020-04-01T10:16:00.002+03:002020-04-01T10:29:10.705+03:00Ο ΑΝΤΩΝΗΣ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-linespan: 3; mso-element-wrap: around; mso-element: dropcap-dropped; mso-height-rule: exactly;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiobXC5L0UO0Qg_jB0IrSf6lzO5zJHyGKQjOUmZcTl59ID-2Jz27YTVstq5x8Rb2hz6KCN23xZ2WNI7Fr0Tq0axFPlLbcVlY4cQA9eiTZ-KpVRUejHE_74zHon0hh6PHVa_63u-w2jpcBE/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2585%25CE%25B6%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1145" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiobXC5L0UO0Qg_jB0IrSf6lzO5zJHyGKQjOUmZcTl59ID-2Jz27YTVstq5x8Rb2hz6KCN23xZ2WNI7Fr0Tq0axFPlLbcVlY4cQA9eiTZ-KpVRUejHE_74zHon0hh6PHVa_63u-w2jpcBE/s640/%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2585%25CE%25B6%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="457" /></a></div>
<br />
<table align="left" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0">
<tbody>
<tr>
<td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 0cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="line-height: 46.3pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-linespan: 3; mso-element-wrap: around; mso-element: dropcap-dropped; mso-height-rule: exactly; mso-line-height-rule: exactly; page-break-after: avoid; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
</div>
<div style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-linespan: 3; mso-element-wrap: around; mso-element: dropcap-dropped; mso-height-rule: exactly;">
<table align="left" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" style="text-align: justify;" vspace="0">
<tbody>
<tr>
<td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 0cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;" valign="top"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: x-small;"> Νικόλαος Γύζης: 'Η Αράχνη"</span><span style="color: #984806; font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 61.5pt; text-align: justify;"> </span></div>
</td>
</tr>
</tbody></table>
<span style="text-align: justify;"></span><br />
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<div class="MsoNormal">
Ξαπλωμένος στη μέση της σάλας, με
τα χέρια σταυρωμένα στην κοιλιά, κοίταζε χωρίς λόγο το ταβάνι. Φορούσε το
γαμπριάτικο κοστούμι του με τη λαμέ γραβάτα που είχε αγοράσει σε πολύ καλή
τιμή. Έτυχε ο γάμος του να γίνει την περίοδο των εκπτώσεων και το
εκμεταλλεύτηκε όσο δεν πήγαινε. </div>
<div class="MsoNormal">
Μια γυναίκα είπε: <i>τι όμορφος που είσαι σήμερα Αντώνη,</i> η διπλανή της όμως δεν συμμερίσθηκε
το αισθητικό της γούστο. Τα είχε τα χρονάκια του ο Αντώνης. Το δέρμα κουβαλούσε
τη δική του ιστορία και την φώναζε, όπως και η κεφαλή του. Αντανακλούσε το φως
των λαμπτήρων σαν φωτοστέφανο Αγίου. </div>
<div class="MsoNormal">
Εκείνος δεν έδινε σημασία στις
φιλοφρονήσεις των γυναικών και συνέχιζε να κοιτάζει το ταβάνι επίμονα, ώσπου η
γυναίκα του τον σκούντηξε και του είπε με παράπονο: <i>γιατί κοιτάς το ταβάνι Αντώνη μου; </i>Απάντηση δεν πήρε. </div>
<div class="MsoNormal">
Τώρα όλες οι
γυναίκες στη σάλα σήκωσαν το κεφάλι ψηλά, για να πάρουν μόνες τους την απάντηση
που δεν καταδεχόταν να δώσει ο Αντώνης. </div>
<div class="MsoNormal">
Στο μέσον του ταβανιού, δίπλα από το
γύψινο της λάμπας, μια αράχνη ύφαινε το πανί της αθόρυβα, προφανώς μέρες τώρα.
Το εργόχειρο ήταν στα τελειώματα. Η μικρή ταραντούλα ξεκουραζόταν σε μια άκρη
και καμάρωνε την παγίδα που σκάρωσε. <i>Ιουυυυ
Αντώνη μου, την αράχνη βλέπεις;</i> τσίριξε η γυναίκα του, ύστερα έπιασε τον
ανθοστάτη από το προσκεφάλι του, πάτησε πάνω στην κάσα και κατάστρεψε τη
ματαιοδοξία της ταραντούλας./ </div>
</div>
<span style="text-align: justify;">
</span>
<br />
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="text-align: justify;"><br /></span></div>
<span style="text-align: justify;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><i>Από την ανέκδοτη συλλογή διηγημάτων "Τα σοκολατάκια"</i></span></span></div>
<span style="text-align: justify;">
</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-69886585499432703652020-03-18T09:46:00.002+02:002020-03-18T09:46:13.569+02:00ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div align="center" class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiueWbBbGZIYZz-xe-FCEDbNSU1pd2NEXYQ-B3zF_-p3x-busyw6EFJZAfEXt7nU60bs3qYy0c2JQEWa8zpb9_0BCK4Mjb1E0VlUxTFXMMbrtDFW-ZvgtfSheWTP2NMz0NCbrOHhc-rdU/s1600/Paul_Gavarni_-_Young_Man_with_Knapsack_-_Walters_371475.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="816" data-original-width="1024" height="508" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiueWbBbGZIYZz-xe-FCEDbNSU1pd2NEXYQ-B3zF_-p3x-busyw6EFJZAfEXt7nU60bs3qYy0c2JQEWa8zpb9_0BCK4Mjb1E0VlUxTFXMMbrtDFW-ZvgtfSheWTP2NMz0NCbrOHhc-rdU/s640/Paul_Gavarni_-_Young_Man_with_Knapsack_-_Walters_371475.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<table align="left" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0">
<tbody>
<tr>
<td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 0cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;" valign="top">
<div class="MsoNoSpacing" style="line-height: 43.9pt; mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-linespan: 3; mso-element-wrap: around; mso-element: dropcap-dropped; mso-height-rule: exactly; mso-line-height-rule: exactly; page-break-after: avoid; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="color: #984806; font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 59.5pt; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-text-raise: -5.5pt; mso-themecolor: accent6; mso-themeshade: 128;">Η<o:p></o:p></span></div>
</td>
</tr>
</tbody></table>
</div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ταν
κάποτε ένας άνθρωπος που βάδιζε στην κόψη ξυραφιών, ξυπόλητος, ρακένδυτος,
βρωμιάρης, ελεεινός. Συνήθιζε να δένει τα πόδια του με κουρέλια για να μη
χαρακωθούν, άφηνε το στήθος του γυμνό, χειμώνα, καλοκαίρι, τα μαλλιά του άπλυτα
και αχτένιστα, δεν πατούσε ποτέ στο χώμα, σκόρπιζε πρώτα τα ξυράφια στο πέρασμά
του και ύστερα πατούσε πάνω στις ακμές τους. Δεν ήθελε να βρωμίσει τη γη.
Σταματούσε και μιλούσε στα καφενεία των χωριών. Οι άνθρωποι πρώτα τον άκουγαν
και μετά τον έδερναν. Τα παιδιά τον κυνηγούσαν και του πετούσαν πέτρες στο
κεφάλι, παρέα με σκυλιά που ψοφούσαν για σαματά. Τα λόγια του ποτέ δεν έγερναν
από τη μια ή την άλλη μεριά, και, το δισάκι που κουβαλούσε κρεμόταν μισό στο
στήθος και μισό στην πλάτη του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μια
μέρα, μετά από ένα κυνηγητό, στάθηκε στην άκρη του χωριού, έξω από το
νεκροταφείο. Πλησίασε στη βρύση, έπλυνε τα πόδια, τα καθάρισε από τις πληγές,
πάτησε το φρέσκο χώμα και έκατσε κάτω από ένα κυπαρίσσι να ξαποστάσει. Στο
μάρμαρο ενός τάφου. Πεινούσε. Έβγαλε από την τσέπη του το μαντήλι, το άπλωσε
προσεκτικά στο μάρμαρο. Κάτι ψίχουλα είχαν απομείνει και ένα κομματάκι τυριού,
ίσα με το νύχι του. Πρόσεξε ότι καθόταν πάνω στο μνήμα ενός παιδιού. Έβγαλε από
το δισάκι ένα ξυράφι και μοίρασε το τυρί στα δυο./ </span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Χ.Λ</span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><i>Ανέκδοτη Συλλογή μικροδιηγημάτων "Τα σοκολατάκια" </i></span></div>
<br />
<div style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-linespan: 3; mso-element-wrap: around; mso-element: dropcap-dropped; mso-height-rule: exactly;">
<table align="left" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0">
<tbody>
<tr>
<td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 0cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;" valign="top">
<div class="MsoNoSpacing" style="line-height: 43.9pt; mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-linespan: 3; mso-element-wrap: around; mso-element: dropcap-dropped; mso-height-rule: exactly; mso-line-height-rule: exactly; page-break-after: avoid; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
</div>
<div style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-linespan: 3; mso-element-wrap: around; mso-element: dropcap-dropped; mso-height-rule: exactly;">
<table align="left" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0">
</table>
</div>
<br />
<table align="left" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0">
</table>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="line-height: 43.9pt; mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-linespan: 3; mso-element-wrap: around; mso-element: dropcap-dropped; mso-height-rule: exactly; mso-line-height-rule: exactly; page-break-after: avoid; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
</div>
</div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-2677079626083752272020-03-17T09:58:00.002+02:002020-03-17T09:58:24.920+02:00Η ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2Ska_aXK5Kcz8vKUpC8PJvjdNeWa8mNagQn40u6-hZ-55fQWDRmbua-T_BEyB5Z0x5jQ_iTQgnMEsdd_eM-mjmZDFmP0OWgWKZJfTZgvyqcdvXsuSwRuGEY8Iw93kaYnFc7VqGHj300A/s1600/%25CE%25A4%25CE%2591+%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%25A4%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1088" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2Ska_aXK5Kcz8vKUpC8PJvjdNeWa8mNagQn40u6-hZ-55fQWDRmbua-T_BEyB5Z0x5jQ_iTQgnMEsdd_eM-mjmZDFmP0OWgWKZJfTZgvyqcdvXsuSwRuGEY8Iw93kaYnFc7VqGHj300A/s400/%25CE%25A4%25CE%2591+%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%25A4%25CE%2591.jpg" width="271" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif";"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif";"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9pcl4ctbf0ThxGSH17jg8q1LGt-X-DALUHlmwP2nfFJoa-LxbTls6RLAL31xzMJEq8rxJ_bue3VYtw6p9tWI0cQI0cCVDN5V44ttIfPCFnVgOgeguTsEQAQTjd3V9hwPiqoiFps2xnvQ/s1600/%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="428" data-original-width="576" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9pcl4ctbf0ThxGSH17jg8q1LGt-X-DALUHlmwP2nfFJoa-LxbTls6RLAL31xzMJEq8rxJ_bue3VYtw6p9tWI0cQI0cCVDN5V44ttIfPCFnVgOgeguTsEQAQTjd3V9hwPiqoiFps2xnvQ/s320/%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Cambria","serif";"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-linespan: 3; mso-element-wrap: around; mso-element: dropcap-dropped; mso-height-rule: exactly;">
<table align="left" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0">
<tbody>
<tr>
<td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 0cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;" valign="top">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 63.3pt; margin-top: 6.0pt; mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-linespan: 3; mso-element-wrap: around; mso-element: dropcap-dropped; mso-height-rule: exactly; mso-line-height-rule: exactly; page-break-after: avoid; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="color: #984806; font-family: Cambria, serif; font-size: 75.5pt;">Ό</span></div>
</td>
</tr>
</tbody></table>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Cambria","serif";">λα ετοιμάστηκαν σύμφωνα με το πρόγραμμα και τις οδηγίες του
παπά. Ο κόσμος από νωρίς το πρωί στριμώχτηκε στον μικρό αυλόγυρο της εκκλησιάς και
περίμενε. Φορέσαμε τις παλιές στολές, εκείνες τις ξεθωριασμένες που μας έφταναν
μέχρι το γόνα, για να μη λερώσουμε τις καινούριες στα χωράφια. Παρότι έκανα
απεγνωσμένες προσπάθειες να πάρω τον σταυρό, στο τέλος, μετά από δημοκρατικές
διαδικασίες και φάπες, βολεύτηκα με το ξεφτέρι και στήθηκα στη σειρά, πίσω<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από την ομάδα. Ευτυχώς που δεν πήρα τη
λαμπάδα και τότε θα ήμουν υποχρεωμένος να κουβαλάω μια άψυχη λαμπάδα πάνω σε
ένα ξύλινο κοντάρι για αρκετή ώρα. Σκέτη πίκρα.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Cambria","serif";">Ο ουρανός από το πρωί είχε την ίδια όψη με τον ουρανό των
τελευταίων τριών μηνών. Ένα κρυστάλλινο μπλέ από την αυγή μέχρι την ώρα που ο
ήλιος θα μας άφηνε. Οι μέρες πλέον ήταν προβλέψιμες και αυτό δεν άρεσε ούτε
στον Θεό. Δεν έλεγε όμως να κουνήσει το δαχτυλάκι Του να διορθώσει τη βλάβη.
Εμάς<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πάλι δεν μας χαλούσε το σκηνικό,
αλλά οι μεγάλοι δεν συμμερίζονταν έτσι κι αλλιώς τη γνώμη των παιδιών σε
κρίσιμα θέματα που άπτονταν ειδικών γνώσεων και μακρόχρονης εμπειρίας. Το
κρυστάλλινο μπλέ του ουρανού προήγαγε το ποδόσφαιρο, όχι όμως και τη δίψα των
φυτών. Οι μεγάλοι στον αυλόγυρο σήκωναν τα κεφάλια στον ουρανό και σταυροκοπιόντουσαν.
Ο παπα Κοσμάς με το αετίσιο βλέμμα του, μετρούσε κεφάλια και ψυχές με
μαθηματική ακρίβεια. Έπρεπε να μαζευτεί ολάκερο το χωριό γι αυτή την παράξενη
εκδρομή έξω από τους δρόμους και τα σπίτια του χωριού. Στα χωράφια. Εκεί που
χτυπούσε η καρδιά του, διψασμένη για νερό. Οι τελευταίες γριές με τα μπαστούνια
τους πήραν θέση στη σύναξη και όλα ήταν έτοιμα για την εκκίνηση. Δεν έλειπε
κανένας, κατέληξε το αετίσιο βλέμμα του παπά. Όλα ήταν στη θέση τους. Οι νέοι
με τα λάβαρα της εκκλησιάς μπροστά, ξοπίσω τους άνδρες με μια εικόνα του ναού ο
καθένας στα χέρια, ύστερα εμείς τα ξεφτέρια με τα κοντάρια, ο παπάς με τους
ψάλτες δίπλα του και στην ουρά όλο το χωριό. Το κρυστάλλινο μπλέ στα κεφάλια μας
αγωνιούσε για το μέλλον του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Cambria","serif";">«Σώσον Κύριε τον λαόν Σου
και ευλόγησον την κληρονομία Σου…» </span></i><span style="font-family: "Cambria","serif";">οι
πρώτες νότες ξεχύθηκαν από το στόμα του παπά και σε λίγο έγιναν κτήμα όλης της
πομπής. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Cambria","serif";">Η πρώτη στάση δεν άργησε να γίνει στις παρυφές του χωριού,
στην τσιμεντένια ποτίστρα των ζώων. Η πομπή περικύκλωσε την ποτίστρα. Κανα δυο
σκύλοι που ξεδιψούσαν τρόμαξαν από το πολύχρωμο ασκέρι και παραμέρισαν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με απορία. Ύστερα άρχισαν να κουνάνε τις
ουρές και ακολούθησαν το τσούρμο. Η ποτίστρα είχε άφθονο νερό και από τη βρύση
της συνέχιζε να ρέει, να χύνεται σε ένα αυλάκι και να χάνεται στο βάθος του
ρέματος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Cambria","serif";">«Τα ζώα τουλάχιστον έχουν
να πιούν…»</span></i><span style="font-family: "Cambria","serif";"> σκέφτηκα
καθώς αφήναμε πίσω μας την ποτίστρα και μπαίναμε πλέον στο βασίλειο των δέντρων
και των φυτών. Η γη στα πόδια μας καμένη και σκληρή. Καθώς σέρναμε τα παπούτσια
μας η σκόνη που σηκώναμε ενοχλούσε τους πίσω από εμάς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Cambria","serif";">«Βρε κλήρια*, πάψτε να
σέρνετε τα πόδια σας, μας φλομώσατε…»</span></i><span style="font-family: "Cambria","serif";">
ακούστηκε βαριά η φωνή του παπα Κοσμά, που για μια στιγμή την πέρασα για
ψαλμωδία. Κοιταχτήκαμε πονηρά και, χωρίς λόγια, δώσαμε εντολή ο ένας στον άλλον
για αλλαγή βηματισμού. Αρχίσαμε πλέον να περπατάμε σαν σε παρέλαση της 25<sup>ης</sup>
Μαρτίου χτυπώντας με δύναμη τα πόδια στη γη. Η γη όμως δεν είναι παντού ίδια.
Είχαμε ήδη μπεί σε περιοχή όπου ο δρόμος καλύπτονταν από <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ασπροπλιά.</i>* Ένα ελαφρύ αεράκι, που μας έστειλε εκείνη τη στιγμή το
κρυστάλλινο μπλε στα πρόσωπα, έφτανε για να στείλει το αλεύρι κάτω από τα
πέλματά μας στα ράσα του παπά και στα καλά ρούχα των κυράδων. Κανείς δεν
διαμαρτυρήθηκε, μόνο ο παπά Κοσμάς ανέλαβε δράση, άφησε τη σειρά του και μας
πλησίασε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Cambria","serif";">«Αναθεματισμένα…»</span></i><span style="font-family: "Cambria","serif";"> ψιθύρισε στα αφτιά μας <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Την Κυριακή στη Λειτουργία θα σας ταράξω
στο καψόνι..»</i> Η απειλή πλέον ήταν συγκεκριμένη και ορατή. Αυτόματα οι ίδιες
εικόνες ξεδιπλώθηκαν στα μάτια του καθενός. Να κρατάμε εκ περιτροπής το θυμιατό
και να λιβανίζουμε με τις ώρες σκυφτοί, ώσπου να αποφασίσει να μας κάνει νόημα
με τα φρύδια του για να του το δώσουμε. Να απαγορεύσει τη διέλευση πίσω από την
Αγία Τράπεζα και έτσι να μένουμε καθηλωμένοι και αποκομμένοι στα δυο τμήματα
του Ιερού, χωρίς να μπορούμε να κουβεντιάσουμε. Και το σημαντικότερο που μας
έκανε να ανατριχιάσουμε. Να μας βγάλει στην περιφορά των Αγίων και Αχράντων
Μυστηρίων, μέσα στην εκκλησιά, με τα παλιά μας ράσα που έφταναν μέχρι το γόνα.
Ξεφτίλα !!! Αφήσαμε κατά μέρος την εθνική έπαρση και αρχίσαμε το αχνοπάτημα. Ο
παπα Κοσμάς τίναξε από τα ράσα και τα γένια του το αλεύρι της γης και ξαναμπήκε
στη σειρά. Πέταξε ένα βιαστικό <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Δόξα
Πατρί…»</i> και συντονίστηκε με τους ψάλτες χωρίς να δείξει πως έχασε αράδα από
τις Παρακλήσεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Cambria","serif";">«Επίβλεψον εν ευμενεία,
πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπή του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής
μου το άλγος»</span></i><span style="font-family: "Cambria","serif";"> η
κανονικότητα επέστρεψε στην πομπή, ώσπου ακούστηκε από τους μπροστινούς μας ένα
μακρόσυρτο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αχχχχ</i>… Ο στραβοκάνης ο
Νικολής της Στρατούλας, στραβοπάτησε στη λακκούβα και σωριάστηκε μπρούμυτα με
την εικόνα του Οσίου Ευσταθίου αγκαλιά. Η πομπή πάτησε φρένο πάλι και ο παπα
Κοσμάς αλαφιασμένος και με ανασηκωμένα τα ράσα έτρεξε προς τον απρόσεκτο που
παρέμενε μπρούμυτα στο χώμα. Τα γέλια που ήρθαν απρόσκλητα στα χείλη μας, δεν
μπορέσαμε να τα κρατήσουμε κρυφά και πλημμύρισε ο αγέρας. Τον είχαμε άχτι τον
Νικολή γιατί δεν μας άφηνε να χτυπήσουμε την καμπάνα. Μας κυνηγούσε και όταν
στρίμωχνε κάποιον από εμάς σε καμμιά γωνιά του καμπαναριού, έριχνε ξυλιές. Ο
παπά Κοσμάς τον πλησίασε, τον σκούντηξε στην άκρη και πήρε από τα χέρια του την
εικόνα του Οσίου Ευστρατίου, τη σκούπισε και την ασπάστηκε. Ύστερα την έδωσε
στον διπλανό του και με τα φρύδια τιμώρησε τον απρόσεκτο, στέλνοντάς τον στο
τέλος της πομπής, χωρίς εικόνα Αγίου στα χέρια. Με κατεβασμένο το κεφάλι ο
Νικολής πέρασε μπροστά μας, χωρίς να μπορεί ούτε καν να μας αγριοκοιτάξει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Cambria","serif";">«Διάσωσον από κινδύνων τους
δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον
τείχος και προστασίαν»</span></i><span style="font-family: "Cambria","serif";"> Ο
παπα Κοσμάς ήξερε απέξω και ανακατωτά τα γράμματα του Θεού και πάντα εύρισκε
τρόπο να τα ταιριάζει στην περίσταση, αλλά η οχλοβοή της πομπής έπνιξε τα λόγια
του και εκνευρίστηκε. Σταμάτησε και μαζί τους και εμείς. Η βοή τώρα έγινε
πνιχτά γέλια και ύστερα τρανταχτά, καθώς ο μπάρμπα Μήτσος έτρεχε στο διπλανό
χωράφι να συνετίσει τον γάιδαρό του που κοίταζε με απορία και με το εργαλείο
του κρεμασμένο μέχρι το χώμα. Απέστρεψε το βλέμμα του ο παπα Κοσμάς και
επικεντρώθηκε στα παπαδάκια του φωνάζοντας <i style="mso-bidi-font-style: normal;">σσστ</i>.
Είχαμε λυθεί στα γέλια εγκαταλείποντας τον αυστηρό σχηματισμό της ευθείας
γραμμής. Σα να μην έφτανε όμως αυτό ο Σάκης ο ψηλός που κρατούσε τον σταυρό
έκρινε σκόπιμο να σχολιάσει το γεγονός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Cambria","serif";">«Είδε ο γάιδαρος τον κώλο
της Μαρικούλας και τον πέρασε για καπούλια…»</span></i><span style="font-family: "Cambria","serif";"> Αυτό ήταν. Το σχόλιο ήταν αρκούντως μεγαλόφωνο, η αντάρα
των γέλιων γενικεύτηκε και ο παπα Κοσμάς έτρεξε πάλι να συμμαζέψει τα
ασυμμάζευτα. Μια σβερκιά ήταν αρκετή για να αποκαθηλωθεί πάραυτα ο ψηλός από το
ύψιστο χρέος του σταυρού, που βρέθηκε στα χέρια μου και να υποβιβασθεί σε
βαστάζο της άψυχης λαμπάδας, στο τέλος της σειράς. Ο μπάρμπα Μήτσος κυνηγούσε
τον γάιδαρο στο χωράφι, εκείνος έτρεχε γκαρίζοντας γύρω από το παλούκι του,
ανεμίζοντας τη μαλαπέρδα ανάμεσα στα σκέλια χωρίς να χάσει ικμάδα από την ορμή
της, η Μαρικούλα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κατακόκκινη έσιαζε το
μαύρο της φόρεμα, μήπως και σπάσει τις γραμμές των οπισθίων της, ο στραβοκάνης
ο Νικολής της Στρατούλας χαλβάδιαζε απροκάλυπτα τον κώλο της, ο Σάκης ο ψηλός
με τη λαμπάδα είχε σκύψει και κατέβαζε καντήλια κι εγώ κορδωμένος κρατούσα
σφιχτά τον σταυρό, που μια ατυχής συγκυρία τον έφερε στα χέρια μου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Cambria","serif";">«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον
ημάς. Απορήσας εκ πάντων, οδυνηρώς κράζω σοι, πρόφθασον θερμή προστασία και σην
βοήθειαν, δος μοι τω δούλω σου, τω ταπεινώ και αθλίω, τω την σην αντίληψην, επιζητούντι
θερμώς»</span></i><span style="font-family: "Cambria","serif";"> <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η παράκληση του παπα Κοσμά προσπάθησε να
επαναφέρει την<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κανονικότητα, αλλά δεν
είδε αποτελέσματα. Ο πονηρός παπάς σταμάτησε τον ψάλτη που είχε αρχίσει τα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Κύριε Ελέησον…»</i> και του καμε νόημα με
τα φρύδια να πάει επειγόντως παρακάτω. Πήδησαν μερικές σελίδες βιαστικά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Cambria","serif";">«Σοφία. Ορθοί. Ακούσωμεν
του Αγίου Ευαγγελίου. Ειρήνη πάσι. Και των πνεύματί σου. Εκ του κατά Λουκάν
Αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα. Πρόσχωμεν. Δόξα σοι Κύριε, δόξα σοι…»<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Cambria","serif";">Η σιωπή πήρε τη θέση της και οι άνθρωποι σταμάτησαν να μιλάνε
και να κινούνται. Ο Σάκης ο ψηλός με κατεβασμένο το κεφάλι, μαζί με τον χόντρο
Μπίλλυ στάθηκαν μπροστά στο ευαγγέλιο του παπά με τα κοντάρια τους. Ο μπάρμπα
Μήτσος σταμάτησε το κυνηγητό και ο γάιδαρος σταμάτησε κι εκείνος την τρεχάλα
δίπλα του, χωρίς όμως να απαρνηθεί τη φύση του. Αγάλματα και οι δυο άκουγαν το
ευαγγέλιο. Η Μαρικούλα αφησε τον πισινό της και έσκυψε ταπεινά το κεφάλι στο
άκουσμα, ενώ πίσω της ο σταβοκάνης Νικολής δεν χόρταινε να ακούει και να
βλέπει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Cambria","serif";">Μόλις ο παπά Κοσμάς τέλειωσε το ευαγγέλιο και προτού
ακουστεί κιχ στη σύναξη, ξεκίνησε ένα λογίδριο στη μέση του δρόμου. Είχε τον
τρόπο του να βουλώνει τα στόματα όταν η κατάσταση εκτρεπόταν σε άλλα μονοπάτια.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Cambria","serif";">«Αδελφοί. Μαζευτήκαμε
σήμερα για να παρακαλέσουμε την ομβροτόκο Παναγία να μας βοηθήσει να ρίξει ο
ουρανός νερό να ποτιστούν οι σοδειές σας, να ξεδιψάσει η γη και όλα τα ζωντανά
της. Αντί να ακολουθήσετε ευλαβικά και με κατάνυξη τη λιτανεία μας, την
μετατρέψατε σε πανήγυρη και εκδρομή αναψυχής. Ο Θεός απαιτεί ταπείνωση και
καθαρή ψυχή για να ακούσει τις προσευχές μας ώστε να δεήσει να μας στείλει τη
βροχή του. Θα σας παρακαλούσα λοιπόν να συνεχίσουμε τη λιτανεία μας με
ευλάβεια, χωρίς φωνές, γέλια και πονηρά κουτσομπολιά, μέχρι το κτήμα του
Λάμπρου. Εκεί θα τελέσουμε αγιασμό στον μικρό μετεωρολογικό σταθμό που έστησε
το κράτος.» <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Cambria","serif";">Κανείς δεν μίλησε. Μόνο ο πατέρας του Σάκη του ψηλού που
έχει δωρίσει πολλά χρήματα στην εκκλησία, πλησίασε τον παπά και απαίτησε να
συγχωρήσει τον γιό του που είναι παιδί και να του δώσει και πάλι τον σταυρό. Ο παπα
Κοσμάς μου έριξε μια ματιά με νόημα, παρέδωσα περίλυπος τον σταυρό και ύστερα
ακολούθησα την διαταγή των φρυδιών του και τον πλησίασα. Μου έδωσε το θυμιατό
και άρχισα το κούνημα λιβανίζοντας τον αγέρα δίπλα του σε όλη τη διαδρομή. Το
κρυστάλλινο μπλε στα κεφάλια μας ούτε στιγμή δεν έχασε το χαμόγελό του σήμερα. Μόνο
οι άνθρωποι σταμάτησαν να μιλάνε και να γελάνε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Cambria","serif";">Από μακριά φάνηκε το κτήμα του Λάμπρου και όσο πλησιάζαμε
φαινόταν και το γκρί κουτί του μετεωρολογικού σταθμού που στεκόταν σε ένα πόδι
σαν πελαργός. Παραδίπλα, κάτω από τον ίσκιο μιας αγκορτζιάς ξεχώριζε ένα
αυτοκίνητο κρατικό. Κανένας άνθρωπος τριγύρω. Ο παπα Κοσμάς έκανε νόημα την
πομπή να σταματήσει και προχώρησε μόνος προς το αυτοκίνητο. Στο κατόπι του κι
εγώ να λιβανίζω, γιατί έτσι πρέπει. Γύρω από τους παπάδες μαζεύονται διαόλια
και κάποιος πρέπει να τα διώχνει με το λιβάνι. Σταματήσαμε δίπλα στο ανοιχτό
τζάμι του οδηγού. Ο παπα Κοσμάς έσκυψε δειλά κι εγώ δίπλα του σηκώθηκα στις
μύτες των ποδιών να δω, χωρίς να σταματήσω στιγμή το λιβάνισμα. Ο γυμνός
πισινός ενός άνδρα ξεχώριζε πάνω από το σώμα μιας γυναίκας. Το ζευγάρι
ταράχτηκε μόλις είδε τον παπά και στριμώχτηκαν στην άλλη άκρη του αυτοκινήτου,
προσπαθώντας να κρύψουν τη γύμνια τους. Ο παπα Κοσμάς δεν έχασε την ψυχραιμία
του και ρώτησε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Cambria","serif";">«Θα έχουμε βροχή; Τι λένε
τα μηχανήματά σας;»</span></i><span style="font-family: "Cambria","serif";"> αφού
ξεπέρασε το πρώτο σοκ ο άνδρας, φανερά <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ενοχλημένος
του απάντησε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Cambria","serif";">«Δεν έχει βροχή πάτερ. Κάτι
δεν κάνατε καλά. Πάρε τον μικρό με το λιβανιστήρι τώρα, μας μπούκωσε…»</span></i><span style="font-family: "Cambria","serif";"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Cambria","serif";">Με έπιασε από τον ώμο και γυρίσαμε πίσω στη πομπή. Ο κόσμος
περίμενε να μάθει. Ο παπα Κοσμάς, χάιδεψε τα γένια του, πήρε το ύφος του νικητή
και φώναξε δυνατά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Cambria","serif";">«Αδελφοί, οι επιστήμονες
λένε ότι δεν θα βρέξει. Τώρα όμως που ο Κωστάκης τους λιβάνισε και θα φύγουν τα
διαόλια από τον σταθμό, ο Θεός θα μας λυπηθεί και θα στείλει την βροχή του.
Πάμε στα σπίτια μας»<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Cambria","serif";">Το βράδυ έβρεξε./ <u><o:p></o:p></u></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Cambria","serif";"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<br /></div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-25319971679918777872019-12-25T23:43:00.000+02:002019-12-26T12:31:42.565+02:00ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΝΗΜΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTTbFoXp6svCBLOOBFLRfRpeVf26HZdD9t4IVoyy1eUkFAc9AT5yuAbIeCeQlV4yczuZzD7cRI_XyAKcBruFXG2eJJ0lt-GIDw7Fi-s8IPufJO41mf6v8Dpp56dZb2gZM-N1ShczsSI1I/s1600/%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="353" data-original-width="236" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTTbFoXp6svCBLOOBFLRfRpeVf26HZdD9t4IVoyy1eUkFAc9AT5yuAbIeCeQlV4yczuZzD7cRI_XyAKcBruFXG2eJJ0lt-GIDw7Fi-s8IPufJO41mf6v8Dpp56dZb2gZM-N1ShczsSI1I/s400/%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" width="266" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">Έφυγες στις έξι το πρωί,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">προτού ανοίξει το συνεργείο στη γωνία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">Είχες κλείσει με το αυτοκίνητο την είσοδό του</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">για να ανοίξεις μια χαραμάδα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">στο συρτάρι με τα μολύβια μου,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">εκεί που έκρυβα τις νότες του φεγγαριού</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">μόνο για μένα,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">εκεί που είχα φυλακίσει τα Χριστούγεννα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">για να αντέξω την πλήξη.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">Στο μαξιλάρι ξέχασες μια πεταλούδα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">Κουβαλούσε στα φτερά της</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">το χρώμα του νάρδου,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">λίγο πριν λουστεί με το αίμα </span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">των αμνών του Πάσχα,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">το άρωμα των λεμονιών</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">από τα περιβόλια των αηδονιών</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">και τη φρεσκάδα μια θάλασσας αόρατης</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">σε ανίερα βλέμματα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">Ο μάστορας στο συνεργείο με κοίταξε</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">με οίκτο σήμερα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">Ξέχασα να φυλάξω</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">ένα κομμάτι αποξηραμένου φιλιού σου</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">στα τετράδιά μου. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Χ.Λ</span></div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-26123534019126157462019-11-05T18:23:00.000+02:002019-11-05T18:23:04.834+02:00Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΛΕΞΗ (προδημοσίευση)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlSVQWNk9PJnep70Tdo1p9JTFQ1R1wy837jVNmMn4LWL9RDDUev6pksZH9Gw4gmAdFd7pq4zD-zjQyAqjB2LczZ6rQ5kIM6zxOLl7l8Sp-5Oc5_c9OsRMt5GKtrhu1-0SR6o56qWdr7Cw/s1600/%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2599.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="240" data-original-width="320" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlSVQWNk9PJnep70Tdo1p9JTFQ1R1wy837jVNmMn4LWL9RDDUev6pksZH9Gw4gmAdFd7pq4zD-zjQyAqjB2LczZ6rQ5kIM6zxOLl7l8Sp-5Oc5_c9OsRMt5GKtrhu1-0SR6o56qWdr7Cw/s400/%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2599.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: SBL Greek; font-size: large;"><i>Salvador Dali: Ανεμόμυλοι με πεταλούδες</i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<span style="color: black; font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<span style="color: black; font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"> Το μοναδικό δέντρο στην πλαγιά το είχε πιάσει ένας
Καλόγερος, κάθε μέρα προσευχόταν στην αστραπή του Θεού που το έκαψε αναίτια, το
άφησε χωρίς κλαδιά και φύλλα να τον προστατεύουν από το ξεροβόρι, τη βροχή και την κάψα του ήλιου, δεν έδωσε σημασία
στους ταξιδιώτες συνέχισε να μετράει τους κόμπους της ροζιασμένης βέργας του, ο
Γέρος κοντοστάθηκε, τον καλημέρισε, τον ρώτησε αν πάνε καλά για την μεγάλη πόλη
πίσω από τις βουνοκορφές, την ώρα που το δάχτυλο του Καλόγερου ψηλάφιζε τον
τελευταίο κόμπο της βέργας του, κούνησε το κεφάλι ο Καλόγερος, σήκωσε τη βέργα
στον ορίζοντα, την κάρφωσε στο σημείο που συναντιόταν η Όστρια με τον Γαρμπή,
μια πληγή χαίνουσα σχηματίσθηκε στο μαλακό πλευρό του ουρανού, ξεχύθηκαν οι δυο
αγέρηδες, έπλεξαν τα βρώμικα μαλλιά του Καλόγερου κοτσίδες, ο Γέρος παραπάτησε
από την ορμή τους, έπεσε πάνω στην πανοπλία Εκείνου. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";">Πόλεμος γίνεται
στην πόλη,</span></i><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";"> είπε ο Καλόγερος, μεταμορφώθηκε σε Γυναίκα νέα, δυο μαστοί
φύτρωσαν στο στήθος του, έτρεχαν αίμα, έσκυψε ο γέρος βύζαξε τις θηλές,
ξεδίψασε. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";">Δεν με φοβίζει ο
πόλεμος Γυναίκα, </span></i><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";">είπε ο Γέρος μόλις τέλειωσε το βύζαγμα, τότε η Γυναίκα ξανάγινε
Καλόγερος, τράβηξε με δύναμη τη βέργα από τα πλευρά του ουρανού, η πληγή άφησε
πάνω του μια στίξη. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";">Πού μπορούμε να
ξαποστάσουμε γέροντα</span></i><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";">;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ρώτησε. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";">Στην ίδια πέτρα
που ξαποσταίνω κι εγώ,</span></i><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";"> είπε, τρείς μοιράστηκαν την ίδια πέτρα, κοντά ο ένας
με τον άλλον, τα σώματά τους κόλλησαν, έγιναν ένα, η πανοπλία ζεστάθηκε, το
μέταλλό της ίδρωσε σταγόνες δάκρυα από το κεφάλι μέχρι τα πόδια, σηκώθηκε ο
Καλόγερος από την πέτρα και είπε στους ταξιδιώτες. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";">Σήμερα πεθαίνω
ευτυχισμένος γιατί κλαίει για μένα μόνο ο Χάρος</span></i><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";">, <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";">Οι άνθρωποι κλαίνε
γέροντα,</span></i><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";"> αντέτεινε ο Γέρος, <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;">Οι άνθρωποι δεν
κλαίνε για ό,τι δεν είχαν, μόνο γι΄αυτά που έχασαν, <o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";">Ο Χάρος τι έχασε
και σε κλαίει;</span></i><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";"> απόρησε ο Γέρος, <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;">Δεν μπόρεσε να
πάρει την ψυχή μου, λογάριαζε σε μια αρσενική ψυχή, αλλά εγώ είμαι και αρσενική
και θηλυκή ψυχή, όπως με έπλασε ο Θεός μου, <o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";">Πώς το κατάφερες
αυτό γέροντα;</span></i><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";"> ξαναρώτησε, <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";">Έψαξα</span></i><span style="color: black; font-family: "SBL Greek";">… είπε και πέθανε
όρθιος, κοκάλωσε το σώμα, έγινε μια δεύτερη χλωρή ρίζα δίπλα στην
αστραποκαμένη, οι κάμποι της ροζιασμένης βέργας του έγιναν κλωνάρι, βλάστησαν
καινούρια φύλλα και μικρούς αιμάτινους καρπούς, έκοψε έναν ο γέρος, τον έφαγε,
έκανε νόημα σ΄ Εκείνον να τον ακολουθήσει, έτριξε η πανοπλία καθώς σηκώθηκε από
την πέτρα, κοκάλωσε πάνω της ο ιδρώτας φτιάχνοντας ένα ανάγλυφο με ρυάκια και
ποτάμια μνήμης, από το κεφάλι ίσα με τα πόδια της, μπορούσε τώρα κάποιος να τα
ψηλαφίσει εύκολα, αναγνωρίζοντας την αγωνία του Χρόνου, όταν εκείνος κυλούσε
ρευστός, πριν παγώσει και γίνει ένα με το κρύο μέταλλο./<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<span style="color: black; font-family: "SBL Greek";"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: left;">
<span style="color: black; font-family: "SBL Greek";"><i>Απόσπασμα από την ανέκδοτη συλλογή διηγημάτων Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΛΕΞΗ</i></span></div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-44583329127641593922019-09-26T14:13:00.000+03:002019-09-26T15:15:09.437+03:00ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-PWadnsGyRdKyWuKhGe4neSebNx86qNHtW1wNLPFxDg04-JvmbiV050xTFWyneQaZz2OPyR_RJ8q3WxNWc92vC6FAdRD7Oh7Gv4rb-uIEDR0fxASLtR8VSQmw9bY5iYTJ_vGS-o6wuAM/s1600/%25CE%2592%25CE%2591%25CE%2593%25CE%259A+%25CE%2593%25CE%259A%25CE%259F%25CE%2593%25CE%259A+%25CE%25A3%25CE%25A7%25CE%2599%25CE%2596%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259D%25CE%2595%25CE%2599%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="205" data-original-width="246" height="533" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-PWadnsGyRdKyWuKhGe4neSebNx86qNHtW1wNLPFxDg04-JvmbiV050xTFWyneQaZz2OPyR_RJ8q3WxNWc92vC6FAdRD7Oh7Gv4rb-uIEDR0fxASLtR8VSQmw9bY5iYTJ_vGS-o6wuAM/s640/%25CE%2592%25CE%2591%25CE%2593%25CE%259A+%25CE%2593%25CE%259A%25CE%259F%25CE%2593%25CE%259A+%25CE%25A3%25CE%25A7%25CE%2599%25CE%2596%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259D%25CE%2595%25CE%2599%25CE%2591.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> </span>Πίνακας <span style="background-color: white; color: #545454; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 14px; text-align: left;">Vincent Willem van Gogh</span>: "Έναστρος ουρανός" </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Ας μιλήσουμε για σχιζοφρένεια.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></b></div>
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Μην τρομάζετε. Το πριόνι μου, το έβαλα για φόρτιση. <o:p></o:p></span></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Άλλωστε, πέρασε καιρός από τότε.<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Ο χρόνος προσπερνά και
παράλληλα καταπατά κάθε αλήθεια που κρύβεται μέσα σε όποιο διαγνωσμένο,
παρανοϊκό μυαλό. <o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><i><b>Τί θεωρείται σχιζοφρένεια;</b></i><o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Σχιζοφρένεια, θεωρούν οι
κλειστόμυαλοι πολυγνώστες ή οι ημιμαθείς, οτιδήποτε δεν ανήκει στο δικό τους
αισθητηριακό πεδίο, στη δική τους τυποποιημένη διαγράμμιση. Οτιδήποτε
σερβίρεται σε γκουρμέ άρθρα, και σε πολυδάπανες Χολιγουντιανές ταινίες. Κατά
κύρια και προσωπική εμπειρία, η πάθηση της σχιζοφρένειας, δεν έχει καμία
απολύτως σχέση με ό,τι διδάσκουν ή θα ήθελαν να υποστηρίζουν όσοι βαριούνται να
ενημερωθούν, να πειραματιστούν ή και να αλλάξουν τις πεποιθήσεις, τους φόβους
και την άγνοια τους. Πολλούς από αυτούς άλλωστε, τούς δεσμεύει και ο
Δεοντολογικός κώδικας τού επαγγέλματός τους. <o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> </span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Η φωτοευαισθησία, η
υπερευαισθησία, η εντιμότητα, η υπέρ αντίληψη, η αλήθεια και η ενσυναίσθηση σε
έναν απάνθρωπο κόσμο, είναι λίγα από τα πολλά υπαρκτά χαρακτηριστικά της. Η
ακρότητα στα αντανακλαστικά, η υπερσκεψία (υπερανάλυση), το «χάσιμο», η μόνιμη
υπερδιέγερση, αλλά και η ευφυΐα. Οι καλλιτεχνικές τάσεις, η 24ωρη ετοιμότητα
δράσης, νεύρα κρόσσια, μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια. Λέξεις, φράσεις, όνειρα
που –μερικές φορές- προβλέπουν το μέλλον, μελωδίες από το πουθενά, ή από ένα
άγνωστο κάπου.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Πόσοι από εσάς πιστέψατε μια
φωτογραφία από τον πλανήτη Άρη; </span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Πόσοι από σας πιστεύετε στον Θεό, τους Αγίους, τους
Αγγέλους ή τις γραφές και τα γραφόμενα των υπέροχων φιλοσόφων μας; <o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Τελικά τον πλανήτη Άρη, τον
έχετε δει με τα μάτια σας; Τον Θεό, τους Αγίους, τους Αγγέλους, τούς έχετε δει;
Τους φιλοσόφους μας, τούς έχετε γνωρίσει;<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Η απάντηση μάλλον είναι
"Όχι", σε όλες τις ερωτήσεις. Ο καθένας μας όμως, πιστεύει σε κάτι
από τα παραπάνω ή και σε όλα.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> </span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQKrH9rRZTHy-zp4TJPNVM24hBTMIMjsaDf6XMagOsiFkVnDRfs7oUudE7Ij_RHkzG0zAEGaLsmh5_EA2fGXs32TfZQJi6JSmLY2UVn42ps-Y-Vl7DZgOd1pVowZ0pX_xPzhzGxOpdSFU/s1600/%25CE%2593%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2591%25CE%259E%25CE%2599%25CE%2591%25CE%25A3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="260" data-original-width="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQKrH9rRZTHy-zp4TJPNVM24hBTMIMjsaDf6XMagOsiFkVnDRfs7oUudE7Ij_RHkzG0zAEGaLsmh5_EA2fGXs32TfZQJi6JSmLY2UVn42ps-Y-Vl7DZgOd1pVowZ0pX_xPzhzGxOpdSFU/s1600/%25CE%2593%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2591%25CE%259E%25CE%2599%25CE%2591%25CE%25A3.jpg" /></a></span></div>
<span style="font-size: large;">Μέσω των πλανητών, κάποιοι
προβλέπουν τα φυσικά φαινόμενα και άλλοι το μέλλον. Οι θέσεις και οι περιστροφές
των πλανητών, δημιουργούν διαφορετικά μαγνητικά πεδία. Όπως και να έχει, εσείς
τούς πιστεύετε δίχως άλλο, επειδή δεν διαθέτουν τρελόχαρτο. </span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Δεν έπεσε στην
αντίληψή μου άνθρωπος ο οποίος να χλευάζει έναν θαυμαστή ή διδάκτορα της
φιλοσοφίας. Άλλωστε, η φιλοσοφία χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα για το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">marketing</i> προώθησης ιδεών, αγαθών και
υπηρεσιών. Στη Νομική, την ψυχολογία, την όποια θρησκεία, αλλά και τον
αποκρυφισμό. Θα ήταν σχεδόν αυτοκαταστροφικό, να μην υποκλινόμαστε στην δύναμη
των φιλοσοφικών συμπερασμάτων. Στη σύντομη αγαλλίαση, καθοδήγηση ή δικαίωση που
μάς προσφέρουν τα φιλοσοφικά αποφθέγματα. Έχω βάσιμες υποψίες, ότι πολλοί από
εμάς προσευχόμαστε για ένα θαύμα. Όμως, όπως είπε και ο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Lily Tomlin</i>: <o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></i></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">«Όταν ο άνθρωπος
μιλά στο Θεό, το λένε 'προσευχή'. Όταν ο Θεός μιλά στον άνθρωπο, το λένε
'Σχιζοφρένεια'.» <o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Εκτός βέβαια και αν ο παθόν,
διαθέτει χρίσμα Ιερέα, ή Μάστερ Πνευματιστή, Δαιμονολόγου, Αστρολόγου, ή
Μέντιουμ.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Σας προβλημάτισα; Γελάτε; Μην
μου πείτε ότι ποτέ σας δεν έχετε διαβάσει ζώδια. Μην μου αρνηθείτε ότι ούτε μία
φορά, δεν έχετε δεχθεί -έστω για πλάκα- να σας ερμηνεύσουν το κατακάθι του
καφέ, ή δεν επιθυμήσατε κάποτε να σας ρίξουν πασιέντζα.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> </span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWyOoijOK1W50ZTTbMQHGAejfpYBJ5n97RsbDbKiMDKtig4sr8yDgfZWZYPxFyLkiwWRj7Gr6tmSAUZZ_RBoJ1rGhhHqa05MxptXDeVbSHvXtEshfTGN2JrJb8nL8MMm8cxE8BTTv78FE/s1600/sxizofrenia-sxasi.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="850" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWyOoijOK1W50ZTTbMQHGAejfpYBJ5n97RsbDbKiMDKtig4sr8yDgfZWZYPxFyLkiwWRj7Gr6tmSAUZZ_RBoJ1rGhhHqa05MxptXDeVbSHvXtEshfTGN2JrJb8nL8MMm8cxE8BTTv78FE/s320/sxizofrenia-sxasi.png" width="320" /></a></span></div>
<span style="font-size: large;">Μην μου αρνείστε τα γεγονότα,
περί απίστευτων συμπτώσεων. Περί χαρισματικών παιδιών, με εξαίρετα ταλέντα από
μικρή ηλικία, που δεν μπορεί να εξηγήσει ανθρώπινος νους. Για αυτόν λοιπόν τον
λόγο, η όποια τους διαφορετικότητα λαμβάνει μια ιατρική διάγνωση, όπως και μια
φαρμακευτική αγωγή, που ως εκ τούτου, τούς στιγματίζει, συνοδεύοντάς τους για
όλη τους την ζωή. Άραγε, αν όλοι μας περνούσαμε από ψυχιατρικό έλεγχο σε κάποια
φάση της ζωής μας, πόσοι από εμάς θα φεύγαμε από το ιατρείο του ειδικού ψυχικής
υγείας, δίχως συνταγογράφηση; Πόσοι από εμάς θα φεύγαμε δίχως διάγνωση Ψυχικής
πάθησης; Τροφή για σκέψη.<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Ένας ολόκληρος πλανήτης, ένα
ολόκληρο σύστημα, στηρίζεται επάνω στην αδυναμία σου να διαχειριστείς τους
ρομποτικά γρήγορους ρυθμούς της ζωής. Στην αδυναμία σου να αποκτηνωθείς και να
αδιαφορείς για ό,τι θλιβερό συμβαίνει γύρω σου. Στην αδυναμία σου να
καταπατήσεις μέχρις εσχάτων τον συνάνθρωπό σου, για να ανέβεις σε μία εφήμερη
κορυφή. Στην αντίδρασή σου, που ταράζει τα νερά όσων εξαπατούν το κοινωνικό
τους σύνολο. Στην αγανάκτηση της επιβαλλόμενης απάνθρωπης κοινής λογικής, και
της καταπάτησης χαμένων ψυχών, προς τιμήν της κάλυψης μέρους της ματαιοδοξίας
των καταπατητών.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><br /></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijM3_WgG2w0DiMcWWQ7S2cLef-OzfNX_vRRRROu531NPPRfcN23r_xlQXnnizLvI5X9-8GIAohkJj9atQUbaJozLkJEayL9B3PZKisMD6yhDbQrzdcQQzzTMRpuzYeSeXUTNTgCU8VODM/s1600/%25CE%25A4%25CE%2596%25CE%2591%25CE%259C%25CE%2599.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="660" height="145" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijM3_WgG2w0DiMcWWQ7S2cLef-OzfNX_vRRRROu531NPPRfcN23r_xlQXnnizLvI5X9-8GIAohkJj9atQUbaJozLkJEayL9B3PZKisMD6yhDbQrzdcQQzzTMRpuzYeSeXUTNTgCU8VODM/s320/%25CE%25A4%25CE%2596%25CE%2591%25CE%259C%25CE%2599.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">-Μην αντιδράς! Σώπαινε και συμβιβάσου. Αλλιώς, μέσα!</span></b><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"> 'Η αλλιώς, στην καταστολή. Να πάψεις να σκέφτεσαι και να ανησυχείς για τον
κόσμο. Άλλωστε, δεν φτιάχτηκε για εσένα. Για τα ανήσυχα πνεύματα, η
ομοιομορφία είναι βαρετή, αλλά σε ένα πλήθος με πανομοιότυπα χαρακτηριστικά,
είναι ευκολότερη η χειραγώγηση προς την κατεύθυνση που επιθυμούν, οι
πραγματικοί ψυχοπαθείς.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><br /></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2sndcbPW7awwc5hxz7x2bu8oJfswYnsPsdyE23jlvYmq0-q1R7cYHb54irVp3CJ9526SUuzfUHQYPhm6ShubCvjhWre6zxu25h71s4NBLJ2TIwvTgfN1q4aJbsdJOSD0lTz0H9tlF1cM/s1600/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="333" data-original-width="600" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2sndcbPW7awwc5hxz7x2bu8oJfswYnsPsdyE23jlvYmq0-q1R7cYHb54irVp3CJ9526SUuzfUHQYPhm6ShubCvjhWre6zxu25h71s4NBLJ2TIwvTgfN1q4aJbsdJOSD0lTz0H9tlF1cM/s320/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">-Δεν είσαι ικανός για εργασία!</span></b><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"> Γιατί αν
κάποιος παράξενος πελάτης στην εργασία<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>σου, -που θεωρείται γνωστικός- σε βρίσει στα καλά καθούμενα ή
χειροδικήσει σε συνάδελφό σου, επειδή ο ίδιος είναι στριμμένος ή δεν ξύπνησε
καλά, εσύ θα το σκέφτεσαι για ένα δίμηνο το λιγότερο και πνιγμένος από το
άδικο, θα βγάζεις αφρούς από το στόμα και θα κοπανάς το κεφάλι σου στο
ντουβάρι, για να μην κοπανήσεις το δικό του.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqtIwXqv7w1ImWaU_rWsL9swEtyASZOpeI2mYMZWeSlJGO73vQzVIMhzDdjMoHY_feg3Ux_IvnOHvGY3BPBr5zvdzeH5RBUbh6KY__Cg-p-frjN0YznAO6TYheOnsoeOaTo-i4Uaw1PdI/s1600/ASBEERGER.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="217" data-original-width="498" height="138" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqtIwXqv7w1ImWaU_rWsL9swEtyASZOpeI2mYMZWeSlJGO73vQzVIMhzDdjMoHY_feg3Ux_IvnOHvGY3BPBr5zvdzeH5RBUbh6KY__Cg-p-frjN0YznAO6TYheOnsoeOaTo-i4Uaw1PdI/s320/ASBEERGER.png" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Η δική σου ανεξαρτησία θα είναι για αυτούς, μια συνεχόμενη απειλή. Πρέπει
να σε ακυρώσουν πάση θυσία. Τί θα γινόταν αν μια μέρα, δημιουργούσαμε μια
τεράστια ομάδα με παιδιά <i style="mso-bidi-font-style: normal;">asperger</i> και
διαγνωσμένους συνειδητοποιημένους σχιζοφρενείς;<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">Θα αλλάζαμε τον κόσμο.</span></b><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"> Τον εαυτό μας άλλωστε,
τον αλλάξαμε χρόνια πριν την διάγνωση και χρόνια μετά. Όπως καταλαβαίνετε όμως,
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">κατά αυτόν τον τρόπο το σύστημα τους, θα
κατέρρεε.<o:p></o:p></b></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Για να μην επέλθει λοιπόν
κατάρρευση τού συστήματος των αδαών και συμφεροντολόγων, η κοινωνία φροντίζει
συνεχώς να παραποιεί, να εκμεταλλεύεται, να παραγκωνίζει, να
χρησιμοποιεί, να περιφρονεί ή ακόμη και να προκαλεί, αυτές τις
μειονότητες.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Σκεφτείτε ότι η απεξάρτηση από
το αλκοόλ, είναι ευκολότερη από την απεξάρτηση της προκληθείσας εξάρτησης, από
μία ή δύο ελάχιστες, αλλά αναγκαίες κρατικές παροχές.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Σύντομη αναδρομή: <o:p></o:p></span></span></u></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Ήταν ο Γιώργος. Ντρεπόταν να
μας εκμυστηρευτεί, ότι διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια. Βγαίναμε που και που για
καφέ στην Καμάρα της Θεσσαλονίκης. Ήταν πάντα κομμάτια από τα κατασταλτικά.
Περπατούσε σαν υπνωτισμένος. Κράταγε μετά βίας την ισορροπία του. Κάποιες φορές
κατουριόταν επάνω του.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Ακράτεια. </span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Δύο άτομα τον
κρατούσαμε να μην ορμήσει σε έναν πατέρα, ο οποίος μπροστά στα έκπληκτα μάτια
μας, κακοποιούσε τον περίπου τριών ετών γιο του. Δύο άτομα, κρατούσαμε μετά
βίας ένα -μέχρι εκείνη την στιγμή- ναρκωμένο ζόμπι, για να μην ορμήσει σε ένα
κτήνος που είχε μελανιάσει το παιδί του στο ξύλο, μπροστά σε τόσους
περαστικούς. Δίχως ενδοιασμούς, δίχως ντροπή, δίχως οίκτο. Άλλωστε, κανείς δεν
θα παραβίαζε την ακεραιότητα του, για να τον σταματήσει. Μονάχα ένας τρελός. Ο
Γιώργος. Μα ακόμη και αυτόν, τον συγκρατήσαμε εμείς, οι γνωστικότεροι. Δεν
θέλαμε να δώσουμε τροφή στις εφημερίδες να γράψουν, πως ένας τρελός δήθεν
αχαπάκωτος, επιτέθηκε σε έναν αθώο πολίτη, οικογενειάρχη, με γυναίκα και παιδί.
Με δεκάδες περαστικούς, οι οποίοι παρέλειψαν να αγοράσουν ποπ-κορν από το
περίπτερο και χάζευαν το συμβάν ως αποχαυνωμένοι θεατές, της ανεξέλεγκτης
εξέλιξης του υποτιθέμενα, ηθικού μας πολιτισμού. Εδώ δεν πίστευαν και δεν
αντέδρασαν σε αυτό που φανερά αντιλαμβανόντουσαν. Θα πιστέψουν ή θα αντιδράσουν
σε κάτι, για το οποίο είναι ανίκανοι ή αρνητικοί στο να αντιληφθούν; Θα
πιστέψουν σε οτιδήποτε δεν μπορούν να ακούσουν ή να δουν ή ακόμη και να
νιώσουν;<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Και για να προλάβω κάποιον
νεοσύλλεκτο ειδικό ψυχικής υγείας που πιθανόν να σκεφτεί, ότι ο κάθε άνθρωπος
είναι διαφορετικός και ότι η σχιζοφρένεια πυροδοτείται στον κάθε ασθενή, σε
διαφορετικές καταστάσεις, υπό συγκεκριμένες συνθήκες με διαφορετικά
ερεθίσματα... Θα ήθελα λοιπόν να τον ενημερώσω, πως <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">το ψέμα, η αδικία, η κακοποίηση, η κοροϊδία, ο εξευτελισμός, η
εξαπάτηση, η χειριστικότητα και η βία, εξοργίζουν όλους τους σχιζοφρενείς
ανεξαίρετου.</b> Οι κοινωνικοί κανόνες πιάνονται χέρι-χέρι με τους νόμους και
αφού οι ειδικοί, έμπειροι, και πλέον σύγχρονοι φιλόσοφοι τής εποχής μας τούς
επεξεργαστούν, ο καθένας τους βγάζει τα συμπεράσματα του, υπέρ των συμφερόντων
του. Υπέρ πίστεως και τσέπης.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Αν ο Γιώργος εν τέλει ορμούσε
στον ανίκανο πατέρα, ο πατέρας θα ήταν ένα θύμα κακοποίησης από έναν
σχιζοφρενή. Αν ο πατέρας εν τέλει σκότωνε στο ξύλο μέχρι θανάτου το παιδί του,
ο νόμος υπεράσπισης θα χρησιμοποιούσε μία ψυχική διάγνωση, έτσι ώστε ο γονέας
να χρεωθεί τις ελάχιστες ποινές.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><i>"Σχιζοφρενής ιμιτασιόν
σκότωσε το παιδί του χτυπώντας το επανειλημμένα στη μέση του δρόμου."</i> ή <o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><i>"Σχιζοφρενής αφηνιασμένος
επιτέθηκε βίαια, σε έναν αθώο πολίτη."</i><o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">-Διαλέγεις και παίρνεις.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Για αυτό σας λέω. Ζω σε λάθος
κόσμο και δεν ξέρω πότε φεύγει το επόμενο αστρικό Βαγόνι για τον
Σχιζοφρενοκόσμο!<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Ο Αϊνστάιν εξέφρασε μια εύλογη
απορία. </span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><br /></i></b></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">"Εγώ είμαι ο τρελός ή όλοι οι άλλοι."</i></b> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Την ίδια απορία
έχω εκφράσει πολλές φορές στην ζωή μου.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><br /></span></u></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">Σχιζοφρένεια</span></u></b><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">: <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Μια διάγνωση που οι ειδικοί κλείνουν τα
μάτια τους, και δεν παραδέχονται την πολυδιάστατη υπόστασή της. Εφαρμόζουν
μονάχα, ό,τι είναι νομίμως δυνατόν, για να την καταστείλουν. Δεν ψάχνουν να την
αναδιοργανώσουν, να την προσαρμόσουν κοινωνικά, αλλά ούτε και να την «εκμεταλλευτούν»
δημιουργικά, έτσι ώστε οι πάσχοντες να προσφέρουν σε ένα -έστω- μικρό κοινωνικό
σύνολο.</b><o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Μάθετε λοιπόν πως οι φωνές
μας, δεν είναι πάντα μια ψευδαίσθηση και κάποιες φορές, προκαλούνται από κάποιο
συγκεκριμένο εξωτερικό και μη εμφανή για εσάς ερέθισμα. Αυτό το γεγονός, είναι
αποτέλεσμα της υπερευαισθησίας και της υπέρ αντίληψής μας.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Με την υπερκινητικότητα των
μορίων του αέρα, παράγονται κύματα. Παλμοί. Συχνότητες. Οι συχνότητες,
δημιουργούν ήχους. Οι ήχοι, γίνονται λέξεις και φράσεις που, η κοινή ικανότητα
ακοής και αντίληψης, αδυνατεί να συγκροτήσει, να αποκωδικοποιήσει και εν τέλει,
να κατανοήσει.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">-Πώς νομίζετε ότι κάποιοι
ιερείς, προέβλεψαν μερικές μελλοντικές εξελίξεις της ανθρωπότητας οι οποίες
μάλιστα, επιβεβαιώνονται μετά από χρόνια;<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">-Πώς νομίζετε ότι οι
φιλόσοφοι, συνέταξαν τα φιλοσοφικά τους συμπεράσματα για τον κόσμο, τα οποία
μας καθοδηγούν μέχρι και σήμερα;<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">-Πώς νομίζετε ότι οι
πνευματιστές, βλέπουν μία επερχόμενη κατάσταση ενός πελάτη τους; ( δεν
αναφέρομαι σε τσαρλατάνους.)<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">-Πώς νομίζετε ότι λειτουργούν
τα κινητά μας τηλέφωνα, ή η τηλεπάθεια. (Σημ: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο εγκέφαλος μας για να λειτουργήσει, δημιουργεί χημικές ενώσεις, και
καταναλώνει ενέργεια για να τις φέρει εις πέρας.)</i><o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Οι παραπάνω, κατάφεραν ή
καταφέρνουν τα επιτεύγματά τους, μέσω πνευματικών και ψυχικών ασκήσεων τού
συνειδητού νου, με το υποσυνείδητο. Μέσω σκληρής μελέτης, πειραματισμών,
και παρατήρησης ετών ή μέσω κάποιων ασκήσεων, μυήσεων ή και τελετών. Κάποιες
από αυτές τις τελετές, έχουν καταγραφεί και αναλυθεί, μέσα από τις γνώσεις που
μάς πρόσφερε ο γνωστός σε όλους μας <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Tesla</i>.
Για όσους δεν τον έχουν ακουστά, ο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Tesla</i>
είναι -εκτός των άλλων- ο εφευρέτης των ραδιοσυχνοτήτων, τής ενέργειας και τού
ραδιοφώνου. Δυστυχώς όμως, οι άνθρωποι φρόντισαν να τον βγάλουν εξίσου τρελό.
Κι ας παρέδωσε τις αποδείξεις από τα πειράματα του στους επιστήμονες. Κι ας
χρησιμοποιούν τις εφευρέσεις του μέχρι και σήμερα.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Η σχιζοφρένεια λοιπόν, δεν
είναι ακριβώς ψυχική πάθηση. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Θα την
χαρακτήριζα περισσότερο ως ένα είδος πνευματικής ανισορροπίας, ή πιο
συγκεκριμένα, ως ένα ταλέντο διαυγούς συναίσθησης, που δυστυχώς αποδίδει μία
διαφορετική οπτική του κόσμου, σε όλα τα αισθητήρια όργανα αυτού που την
κατέχει.</b> Έτσι, ο κάτοχος θα πρέπει να είναι ικανός να ισορροπήσει πάνω σε ένα
τεντωμένο σκοινί, δύο διαφορετικών κόσμων. Ανάμεσα σε δυο διαφορετικές,
πραγματικότητες.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">"Δεν υπάρχει
μεγαλύτερη αλαζονεία, από το να καταδικάζουμε ως ψεύτικο, κάθε τι που δεν
μπορούμε, να αντιληφθούμε."<o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Michel de Montaigne.<o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Δεν ξέρω αν θα άντεχα να
επιβιώνω μέχρι σήμερα, αν δεν υπήρχε η ιδιότητα της σχιζοφρένειας.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Είναι αδιανόητο το πόσο
απάνθρωπος, αναίσθητος, εγωιστής και μισαλλόδοξος άνθρωπος θα ήμουν, αν δεν
είχα σχιζοφρένεια.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Αντικαταστήστε την λέξη
σχιζοφρένεια με τις φράσεις, αυξημένο ένστικτο, αδυναμία διαχείρισης της
απανθρωπιάς, της αδικίας, του ψέματος και τότε θα λύσετε πολλές από τις απορίες
σας.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Ποιος αναίσθητος ασθενεί ψυχικά;<o:p></o:p></span></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Μάλλον κανείς ή ελάχιστοι.<o:p></o:p></span></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Γιατί άραγε;<o:p></o:p></span></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><o:p><span style="font-size: large;"> </span></o:p></span><b style="text-align: center; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Το πριόνι μου φόρτισε.</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 36.0pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Θα το βάλω στην θέση του.<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Αφήνω την αλήθεια να
πριονίζεται από τους μη διαγνωσμένους.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Αφήνω την χειριστικότητα, την
επιβλητικότητα, το ψέμα, την βία, τα αίματα και τις εικόνες θρίλερ
επιστημονικής φαντασίας να γίνονται πράξη, από τους αδιάγνωστους γνωστικούς.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> </span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Εγώ, είμαι σχιζοφρενής.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"> Και μέσα στην τόση τροφή για
σκέψη, παραδίδω ένα απόσπασμα από το βραβευμένο μου βιβλίο με στοχαστικά
δοκίμια, το οποίο δεν έχει επίσημα εκδοθεί.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">-Αντίλογος Εκ του Ασφαλούς.-<o:p></o:p></span></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">«Η συνείδηση, είναι στοιχείο για λίγους. Δεν τούς συναντάς συχνά. Είναι
κλεισμένοι σε κλινικές.<o:p></o:p></span></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Π-ε-ρ-ι-ο-ρ-ι-σ-μ-έ-ν-ο-ι...<o:p></o:p></span></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Για να μην διαβάλουν την ου-τοπική ονειρεμένη αισθητική των ασυνείδητων.<o:p></o:p></span></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Αυτή που δημιούργησαν για να θεραπεύσουν, την πάσχουσα άρνηση τους για
αυτογνωσία.<o:p></o:p></span></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Την αδυναμία τους για μάχη.[…]<o:p></o:p></span></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Τούς το απέδειξες.<o:p></o:p></span></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Δεν είναι η ιδέα σου.»</span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Με εκτίμηση<o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">Λίτσα Γιούτη </span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><b>ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ</b><span style="font-size: 12pt;">: </span></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">Η <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Λίτσα Γιούτη</b>, γεννήθηκε τον Απρίλη του 1984 στα Χανιά της Κρήτης,
και έχει υιοθετηθεί από μια όμορφη οικογένεια στην Θεσσαλονίκη. Έχει ασχοληθεί
εθελοντικά και για περίπου επτά χρόνια με ανθρωπιστικούς συλλόγους υγείας και
επανένταξης, ενώ για λίγο διάστημα λειτουργούσε ως ραδιοφωνική παραγωγός στο
ra2fono.gr Έχει εκδώσει σε αυτό-έκδοση το πόνημα «Φωνές&Ψίθυροι» σε περιορισμένο
αριθμό αντιτύπων, ενώ το δεύτερό της ακυκλοφόρητο δημιούργημα στοχαστικών
δοκιμίων«Εκ του Ασφαλούς» (Αντίλογος), πήρε το πρώτο βραβείο συλλογικού έργου
το 2018. Εκτός από την φωνή της πένας, η μουσική δεν θα μπορούσε να λείπει από
την ζωή της, εξού και τα βιβλία της, πάντα συνοδεύονται από προσωπικές της
δημιουργίες, μουσικά και στιχουργικά.</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">“Όταν μού στερηθεί και η ύστατη σταγόνα οξυγόνου,<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">ελπίζω να βαστώ στα χέρα μου ένα φύλλο χαρτί και ένα μολύβι.<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">Ώς τελευταία μου επιθυμία,<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">η καταγραφή τής ωδής μου, προς το όνειρο.”<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">Είναι πτυχιούχος ως τεχνικός Δικτύων και συστημάτων, υλικού και λογισμικού.
Δίπλωμα επαγγελματικής ηχοληψίας με πρακτική προϋπηρεσία στο Studio Κινητίρ.<o:p></o:p></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">BSc Counceling Psychology<o:p></o:p></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">Πιστοποιητικό επιμόρφωσης στον τομέα: Ψυχολογία, Φιλοσοφία και Προπονητική
ζωής.<o:p></o:p></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">Pr.Diploma on NLP (Νευρογλωσσικός προγραμματισμός.)<o:p></o:p></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">Certificate on Hypnotherapy (</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">Θεραπευτική</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">ύπνωση</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">.)<o:p></o:p></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">Ο.Α Dip Angel Counceling & Therapy (Αγγελική θεραπεία και
συμβουλευτική.)<o:p></o:p></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "sbl greek"; line-height: 150%;">Μέλος της Διεθνούς ένωσης θεραπευτών.<o:p></o:p></span></i></div>
</div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-68040880090409041552019-09-21T10:36:00.001+03:002019-09-21T10:55:44.453+03:00ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΝΕΡΟ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggKnLmK2qNSEUG7lsq8synH6h8-O74q1OpVCrWJcUPjjgHueLj-EoXXB2h01sgewNbbxEn73HGC17FNGo2iFoc-iN7N5xRgh4GGMh6bjUahG45_mzzFVBgukV2Mt7LomeRpwMUGl4iViw/s1600/%25CE%25A7%25CE%25A1%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%2597+%25CE%259B%25CE%2599%25CE%259C%25CE%259D%25CE%2597.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="570" data-original-width="940" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggKnLmK2qNSEUG7lsq8synH6h8-O74q1OpVCrWJcUPjjgHueLj-EoXXB2h01sgewNbbxEn73HGC17FNGo2iFoc-iN7N5xRgh4GGMh6bjUahG45_mzzFVBgukV2Mt7LomeRpwMUGl4iViw/s640/%25CE%25A7%25CE%25A1%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%2597+%25CE%259B%25CE%2599%25CE%259C%25CE%259D%25CE%2597.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<i>Φωτο: Απόβλητα στις Σκουριές Χαλκιδικής.</i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman";"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "sbl greek";"><span style="font-size: large;">Η πλάτη του στηριγμένη πάνω στον
σταφιδιασμένο κορμό απ’ το αλμυρίκι συγκλονιζόταν απ’ τις κράμπες. Παραλυμένος,
το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν ν’ ατενίζει το έρεβος στην επιφάνεια του
ποταμού, καθώς τα όρνια συνωστίζονταν γύρω του. Ν’ ατενίζει παίζοντας με τα
χρυσά νομίσματα του, που ξεχείλιζαν από εκείνη την γαβάθα πλάι του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "sbl greek"; font-size: large;">Θυμόταν στην απέναντι όχθη, όταν ήταν
μικροί, που κρύβονταν πίσω απ’ τους ολοζώντανους θάμνους καρτερώντας τις
βίδρες. Τους άρεσε να τις αντικρίζουν έτσι κεφάτες να στροβιλίζονται αμέριμνα μέσα στα κρυστάλλινα νερά, πότε πότε
τσιμπώντας από κανέναν νεογέννητο κυπρίνο. Αν ήταν τυχεροί μάλιστα πετύχαιναν
και τους κάστορες να ξεμυτίζουν ντροπαλά απ’ τα ξύλινα οχυρά τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "sbl greek"; font-size: large;">Εκεί τώρα, ένας
φωτογράφος χάριζε αθανασία στην σκηνή
που σιγοψιθύριζε τον θάνατο. Κάποτε οι κυνηγοί στιγμών ξετρελαίνονταν που στο
μέσο της άγονης ερημιάς ξεπρόβαλε το χωριουδάκι τους με την όαση που έσφυζε
από ζωή. Σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι κατέφθαναν για ν’ απαθανατίσουν τις ύστατες
στιγμές αυτού εδώ του τόπου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "sbl greek";"><span style="font-size: large;"> Ποιο εξώφυλλο άραγε θα έφερε αύριο τα μελανά
νερά, τις καμινάδες που υψώνονταν σαν βλοσυροί καλόγεροι και τον τοξικό καπνό
που ξέρναγαν; Τουλάχιστον τώρα κανείς δεν θα βρισκόταν να του το εκτοξεύσει
οργισμένα στην μούρη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "sbl greek"; font-size: large; text-indent: 1cm;">Ίσως αυτές τις
αναμνήσεις να εννοούσαν όταν λέγαν πως λίγο πριν το θάνατο περνά η ζωή μπροστά
απ’ τα μάτια σου. Δεν τις έλεγχε… Εκλιπαρούσε απεγνωσμένα να φύγουν, να
σκορπιστούν σαν σκιαγμένα κοράκια,
προσευχόταν γοερά να λυτρωθεί, μα τίποτα δεν άλλαζε.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "sbl greek"; font-size: large; text-indent: 1cm;">Ο νους του τώρα έτρεξε στα εγκαίνια του
μεγάλου εργοστασίου του. «Θα παίρνεις και το κάτι τις για να κρύβεις και τα λύματα
που θα πετάμε στο ποτάμι. Έγνοια σου…». Τι γλοιώδης που του φαινόταν ο εαυτός
του τώρα, σαν έφερνε στο νου όσα έλεγε στον συνεργάτη του… Τα πάντα για την
τσέπη μας. Τα πάντα για το συμφέρον. Μα ποιο είναι αλήθεια το συμφέρον μας;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "sbl greek"; font-size: large; text-indent: 1cm;">Έσφιξε
ένα νόμισμα μ’ αποστροφή. Τίναξε το χέρι του απότομα να καταφέρει ένα
τελευταίο «ψαράκι». Μα πλέον τα ψάρια δεν ταίριαζαν σ’ αυτό το περιβάλλον, σε
καμία τους μορφή.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "sbl greek";"><span style="font-size: large;">Το σώμα του αποκρίθηκε με άγριους
σπασμούς. Κάποτε πίστευε πως τα λεφτά αγόραζαν τα πάντα. Κανείς δεν καταδέχθηκε
όμως δυο στάλες νερό να του πουλήσει εδώ και μέρες περιπλάνησης, κι ας
προσέφερε την ξέχειλη από χρυσά νομίσματα γαβάθα του. Το νερό ήταν πολύτιμο.
Μόνο οι ανόητοι το μοίραζαν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "sbl greek"; font-size: large;">Ένοιωθε να του σφίγγουν τα μηνίγγια με μια
άκαρδη τανάλια. Πάνω στον ίλιγγο, λες και το νερό τον εκδικούνταν, μες στην
γαβάθα νερό χρυσάφι αντίκρισε, θαρρούσε απ’ τις αχτίδες του ανελέητου ήλιου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "sbl greek"; font-size: large;">Λαίμαργα άνοιξε διάπλατα το στόμα και
έγειρε την γαβάθα να το γευτεί, στάλα να μην αφήσει. «Συγγνώμη νεράκι μου καλό
που δεν σε σεβόμουν. Σώσε με κι αλλάζω.»<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "sbl greek"; font-size: large; text-indent: 1cm;">Ίσως πάλι να μην ήταν παραισθήσεις. Ίσως
ν’ αποφάσισε ότι αυτό του άρμοζε. Ή ίσως
στην πάλη των ενδόμυχων να νίκησε η ανάγκη διαφυγής από τον πόνο των
τελευταίων ετούτων οδυνηρών συλλογισμών.</span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 1cm;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "SBL Greek";">Κανείς δεν έμαθε ποτέ. Μονάχα το σώμα του
βρήκαν πνιγμένο απ’ τα χρυσά νομίσματα ή μάλλον ότι είχε απομείνει από τα όρνια
που τώρα είχαν πετάξει μακριά, να ξεδιψάσουν μετά το λουκούλλειο γεύμα τους.</span><span style="font-family: "sbl greek"; text-indent: 1cm;">/</span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe_Byq09NetbOjhuwH0MOqzVAMIs54YuQm1Amc5OyBp_dK-dv0_EEJreIx8H2Z89GdT6zTvXLgYhIRpuheh5yhq28Egc2TWuCt2axaWXY8TniO_hMVXNHfbUfCmQhCxRIpkK-7GykLcMY/s1600/%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2597%25CE%25A3.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="200" data-original-width="149" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe_Byq09NetbOjhuwH0MOqzVAMIs54YuQm1Amc5OyBp_dK-dv0_EEJreIx8H2Z89GdT6zTvXLgYhIRpuheh5yhq28Egc2TWuCt2axaWXY8TniO_hMVXNHfbUfCmQhCxRIpkK-7GykLcMY/s200/%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2597%25CE%25A3.png" width="149" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><br /></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><br /></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i style="text-indent: 1cm;"><br /></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i style="text-indent: 1cm;"><br /></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i style="text-indent: 1cm;"><br /></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i style="text-indent: 1cm;"><br /></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i style="text-indent: 1cm;">Ο Χρήστος Καρούλης είναι δεκαεννέα ετών και σπουδάζει Βιολογία στο ΑΠΘ. Γράφει </i><i style="text-indent: 1cm;">συστηματικά εδώ και δυο χρόνια τόσο ποίηση όσο και διηγήματα. Ιδανικό αποτέλεσμα </i><i style="text-indent: 1cm;">αυτού θεωρεί πως θα ήταν να δώσει νέες προοπτικές στην κοσμοθεωρία των αναγνωστών </i><i style="text-indent: 1cm;">του.</i></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-48954263513217338772019-09-16T09:40:00.000+03:002019-09-17T21:24:17.325+03:00ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗΣ ΘΕΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-Vn6l8F3-15WLhyphenhyphenpoMVJC24W3TNjIncYixPqfKHka7cw_UNFIhByHvgw7eIFobpIjRJXdJvAl9inKZ4b7b2rXD2K3VAXHlMqahBYeDWRC7JgNc5WRJkOB3YsNA-kcWDlVMYYx7cl9Mt0/s1600/%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A3++MICHAEL+COX.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-Vn6l8F3-15WLhyphenhyphenpoMVJC24W3TNjIncYixPqfKHka7cw_UNFIhByHvgw7eIFobpIjRJXdJvAl9inKZ4b7b2rXD2K3VAXHlMqahBYeDWRC7JgNc5WRJkOB3YsNA-kcWDlVMYYx7cl9Mt0/s400/%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A3++MICHAEL+COX.jpeg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
Φωτο: Michael Cox</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Έσυρα πάλι
στ’ ακρογιαλιού</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">τον μακρύ
περίπατο</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">ν’ αναζητήσω
την πολυπόθητη θεά.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Αύριο ίσως
φύγει πάλι</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">για κάποια
απάτητη κορφή,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">για κάποιο
δάσος έρημο…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Κάποτε
κρύβεται μες στο συρτάρι</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">εκείνο το
παλιό, το ξεχασμένο</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">που σε
γυρίζει πίσω στο αθώο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Άλλοτε
φωλιάζει σ’ ένα πρόσωπο</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">τυχαίο,
φευγαλέο, άγνωστο,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">κακάσχημο,
πλασμένο από λάσπη λες,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">αγγελικό,
βγαλμένο απ’ τον παράδεισο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Θεά
φιλήδονη, γλυκιά,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">κάθεται
εκνευριστικά και αναμένει</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">την γεύση
την πρωτόγνωρη,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">το βίωμα το
νέο</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">κι αλλάζει
ονόματα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Πότε την
λένε Αφροδίτη,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">πότε την
λένε Άρτεμις</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">και πότε
Αθηνά.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Κι άλλοτε
ανώνυμη</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">να βασανίζει
κάθε Αλκαίο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpwEOdi614VSkwZ4W4FwvGzZ2PfaJI0TuXwuFi2WGpZD_gM9qUVAWmQQJ0ZHEuXLTnyijrc4JRah2IAAAzGDQWXwFxnyKhz85nz7shJRz9z5GQnKeja-VWtKLDHrtmgzYV7IT-zt1lkSI/s1600/%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2597%25CE%25A3.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="498" data-original-width="371" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpwEOdi614VSkwZ4W4FwvGzZ2PfaJI0TuXwuFi2WGpZD_gM9qUVAWmQQJ0ZHEuXLTnyijrc4JRah2IAAAzGDQWXwFxnyKhz85nz7shJRz9z5GQnKeja-VWtKLDHrtmgzYV7IT-zt1lkSI/s200/%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2597%25CE%25A3.png" width="148" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<i>Ο Χρήστος Καρούλης είναι δέκα εννέα χρονών και σπουδάζει Βιολογία στο Α.Π.Θ.Γράφει συστηματικά εδώ και δυο χρόνια τόσο ποίηση όσο και διηγήματα. Ιδανικό αποτέλεσμα αυτού θεωρεί πως θα ήταν να δώσει νέες προοπτικές στην κοσμοθεωρία των αναγνωστών του. </i></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-37126046479515727692019-08-29T15:03:00.001+03:002019-08-29T15:03:37.550+03:00ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4jPhSfF96imI-TBg4QBurCAYil-ZNsEJ7os5u8UeYP6oxhG8v5TM6EddRAwUATDDx7dkdHWDEDNtlPEqeSsvPJdgGwrqQ6qnnSnsVuH8PCdeOHvmC4OUjh2Vz2RIhDnYjO6kE6XaPnbo/s1600/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2599%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="203" data-original-width="525" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4jPhSfF96imI-TBg4QBurCAYil-ZNsEJ7os5u8UeYP6oxhG8v5TM6EddRAwUATDDx7dkdHWDEDNtlPEqeSsvPJdgGwrqQ6qnnSnsVuH8PCdeOHvmC4OUjh2Vz2RIhDnYjO6kE6XaPnbo/s640/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2599%25CE%2591.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"> <span style="font-size: large;">Όταν
ήμουν παιδί απομνημόνευα κατ΄εντολή των μεγάλων. Ιστορία, Γεωγραφία,
Μαθηματικά, Θρησκευτικά. Δεν μπορούσα όμως να καταλάβω τη χρησιμότητα ύπαρξης
των μεγάλων, ούτε να απομνημονεύσω τα χαρακτηριστικά των προσώπων τους όταν
έδειχναν αυτό που ήταν, δηλαδή μεγάλοι. Έτσι δεν θυμάμαι την έκφραση της μαμάς
μου όταν μου έλεγε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«να το φας όλο το
φαγητό που σου έβαλα», </i>ή του μπαμπά όταν με κοίταζε σα να με λυπόταν. Όλοι
τους συμφωνούσαν ότι είμαι ένα παράξενο παιδί που δεν αντιλαμβάνεται βασικά
πράγματα, όπως υπακοή, πίστη, ταπεινοφροσύνη,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>παρά μόνο παπαγαλίζει βαρετά μαθήματα, τα οποία όμως αρνιόταν να
παρουσιάσει δημόσια, σε μια αίθουσα σχολείου παραδείγματος χάριν, ή σε μια
σχετική ερώτηση μεγαλυτέρου, κατά της διάρκεια ενός δείπνου με οικογενειακούς
φίλους.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Θεώρησα ειρωνική την κίνηση του μπαμπά να
μου χαρίσει έναν μεγάλο πράσινο παπαγάλο στην ηλικία των δώδεκα χρόνων, τη
στιγμή μάλιστα που γνώριζε ότι αντιπαθούσα τα πουλιά σε κλουβί. Έβγαλα λοιπόν
τον παπαγάλο από το κλουβί και του έμαθα να πετά μέσα στο σπίτι και να μιλά. Η
μοναδική λέξη που του έμαθα εύκολα και την ξεστόμιζε με το παραμικρό ήταν <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«μαλάκα».</i> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο παπαγάλος εμφανιζόταν τις πιο ακατάλληλες
στιγμές μέσα στο σπίτι, όταν δεν κρυβόταν πίσω από την κουρτίνα του δωματίου
μου. Στο κεφάλι της μαμάς την ώρα που έτρεχε αλαφιασμένη στην κουζίνα να βγάλει
την γαλοπούλα κάρβουνο από τον φούρνο. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μαλάκα»</i>
της φώναζε και, με ένα φρρρρ, πετούσε στο μπράτσο της πολυθρόνας του μπαμπά,
όταν εκείνος έβλεπε ειδήσεις στην τηλεόραση και μονολογούσε για την πολιτική. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μαλάκα»</i> του φώναζε, τον κοίταζε για μια
στιγμούλα στα μάτια και, πριν προλάβει να φάει την εφημερίδα στο κεφάλι,
βρισκόταν στο περβάζι της μπαλκονόπορτας του σαλονιού. Διασκέδαζα είναι αλήθεια
με τον παπαγάλο μου. Του απαγόρευσα να μάθει Ιστορία, Μαθηματικά, Γεωγραφία,
Θρησκευτικά. Η λέξη που του έμαθα ήταν αρκετή, μας προσδιόριζε ικανοποιητικά ως
οικογένεια, οπότε οποιαδήποτε άλλη γνώση θα του ήταν άχρηστη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ενώ θα έπρεπε να ντρέπομαι που ήμουν μέλος
μια τέτοιας οικογένειας, εγώ, αντιθέτως, θεωρούσα διασκεδαστικό το γεγονός της
συνύπαρξής μου με μαλάκες γονείς. Ο συγχρωτισμός όμως με μια μαλακισμένη
οικογένεια μπορεί ασυναίσθητα να οδηγήσει όλα τα μέλη της σε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>συμπεριφορές μακάριας μαλακίας, οπότε ένα
μικρό παιδί εύκολα μπορεί να οδηγηθεί στα ηδυπαθή μονοπάτια της. Οι γονείς μου
φρόντισαν και γι΄αυτό. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μετά από κάθε σχολική αριστεία (με
περισπωμένη στο ιώτα), ο μπαμπάς άρχισε να μου<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>χαρίζει διάφορα ηλεκτρονικά γκάτζετ, όπως υπολογιστές, κινητά, παιχνίδια
και η μαμά, ακριβά ρούχα και παπούτσια τελευταίας μόδας. Δεν χρειαζόταν πια
μεγάλη προσπάθεια να πέσω με τα μούτρα στη μαλακία. Για την αληθινή μαλακία δε,
τιμωρήθηκα με αυστηρή μητρική επίπληξη και πατρικό συννεφιασμένο βλέμμα, όταν ο
παπαγάλος φτερούγισε αλαφιασμένος πάνω από τα ανοιχτά μου σκέλη, φωνάζοντας ο
αθεόφοβος σαν ξελιγωμένος πορνόγερος<i style="mso-bidi-font-style: normal;">.</i>
Δεν ξέρω από ποιόν έμαθε τη συγκεκριμένη λέξη που ξεστόμισε, πάντως όχι από μένα.
Αρκούσε η φασαρία του παπαγάλου να κινήσει την περιέργεια του μικρού μου
αδελφού και φυσικά να φτάσουν τα μαντάτα για τη μαλακία μου στους γονείς, όταν
τους φανέρωσε με περισσή γλυκύτητα το μπάσταρδο: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«μαμά η αδελφή μου χαϊδεύει το κουτί της»</i>. Τότε ήταν που έπνιξα τον
παπαγάλο μαζί με τον πρώτο μου οργασμό. Ήμουν δεκατεσσάρων χρονών.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δυο χρόνια μετά τον θάνατο του παπαγάλου, με
τον φρικτό τρόπο που σας περιέγραψα, και αφού είχα γνωρίσει την γλυκύτητα της
αληθινής μαλακίας, συνέβη και ένα άλλο γεγονός, το οποίο μόλις τώρα μου ήρθε
στο μυαλό. Θα προσπαθήσω να το ανασυνθέσω και να σας το παρουσιάσω με όσο το δυνατόν
μεγαλύτερη καθαρότητα, παρότι δεν φρόντισα να το παπαγαλίσω.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήταν ένα απόγευμα όταν γύρισε η μαμά από τον
εβδομαδιαίο καλλωπισμό της στο ινστιτούτο ομορφιάς, δηλαδή μαλλιά, πρόσωπο,
νύχια, αποτρίχωση μπικίνι. Ο μπαμπάς είχε επιστρέψει νωρίτερα στο σπίτι, είχε
ανοίξει έναν χαρτοφύλακα πάνω στο τραπέζι της κουζίνας και το γέμισε κόλλες
χαρτιών και ντοσιέ που κουβάλησε από τη δουλειά του. Εγώ εκείνη τη στιγμή
παπαγάλιζα την Ιστορία και ο μικρός μου αδελφός έπαιζε στο κινητό του ένα
παιχνίδι με τέρατα και σκοτωμούς. Κάθε τόσο έβγαζε άναρθρες κραυγές ανθρώπου
των σπηλαίων. Το μόμολο !!! <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αν θυμάμαι καλά ο μπαμπάς είπε στη μαμά: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Τούλα τέρμα τα σούρτα φέρτα στο ινστιτούτα»
</i>και η μαμά αν θυμάμαι καλά του απάντησε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Γιατί καλέ;»</i>. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αμέσως σταμάτησα την ανάγνωση και έστησα
αυτί. Οι μεγάλοι έπαιρναν ένα παράξενο ύφος όταν ζορίζονταν. Δεν με βοηθά αυτή
τη στιγμή η μνήμη μου να σας το περιγράψω, πάντως πρέπει να ήταν σαν το ύφος
της Μαρίας Αντουανέτας τη στιγμή που έβαζε το κεφάλι της στη λαιμητόμο του
Ροβεσπιέρου. Πάντα η Ιστορία βοηθά να περιγράψεις στριμόκωλες καταστάσεις κι
εγώ την είχα μάθει απέξω, ανακατωτά και σε βάθος. Η μαμά εκείνη τη στιγμή
πρέπει να άκουγε τρομαγμένη τη φασαρία του πεινασμένου όχλου στην πλατεία, ενώ
ο μπαμπάς ακόνιζε τη λεπίδα της γκιλοτίνας για το μοιραίο. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αν θυμάμαι καλά συνέχισε ατάραχος και της
είπε κάτι σαν: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Τούλα δεν υπάρχει σάλιο».<o:p></o:p></i></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εγώ ήδη γνώριζα ότι με το σάλιο η μαλακία
ήταν πάντα πετυχημένη, οπότε αυτομάτως συνέδεσα το γεγονός με την πτώση της
περιόδου της μαλακίας στο σπίτι μας. Κατέταξα το γεγονός στα ιστορικά, μαζί με
τη δολοφονία του παπαγάλου μας, την πτώση της γαλλικής μοναρχίας και περίμενα
αντιδράσεις από τη μαναρχία. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Παραδόξως η μαμά δεν έσκυψε το κεφάλι,
αντιθέτως στήθηκε απέναντι στον Ροβεσπιέρο της και του αντιμίλησε, αν θυμάμαι
καλά του είπε κάτι σαν: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μωρέ τι μας λες,
να κόψεις το κεφάλι σου να βρεις, εγώ το παντεσπάνι μου δεν το αποχωρίζομαι»</i>.
Για τη λέξη «παντεσπάνι» δεν κόβω και τον λαιμό μου ότι την είπε, την ταίριαξα
όμως στην περίσταση. Αυτομάτως αντεστράφησαν οι όροι, τώρα έβλεπα τον
Ροβεσπιέρο να σκύβει το κεφάλι, η μαμά ήταν ξεκάθαρη, δεν υπήρχε περίπτωση να
θυσιάσει το δικό της κεφάλι για λίγο σάλιο, άλλωστε κουβαλούσε και το δικό μας
βάρος, το οποίο κάποια στιγμή το έθεσε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων
επιτακτικά: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Τα παιδιά τι θα γίνουν; Θα
χάσουν τα παιχνίδια, τα ρούχα, τα καλά σχολεία, τις διακοπές τους; Είσαι με τα
καλά σου; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα…»</i> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τότε κατάλαβα ότι δεν είναι και το πιο
εύκολο πράγμα στον κόσμο η πτώση της μαλακίας. Έχει ισχυρές ρίζες. Βασίζεται
στη γλυκερή και λάγνα αποπλάνηση των αισθήσεων, στον οργασμό της φαντασιωμένης
πραγματικότητας, κάτι σαν </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "SBL Greek"; mso-ansi-language: EN-US;">virtual</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "SBL Greek";">
</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "SBL Greek"; mso-ansi-language: EN-US;">reality</span></i><span style="font-family: "SBL Greek";"> που λέγαμε εμείς τα παιδιά στα σχολειά, ή σαν
σκέτο ριάλιτι που λέγανε οι μεγάλοι στις τηλεοράσεις. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν έπεσα έξω στις εκτιμήσεις μου, διότι μπορεί
να ήμουν ένα παιδί που δεν μιλούσε συχνά, σκεφτόταν όμως για το κάθε τι που
έβλεπε γύρω του. Στην οικογενειακή μας υπόθεση, ήταν ξεκάθαρο πια ότι βαδίζαμε
σε μια νέα περίοδο μαλακίας, αυτό που δεν γνώριζα μόνο ήταν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά
αυτής της περιόδου. Αν τα γνώριζα όμως, θα ήμουν μάγισσα και όχι ένα κορίτσι
δεκάξι χρονών. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο μπαμπάς πράγματι έκοψε το κεφάλι του να
στηρίξει τη συνέχιση του θεσμού της μαλακίας στο σπίτι μας και μάλλον βρήκε
έναν τρόπο, διότι όταν μας τον ανάγγειλε ήταν περιχαρής. Γελούσαν και οι
φαβορίτες του, μουστάκι δεν είχε. Η μαμά έδειξε ικανοποιημένη με το πρότζεκτ
του μπαμπά, λίγο πιο συγκρατημένη, αλλά ικανοποιημένη. Αυτό το κατάλαβα από το
μισό γελάκι που αμόλησε και το ταυτόχρονο σιάξιμο της λακαρισμένης φράντζας της.
Ήταν μερικά σημάδια στις κινήσεις της μαμάς και του μπαμπά που τα είχα ταυτίσει
με συγκεκριμένη κάθε φορά ψυχοσύνθεσή τους. Τότε κατάλαβα ότι η μαλακία δεν
έχει όρια. Τείνει στο άπειρο, δεν μπορείς να απαλλαγείς εύκολα από αυτή αν σου
έχει κυριεύσει το μεδούλι, κάνει τη ζωή να φαίνεται παιχνίδι, μέχρι να φτάσεις
στο επόμενο νεκρό δευτερόλεπτο του οργασμού. Στη σημείο μηδέν. Μετά αναλαμβάνει
το μυαλό να γεμίσει το κενό με τη σκέψη: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«δεν
έγινε και τίποτα, τράβα ακόμη μια»</i> και ούτω καθ εξής. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span>«Κανόνισα…»</span></i><span style="font-family: "SBL Greek";"> είπε
θριαμβευτικά ο μπαμπάς <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«…να μας δανείσει
τα χρήματα που θες για τον καλλωπισμό το ινστιτούτο σου, με την προϋπόθεση να
τα ξοδέψεις όλα εκεί και θα τα αποπληρώσουμε σε δόσεις με … κάποιο επιτόκιο»</i>
<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το πρότζεκτ ανάκαμψης του μπαμπά
περιελάμβανε όλα τα χρειαζούμενα: καινούριο αυτοκίνητο, καινούρια γκατζετάκια,
παρακολούθηση της μόδας, μπαλέτο, θέατρο, ταξίδια, κινητό για το μόμολο κλπ με
τον ίδιο ακριβώς τρόπο χρηματοδότησης και αποπληρωμής. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εκείνη τη στιγμή πεθύμησα τον καημένο τον
παπαγάλο μου. Ο θάνατος όμως δεν έχει γυρισμό και λούφαξα σε μια γωνία,
κάνοντας τους δικούς μου ιδιοτελείς υπολογισμούς. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σκέφτηκα τον κούκλο στο δισκάδικο της
γειτονιάς, άφησα κάτω τα βιβλία και τα τετράδια και έτρεξα στη γωνία. Αν
θυμάμαι καλά του έκλεισα το μάτι και του είπα κάτι σαν: <i>«Θα ήθελα τον καινούριο
δίσκο της Ριάνας, αλλά δεν έχω λεφτά να τον πληρώσω» </i><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "SBL Greek";"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τότε αποχαιρέτησα την παρθενιά μου και έκοψα
μαχαίρι τη μαλακία για πάντα./ <o:p></o:p></span></span></div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-18537905607517180702019-07-17T20:59:00.002+03:002019-07-17T20:59:45.283+03:00Ο ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6W-yxp6HynWYy89_xZl5LfmDhCiVd1exsHcs5sLKikK2DXLYJT5bVOlNlTQrRNpiCFelAg5pnHpOvO1QUDQnTk1g2Mmxus7DecG70KVq6RCIXuQw8rS1iYT15bdsIB71pRr8DctfZeh0/s1600/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591+%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2599.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="667" data-original-width="1000" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6W-yxp6HynWYy89_xZl5LfmDhCiVd1exsHcs5sLKikK2DXLYJT5bVOlNlTQrRNpiCFelAg5pnHpOvO1QUDQnTk1g2Mmxus7DecG70KVq6RCIXuQw8rS1iYT15bdsIB71pRr8DctfZeh0/s640/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591+%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2599.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Calibri;">Τις
καθημερινές έβγαζε τον σκύλο βόλτα ο Τάκης όσο ζούσε, μετά που πέθανε έπρεπε να
τον βγάζω εγώ κι ας μη τον συμπαθούσα ιδιαίτερα γιατί μου γέμιζε τα χαλιά
τρίχες. Τον έβγαζα φυσικά και τα σαββατοκύριακα. Όσο νάναι οι ανάγκες ενός σκύλου
δεν ξεχωρίζουν καθημερινές και αργίες. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"> Αγαπούσα
τρελά τον Τάκη. Σιγά σιγά η βόλτα του σκύλου ήρθε να μαλακώσει τον πόνο της απώλειας,
όσο μπορεί να μαλακώσει μια απώλεια ένας περίπατος με σκύλο. Ο Νικολάκης, ο
μοναχογιός μας, με ακολουθούσε σκαλωμένος στη φούστα ή το μπουφάν μου και πάντα
σιωπηλός. Αισθανόταν τον πόνο και την οργή που ένοιωθα για την απώλεια του άνδρα
μου, αλλά δεν μιλούσε. Ούτε ο Μάγκας, έτσι φωνάζαμε τον σκύλο, είχε ποτέ όρεξη
για παιχνίδια από τότε που πέθανε το αφεντικό του. Μια βόλτα
μέχρι το πάρκο για κατούρημα και ξανά πίσω στο σπίτι. Την ίδια μέρα και ώρα η ίδια
σιωπηλή παρέα διέσχιζε τον δρόμο μέχρι το πάρκο της πόλης και ξανά πίσω. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"> Όσο περνούσαν
οι μέρες ξεχνούσα να μιλάω. Ο Νικολάκης με κοίταζε στο στόμα μήπως και βγάλω κάποια
κουβέντα, το ίδιο και ο Μάγκας μήπως βγάλω ένα παράγγελμα ή ένα σφύριγμα. Τίποτα.
Το γέλιο ήταν μια μακρινή ανάμνηση, από τότε που ο Τάκης μάς αράδιαζε με τον
δικό του τρόπο ωραία ανέκδοτα και γελούσαμε όλοι μαζί. Το γέλιο μας ακολουθούσε
και ο Μάγκας, με ένα συνεχές κούνημα της ουράς και τρεχάλα στο σαλόνι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σαν σίφουνας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;"><br /></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">- Βλέπεις
και ο Μάγκας γελάει με τα ανέκδοτά μου,</span></i><span style="font-family: Calibri;"> συνήθιζε να λέει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;">Εγώ τότε έβλεπα τις τρίχες στο χαλί και σηκωνόταν η
τρίχα μου κάγκελο. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Calibri;"> Έσβηνε ο πίνακας
του μυαλού μου </span><span style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-family: Calibri;">και ενώ θα έπρεπε να
ανησυχώ, δεν έδινα σημασία. Το κάθε τι το έκανα μηχανικά και είχα αποφασίσει ότι
δεν έχουν καμία αξία πλέον το γέλιο ή η κουβέντα. Μόνο ο γιος μου. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"> Η σημερινή
απογευματινή βόλτα ήταν μια από τα ίδια. Εγώ μπροστά κρατώντας το λουρί του Μάγκα
και στη φούστα μου πάνω ο Νικολάκης. Διασχίσαμε τον δρόμο και μπήκαμε στο πάρκο.
Ο κόσμος σήμερα ήταν λιγοστός και ο ουρανός είχε τις μαύρες του. Τέλειο τοπίο
για τη ψυχοσύνθεσή μου, αλλά και για το κατούρημα του Μάγκα. Λίγο πριν τον θάμνο
που είχε μαρκάρει, ο Νικολάκης μου τράβηξε τη φούστα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;">- Τι είναι
αυτά μαμά;<o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"> Είχε σταματήσει
μπροστά σε ένα άγνωστο σε μένα φυτό που στην κορυφή του μίσχου του είχε δυο
στρογγυλά άσπρα ανθάκια, εντελώς αδιάφορα και βαρετά. Τον κοίταξα καλά. Με ξεβόλεψε είναι αλήθεια από τη μακαριότητα της σιωπής μου. Έπρεπε να απαντήσω στο παιδί. Ξεστόμισα ό,τι
μου ήρθε εκείνη τη στιγμή:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;">- Αρχίδια
!!! <o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"> Δεν πρόλαβα
να μετανιώσω για την ανοησία μου και ο Νικολάκης με κοίταξε με κείνα τα έκπληκτα
μαύρα μάτια του και με ξαναρώτησε:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;">-Φυτρώνουν
κι αυτά;<o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"> Τότε γέλασα.
Γέλασα πολύ. Ο Μάγκας λύθηκε από το λουρί του και έγινε αέρας στον ουρανό. <o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;">* * * *<o:p></o:p></span></span></div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-75445095387896220552018-12-29T12:01:00.001+02:002018-12-29T12:01:14.206+02:00Η ΦΛΟΓΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkEbdPY7oXlrtsa3c_z2Csd7os6sOU2ceH5vf3rwJTBqA-3LXMYoJZxkK13LFpKHwlDNOJXsdm6tv8QZZpRLwka6XAQrB-c7C0tgtv6HGP3Jckuijg904GCyb7TirbN-_GmTQF-4Qw7LE/s1600/%25CE%2597%25CE%25A1%25CE%25A9-%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2594%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="1000" height="326" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkEbdPY7oXlrtsa3c_z2Csd7os6sOU2ceH5vf3rwJTBqA-3LXMYoJZxkK13LFpKHwlDNOJXsdm6tv8QZZpRLwka6XAQrB-c7C0tgtv6HGP3Jckuijg904GCyb7TirbN-_GmTQF-4Qw7LE/s640/%25CE%2597%25CE%25A1%25CE%25A9-%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2594%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua";"> Η γλώσσα των ανθρώπων δεν ησυχάζει ακόμη και όταν η ξυραφιά
αφήνει πίσω της ουλή κι ο πόνος στάλα δάκρυ. Μελανιά γίνεται και ακολουθεί στο
διάβα την ψυχή, στις μέρες και τις νύχτες της, μέχρι το χώμα να τη λευτερώσει
από το μαρτύριο. Η Τασούλα δεν πρόλαβε να χαρεί τον Πέτρο στο κρεβάτι και στα
σκέλια της και τον βρήκε κρεμασμένο στο μονόζυγο του διαμερίσματός τους στην
Αθήνα. Άψυχο κορμί να στριφογυρίζει γύρω απ΄τη θηλιά. Πλάκωσαν αστυνομίες,
ιατροδικαστές, έγραψαν στον φάκελο «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ</i>»
με μεγάλα γράμματα και έκλεισαν το βιβλίο. Ο Πέτρος ήταν ερωτευμένος μαζί της
από την πρώτη μέρα που τη γνώρισε. Κανείς δεν κατάλαβε γιατί το έκανε. Ούτε ένα
σημείωμα δεν άφησε πίσω να φωτίσει τις σκοτεινές γωνιές. Οι σελίδες του βιβλίου
του Πέτρου πλάκωσαν όμως κι εκείνη. Κάτι τράπουλες ταρώ, κάτι περιοδικά
αστρολογίας, μαντζούνια και πολλά καντήλια σε όλο το διαμέρισμα, τα οποία
κατέγραψαν οι αστυνομικοί στις αναφορές τους, μόλις μαθεύτηκαν, έγιναν στη
γλώσσα του κόσμου σύνεργα μαγικά και απόκοσμα που πήραν τον Πέτρο στον άλλο
κόσμο να κάνει παρέα με τις ψυχές και τα φαντάσματα. Δεν έφταναν όμως αυτά τα
μεταφυσικά, ήρθε και η μετακόμισή της στο σπίτι του στο χωριό, το οποίο
κληρονόμησε σαν μοναδική κληρονόμος. Δεν μπορούσε να ζήσει άλλο στο διαμέρισμα
όπου τον αντίκρισε νεκρό και θέλησε να ζήσει στο εξοχικό τους με τις λίγες,
αλλά ωραίες αναμνήσεις τους. Ένα όμορφο δίπατο σπίτι δίπλα στη θάλασσα στην
άκρη του βράχου, λίγο έξω από το χωριό έγινε το καταφύγιό της. Τα βραδάκια
καθόταν μόνη της στο μπαλκόνι, αγνάντευε το αντικρινό νησάκι με το μικρό
μοναστήρι και άκουγε το σήμαντρο του παπά. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua";"> Οι παρέες της λίγες και μετρημένες τα τελευταία πέντε χρόνια
στο χωριό. Δούλευε το καλοκαίρι σε ένα ξενοδοχείο καμαριέρα και τον χειμώνα
ζούσε με το ταμείο ανεργίας. Είχε πατήσει τα τριάντα αλλά η ομορφιά δεν έλεγε
να σβήσει στο πρόσωπο και το σώμα της, παρόλη τη χαρακιά. Ο θάνατος πάντα είναι
καλός με όσους μένουν πίσω. Δεν φθονεί τίποτα άλλο πάνω στους ανθρώπους, παρά
μόνο την αγάπη. Στην αγάπη βγάζει δόντια, δαγκώνει και εκδικείται. Είναι μικρός
μπροστά στο μέγεθός της κι αυτό δεν μπορεί να το καταπιεί και να το χωνέψει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua";"> Αυτή η ομορφιά που της χάρισε ο Θεός από μικρό παιδί την
ακολουθούσε κατά πόδι. Γινόταν πολλές φορές μπελάς που αναστάτωνε τη ζωή της
και έδινε αφορμή σε πικρόχολα σχόλια και λοξές ματιές, όταν πήγαινε την Κυριακή
στην εκκλησία ή στο μπακάλικο να ψωνίσει. Τον έρωτα δεν τον άφησε ξανά να
αγγίξει την καρδιά, μόνο να της χαϊδέψει το σώμα. Τα αγκαλιάσματά της με έναν
μικρότερό της στο χωριό κόντεψαν να γίνουν αιτία μαλλιοτραβήγματος από τη μάνα
του νεαρού, καταμεσής στην πλατεία του χωριού<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Πουτάνα μάγισσα, μακριά από
το παιδί μου… </span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ούρλιαζε εκείνη τη μέρα η Μαριάνθη καθώς ορμούσε
να την πιάσει από τα μαλλιά. Αν δεν επενέβαιναν οι ψυχραιμότεροι δεν θα γλίτωνε
από τα νύχια της μάνας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Φαρμακομούνα… </span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";">άκουσε πίσω της μια αντρική φωνή και
φαρμακώθηκε η ψυχή της καθώς έπαιρνε τον δρόμο του γυρισμού για το σπίτι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua";"> Πέρασαν μέρες για να ξανακατέβει βόλτα στο χωριό. Άρχισε εν τω
μεταξύ και η θερινή περίοδος. Η δουλειά την ανακούφιζε λιγάκι από το βάσανο της
γλωσσοφαγιάς των συγχωριανών. Τα στρίμωχνε όλα μέσα της και έκανε υπομονή. Όταν
η καρδιά όμως κάνει τέτοια υπομονή να τη φοβάσαι στο τέλος, είναι απρόβλεπτη
και κανείς δεν ξέρει κατά που θα πάει. Στο σπίτι πέταξε όλα τα καντήλια και
κράτησε μόνο ένα μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Έκαψε τα περιοδικά και τις
τράπουλες <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για να σβήσει τα ίχνη του
παρελθόντος. Η θάλασσα ήταν η μόνη της ξεκούραση και παρηγοριά όταν επέστρεφε
από τη δουλειά. Κατέβαινε τα σκαλοπατάκια στον βράχο και βουτούσε στην αγκαλιά
της. Άφηνε το νερό να ψηλαφίζει το κορμί και να αρμυρίζει κάθε γωνιά του. Τα
πρωινά άνοιγε μια ομπρέλα για τον ήλιο και τα απογεύματα ξάπλωνε στην πετσέτα
μόνο με το αντηλιακό της. Δεν κουνιόταν από τη θέση της ούτε όταν άκουγε τις
στριγκλιές των γυναικών καθώς κυνηγούσαν τους κανακάρηδές τους πίσω από τα
βράχια που έπαιρναν μάτι. Χαμογελούσε. Το φχαριστιόταν. Έπαιρνε την εκδίκησή
της, έστω και με αυτόν τον τρόπο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua";"> Μέσεψε ο Αύγουστος κι έσκαγε ο τζίτζικας. Έτυχε να πάρει μαζεμένα
τα ρεπό της ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου που γινόταν το μεγάλο πανηγύρι στο
χωριό. Χτένισε τα μαλλιά της ίσια μέχρι τους ώμους, έβαλε κοκκινάδι στα χείλια
και σκιές στα μάτια, στολίστηκε και πήγε ν’ ανάψει κερί. Κανείς μέσα στην
κοσμοπλημμύρα της εκκλησιάς δεν της έδωσε σημασία. Δεν έψαξε για στασίδι και
διάλεξε μια ήσυχη γωνιά στην άκρη. Όρθια παρακολουθούσε τη Λειτουργία, ώσπου
τον είδε. Ψηλός, με λαμνάτη κορμοστασιά, στεκόταν μπροστά στην Ωραία Πύλη σα
λαμπάδα. Χρυσάφια τα μαλλιά έπεφταν στους ώμους πιασμένα σε κοτσίδα. Το πρόσωπό
του, λευκό, άσπιλο, στόλιζε μια χρυσή γενειάδα. Ίδιος ο Χριστός !!! Κολάστηκε η
Τασούλα με την τελευταία της σκέψη και προσπάθησε να τη σβήσει. Τα μάτια όμως
δεν της έκαναν το χατήρι. Τον ακολουθούσαν σε κάθε γωνιά της εκκλησιάς που κινιόταν. Σα να μην υπήρχε κανένας άλλος άνθρωπος τριγύρω. Πέρασε μια φορά από
μπροστά της και μια ουράνια ευωδιά άφησε πίσω του. Τα ρουθούνια της την άρπαξαν
με μιας και την κράτησαν στα σωθικά της. Έριξε μια κλεφτή ματιά τριγύρω και
είδε μόνο κατάνυξη. Η ίδια ένοιωθε κολασμένη και ανήμπορη να το αποφύγει. Στη
σχόλη μπήκε στη σειρά για αντίδωρο και βρέθηκε μπροστά του. Σήκωσε το βλέμμα
της και αντίκρισε τα γαλάζια μάτια. Έσκυψε αμέσως το κεφάλι και τα χείλη της
ακούμπησαν το χέρι του. Ήταν λευκό, λευκότερο από το δικό της. Γραμμές γαλάζιες
οι φλεβίτσες, σαν μικρά ρυάκια, έρεαν πάνω στο χέρι και έσβηναν στα μακριά
δάχτυλα. Τον φαντάστηκε γυμνό και διάφανο. Χαμήλωσε τα βλέφαρα να μη σκέφτεται,
συνέχισε όμως να τον βλέπει και με κλειστά μάτια. Πήρε βιαστικά το αντίδωρο και
βγήκε γρήγορα έξω χωρίς να κάνει τον σταυρό της. Στάθηκε για λίγο στην αυλή να
πάρει μια ανάσα. Είχε μουσκέψει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua";"> Έσιαξε τη φούστα και κίνησε για την πλατεία. Τη διέσχισε χωρίς
να νοιάζεται για τα μάτια που την ακολουθούσαν και έκατσε σε μια καφετέρια.
Σταύρωσε τις όμορφες γάμπες, παράγγειλε καφέ και άναψε τσιγάρο. Χαλάρωσε και
άφησε τις εικόνες ελεύθερες να κάνουν παιχνίδι στο μυαλό της. Άδειασε η
εκκλησία και γέμισαν οι καφετέριες κόσμο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Κούκλος ο Αρτέμιος,</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";"> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ήμαρτον
Κύριε…</i> άκουσε μια γυναικεία φωνή στο διπλανό τραπέζι να σχολιάζει στην
ομήγυρη, με πονηρή διάθεση. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Ποιος είναι;</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";"> ρώτησε μια άλλη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Ο καινούριος μοναχός στο
μοναστήρι του νησιού καλέ</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";">,
απάντησε μια άλλη και άρχισαν να κρυφογελούν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua";"> Τσαλάκωσε το τσιγάρο στο τασάκι, άφησε μερικά ψηλά και σηκώθηκε
βιαστικά. Τρείς ιερείς εκείνη την ώρα βόλταραν στην πλατεία και δίπλα τους ο
Αρτέμιος τσάκιζε με το φως και τα νιάτα του τη μαυρίλα. Πέρασε δίπλα και τα
μάτια τους συναντήθηκαν για μια απειροελάχιστη στιγμή του χρόνου που αρκεί όμως
να ενεργοποιήσει τον αιώνιο φυσικό νόμο της έλξης. Του κλεψε κρυφά φως και
μυρουδιές και έτρεξε σπίτι της. Πέταξε τα ρούχα στον καναπέ, φόρεσε πάνω της
ένα παρεό και κατέβηκε βιαστικά τα σκαλοπατάκια για να δροσίσει το σώμα που
έκαιγε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Book Antiqua;"> Την άλλη μέρα το πρωί στριμώχτηκε στο καΐκι με τους τουρίστες
που πήγαιναν να επισκεφτούν το μοναστήρι. Στη ξενάγηση δεν έβγαλε τα μαύρα
γυαλιά για να μη φαίνονται τα μάτια της. Δεν πειθαρχούσαν με τίποτα. Σε μια
στιγμή που σκόρπισε το γκρουπ στα σοκάκια της μονής, τον πλησίασε και ζήτησε
την ευλογία του. Ακούμπησε εκείνος τα διάφανα χέρια στο κεφάλι της και ψιθύρισε
μια ευχή. Η καρδιά πήγαινε να σπάσει. Έβαλε το χέρι της στο μέρος της καρδιάς
να μην ακούγονται τα σφυροκοπήματα και προδοθεί. Εκείνος χαμογέλασε μετά την ευχή
και την οδήγησε μέχρι το αρχονταρίκι να κεράσει καφέ. Το φως !!! Δεν μπορούσε
να αντισταθεί σε αυτό το ανίκητο φως. Τον ακολούθησε υπνωτισμένη. Τον άκουσε να
της μιλά με ξενική προφορά. Έμαθε ότι κατάγονταν από την Αμερική. Ότι ήταν πρωταθλητής
κολύμβησης στην κοσμική του ζωή, ώσπου αφιερώθηκε στον Χριστό και τη μοναστική
ζωή, εγκαταλείποντας τα πάντα. Του εξομολογήθηκε τη δική της ζωή και το
καθημερινό μαρτύριο στο χωριό. Όσο μιλούσαν, τόσο έφευγε το βάρος που την
τσάκιζε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Μη λιγοψυχάς, ο Θεός μόνο μπορεί
να διακρίνει το δίκαιο και το άδικο</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";">,
της είπε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Η δικαιοσύνη Του δεν με
ακούμπησε ακόμη όμως πάτερ</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";">,
παραπονέθηκε και έβγαλε τα μαύρα γυαλιά. Εκείνος κάρφωσε το βλέμμα του πάνω στην
υγρασία τους. Όσο την κοίταζε, με κείνα τα μπλέ μάτια, τόσο φούντωνε μέσα της
ένας πόθος αμαρτωλός, αλλά όμορφος. Ήταν εκείνος ο πόθος που ξεχνά νόμους και
κανόνες και αψηφά ακόμη και τον θάνατο. Του βγάζει τη γλώσσα κι εκείνος σκάζει
απ΄το κακό του, τροχίζει τα μαχαίρια και τα ζώνεται. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua";"> Οι τουρίστες που γέμισαν την καμαρούλα, ανάγκασαν τον Αρτέμιο
να την αφήσει ευγενικά για να πάει να ετοιμάσει καφέδες στους επισκέπτες. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Να ξανάρθεις, να μαλακώσει η
ψυχή σου, να δεις το Φως το Αληθινό</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";">,
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">εγώ θα προσεύχομαι για σένα,</i> <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της είπε καθώς την ξεπροβόδιζε, αλλά εκείνη το
χε γνωρίσει ήδη το Φώς, το χε ρουφήξει λαίμαργα και το πήγε προσφορά στο
εικονοστάσι του σπιτιού της. Άναψε το καντήλι και σταυροκοπήθηκε. Δεν έκλεισε
μάτι όλη νύχτα. Το σώμα τη βασάνιζε. Το μυαλό τη δρόσιζε. Η καρδιά ήταν
μπερδεμένη. Τα μεσάνυχτα κατέβηκε γυμνή τα σκαλοπατάκια και βούτηξε. Ένα φωτάκι
απέναντι στο νησί, σα μια μικρή φλογίτσα, τρεμόσβηνε. Ήταν σίγουρη ότι ο
Αρτέμιος στο κελί του την έβλεπε και προσευχόταν για κείνη. Μετά από τόσα
χρόνια μια άλλη ψυχή προσευχόταν για τη δική της ψυχή. Αντί να παίρνει όμως
ευλογία, έπαιρνε κόλαση και πονούσε. Τον επισκέφτηκε στο μοναστήρι αρκετές
φορές. Κάθε φορά όμως που πήγαινε να αγκαλιάσει τη γαλήνη, εκείνη γινόταν αέρας
και χανόταν. Στη θέση της μια αναταραχή, μια αναμπουμπούλα, την τάραζαν και
την άφηναν κάθε βράδυ άυπνη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Book Antiqua;"> Μια μέρα δεν άντεξε. Αφού της διάβασε ευχές κάτω από το
πετραχήλι, σηκώθηκε όρθια και στάθηκε σιμά του. Ο Αρτέμιος φεγγοβολούσε μέσα
στην έρημη εκκλησία μπροστά στην εικόνα της Παναγίας</span><span style="font-family: "Book Antiqua";"> </span><span style="font-family: Book Antiqua;">με τον Χριστό. Του έκλεψε ξεδιάντροπα το Φως και τον αγκάλιασε. Σάστισε προς στιγμήν εκείνος κι έκανε ένα βήμα προς τα πίσω.
Τα χείλη της όμως ήδη είχαν κολλήσει πάνω στα δικά του. Χαλάρωσαν τα μέλη και
φιλήθηκαν τα στόματα μπροστά στην εικόνα. Το Φως πλημμύρισε την εκκλησία σα να
άναψαν όλοι οι πολυέλαιοι μαζί. Η γαλήνη έρεε τώρα στις φλέβες τους και τα
γαλάζια ήσυχα ρυάκια του Αρτέμιου, φούσκωσαν. Η καρδιά της ξεμπέρδευε με χαρά το
κουβάρι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Σ αγαπώ,</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";"> του ψιθύρισε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Δεν πρέπει,</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";"> είπε εκείνος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Αγάπη που δεν δίνεται δεν
είναι αγάπη</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";">… <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Σ αγαπώ</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";">, της ψιθύρισε τότε κι εκείνος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Έλα σπίτι μου … <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Θα μας <o:p></o:p></span></i><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Book Antiqua;"><i>δουν</i></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Αν μ’ αγαπάς πρέπει να έρθεις,
</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";">επέμεινε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua";"> Εκείνος σκέφτηκε για λίγο και ύστερα, σα να βρήκε αυτό που
έψαχνε, άστραψε, και με ένα χαμόγελο της είπε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Το βράδυ !! Θα κολυμπήσω ως
απέναντι και θα ρθω τα μεσάνυχτα. Μόνο βάλε ένα φως να μη χαθώ μέσα στη μαυρίλα
της θάλασσας<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Θα ανάψω το καντήλι δίπλα στο
παράθυρο να βλέπεις τη φλογίτσα του. Όλα τα άλλα φώτα θα τα έχω σβηστά...<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua";"> Κολύμπησε ο Αρτέμιος τη νύχτα γυμνός. Όσο έβλεπε τον φάρο του
στο παραθύρι της να ζυγώνει, τόσο πιο δυνατές απλωτές έκανε. Στάθηκε γυμνός το
πρώτο βράδυ απέναντί της. Με τα μαλλιά λυτά στους ώμους, έμοιαζε με τον Χριστό
πριν τον πάνε στον Σταυρό. Μπορούσε εκείνη κι έβλεπε, μέσα από το σώμα του, την
ψυχή της αέρινη και ελαφριά. Τα σώματα μπλέχτηκαν, έγιναν ένα κουβάρι,
αγαπήθηκαν όλη τη νύχτα και πριν χαράξει, ο Αρτέμιος σηκώθηκε να γυρίσει πίσω,
να βάλει πάλι τα ράσα του, να χτυπήσει το σήμαντρο και να προσευχηθεί για την
Τασούλα. ‘Ύστερα τα μεσάνυχτα να πέσει πάλι γυμνός στη θάλασσα ακολουθώντας τη φλόγα
στο παράθυρο. Κάθε βράδυ, με μπουνάτσα και φουρτούνα,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο Αρτέμιος κίναγε για τον φάρο του. Οι
ψαράδες έβλεπαν τα μεσάνυχτα ένα παράξενο πλάσμα που φεγγοβολούσε, να διασχίζει
τη θάλασσα από το νησί ως την απέναντι ακτή και σταυροκοπιόταν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Η μάγισσα καλεί τα πνεύματα
στο σπίτι της,</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";"> έλεγαν οι
γυναίκες στο χωριό και άλλαζαν σοκάκι όταν τη συναντούσαν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua";"> Πέρασαν μέρες και νύχτες, έφυγε το καλοκαίρι και το φθινόπωρο
κόντευε να τελέψει κι αυτό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Έλα αύριο στο μοναστήρι</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";">, της είπε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua";"> Ο καιρός ήταν γλυκός, οι τουρίστες είχαν φύγει και τα
ξενοδοχεία έκλειναν ένα, ένα. Άνοιξε τη βαριά πόρτα της εκκλησίας και τον είδε
στην Ωραία Πύλη να την περιμένει. Η γαλήνη της εκκλησίας βάδιζε τώρα πάνω στις
πλάκες αντάμα με τη γαλήνη της ψυχής της. Ο μόνος ήχος που ακουγόταν ήταν τα
τακούνια της στο πλακόστρωτο. Ο Αρτέμιος φορούσε τα πολύχρωμα γιορτινά άμφια
των ιερέων και την περίμενε με ένα βιβλίο στο χέρι. Της έκανε νόημα να σταθεί
δίπλα του με το πρόσωπο προς το τέμπλο. Με το ένα χέρι έπιασε το δικό της και
με το άλλο έφερε το βιβλίο κοντά στα μάτια του .<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Ους ο Θεός συνέζευξεν,
άνθρωπος μη χωριζέτο…</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";"> έψαλλε
για λίγο, ύστερα έκλεισε το βιβλίο, γύρισε και τη φίλησε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Δεν πρέπει να μάθει κανείς
για μας έως θανάτου…</span></i><span style="font-family: Book Antiqua;"> της
είπε και αμέσως γονάτισαν μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Αφέθηκαν στα χέρια
της για ώρα. Η εικόνα φωτίστηκε με ένα φως που έβγαινε από τα σωθικά τους και
έκανε τις φλόγες στα καντήλια να χάσουν τη λάμψη τους. Ένα δροσερό αεράκι
τρύπωσε και έσβησε τις φλόγες. Ύστερα εκείνη έφυγε κρυφά όπως ήρθε. Ο ψαράς την
άφησε μπροστά στο σπίτι της. Ανέβηκε τα σκαλοπατάκια του βράχου σα κοριτσάκι.
Καθάρισε όλο το σπίτι, έβαλε τα καλά της, μαγείρεψε, έφτιαξε νόστιμα γλυκά που
μοσχοβόλησαν και ετοιμάστηκε για το βράδυ. Μόλις χάθηκε το φως του ήλιου, έσβησε
όλα τα φώτα, άναψε το καντηλάκι και το έβγαλε στο παράθυρο. Απέναντι ο Αρτέμιος
πέταξε τα ράσα και βούτηξε στην κρύα θάλασσα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Book Antiqua;"> Η Τασούλα τότε κατέβηκε στο ισόγειο, άναψε ένα κερί και βάλθηκε
να τακτοποιήσει τα φαγητά και τα γλυκίσματα στο τραπέζι της κουζίνας. Η χαρά δεν
άφηνε καμία άλλη σκέψη να ξεθαρρέψει, παρά μόνο αυτή της συνάντησης. Η ώρα
πέρασε χωρίς να το καταλάβει. Ο Αρτέμιος έπρεπε να στέκεται γυμνός μπροστά της,
αλλά δεν φαινόταν πουθενά. Ανησύχησε και ανέβηκε στο πάνω πάτωμα. Σκοτάδι. Το
καντήλι ήταν σβηστό. Έκλεισε το παράθυρο, έτρεξε στο μπαλκόνι και αγνάντεψε τη
θάλασσα. Ο καιρός είχε χαλάσει απότομα και η θάλασσα τώρα μούγκριζε. Μαύρο
θεριό ανήμερο. Δεν έκλεισε μάτι όλη τη νύχτα να τον περιμένει. Το πρωί κατέβηκε
στην παραλία. Τα κύματα χτυπούσαν τα βράχια. Πουθενά αμμουδιά, την είχαν
καταπιεί. Ψυχανεμίστηκε άσκημα. Κρέμασε στους ώμους της μια ζακέτα</span><span style="font-family: "Book Antiqua";"> </span><span style="font-family: Book Antiqua;">και έτρεξε στην πλατεία. Κόσμος πολύς
μαζεμένος συζητούσαν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Τι συμβαίνει;</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";"> ρώτησε στο τσούρμο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> -Η θάλασσα έβγαλε έναν
πνιγμένο</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";">, είπε ένας μέσα
στο πλήθος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua";"> Σάστισε. Το αίμα σταμάτησε να κυλά στις φλέβες. Της κόπηκαν τα
πόδια. Σα να κόλλησαν στο χώμα και να μη μπορούσαν να κινηθούν. Τα ξεκόλλησε
και άρχισε να τρέχει σαν τρελή. Πήγε στην άκρη του βράχου και στύλωσε τα μάτια
της στο νησί απέναντι. Η μαυρίλα της θαλασσοταραχής έκρυβε το μοναστήρι από τα
μάτια της. Έλυσε τα μαλλιά και έσκισε όλα της τα ρούχα. Ύστερα γυμνή, βούτηξε στη
θάλασσα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua";"> Είπαν πως γλίστρησε και έπεσε η τρελομάγισσα. Στην κηδεία της
ήταν μόνο ο παπάς, ο ψαράς και ο Αρτέμιος. Από το στόμα του Αρτέμιου δεν έβγαινε
ψαλμός. Στεκόταν αμίλητος δίπλα στον ιερέα, μαγεμένος ακόμη από την ομορφιά της.
Όταν έχασε το καντήλι τη νύχτα του γάμου τους, γύρισε πίσω στο μοναστήρι. </span><span style="font-family: "Book Antiqua";">Αργότερα εγκατέλειψε το μοναστήρι και χάθηκε. Είπαν πως
τρελάθηκε.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: Garamond;">Περιλαμβάνεται στο συλλογικό
έργο «Παράξενοι Ερωτες» Εκδόσεις Παράξενες Μέρες.</span></i><span style="font-family: "Book Antiqua";"><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-32323721068893530642018-11-12T12:09:00.003+02:002018-11-12T12:10:15.052+02:00ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZehfygT2-k-KoEjLB6JEitsFTc9dHeJAnkzSooTfPe0f87JdToLTsGUfcJEviIh5r4TBoCZXxM0EpJLqz7YrbgsaJfMPO5iLvQpxRiz9Tg8fQ2zMrB4T8QqIIrs8F9FZ8CK8SMH1qnNY/s1600/%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%25A3+%25CE%25A6%25CE%25A9%25CE%25A4%25CE%259F.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="656" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZehfygT2-k-KoEjLB6JEitsFTc9dHeJAnkzSooTfPe0f87JdToLTsGUfcJEviIh5r4TBoCZXxM0EpJLqz7YrbgsaJfMPO5iLvQpxRiz9Tg8fQ2zMrB4T8QqIIrs8F9FZ8CK8SMH1qnNY/s400/%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%25A3+%25CE%25A6%25CE%25A9%25CE%25A4%25CE%259F.jpg" width="272" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Όταν πήρα στα
χέρια μου το καινούριο μυθιστόρημα της Λένας Καλαϊτζή και του Σίμου Οφλίδη, στάθηκα στον τίτλο του και την υπέροχη ασπρόμαυρη
φωτογραφία του εξωφύλλου. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το μυαλό μου
πήγε σε αυτό που όλοι λίγο πολύ ξέρουμε: δηλαδή <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">το πείραγμα της φωτογραφίας, να κρυφτεί με ένα ψεματάκι μια αλήθεια στο
φωτογραφικό χαρτί.</b> Αυτά τα δυο στοιχεία από μόνα τους ήταν ενδιαφέροντα,
χωρίς ακόμη να διαβάσω γραμμή από τις σελίδες του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Το άλλο
ενδιαφέρον στοιχείο του ήταν ότι για πρώτη φορά θα διάβαζα ένα μυθιστόρημα που
έγραψαν δυο συγγραφείς μαζί. Αυτό μου κίνησε την περιέργεια. Πάντα είχα την
απορία πώς γίνεται σε μια τόσο εγωιστική διαδικασία, όπως είναι η συγγραφή, να
μετέχουν δυο, έστω και αν αυτοί οι δυο είναι ζευγάρι. Πώς γίνεται ο λόγος να
είναι ενιαίος, να μην υπάρχουν διαφορετικές ραφές στα στριφώματα, πως γίνεται
το κοστούμι να βγαίνει τελικά όμορφο. Δεν ισχύει εδώ αυτό που λέει ο λαός:
πολλές μαμές και το παιδί θα βγει στραβό; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Το ίδιο το βιβλίο
από τα πρώτα κεφάλαια μου έδωσε την απάντηση, όταν διαπίστωσα ότι οι δυο κεντρικοί
ήρωες του βιβλίου είναι, ηθελημένα ή συμπτωματικά, δυο δίδυμα αδέλφια. Ο Αλέκος
και ο Παναγής, γεννιούνται μαζί με λίγα λεπτά διαφορά, ζούν μαζί και
δημιουργούν μαζί, μέχρι το τέλος. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή με το ζευγάρι των
συγγραφέων μας που γράφουν όλα τα βιβλία τους<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μαζί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Τι περιέχει λοιπόν στις σελίδες του αυτό το βιβλίο;
Εκπλήξεις !!!</span></b><span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Ναι πολλές εκπλήξεις. Τις σελίδες του διατρέχουν γεγονότα
της σύγχρονης Ελλάδας από την Κατοχή, τον Εμφύλιο, την ανασυγκρότηση, την </span><span style="font-family: "calibri"; font-size: 14pt;">μεταπολίτευση
μέχρι τη σημερινή κρίση και θα περίμενε ο συνεπής αναγνώστης να βρει τα γνωστά
και χιλιοειπωμένα από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία, πολιτική, ίσως ταξική,
αλλά συναντά την πρώτη έκπληξη: Όλα δίνονται μέσα από την φωτογραφική ματιά των
δυο αδελφών και κυρίως του αφηγητή Αλέκου, του Μικρού που ήρθε στη ζωή δεύτερος.
Δεν έχει περιθώρια η φωτογραφική μηχανή να αποτυπώσει κάτι διαφορετικό από αυτό
που βλέπει το μάτι, την ωμή αλήθεια, το χαμογελαστό ή θλιμμένο πρόσωπο, το
φτωχικό σπίτι, την αδικία του πολέμου πάνω στις ψυχές νικητών αλλά και
ηττημένων, το ποζάρισμα των ανθρώπων. Το κάθε κάδρο κουβαλά τη δική του
ιστορία, η αντικειμενική του αλήθεια όμως τελικά είναι η υποκειμενική αλήθεια
του ίδιου του ήρωα της σκηνής που φυλακίσθηκε μέσα σ΄αυτό με ένα κλικ και δεν
υπάρχουν περιθώρια αναλύσεων. <b>Μόνο ρετουσάρισμα επιτρέπει η φωτογραφία κι αυτό
είναι πετυχημένο όταν δεν «πειράζει» την ψυχή της.</b> Ο αναγνώστης καλείται να
βρει ο ίδιος την δική του αλήθεια μέσα στην ιστορία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 14pt;">Ο φωτογράφος
Αλέκος στο μυθιστόρημα, λειτουργεί ως αφηγητής, ανοίκειος όμως συναισθημάτων,
στην</span></span><span style="font-family: "calibri"; font-size: 14pt;"> </span><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 14pt;">αφήγηση μάλιστα της ίδιας του της
ζωής. Οι συγγραφείς της ιστορίας πετυχαίνουν σε αυτό το βιβλίο κάτι εξαιρετικά
δύσκολο. </span></span><b style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Ο ομοδιηγηματικός τους αφηγητής
στέκει αποστασιοποιημένος στην παράθεση των γεγονότων, ορθά καθοδηγούμενος
πρώτα από την επαγγελματική του ιδιαιτερότητα και έπειτα από τη σοφία των
χρόνων που κουβαλά στην πλάτη του</b><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 14pt;">. Είναι γέρος με εγγόνια όταν αναπολεί τα
γεγονότα και τα αφηγείται σε μας, αλλά το μάτι του δεν έχασε την ψυχρή
δεινότητα του φωτογράφου καθώς εστιάζει στην καρδιά της πληροφορίας που πάντα
περιέχει μια φωτογραφία. Το μάτι βέβαια του φωτογράφου φτιάχνει το κάδρο,
αποτυπώνει το συναίσθημα της στιγμής, το μεταφέρει στα δικά μας μάτια, δεν το
διαλαλεί όμως από σεμνότητα, αφήνει στον θεατή της φωτογραφίας και εν
προκειμένω στον αναγνώστη να το ανακαλύψει. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν το
μυαλό του γέρο αφηγητή επεμβαίνει στη μνήμη με κάτι που γνωρίζει πολύ καλά. Τη
ρετουσιέρα. Αν κάνει ρετούς των φωτογραφικών του αναμνήσεων. Ακόμη όμως και αν η
μνήμη οδηγείται ακούσια σε τέτοιες επεμβάσεις, αυτές δεν έχουν μέσα τους καμμία
επιτήδευση που να αγγίζει την ψυχή των ηρώων και την καθαρή τους ματιά και αυτό
φαίνεται στο έργο. </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 18.6667px;"><b><br /></b></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 18.6667px;"><b>Καμία</b></span></span><b style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> επιτήδευση δεν είναι εύκολο να κρυφτεί από τον αναγνώστη.</b> <span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Η αφήγηση έχει τη σπιρτάδα μιας μηχανής ριφλέξ</span></b><span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">, τίποτα περιττό
δεν υπάρχει στο κλικ, λιτή και στιβαρή, σεμνή, τα κεφάλαια και οι μεταπηδήσεις
στον χρόνο σύντομες, δεν περιέχουν υπερβολικό θόρυβο, σαν απλές φωτογραφίες,
υψηλής ανάλυσης όμως.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Στο μέσον της αφήγησης
περίπου οι αναγνώστες –της ηλικίας μου και μεγαλύτεροι -<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θα ανακαλύψουν <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">ακόμη μια έκπληξη</b>: Θα θυμηθούν τις δικές τους ασπρόμαυρες
φωτογραφίες όταν ήταν μικροί, ή των παππούδων τους, όταν ήταν φαντάροι ή όταν
έκαναν βόλτα στον Λευκό Πύργο ή όταν παντρεύτηκαν. Μαζί με αυτούς όμως και οι
μικρότεροι σε ηλικία, όσοι τουλάχιστον είχαν την περιέργεια όταν έπιασαν μια
τέτοια φωτογραφία ασπρόμαυρη των δικών τους ανθρώπων να γυρίσουν το
κιτρινισμένο χαρτί από την ανάποδη για να διαβάσουν την αφιέρωση και μαζί τη
φίρμα του φωτογράφου: <b>Φωτο Μιστράλ, αλλά και Φωτο Ζενίθ!!! </b>Τότε είναι η μαγική
στιγμή που οι μνήμη παίρνει φωτιά και δεν σταματά να διαβάζει την ιστορία μέχρι
το τέλος της. Όλοι έχουμε στα κουτιά φωτογραφίες από αυτά τα φωτογραφεία της
Θεσσαλονίκης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Η ιστορία μας ξεκινά
με δυο γεννήσεις ή μάλλον τρείς στις 9-6-1934. Η μια αφορά τους δίδυμους
αδελφούς Παναγή και Αλέκο που γεννιούνται στο Ζαράκοβο, άσημοι και φτωχοί από
«ντόπια» οικογένεια, σλαβόφωνη ελληνικής συνείδησης και η άλλη στην άλλη πλευρά
του Ατλαντικού, στην Αμερική στα σχεδιαστήρια της Ντίσνευ: του Ντόναλντ Ντακ.
Το μόνο κοινό τους η ίδια ημερομηνία γέννησης. Ο Ντόναλτν Ντάκ γεννήθηκε
διάσημος και συνέχισε να ζει διάσημος, τα δυο αδέλφια όμως έπρεπε να κοπιάσουν
για να κατακτήσουν τη ζωή, χωρίς ποτέ να γίνουν διάσημοι με την χολυγουντιανή
έννοια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Ο αφηγητής, ο
Αλέκος, βγάζει από το κουτί τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες της ζωής του και σχεδόν
αμέσως μας εισάγει στον κόσμο που του επιφύλασσε η ζωή, με ένα υπέροχο τρικ.
Μια καταιγίδα φωτίζει τον ουρανό με κεραυνούς όταν γεννιούνται τα δίδυμα στο
χωριό. Γράφουν χαρακτηριστικά οι συγγραφείς: <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ο ουρανός φωτογράφισε τα
γεννητούρια μας και άναψε όλα του τα φλας»</i> <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Τα πρόσωπα του
στενού οικογενειακού κύκλου που κινούνται γύρω από τα δίδυμα αδέλφια είναι οικεία
στους επαρχιώτες αναγνώστες. Ο τόπος, το χωριό, επίσης οικείος. Η φύση
το ίδιο. Το ανοίκειο φανερώνεται όταν οι φωτογραφίες του Αλέκου μας
δείχνουν τους συγχωριανούς, τους «ντόπιους», και τους πρόσφυγες, τους Πόντιους,
την έχθρα και τη δυσπιστία που τους χώριζε, αλλά και τον κοινό εχθρό που τους
ένωσε: Τον Γερμανό κατακτητή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Ο Γερμανός στο
έργο αυτό, δεν παρουσιάζεται ως ο γνωστός δυνάστης, διότι σίγουρα δεν ήταν παντού
κακοί οι Γερμανοί στρατιώτες. Σε κάποια μέρη δεν πείραξαν κανέναν. Στη μνήμη
μου ήρθαν τότε αφηγήσεις του παππού μου που έλεγε ότι στο χωριό μου δεν
πείραξαν κανέναν οι Γερμανοί, ένας εξ αυτών δε, έμεινε για πολλά χρόνια στο
χωριό μετά τον πόλεμο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> Στο Ζαράκοβο φωτογραφήθηκε η οικογένεια του
αφηγητή με έναν Γερμανό αξιωματικό, κατά διαταγή του. Εκείνη όμως <b>τη στιγμή της
πρώτης τους επαφής με την φωτογραφική μηχανή, ένιωσαν τον φόβο, τον τρόμο που προκαλεί
η δύναμη της φωτογραφίας: </b>Ποια αλήθεια περιέχει μια φωτογραφία που δείχνει έναν
αξιωματικό Ναζί αγκαλιά με τον πατέρα του και τη μάνα του στις σκάλες του
σπιτιού τους. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Είναι ικανή από μόνη της η
φωτογραφία να πει την αλήθεια;</b> Να πει ότι διατάχθηκαν να το κάνουν; Ότι το
έκαναν χωρίς να το θέλουν; Ποιες άλλες αλήθειες θα αναγνώσουν όσοι δεν ήταν
παρόντες τη στιγμή που φυλακίσθηκε εκείνη η απειροελάχιστη στιγμή του χρόνου; </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Αναρωτιέται ο αφηγητής: <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Πώς γίνεται η φωτογραφία να λέει αλήθεια
και ψέματα μαζί;»</i></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"> <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Αυτό το ερώτημα
θα εμφανιστεί πολλές φορές μπροστά στα δυο αδέλφια, απόταν ο φωτογράφος του
Φωτο Ζενιθ, ο «μπάρμπας» όπως τον αποκαλούσαν τα δυο αδέλφια, τους περιμάζεψε
από τον δρόμο και τους έμαθε την τέχνη της, μέχρι τα βαθειά τους γεράματα,
χωρίς να μπορούν να βρουν μια πειστική απάντηση. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Η αλήθεια μερικές φορές είναι τόσο κοντά στο ψέμα.<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όλα τριγύρω τους ρετουσάρονται, το ρετούς όμως
με την πάροδο του χρόνου γίνεται περισσότερο επιτηδευμένο και κακόγουστο. Η
αισθητική που είχαν μέσα τους, αλλά και διδάχθηκαν δολοφονείται.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Ο
φασισμός της κακογουστιάς θα κυριαρχήσει σιγά σιγά στη σύγχρονη Ελλάδα χωρίς να το
καταλάβουν, ίσως και οι ίδιοι ακούσια παρασυρθούν. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Το μυθιστόρημα
αυτό έχει μια ακόμη ιδιοτυπία: <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">είναι
λίγο αντισυμβατικό. Δεν ακολουθεί τη γνωστή συνταγή του μυθιστορήματος που
είναι η δομημένη κλασσική πλοκή με μια ιστορία και η εξέλιξή της στον αφηγηματικό
χρόνο.</b> Οι συγγραφείς φανερώνουν αυτό που στη λογοτεχνία λέμε πλοκή, με
δόσεις και χρονικές αναδρομές. Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι η πλοκή του
έργου αφορά τον Ιανουάριο του 2013, αλλά κάθε φορά που πλησιάζει να μυρίσει τα
γεγονότα, βρίσκει μπροστά του αποσιωπητικά και ένα καινούριο κλικ στον χρόνο.
Τα δίδυμα αδέλφια δεν είχαν έφεση στα γράμματα, είχαν όμως μια ιδιαίτερη αγάπη
για τα σημεία στίξης και τα αποσιωπητικά. Όλο το έργο κυλά με αποσιωπητικά, με
αυτά που δεν ειπώθηκαν, όλοι όμως τα καταλαβαίνουμε. <b>Τα αποσιωπητικά τσακίζουν
το περιττό και στο έργο αυτό τίποτα περιττό δεν υπάρχει.</b> Οι συγγραφείς γράφουν
πολλές ωραίες ιστορίες χωρίς να μιλάνε και να φλυαρούν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 14pt;">Μέσα από τη </span></span><b style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">γρήγορη αφήγηση</b><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 14pt;"> παρουσιάζεται αρχικά μια
άλλη Μακεδονική ύπαιθρο. </span></span><b style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Η ματιά του
αφηγητή</b><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 14pt;"> είναι βαθειά ανθρώπινη, επικεντρώνεται στη ματαιότητα ενός εμφυλίου
πολέμου, κάνοντας ζουμ και στις δυο εμπόλεμες ζώνες, ματιά πολεμικού
φωτορεπόρτερ. Η ιδεολογική θεώρηση δεν έχει καμία αξία, μπροστά στον πόνο των
ανθρώπων. Ο πόνος είναι ίδιος και στις δυο πλευρές. </span></span><b style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Η ματιά του φωτογράφου είναι ματιά ερωτευμένου μπροστά στο αντικείμενό
του και … </b><i><b style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">«ο έρωτας δεν κοιτά ούτε δεξιά,
ούτε αριστερά. </b><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 18.6667px;"><b>Ίσα</b></span></span><b style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> μπροστά και κουτουρού»</b></i> <span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 14pt;">γράφουν οι συγγραφείς όταν
μας παρουσιάζουν το πορτρέτο της κυρίας Δημοκρατίας, παιδί αριστερών, όταν
ζητάει από τον φωτογράφο να της κορνιζάρει τα αριστεία του πεθερού της που
ανακάλυψε τυχαία και μιλάνε για τα ανδραγαθήματά του ως έφεδρου υπολοχαγού του
εθνικού στρατού κατά τη διάρκεια του «συμμοριτοπόλεμου». </span></span><span style="font-family: "calibri"; font-size: 14pt;"> </span><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Η ίδια ματιά τους ακολουθεί και στη Θεσσαλονίκη, όπου
ήρθαν για να γλιτώσουν από τη μιζέρια του χωριού, αλλά και από το στίγμα: Το
στίγμα του Βούλγαρου,</span></b><span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> αυτό που ήταν έντονο στην ύπαιθρο, λιγότερο στην μεγάλη
πόλη όπου μπορούσες εύκολα να κρυφτείς, αρκεί να άλλαζες λίγο την προφορά και
να μιλούσες μόνο ελληνικά. Η εθνική ελληνική ταυτότητα και συνείδηση ήταν
καταγεγραμμένη στην καρδιά και τον σκοτεινό θάλαμο του μυαλού τους, άλλη όμως ταυτότητα
καταμαρτυρούσε η γλώσσα. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Εδώ γίνεται ένα
παιχνίδι και μια αντίστιξη με την αμφισημία της φωτογραφίας. Η γλώσσα έλεγε
ψέματα, η καρδιά και το μυαλό την αλήθεια. Όλοι όμως στέκονταν σε αυτό που
άκουγαν τα αφτιά τους: </b>στα σλάβικα που αργότερα μπερδεύτηκαν με τα ποντιακά
και όλα έγιναν ένα, στρογγυλεύοντας λίγο τις γωνίες και την καχυποψία. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Μέσα από τα
αλλεπάλληλα γρήγορα φωτογραφικά ενσταντανέ του αφηγητή της ιστορίας, περνάει
από τα μάτια μας σχεδόν ολόκληρη η σύγχρονη ιστορία της Θεσσαλονίκης και της
Μακεδονίας. Τα προσφυγικά, η Ανω Πόλη, το τράμ, οι πλανόδιοι φωτογράφοι του
Λευκού Πύργου, ο Πόλακ, ο δράκος του Σειχ Σου, ο Λαμπράκης, ο Κοτζαμάνης με το
τρίκυκλό του, ο Γιάννης Κυριακίδης με τη σκάλα του, η ΔΕΘ, η αστική τάξη της
Θεσσαλονίκης, η εβραϊκή κοινότητα μετά τον ξεριζωμό της στα γερμανικά
στρατόπεδα, οι πλάκες του λεηλατημένου εβραϊκού νεκροταφείου, η μετανάστευση
του Μακεδονικού κάμπου στη Γερμανία, η χούντα, η μεταπολίτευση και η ψεύτικη
ευμάρειά της, η φτωχή Χαλκιδική και η σημερινή Κασσάνδρα των πολυτελών διακοπών
και της παρακμής μας. Ονόματα, πολλά ονόματα, όλα δεμένα με μια ιστορία και μια
φωτογραφία. Χιλιόμετρα ασπρόμαυρου φιλμ πρώτα, και ύστερα έγχρωμου,
αποθανατίζουν τα μικρά και ανείπωτα, να στέκουν πλάι στα μεγάλα και
χιλιοειπωμένα, σε ένα κολάζ ισχυρών αντιθέσεων που <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αναγκάζει τον αναγνώστη να σκεφτεί τη δική του
ζωή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Η προκοπή με την
εργασία δίνει τη θέση της στον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό. Τα πίξελς και η
ψηφιακή εποχή σκοτώνουν το φίλμ, η τεχνολογία τα κάνει εύκολα και προσιτά σε
όλους. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις κρεμασμένες ψυχές στα ασπρόμαυρα κάδρα
των παλιών φωτογραφείων. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Από τα σπίτια
έχουν ήδη καθηλωθεί οι μνήμες μας και οι καινούριες δεν μυρίζουν χαρτί, είναι
άυλες και ζουν όσο ζει μια ανάρτηση στο </b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">instagram</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">. <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Όλα αυτά –
ασπρόμαυρα και έγχρωμα – είναι καρφιτσωμένα γύρω από μια <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">έγχρωμη ημερομηνία: Ιανουάριος 2013 στην Πλατεία Ταχυδρομείου</b>, εκεί
που η εγγονή του Αλέκου, η Νάιρα, πάει να εισπράξει τον πρώτο της μισθό, ενώ
τριγύρω βράζει μια διαδήλωση με επεισόδια και εντάσεις ιδεολογικές. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Η αφήγηση σιγά
σιγά παίρνει ένα αγχωτικό τέμπο, στις τελευταίες σελίδες του έργου ξεδιπλώνεται
η πλοκή που βράδυνε ο αφηγητής, ίσως γιατί διαισθανόταν, ψυχανεμιζόταν. Ο
ρυθμός της είναι καταιγιστικός, η αγωνία κορυφώνεται πολλές φορές ακόμη και
μέσα στην ίδια σελίδα, τα καρέ των εικόνων, ζωηρά και ανήσυχα, το διάφραγμα της
μοντέρνας μηχανής του Αλέκου παίρνει φωτιά για να μπορέσει να φυλακίσει κάθε
στιγμή. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Αυτές οι στιγμές είναι οι
πολύτιμες στιγμές όλης του της ζωής και ο ήρωας του έργου μεταμορφώνεται. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Ο άνθρωπος που
φυλάκιζε τον χρόνο μέσα σε έναν σκοτεινό θάλαμο και ύστερα τον τύπωνε στο
ασπρόμαυρο χαρτί, βλέπει τώρα να τον προσπερνά μπαμπέσικα, όπως λέει
χαρακτηριστικά. Τα αποσιωπητικά που τον κυνηγούσαν μια ζωή εμφανίζονται ξανά με
όλη τους την μεγαλοπρέπεια<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">, βάζουν φρένο
στον συναισθηματικό του χρόνο</b> που δεν επιδέχεται καμία παρέμβαση και
κανένα ρετούς. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Στην πιο κρίσιμη στιγμή
της ζωής του η ρετουσιέρα αχρηστεύεται. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες για τη συνέχεια της πλοκής και της δράσης του έργου
μέχρι το συγκλονιστικό του τέλος, παρά μόνο να πω, συνοψίζοντας, ότι πρόκειται για ένα
μυθιστόρημα που δεν κουράζει τον αναγνώστη, λίγο αντισυμβατικό με την έννοια
ότι δεν ακολουθεί πιστά τους λογοτεχνικούς κανόνες, αυτό όμως το ομορφαίνει, η
γλώσσα του είναι αυτό που λέμε τίμια, δεν έχει περιττά στολίδια, οι προτάσεις
σύντομες, ο λυρισμός που μπορεί να καταστρέψει ένα έργο απουσιάζει, όπως και ο
ναρκισσισμός των συγγραφέων, το ωμό και ανθρώπινο στην πιο απέριττη μορφή του
βρίσκεται παντού σε κάθε εικόνα σε κάθε περιγραφή, η συναισθηματική φόρτιση του
αναγνώστη μετρημένη, δεν θα κλάψετε με τα περασμένα, δεν ξέρω με τα σημερινά, ο
ίδιος αφηγητής σοφά δεν αφήνει τον εαυτό του να νοσταλγήσει τα περασμένα, χωρίς
να απαγορεύει σε εμάς να το κάνουμε. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Λέει
για τον εαυτό του: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Εγώ δεν νοσταλγώ την
δικιά μας φτώχεια. Απλώς την θυμάμαι».</i></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"> <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 14pt;">Η αναπόληση έχει
όμως πάντα ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό: Εδράζεται στο παρόν μέχρι την
τελευταία στιγμή. Χωρίς Σήμερα και δίχως Ζωή δεν υπάρχει αναπόληση των
περασμένων. </span></span><b style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Οι συγγραφείς μας εισάγουν
στην Επικούρεια θεώρηση της ζωής με πολύ όμορφο τρόπο ξεφυλλίζοντας ουσιαστικά
ένα φωτογραφικό άλμπουμ στη σύγχρονη εποχή του </b><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 18.6667px;"><b>άυλου</b></span></span><b style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">.</b><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 14pt;"> Δεν έχει σημασία το
χρώμα των φωτογραφιών, παρά μόνο οι κρυμμένες για χρόνια αλήθειες τους. Ο
χρόνος που φυλακίσθηκε με ένα κλικ στο χαρτί, απελευθερώνεται καθώς ανοίγουμε
τα άλμπουμ της ζωής μας. <o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 18.6667px;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 18.6667px;">Χριστόδουλος Λιτζερίνος</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 18.6667px;">Νοέμβρης 2018 </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: 18.6667px;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><i>Το μυθιστόρημα της Λένας Καλαϊτζή Οφλίδη και του Σίμου Οφλίδη "ΡΕΤΟΥΣ Το τρυφερό χάδι του ψέματος" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΝΗΣΙΔΕΣ σε όλα τα βιβλιοπωλεία. </i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-1874945968045722022018-08-23T09:24:00.003+03:002018-08-23T09:27:09.801+03:00ΤΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<header style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #666666; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px;"><h1 class="entry-title" style="box-sizing: border-box; font-size: 24px; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-weight: 400; letter-spacing: 0px; line-height: 28px; margin: 5px 0px 10px;">
Διήγημα Fractal: «Τα πλαστικά στρατιωτάκια »</h1>
</header><br />
<div class="elements-box clearfix" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #666666; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; zoom: 1;">
<h5 style="box-sizing: border-box; font-size: 16px; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-weight: 400; letter-spacing: 0px; line-height: 20px; margin-bottom: 5px; margin-top: 10px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Γράφει ο Χριστόδουλος Δ. Λιτζερίνος // *</strong></h5>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg33csky7yHfq4JwDaNrEq78cUpwAsi5NoBurtbLVRjR4PbTRW136E3t2YN3donMW-_byLtPWMyUZrQSLpOhujYqfNQ5k2lM3kqEaM3vAbPRSSt-Y6siydvAWm9dwdoQnFRsQjIW_FtgGE/s1600/f72.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="370" data-original-width="535" height="441" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg33csky7yHfq4JwDaNrEq78cUpwAsi5NoBurtbLVRjR4PbTRW136E3t2YN3donMW-_byLtPWMyUZrQSLpOhujYqfNQ5k2lM3kqEaM3vAbPRSSt-Y6siydvAWm9dwdoQnFRsQjIW_FtgGE/s640/f72.jpg" width="640" /></a></div>
</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px;">
Τα τελευταίες μέρες παρατηρούσα μια συνεχώς αυξανόμενη τάση εσώτερης υποτονικότητας και άμβλυνσης συναισθημάτων που έφτανε μέχρι του σημείου της παραίτησης από κάθε τι θα μπορούσε κανείς να το πει ζωτικό κατά τη συνήθη συνθήκη της ζωής. Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος απέφυγα να βάλω στο μυαλό μου τον άλλον πόλεμο, εκείνον στον οποίο χάθηκε ο πατέρας, ακριβώς για να μην οδηγηθώ σε συνειρμικές ταυτίσεις πραγμάτων και γεγονότων που σημάδεψαν την ηλικία της μνήμης και θέσω σε κίνδυνο την αθωότητα της δικής μου οικογένειας. Όλοι είμαστε υπόλογοι απέναντι στην αθωότητα, η παραμικρή δε αμυχή της θα πρέπει να μας γεμίζει ενοχές, κι εγώ δεν ήθελα να οδηγηθώ σε τέτοιες καταστάσεις αυτομαστιγώματος, τη στιγμή μάλιστα που ήμασταν πολύ καλά, όπως έλεγε η γυναίκα μου. Είχαμε αυτοκίνητο, διαμέρισμα καινούριο, καλή δουλειά και προπάντων χρήματα αρκετά ώστε να μην επιτρέπουν στο μυαλό παρεκτροπές σε ασυνήθεις σκέψεις που ξεβολεύουν το βόλεμα.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px;">
Ένα μήνα μετά την επίσημη καταχώρηση του πατέρα στον οριστικό κατάλογο των αγνοούμενων του πολέμου, πιθανώς απολεσθέντων, πέθανε η μητέρα από την θλίψη της και η γιαγιά αναγκάστηκε να μας πάρει μαζί με την αδελφή μου στο χωριό. Ήμουν δέκα χρονώ τότε και η αδελφή μου πέντε. Η γιαγιά είχε αναλάβει να καθαρίζει το κοινοτικό γραφείο του χωριού για να συμπληρώσει την πενιχρή της σύνταξη και να μας μεγαλώσει. Η ανέχεια ήταν διάχυτη σε όλους τους χώρους του σπιτιού, από το αποχωρητήριο, όπου καρφώναμε στο καρφί κομμάτια εφημερίδας ελλείψει κανονικού χαρτιού προσωπικής υγιεινής, μέχρι την κατσαρόλα της κουζίνας που συνήθως είχε όσπρια και τις μεγάλες γιορτές κάποια κομμάτια πλεούμενο κρέας ανάμεσα σε πλούσια χορταρικά. Ο πόλεμος, παρότι κράτησε λίγο, για πολλά χρόνια στοίχειωνε τα ντουβάρια του σπιτιού και τη συμπεριφορά μας. Έμαθα ότι έτσι γίνεται συνήθως μετά από έναν πόλεμο και ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή μέχρι να στρώσουν ξανά τα πράγματα, διότι ο χρόνος πιάνει αμέσως δουλειά, μόλις σβήσει η τρέλα του πολέμου, γιατρεύει τις πληγές του.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px;">
Ο σημερινός πόλεμος, κατά έναν παράξενο λόγο, κράτησε αρκετά χρόνια και ο χρόνος είχε ξεχάσει να πιάσει δουλειά. Σε αυτό ήμουν σίγουρος, δεν ήμουν πια παιδί να κάνω λάθος, μπορούσα να διακρίνω και να υπολογίσω με μαθηματική ακρίβεια το τεμπέλιασμα του χρόνου, ή ακόμη και την αδιαφορία του μπροστά στη βάσανο του καινούριου πολέμου. Δεν είχε τα συνήθη χαρακτηριστικά ενός πολέμου, δηλαδή φωτιά, αίμα, λάφυρα, βιασμούς ηττημένων γυναικών, εγώ όμως τον είχα κατατάξει στην κατηγορία «<em style="box-sizing: border-box;">σύγκρουση ανθρώπων»,</em> όπου ο δυνατός θα νικούσε στο τέλος, θα διαμόρφωνε μια κοινωνία στα μέτρα του, ο ηττημένος θα έσκυβε το κεφάλι από ντροπή, ακόμη κι αν δεν είχε κάνει στη ζωή του κάτι ντροπιαστικό που να δικαιολογούσε μια τέτοια κλίση του σώματος, η ντροπή γέρνει πάντα τη ζυγαριά στη μεριά του ηττημένου, η ήττα είναι από μόνη της ντροπή, το έβλεπα στα παιδιά μου, ντρέπονταν κάθε φορά που έχαναν στους σχολικούς αγώνες και φούσκωναν από περηφάνια κάθε φορά που κέρδιζαν την πρώτη θέση. Ο παρηγορητικός λόγος «<em style="box-sizing: border-box;">πρέπει να μάθετε να χάνετε, αξία έχει ο αγώνας</em>» δεν έχει καμμία θέση στην καρδιά των παιδιών, κουνάνε μόνο καταφατικά το κεφάλι τους για να μη στενοχωρήσουν τους μεγάλους και την χωρίς όρια βλακεία τους. Τα παιδιά θέλουν πάντα να κερδίζουν, αυτή η εσωτερική παρόρμηση δεν χάνεται με τα χρόνια, λαγοκοιμάται μέσα τους, μεταμορφώνεται, γίνεται δίψα για ζωή, για νίκη, ο αγώνας είναι το μέσον και όχι ο σκοπός που έμαθαν όσο ήταν παιδιά.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px;">
Η μέρα σήμερα δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο με την προηγούμενη συννεφιασμένη, ήταν το ίδιο φτωχή σε παραγωγή συναισθημάτων, πλάκωνε και πάλι την ψυχή μου. Τα παιδιά ήταν στο σχολείο, η γυναίκα μου στο σπίτι πολεμούσε το καθημερινό της άγχος για την ετοιμασία του μεσημεριανού γεύματος, εγώ ήμουν στη δουλειά, γνώριζα ότι η δουλειά μου αυτά τα χρόνια του πολέμου είχε χάσει αρκετά από τα χαρακτηριστικά της, αυτά που την κατέτασσαν στη κατηγορία της εργασίας η οποία αποφέρει κέρδος στο υποκείμενό της, όπως κινητικότητα, πελατεία, εγρήγορση, ανοιχτά μάτια. Τον τελευταίο καιρό αρκετές φορές στη δουλειά άφησα τα βλέφαρά μου ανεξέλεγκτα, εκείνα χαμήλωσαν και με οδήγησαν στα μονοπάτια του ύπνου, κάθε φορά που χαμήλωναν έβλεπα το ίδιο όνειρο.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px;">
Κάθε καλοκαίρι στο απέναντι σπίτι ερχόταν ένα χοντρό αγόρι από την πόλη με τους γονείς του για διακοπές. Την πρώτη μέρα που έρχονταν, έβγαινε εκείνο στην αυλή, άπλωνε στο έδαφος ένα μεγάλο άσπρο σεντόνι και άδειαζε πάνω του εκατοντάδες πλαστικά στρατιωτάκια. Ύστερα με τις ώρες τα έβαζε σε σειρές, σε θέσεις μάχης. Τα πράσινα απέναντι στα κόκκινα, μπροστά τα τανκς, δίπλα πολεμιστές με ντουφέκια, πιο πίσω πυροβολαρχίες και όλμοι και στο τέλος αξιωματικοί πάνω σε άλογα και τζιπ. Σε μια γωνιά, μακριά από το πεδίο της μάχης, έφτιαχνε ένα αεροδρόμιο και τοποθετούσε με προσοχή ωραία πολεμικά αεροπλάνα σαν αυτά που έβλεπα στα πολεμικά κόμικς της εποχής. Μετά ξεκινούσε τον πόλεμο. Παρότι ο πόλεμος χρειάζεται τουλάχιστον δυο μέρη, το αγόρι έκανε τον πόλεμο μόνο του, κινούσε και τις δυο αντίπαλες στρατιωτικές μονάδες και ανάλογα με τα κέφια του, άλλοτε έβγαζε νικητές τους κόκκινους, άλλοτε τους πράσινους. Εγώ πίσω από το σύρμα της περίφραξης παρατηρούσα με αγωνία την καθημερινή έκβαση του πολέμου του. Που και που σήκωνε το κεφάλι του από τη μάχη και με κοίταζε με ένα βλέμμα ανάμικτο με περιφρόνηση και σαδιστική ευχαρίστηση, άφηνε να του ξεφύγει ένα χαμογελάκι και ύστερα ριχνόταν πάλι στα μάχη του. Πρόσεξα ότι μόλις τέλειωνε το παιχνίδι, τοποθετούσε με προσοχή τα στρατιωτάκια μέσα σε δυο μεγάλα χάρτινα κιβώτια και ύστερα στρίμωχνε τα κιβώτια κάτω από το μπαλκόνι του σπιτιού, δίπλα στο σπιτάκι ενός μεγαλόσωμου μαλλιαρού σκύλου. Κάθε μεσημέρι οι γονείς του φόρτωναν τη βόλβο τους με ξαπλώστρες, ομπρέλες, σαμπρέλες, φαγητά, φόρτωναν και το χοντρό αγόρι στο πίσω κάθισμα και πήγαιναν στη θάλασσα για μπάνιο. Επέστρεφαν πάντα το σούρουπο. Εγώ με την αδελφή μου δεν πηγαίναμε για μπάνιο, γιατί η γιαγιά δεν είχε αυτοκίνητο. Ένα μεσημέρι το αποφάσισα. Πήδηξα τον φράχτη και κατευθύνθηκα προς το μπαλκόνι με τα στριμωγμένα χαρτοκιβώτια. Στα χέρια μου κρατούσα ένα κομμάτι ψωμί. Γνώριζα καλά την ψυχολογία των σκύλων. Μετά το πρώτο γάβγισμα, πήδηξε ψηλά και έπιασε στον αέρα το ψωμί κουνώντας την ουρά του. Πλησίασα και φίλησα το μαλλιαρό του κεφάλι, όσο έτρωγε. Ύστερα πήγα στα κιβώτια, τα άνοιξα, έβγαλα από μέσα πολλά κόκκινα και πράσινα στρατιωτάκια, όσα χωρούσε το μπλουζάκι που ανασήκωσα σαν μάρσιπο στην κοιλιά μου, έτρεξα στην αποθήκη μας και τα έβαλα σε θέση μάχης. Είχα τον δικό μου πόλεμο και ήμουν νικητής.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px;">
Το κουδούνισμα του τηλεφώνου με ξύπνησε, κρυφτήκανε τα στρατιωτάκια στην κρυψώνα της αποθήκης μας. Άνοιξα μηχανικά το πακέτο των τσιγάρων να καπνίσω, αλλά τα είχα καπνίσει όλα. Έβγαλα γρήγορα το πορτοφόλι. Έχασκε αδειανό από χρήματα, γεμάτο όμως άχρηστες πιστωτικές κάρτες. Έπρεπε να καπνίσω, πάντα μετά από έναν υπνάκο κάπνιζα. Τον τελευταίο καιρό συχνά το πορτοφόλι ήταν άδειο, όπως και το πακέτο των τσιγάρων. Εγώ όμως έπρεπε να καπνίσω ένα τσιγάρο και ύστερα να στήσω τα κλεμμένα στρατιωτάκια μου σε θέσεις μάχης για να κερδίσω ξανά τον πόλεμό μου.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px;">
Φόρεσα βιαστικά το πανωφόρι και βγήκα έξω. Ο ουρανός εκείνη τη στιγμή μουρμούριζε ένα εκνευριστικό ψιλόβροχο. Δεν έδωσα σημασία και κατευθύνθηκα προς την εκκλησία της ενορίας μου. Στο μισοσκόταδό της δεν διέκρινα ψυχή. Στάθηκα μπροστά στην εικόνα του Αγίου. Γνώριζα καλά την ψυχολογία των Αγίων. Άναψα ένα κερί μπροστά του, που πήρα από το παγκάρι χωρίς να πληρώσω, φίλησα την εικόνα και ύστερα έβαλα το χέρι στο καλαθάκι. Πήρα μερικά κέρματα και έτρεξα στο περίπτερο. Με αναμμένο το τσιγάρο στα χείλη, έστησα τα κλεμμένα στρατιωτάκια μου σε θέσεις μάχης και ηττήθηκα.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; text-align: center;">
* * * * * *</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px;">
<br /></div>
<ul style="box-sizing: border-box; margin: 16px 0px; padding: 0px 0px 0px 40px;">
<li style="box-sizing: border-box; list-style: disc inside; margin-bottom: 10px;"><em style="box-sizing: border-box;">Ο <strong style="box-sizing: border-box;">Χριστόδουλος Δ. Λιτζερίνος</strong> γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε Νομικά στο ΑΠΘ, δικηγορεί, γράφει και οινοποιεί . Από τις εκδόσεις Ανάτυπο κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων του «Τα χαρτόκουτα δεν έχουν φινιστρίνια» και συμμετέχει με βραβευμένα διηγήματα και ποιήματά του στα συλλογικά έργα «Παράξενες Μέρες στη Θεσσαλονίκη» , «Μικρές Επαναστάσεις» και «Παράξενοι Έρωτες» των εκδόσεων Παράξενες Μέρες. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παράξενες Μέρες το βραβευμένο μυθιστόρημά του «Φυλάξου από τον σκύλο» (Cave Canem). Διατηρεί τη λογοτεχνική σελίδα <a href="http://toalfatoukentaurou.bolgspot.com/" rel="noopener" style="background: transparent; box-sizing: border-box; color: #666666; outline: none !important; text-decoration-line: none !important; transition: all 0.3s ease-in-out 0s;" target="_blank">http://toalfatoukentaurou.bolgspot.com</a> όπου δημοσιεύει διηγήματα, ποιήματά του και κριτική βιβλίου. Διηγήματά του έχουν διακριθεί και δημοσιευτεί κατά καιρούς σε λογοτεχνικά, νομικά και ψυχολογικής θεματολογίας περιοδικά</em></li>
</ul>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 20px; margin-bottom: 10px;">
<br /></div>
</div>
</div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-80263947425946077042018-08-10T13:15:00.001+03:002018-08-14T10:34:00.500+03:00ΡΟΥΜΠΙΝΑ, η γκεζερά της αθωότητας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></i></b></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizLmlPfTPyhKuzZuJsOrwZZR1mRlefUFpn57fOrZrMClnkh_nkuwvkslm6wzFEzS7-DENmsxwdBFEQ7IMX5bt2SLWH9op0qe_Z6697WhTK4uGj3tNyx773yM_Er6mXFaN5MKa-Sx-w8xA/s1600/%25CE%259A%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259D%25CE%2599+%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2591%25CE%2599%25CE%259F%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2593%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="860" data-original-width="635" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizLmlPfTPyhKuzZuJsOrwZZR1mRlefUFpn57fOrZrMClnkh_nkuwvkslm6wzFEzS7-DENmsxwdBFEQ7IMX5bt2SLWH9op0qe_Z6697WhTK4uGj3tNyx773yM_Er6mXFaN5MKa-Sx-w8xA/s400/%25CE%259A%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259D%25CE%2599+%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2591%25CE%2599%25CE%259F%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2593%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" width="295" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Καντούνι οδού Παλαιολόγου στην Κέρκυρα</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black;"><span style="font-size: large;">Κέρκυρα Απρίλης 1891, </span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black;"><span style="font-size: large;">o χαλασμός.<o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: large;"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">ΠΕΙΝΟΥΣΕ</i> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΕ ΤΟ ΓΕΤΟ</i>. Ο Μαλαχί δεν μου δινε σημασία. Συνέχεια ήταν
στα σούρτα φέρτα, κουβανούσε τσι ψυχές των Οβριών που πεθαίνανε. Κανένας δεν
τσου έγραφε σε ένα χαρτί, μόνο πάνω στα αγκωνάρια γράφανε τα ονόματα, κλαίγανε
στα γρήγορα και ύστερις κλειδαμπαρώνονταν στα σπίτια τσου.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Φυλακίσανε τα δάκρυα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Απ το κορφάρι τσι Μιντράς τήραγα μέχρι τη
θάλασσα. Δεν κατέβαινα πια στα καντούνια. Δεν αντέχονταν από τη μπόχα και τα
σκουπίδια παντού στις πλάκες. Αποπανουθιό ο ήλιος είχε σκαλωθεί και τώρα που το
γέτο χρειαζόταν μια βροχούλα, εκείνος μουλάρωσε, δεν έλεγε να κάμει για λίγο
στην άκρη, να αφήκει τη βροχούλα να μας το καθαρίσει. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήλιος σκληρός με τσου ανθρώπους</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μεγάλα καράβια με κανόνια ζώσανε το νησί μας
και τα γύρισαν κατά τσου ανθρώπους. Οι ξένοι ήρθανε να βοηθήσουνε τσου Οβριούς,
οι ίδιοι που τους διώξανε από τσι πατρίδες τους. Δεν βλέπανε τι γίνεται μέσα
στο γέτο, μόνο σημαδεύανε κεφάλια και απειλούσανε την πατρίδα. Άμα ρίχνανε τσι
μπομπέτες τους, στα κεφάλια ούλονε θα πέφτανε, τόσο κοντά που ήμασταν χρόνους
τώρα χριστιανοί και οβριοί.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στα κεφάλια των μπεδιόνε οι μπομπέτες των
μεγάλων.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: large;">- Μαλαχί, Μαλαχί αντί να κουβανείς ψυχές
φτωχών ανθρώπων, γιατί δεν τσου βοηθάς να ζήσουν; Μαλάχ των χριστιανών, Μαλάχ
των Εβραίων, που τον ίδιο Πατέρα έχετε, γιατί δεν απλώνετε τσι φτερούγες σας να
σκεπάσετε την πόλη; Δεν είναι δα και καμμιά μεγάλη πολιτεία. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Άγιος, μοναχούλης πίσω από το γυαλί του,
κλαίει με την κατάντια ανθρώπων και Αγγέλων. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Φρουτ έκαμε και στάθηκε από πάνω μου φοβερός
και θυμωμένος, εγώ όμως δεν αγγελοκρούστηκα αυτή τη φορά. Όσα έβλεπα με έκαμαν
δυνατή.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τα μάτια των μπεδιόνε στάζουν αφοβιά όταν
αδικούνται.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Όσα
σκέφτεσαι και λες Ρουμπίνα είναι βλάσφημα για τον Θεό και Κύριό Σου»</i> με
μάλωσε, εγώ όμως δεν κουνήθηκα ρούπι από το κορφάρι, του αντιμίλησα, όπως ποτέ
δε νόγησα να κάμω σε κανέναν.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Τα
βάνω με τσου Αγγέλους Χριστιανών και Εβραίων που ξέχασαν να αγιουτάρουν τσου
ανθρώπους και γίνανε κουβαλητές κακόμοιρων ψυχών»<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Έτσι
τα κανόνισε ο Γιαχβέ»</i> μου πε κείνος, σαστισμένος με την απαθειά μου</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Γιαχβέ είναι σκληρός με τα μπεδιά. Θέλει
να τα φτιάξει αγγέλους υπηρέτες του<i style="mso-bidi-font-style: normal;">.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Είναι
εγωϊστής ο Γιαχβέ»</i> του φώναξα μέσα στη χαλασιά τσι πόλης, εκείνος κοίταξε
κάτου στα καντούνια, μη τυχόν και ακουστεί η φωνούλα μου.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Θα
σε πάρω από την πόλη…»</i> μου κούνησε το δάχτυλο κατάμουτρα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span>«Δεν πάτησα το άνζο μας Μαλαχί!!»</i> του έμπηξα κι εγώ μια φωνή
κατάμουτρα, έκαμε εκείνος ένα βήμα πίσω, σα να τρόμαξε με τον κρότο τσι καρδιάς
μου.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μπομπέτες δυνατές οι καρδιές των μπεδιόνε. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Φτερούγισε μακριά φωνάζοντας ότι με τηράει
παντού και θα ξανάρθει, εγώ του αποκρίθηκα ότι θα τον περιμένω στην γωνιά μου
ήσυχη.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γύρισα το βλέμμα στη λόντζα των Ευγενών, είδα
πίσω από το σκαλιστό γραφείο, στο Δημαρχείο, τον σιορ Μίκιο να ξύνει το
τσερβέλο και να τραβά τσι τρίχες τσι γενειάδας του. Ήθελε ούλα να τα χει δικά
του. Έγραφε σε ένα τετράδι τσου ψήφους, το φύλαε σα τα μάτια του, μη και το
μαγαρίσει το αίμα μου και λεριάσουν οι ψήφοι. Απόξω ο σιορ Ιάκωβος, έγραφε,
μιλούσε, φούντωνε και καταλάγιαζε την οργή των χριστιανών</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Λύκοι οι ανθρώποι σα χαλάσει η ψυχή τσου από
κακούς λόγους.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι κυράδες στα σαλόνια, όπου σφογγίζαμε τσου
πάτους τους, σταυροκοπιόταν, παρακαλούσανε να φύγει το κακό μακριά, να ησυχάσει
ο τόπος.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι χωριάτες στην εξοχή παρακαλάγανε να φύγει
το κακό μακριά, να βγάζουν πιότερες δραχμές.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι Θεοτόκηδες παρακαλάγανε να φύγει το κακό
μακριά, μη και χάσουνε τσι εκλογές.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι Δηλιγιάννιδες παρακαλάγανε να ησυχάσει το
κακό, μη και χάσουνε το γοβέρνο. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο σιορ Μίκιος έξυνε το κεφάλι του και παρακαλούσε
να φύγει το κακό, μη χάσει τσι κορδέλες του δημάρχου και τα κορδώματα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο σιορ Ιάκωβος παρακάλαγε να φύγει το κακό
μακριά, γιατί δεν άντεχε να βλέπει Οβριούς στα πόδια του. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι παπάδες έκαμαν προσευχές να φύγει το κακό
που σταύρωσε τον Χριστό</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κανένας τους δεν ρώτησε τον Άγιο γιατί
δακρύζει ολημερίς.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: large;">- Μαλαχί που πετάς λεύτερος στον αγέρα και
υπακούγεις μοναχά στον Κύριο και Θεό σου, δεν βλέπεις τα ίδια που βλέπω κι εγώ
το μπεδί; Γιατί να γίνω σαν κι εσένα, να βλέπω τον πόνο, αλλά να μη βγάζω άχνα
στον Αφέντη μου για το άδικο;<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο αλιτσερίνος, με τη μαύρη του φορεσιά,
γελούσε με κακία καθώς έκαμνε τη δουλειά του στα καντούνια, μπροστά στα μάτια
των αγγέλων. Χόρτασε αίμα. Δεν πρόκαμα να μεγαλώσω για να τον φοβηθεί η ψυχή
μου. Τώρα που πέθανα γιατί να τον φοβηθώ; Εκείνος τώρα με φοβόταν, όσο με τήραε
να κάθομαι στο κορφάρι τσι Μιντράς καμαρωτή, να τον βλέπω και να τον περιγελώ.
Τον νίκησα κι εκείνος για να με κδικηθεί έπνιξε τσου Κορφούς στο αίμα. Ο
κακότροπος !! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μαλάχ και αλιτσερίνος, μαζί κάμουν τσι
δουλειές τους. Ο ένας βοηθάει τον άλλονε.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τα μπεδιά όξω από το γέτο πάγαιναν στα
σχολειά και παίζανε, ενώ τα μπεδιά στο γέτο φτιάχνανε μπόγους τα παιχνίδια
τσου, για να τα παίξουν σε μιαν άλλη πατρίδα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άκουσα τότες βουητό μεγάλο, ο ουρανός σκοτείνιασε.
Σήκωσα το κεφάλι ψηλά, είδα μεγάλα σιδερένια πουλιά με μαύρους σταυρούς στα
φτερά τσου, πετούσανε και κρύβανε τον ήλιο. Πρώτη φορά έβλεπα σιδερένια πουλιά.
Δεν πρόκαμα να σκεφτώ, ο Άγγελος με άρπαξε με τσι φτερούγες του και με σήκωσε
ψηλά, πάνω από τα σιδερένια πουλιά. Τότες είδα να ρίχνουν εκείνα φωτιά στο γέτο,
πάνω στη Μιντράς. Σωριάστηκε η σκεπή τσι, τσακίστηκαν τα κεραμίδια με το αίμα
μου. Οι Οβριοί συναχτήκανε ούλοι μαζί σε μιαν άκρη, έτρεμαν μπροστά στα
ντουφέκια των στρατιωτώνε. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Φορούσαν τώρα οι Οβριοί ένα κίτρινο άστρο
στο πέτο. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τσου βάλανε σε πλοία, απεκεί σε τρένα για να
τσου πάνε μακριά, στη χώρα με τα χιόνια, σε άλλη πατρίδα. Ερήμωσε το γέτο
ξαφνικά.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Μαλαχί,
Μαλαχί τι είναι αυτά που βλέπω;</i>» φώναξα τρομαγμένη κι εκείνος άχνα δεν
έβγαλε. Μου σκέπασε μόνο τα μάτια με τσι φτερούγες του. Όταν μου τα ξεσκέπασε,
η Μιντράς ήταν στη θέση τσι με τα αιμάτινα κεραμίδια και τσου Οβριούς να
τρέχουν σα τσου ποντικούς να κρυφτούν στις τρύπες τους.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Τα
έκαμα σαν και πριν…»</i> μου πε και με απίθωσε στο κορφάρι ξανά.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ακριβές οι δραχμές που πληρώνω στον Μαλάχ,
να με αφήνει να βλέπω την<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πατρίδα μου. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στο απαρταμέντο μας ο αφέντης μου, χωρίς να
στάξει δάκρυ, έφτιαξε τσου δικούς του μπόγους, φίλησε τη μάμα και την έστειλε
στο λιμάνι μαζί με τη Νίνα μας. Εκείνος έμεινε πίσω να φυλάει το αγκωνάρι μου
στο Οβρέϊκο νεκροταφείο από τη μάνητα των χριστιανών.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πόσο να αντέξει ο πατέρας πάνω από το
αγκωνάρι του μπεδιού του, όταν η μνήμη είναι βουτηγμένη στο αίμα;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Των τρομαγμένων μπεδιόνε την ψυχούλα κανένας
δικαστής και κανένα γοβέρνο δεν μπορεί να παρηγορήσει και να μερέψει. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τα νεκρά μπεδιά, κανένας δεν μπορεί να τα
γυρίσει πίσω.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αγρίεψαν τα μάτια των μπεδιόνε, κοκκίνησαν
από το κλάμα και το άδικο αίμα. Η ψυχή τσου, σε μιαν άκρια, θα κουβανεί πάντα
τον θάνατο, μέχρι να τα πάρει κι αυτά ο Κύριος. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Οϊ
βα βόι Μαλαχί, δεν θέλω άλλο να βλέπω τον πόνο. Δεν είναι αυτή η πατρίδα που
αγάπησα. Γιατί με βάνεις να ντρέπομαι για την πατρίδα μου; Τι μεγάλο αμαρτεμό
έκαμα;»</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι Άγγελοι δίνουν λογαριασμό μόνο στον
Αφέντη τσου.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μέσα στη χάβρα των ανθρώπων έβλεπα αυτόν που
με χάλασε να πίνει τον καφέ του στα αργαστήρια τσι πόλης. Το βράδυ να κοιμάται
σπίτι με τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Το χέρι του μου κλεισε το στόμα.
Τώρα ο Όρκος στον Μαλάχ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κανένας δεν ακομπούσε αυτόν που λέριασε τα
χέρια του με το αίμα μου, μη τυχόν και λερωθούν τα δικά του. Για κάθε σταγόνα
αίμα που χύθηκε στη γη φταίνε οι Οβριοί. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οργή, οργή στα κεφάλια των Οβριών, όποιο
χώμα κι αν πατήσουν, όποια πατρίδα και αν αγαπήσουν.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Αμαρτάνανε…»,</i>
λέγανε οι κυράδες. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Σκοτώσανε τον
Χριστό!!»</i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Ποιόν
φαραώ και ποιον βασιλιά σκοτώσαμε;»</i> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Φώναξα με όση δύναμη είχα στα στήθια μου,
μην και με ακούσουνε οι πλάκες και τρομάξει το άδικο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Σσσσς…»</i>
μου καμε ο Μαλάχ, την ώρα που κουβανούσε την ψυχή τσι σιόρας Ροζίνας Μουζά</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τσώπα
Ρουμπίνα μου, θα σε ξανασκοτώσουνε…</i>» μου φώναξε χαμογελαστή η ψυχούλα τσι.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το μάτι μου έπεσε τώρα στο αργαστήρι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Ωραία Ελλάς</i>. Ο σιορ Ιάκωβος έπινε τον
καφέ του ήσυχος μέσα στη χαλασιά, διάβαζε ένα βιβλίο. Ένας σκριπτόρος μιας
φυλλάδας τσι Αθήνας τον πλησίασε και τον ρώτησε</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Γιατί
κύριε Πολυλά γίνονται όλα αυτά;»</i> εκείνος σήκωσε το ξινισμένο βλέμμα του από
το φλιτζάνι και του αποκρίθηκε</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Διότι
ετούτοι εσήκωσαν κεφάλι και μας παραμπήκανε στη μύτη…»</i> κατέβασε μια γουλιά
καφέ και συνέχισε</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span>«Δεν είναι Έλληνες ετούτοι…»</i> χτύπησε δυνατά τη γροθιά του στο
τραπέζι, χύθηκε ο καφές <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«…ούτε θέλουν να
λέγονται Έλληνες»</i> μαζεύτηκε λίγο ο σκριπτόρος, ύστερα ατζάρδεψε και τον
ξαναρώτησε</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Εσείς
πιστεύετε στην πρόληψιν της ανθρωποθυσίας;»</i> τον κοίταξε άγρια κάτω από τα
χοντρά μαύρα φρύδια και του απάντησε κοφτά</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Όλαι
αι δεισιδαιμονίαι είναι δυναταί…»</i> σάστισε ο σκριπτόρος και έφυγε. Συνέχισε
ο σιορ Ιάκωβος να διαβάζει το βιβλίο του με απαθειά.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το αίμα μου έμεινε ορφανό στα κεραμίδια τσι
Μιντράς. Κανείς δεν μπορούσε να το αγγίξει. Οι μπομπέτες των σιδερένιων πουλιών
και η φωτιά τσου θα το καίγανε σε άλλους χρόνους, κατοπινούς*. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="text-transform: uppercase;">Α</span>ίμα
που καίει, καίγεται, δίχως να αφήκει λεκέ.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Με αίμα γιόμισε η κάμερα τσι σιόρας, με αίμα
και τα μάρμαρα τσι εκκλησιάς. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η γκεζερά μόνο σταμπάρει με τον λεκέ τσι
τους χρόνους των ανθρώπων.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: large;">* * *
* * *<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Απόσπασμα από το ανέκδοτο ιστορικό μυθιστόρημά μου "ΡΟΥΜΠΙΝΑ, η γκεζερά της αθωότητας" </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: 8pt;">_____________________________________________</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "calibri"; font-size: 8.0pt; line-height: 150%;">Χρόνους
κατοπινούς: Ο βομβαρδισμός και η καταστροφή της Κέρκυρας και της εβραϊκής
συνοικίας από τους Γερμανούς το 1943.</span></i><span style="font-family: "calibri"; font-size: 8.0pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-3175339791087041122018-07-26T20:45:00.001+03:002018-07-26T20:45:38.348+03:00ΤΑ ΠΕΥΚΑ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΑΜΕ ΔΕΝ ΚΑΗΚΑΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-R7t24oR7zUCZOEZba3hzqMlE1sdwlc-lDARA2DUbotxFxpA4Y6ELpz5ms1ZeeD6-TaWW04OU1XjfOy2Uodq88DkpqQB1UIEIdwSOWB4lM_6qcaapX1llzGwsoiwu4AKclG8fSNN0vRA/s1600/%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="600" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-R7t24oR7zUCZOEZba3hzqMlE1sdwlc-lDARA2DUbotxFxpA4Y6ELpz5ms1ZeeD6-TaWW04OU1XjfOy2Uodq88DkpqQB1UIEIdwSOWB4lM_6qcaapX1llzGwsoiwu4AKclG8fSNN0vRA/s640/%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Θα πρέπει να πήγαινα στην πρώτη δημοτικού όταν
ο πατέρας μου διάλεξε τους ρητινοφόρους αγωγούς των πεύκων από τους
πετρελαιοφόρους αγωγούς του διυλιστηρίου της Εσσο Πάπας, για να μας θρέψει. Το
δάσος στα μάτια του μικρού παιδιού απόκτησε υπερφυσική διάσταση, θα έλεγα
εχθρική, αφού η επιλογή του πατέρα είχε ως αποτέλεσμα να χάσω τα δώρα που μας
έφερνε ένας παράξενος κύριος από τη Θεσσαλονίκη κάθε φορά που μας επισκεπτόταν
(τετράδια και μολύβια πολύχρωμα, γόμες, παιχνίδια), προκειμένου να τον πείσει
να προτιμήσει τους πετρελαιοφόρους αγωγούς του εργοστασίου. Δεμένος με τη γη
και το μεροκάματο προτίμησε τα πεύκα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Την πρώτη φορά που τον είδα να έρχεται από
το δάσος τρόμαξα. Ήταν βρώμικος, τα ρούχα γεμάτα τρύπες και το δέρμα του
καμένο. Η μάνα μου του έβαζε αλοιφές στις πληγές κι εκείνος πονούσε. Το θειϊκό
οξύ της πάστας του πελεκήματος, τρυπούσε τα μάλλινα ρούχα που φορούσε
κατακαλόκαιρο, και άφηνε πληγές ανοιχτές στο σώμα του. Το δάσος φαινόταν ότι
τον τυραννούσε. Η προοπτική του διυλιστηρίου έμοιαζε να είναι η καλύτερη
επιλογή. Ο ίδιος όμως δεν βαρυγκομούσε για την απόφασή του. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Όσο περνούσε ο καιρός μισούσα το δάσος.
Ήθελα να μην υπήρχε ποτέ, να είχαμε ένα ωραίο διαμέρισμα στη Θεσσαλονίκη, να
δούλευε τη βάρδια του, να μας πήγαινε μετά τη δουλειά στο λούνα πάρκ, τις
Κυριακές βόλτα στον Λευκό Πύργο, να τρώγαμε λευκό ψωμί από τον φούρναρη και όχι
καρβέλια εβδομάδας από την πινακωτή μας, που μούχλιαζαν στο μπαούλο και τα
ξύναμε να φύγει η μούχλα. Η παιδική περιέργεια όμως με έτρωγε. Ήθελα να γνωρίσω
το θεριό που μου στέρησε τη Θεσσαλονίκη, να δω τους κρυμμένους δράκους που
τρυπάνε τα παντελόνια του μπαμπά και καίνε τα γόνατά του. Να δω γιατί κολλούσαν
τα χέρια του όταν με αγκάλιαζε.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Ένα πρωί με πήρε μαζί του. Στη ζώνη του είχε
κρεμασμένο, στη μια μεριά, ένα παράξενο τσεκούρι
με γυριστή λεπίδα, στην άλλη, ένα παγούρι που απαγορευόταν να αγγίξω, γιατί δεν
είχε νερό αλλά οξύ. Δεν ήξερα τι ήταν. Το παγούρι με το νερό κρεμόταν στο
σαμάρι του γαϊδάρου. Στην πλάτη του κρεμασμένη μια στενή ξύλινη σκάλα. Μπήκε
αυτός μπροστά κι εγώ έπρεπε να τον ακολουθώ πατώντας στα σημεία που πάτησε
εκείνος, χωρίς καμία παρέκκλιση. Στα χείλη του κρέμασε ένα αναμμένο τσιγάρο. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μπήκαμε μέσα στα σωθικά
του θεριού. Μια απέραντη γαλήνη κυριαρχούσε απ΄άκρη σ΄άκρη που με τρόμαξε.
Ήμουν σίγουρος πως κάπου εκεί κρυβόταν ο μοχθηρός δράκος που έκαιγε τα γονατά
του. Ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να εμφανιζόταν μπροστά μας. Ο πατέρας μου
όμως είχε το παράξενο τσεκούρι και το παράξενο παγούρι και θα τον πολεμούσε
μ΄αυτά τα όπλα. Μπροστά μου θωρούσα τώρα τις πλάτες ενός πολεμιστή που δεν
φοβόταν τίποτα. Μετά από μερικά βήματα σταμάτησε απότομα. Έβγαλε από το στόμα
του το τσιγάρο, έφτυσε την παλάμη του και έσβησε στο κέντρο της παλάμης την
κάφτρα. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Ο πολεμιστής έγινε στα μάτια μου τώρα
Ινδός φακίρης που σβήνει φωτιές πάνω στο σώμα του. Γύρισε, με κοίταξε και μου
είπε χαμογελαστός.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;">-Ποτέ να μη πετάξεις τσιγάρο αναμμένο στο δάσος, πρώτα να το σβήνεις
όπως εγώ.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Τότε είδα το δάσος αλλιώς. Για τον πατέρα
μου δεν ήταν θεριό αλλά άγια μορφή. Το σεβόταν όπως σεβόταν τους Αγίους στην
εκκλησία. Το αγαπούσε και το πρόσεχε, όπως αγαπούσε και πρόσεχε τα παιδιά του.
Το τιμούσε όπως τιμούσε το φτωχό καρβέλι της πινακωτής μας. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Μαζί του μέσα στο δάσος έμαθα, όλα τα
επόμενα χρόνια μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε, πως δακρύζει το πεύκο με το παράξενο
τσεκούρι του, πως κάνουμε υπομονή μέχρι να γεμίσει το τενεκεδάκι με τα δάκρυά
του, ότι απαγορεύεται να το τραυματίζουμε με μεγάλες πληγές και να το
φορτώνουμε με περίσσια τενεκεδάκια, ότι δεν πειράζουμε τα ανήλικα πεύκα για να
έχουμε πάντα σοδειά, ότι ανοίγουμε μονοπάτια να πατάνε οι άνθρωποι και τα ζώα,
ότι καθαρίζουμε το πεύκο από τη χαμηλή βλάστηση για να πατάει η στενή ξύλινη
σκάλα και να μη παίρνει φωτιά το δάσος, ότι πάντα σβήνουμε το τσιγάρο μας πρώτα
μέσα στην παλάμη και μετά το πετάμε. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Ίσως σήμερα κάποιοι υγιεινολόγοι να
θεωρήσουν ότι δεν είναι σωστή εκπαίδευση να μιλά ένας πατέρας στο γιό του για
τεχνικές σβησίματος τσιγάρου, εγώ θα ρωτούσα είναι καλύτερη τεχνική να
αποφεύγει ο πατέρας να μιλά για το τσιγάρο, να αφήνει όμως τον γιό του να τον
βλέπει καθώς το πετά από το αυτοκίνητο στον δρόμο; </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Έμαθα λοιπόν τα μέρη που κουλουριάζονταν οι
οχιές, όχι για να επιτεθούν αλλά για να δροσιστούν, έμαθα να φοράω μπότες μέσα
στα χόρτα, τι να κάνω για να μην μου επιτεθεί οχιά και χρειαστεί να τη σκοτώσω,
πώς να σβήσω μια φωτιά με τα ίδια τα υλικά του δάσους. Έμαθα ότι ποτέ δεν
βάζουμε νερό στο οξύ, αλλά πάντα οξύ στο νερό κι εκεί έμεινα όσον αφορά το
μάθημα της Χημείας. Τότε κι εγώ λάττρεψα το δάσος.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Μια μέρα ξερίζωσα ένα μικρό πευκάκι μια
σταλιά και το φύτεψα στον κήπο μας για να έχω κι εγώ το δικό μου πεύκο. Το
πότιζα κάθε μέρα να μεγαλώσει, ώσπου μια μέρα ο παππούς μου που το είδε
αγρίεψε, το ξερίζωσε και το πέταξε φωνάζοντάς με:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;">-Ποτέ δεν φυτεύουμε πεύκα στις αυλές. Τα πεύκα ζουν στο δάσος τους. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια. Ήρθαν
σαρωτικές αλλαγές στη ζωή μας. Είδα τους ανθρώπους να φυτεύουν σπίτια στο
δάσος, δίπλα στα πεύκα, να φυτεύουν πεύκα στις αυλές, υπηρεσίες να δίνουν
άδειες ξύλευσης για έναν αριθμό πεύκων και τα δάση να γίνονται Γολγοθάς, πεύκα
να μην έχουν πια συντροφιά ανθρώπων, ούτε μονοπάτια στους ίσκιους τους,
περιβαλλοντικές οργανώσεις να μάχονται για το δάσος, κανείς τους όμως να μη γνωρίζει
ότι το τσιγάρο το σβήνουμε στην παλάμη μας και όχι στο χώμα και ότι τα πεύκα
έχουν ψυχή και θέληση για ζωή, αρκεί να τα πληγώσουμε για να δακρύσουν. Τα
δάκρυα των πεύκων δεν είναι δάκρυα πόνου, αλλά δάκρυα χαράς, επειδή κάποιος τα
φροντίζει και τα αγαπά. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Αυτά τα πεύκα που πληγώναμε με τον πατέρα
μου ποτέ δεν κάηκαν.</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">* * *
* * *</span><o:p></o:p></i></b></div>
<span style="text-align: justify;"> </span><span style="font-size: 12pt;"> </span></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-89540740836669284362018-06-21T19:53:00.000+03:002018-06-21T20:37:57.872+03:00ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWFl5EkeqPBghdTmaXWYL-YQ0bkALGFKJ4IQuzfqNgsMx3TqbSO7sbhRSgJoQteei18RS3DZZQCrJ0FF7UzCQFdZC3LWAMKXvGwpbyw7XIfVrO1Z_4PTIwA04JuO4yiH6B9_qJg1wi9ms/s1600/%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%25A7%25CE%259D%25CE%2597+-+%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%25A7%25CE%259D%25CE%2595%25CE%25A3+-+%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A3+-+%25CE%2593%25CE%25A5%25CE%259D%25CE%2591%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="461" data-original-width="640" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWFl5EkeqPBghdTmaXWYL-YQ0bkALGFKJ4IQuzfqNgsMx3TqbSO7sbhRSgJoQteei18RS3DZZQCrJ0FF7UzCQFdZC3LWAMKXvGwpbyw7XIfVrO1Z_4PTIwA04JuO4yiH6B9_qJg1wi9ms/s640/%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%25A7%25CE%259D%25CE%2597+-+%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%25A7%25CE%259D%25CE%2595%25CE%25A3+-+%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A3+-+%25CE%2593%25CE%25A5%25CE%259D%25CE%2591%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591.gif" width="640" /></a><span style="font-size: large;"></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;">Οι μόνες σταθερές στην ιστορία της
ανθρωπότητας είναι η τέχνη και ο πολιτισμός. Ο άνθρωπος από την εποχή των σπηλαίων
ένοιωσε αυτά τα δυο ως συστατικά της ίδιας της ύπαρξής του, αλλά και της συνύπαρξής
τους με τους άλλους ανθρώπους. Όταν ζωγράφιζε σκηνές κυνηγιού στους βράχους, άφηνε
στις επόμενες γενιές την τέχνη της επιβίωσης, ανεξαρτήτως φυλής. Όταν έχανε ένα
παιδί, ζωγράφιζε ή τραγουδούσε λυπημένος. Ποτέ η τέχνη δεν οδήγησε σε ακρότητες,
πάνω στην τέχνη πάτησε το άλλο δεκανίκι της ύπαρξής μας, ο πολιτισμός. Κανένας
πόλεμος δεν είχε ως σημαία του την αντιπαλότητα με άλλον πολιτισμό, παρά μόνο άλλα
πράγματα όπως το έδαφος, το νερό, τον πλούτο, τη θρησκεία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Τα σύγχρονα εθνικά κράτη θεμελίωσαν
την κυριαρχία τους σε ψευδεπίγραφες φαντασιακές έννοιες για να μπορούν να
εξουσιάζουν καλύτερα τους υπηκόους τους. Δεν μπόρεσαν βέβαια να υποτιμήσουν την
ζωοποιό δύναμη των πολιτισμών. Μόνο που έκαναν επιλογή πολιτισμών, ανάλογα τις επιρροές
που δέχθηκαν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από τον καθένα. Έτσι βλέπουμε
τη Δύση να αποθεώνει τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό και την Ανατολή τον αραβικό,
κινέζικο ή ινδικό πολιτισμό. Παρότι θα μπορούσαν αυτοί οι πολιτισμοί να θεωρηθούν
θεμέλια πανανθρώπινα, εντούτοις δεν ήταν οι μόνοι που έγραψαν ιστορία στον πλανήτη.
Αν τα παιδιά διδάσκονταν ένα κομματάκι του κάθε πολιτισμού της γης, ίσως ο κόσμος
να γινόταν περισσότερο κατανοητός και καλύτερος. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Οι θρησκείες, παρότι συνέβαλαν στη δημιουργία πολιτισμών, μπολιασμένες με την αρχή της αυθεντίας, δεν μπορούν να
συμβάλλουν στην κατανόηση των άλλων, συνεπικουρούμενες δε από τα εθνικά κράτη, πολλές
φορές προκαλούν σύγχυση στο μυαλό των ανθρώπων και εντάσεις. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Το ίδιο το εθνικό κράτος δειλιάζει να διδάξει στα παιδιά
του την αλήθεια της ιστορίας, ακριβώς λόγω της επιφυλακτικότητάς του απέναντι
στους πολιτισμούς των άλλων, επειδή πιστεύει πως ενδεχομένως στηρίζονται σε ανατρεπτικά και άκρως
επικίνδυνα στοιχεία για την ύπαρξή του, τους βλέπει δηλαδή ως απειλή, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο
παρά μόνο ένας ακόμη πολιτισμός που ζητά κατανόηση και μόνο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Η κατανόηση των άλλων πολιτισμών είναι
ένα παγκόσμιο στοίχημα. Δυστυχώς όμως, παρότι ο κάθε λαός δημιουργεί τον δικό
του πολιτισμό, ο ίδιος ο πολιτισμός δεν μπορεί να κατανοήσει τον ξένο, διότι αφέθηκε η παιδεία στα χέρια των εθνικών κρατών και των δημοσίων ταγών τους. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9uf4Y0o03x7VrBcA1F6DaT6BL51lu51SbFwsN9zR33S2Q9TbDBUMoWWziEm4N3jDrWbQU3QC9GXtQXkSFtlXuQ4SPAVNMvC3QUvyb182zq0KyLG2eO3nYtC9N6RW5eWN2xzavm02QF0I/s1600/MUDIAL.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="853" data-original-width="853" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9uf4Y0o03x7VrBcA1F6DaT6BL51lu51SbFwsN9zR33S2Q9TbDBUMoWWziEm4N3jDrWbQU3QC9GXtQXkSFtlXuQ4SPAVNMvC3QUvyb182zq0KyLG2eO3nYtC9N6RW5eWN2xzavm02QF0I/s320/MUDIAL.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><b>Η παιδεία βρίσκεται στη
συναναστροφή και την ώσμωση, στα ταξίδια και την επαφή, στο άγγιγμα του άλλου
και όχι στα σχολεία μας. </b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b>Η παιδεία αυτή είναι η υποχρέωση των γονιών. Αφήστε τα
παιδιά σας να μυρίσουν το χνώτο του άλλου, του ξένου, να κατανοήσουν τα χρώματα
του πολιτισμού του. Τα εθνικά σχολεία απέτυχαν.</b></span></div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-91905049966957638032018-06-05T13:31:00.001+03:002018-06-05T20:35:28.377+03:00Η ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBdTBYM-Ro9OLDMX0pmsGobWO11X1vTKkt-fYIPkN-v1zsMxvStF_B8fCLK648YFfVw6x3PT-tqLMiICOq9VvN-qRomV0jtp20_7HGkgX5Dc3K4i7VIboyA1xhm5KBC_DMGrBbLfFcWzI/s1600/%25CE%25A3%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%259D.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBdTBYM-Ro9OLDMX0pmsGobWO11X1vTKkt-fYIPkN-v1zsMxvStF_B8fCLK648YFfVw6x3PT-tqLMiICOq9VvN-qRomV0jtp20_7HGkgX5Dc3K4i7VIboyA1xhm5KBC_DMGrBbLfFcWzI/s640/%25CE%25A3%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%259D.webp" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: large;"> Το Μηδέν είναι ένας μαγικός αριθμός, θεμέλιος της υλικής και νοητικής
συμπαντικής δομής, συμπυκνωμένη ενέργεια και φως. Το πέρασμα στους επόμενους
αριθμούς προϋποθέτει την ύπαρξη του μηδενός πριν από κάθε μετάβαση, άρρηκτα δεμένος
με τον κύκλο, κάθε περιπλάνηση στους υπολοίπους καταλήγει πάντα σ΄αυτόν.<i><b> Ένα
συνεχές μαγνητικό στροβίλισμα έλκει τα πάντα στη μεριά του, στην αρχή, η οποία
ταυτόχρονα είναι και τέλος και ξεκίνημα. </b></i><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: large;"> Κανένας από τους αριθμούς δεν ασκούσε γοητεία πάνω μου, εκτός από το Μηδέν.
Μια μη ανιχνεύσιμη, ως προς την αιτία της, γοητεία, καθηλωτική στην ενατένισή της, ισοπεδωτική, συνάμα όμως και ανατρεπτική. Η
απροσδιόριστη έλξη του αριθμού στοίχειωνε αδιόρατα τις κινήσεις του παιδιού,
του εφήβου και αργότερα του ενήλικα. Σκάρωνα όνειρα από το μηδέν και βήμα, βήμα
βάδιζα πάνω στα χνάρια που άφηναν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ξοπίσω
τους. Υποπτευόμουν τη νομοτελειακή τους σχέση με το Μηδέν, δεν με ένοιαζε όμως γιατί, χωρίς να το καταλαβαίνω, με οδηγούσε ο κύκλος. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: large;"> <b style="font-style: italic;">Τα όνειρα ξεκινούν από το μηδέν για να καταλήξουν στο μηδέν, μια τάξη
ιεραρχεί την κυκλική τους πορεία.</b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: large;"> Οι στόχοι είναι άναρχοι,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το αριθμητικό τους πρόθεμα είναι σχεδόν πάντα
υψηλό, αυτό φοβίζει, δρα ενίοτε αποθαρρυντικά.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: large;"> <i><b> Οι στόχοι ξεκινούν ανάποδα,
μπερδεύουν το μυαλό. </b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri"; font-size: large;"> Το αντίστροφο είναι παρά φύσιν και παρά την συμπαντική
νομοτέλεια των πάντων.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: large;"> Ο κυνηγός των στόχων κινδυνεύει να τους κατακτήσει και να μη γνωρίσει
ποτέ τη σοφία που κρύβει το Μηδέν, ενώ ο κυνηγός των ονείρων κάθε αυγή γίνεται
σοφότερος, όταν ο ήλιος μηδενίζει την περιπλάνηση.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: large;"> <i><b> Όταν μηδενίζονται τα όνειρα που σκαρώνει ο άνδρας, γεννιέται η ηδονή
της ζωής, η ανατριχίλα της πραγματικής γνώσης, αυτή που τσαλακώνει τον εγωισμό
και την απομόνωση των ανθρώπων. </b></i>Οι στόχοι συνήθως δεν μηδενίζουν, μόνο
ξεφεύγουν της πορείας τους, μπορεί να σταματήσουν στο πέντε αντί να κατακτήσουν
το δέκα. Αν ποτέ καταλήξουν στο Μηδέν, τότε ο άνδρας δεν μπορεί να διαχειριστεί
εύκολα αυτόν τον δύσκολο αριθμό και χάνεται. Δεν πάτησε ποτέ πάνω του, δεν τον
έφτιαξε σκαλοπάτι να φτάσει τους μεγάλους αριθμούς στα κλαδιά του δέντρου της
ζωής. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: large;"><b><i> Κάθε ώριμος Αριθμός προϋποθέτει ένα άγουρο Μηδέν. </i></b><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: large;"> Το Μηδέν μόνο – σε ολοκληρωμένη διαδρομή - δίνει τα κλειδιά στον άνδρα
να ανοίξει το μπαούλο της σοφίας. Τότε μπορεί εκείνος να στοχαστεί, να κρίνει
τον εαυτό του και τους άλλους με ορθή κρίση. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: large;"> Όταν κατακτήσει το Μηδέν δεν θα μπορέσει να φτιάξει ξανά όνειρα. Θα
μπορέσει όμως να βάλει πραγματικούς στόχους ζωής, μπολιασμένους με τον Σπόρο
της Ανθρωπιάς και τη Γαλήνη της Σοφίας. Ανοίγει η ψυχή του, γίνεται μεγάλη
αγκαλιά να χωρέσει τους ανθρώπους. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-size: large;"><i><b> Οι μικρόψυχοι και μίζεροι εγωιστές δεν μπορούν να τραυματίσουν
μια τέτοια ψυχή, γιατί κουβαλά τη Σοφία του Μηδενός. </b></i></span><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-38718144464614900502018-04-19T21:30:00.000+03:002018-04-19T21:36:43.027+03:00ΕΝΑ ΚΙΛΟ ΝΙΤΡΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ0pv5lCacFzToLRStJWhFOWSofQv7elj07YPEifEyeM6gmM_HJ4RkmLOjbbzT350Iz44Gjw5sP8vEktoV0PUjl26omMRW7xU8BRvBwIAu4CsmVb_h6SCmGGXj2ytsnp9OsDNBaHB25ZM/s1600/%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="346" data-original-width="640" height="215" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ0pv5lCacFzToLRStJWhFOWSofQv7elj07YPEifEyeM6gmM_HJ4RkmLOjbbzT350Iz44Gjw5sP8vEktoV0PUjl26omMRW7xU8BRvBwIAu4CsmVb_h6SCmGGXj2ytsnp9OsDNBaHB25ZM/s400/%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "cambria";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "cambria";">Την πιρίουδου που ταν ου Αντρέας στα μέσα κι τα έξου, άρχισε να πασουκοποιείτι η μάνα μ. Ένα προυί μι είπι να πιταχτώ στου πιρίπτιρου να την φέρου
ένα κιλό νίτρου. Αντραλιάσκα !!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria";">«Τι του θες ρε μάνα του νίτρου;»</span></i><span style="font-family: "cambria";"><span style="mso-spacerun: yes;"> τ</span>η ρώτσα.
Του μυαλό μ πήγι αμέσως στη 17 Νουέμβρ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria";">«Ετς κάνουν οι προυτευουσιάν …»</span></i><span style="font-family: "cambria";"> μι απλουήθκι μι σουβαρότητα. Κουβέντα δεν σίκουνε
η μάνα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria";">«Καλά ρε μάνα, έχουν τα πιρίπτιρα
νίτρου;»</span></i><span style="font-family: "cambria";"> ρώτσα σι στυλ ντε και
καλα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Στην έφερα τώρα, πους ξέρς ισύ απού
νίτρα χουριατουπούλα, ιμείς φοιτηταί είμαστε κι ξέρουμε πέντε πράματα
περισσότιρου.</i> Η μάνα όμως επέμεινι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria";">«Ακούς τις σι λέου; Πήγινι στουν
Γιουργαλί στου πιρίπτιρου κι πάρι μι ένα κιλό νίτρου» <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "cambria";">Έτρεξα λοιπόν μι χίλια, είπα στουν Γιουργαλί βάλε ένα κιλό νίτρου, μι
ντρουπαλότητα, ικείνους πίρι ένα <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πιριοδικό
απ΄του ράφ, του ζύγισε κι μου πε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria";">«Αυτήν τη βδομάδα του βγάζ στα <st1:metricconverter productid="750 γραμμάρια" w:st="on">750 γραμμάρια</st1:metricconverter>. Του
θες; Αλλιώς θα πιριμένς την άλλ τη βδουμάδα που θα βγει σι κιλό.» <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "cambria";">Έπαθα την πλάκα μ, όπως λέγαμι κι στα πανεπιστήμια οπού χαζεύαμι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εκείν την επουχή. Του πήρα παραμάσκαλα, πήγα
σπίτ και τς του πέταξα στα μούτρα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria";">«Πάρε να ξεβλαχέψεις» </span></i><span style="font-family: "cambria";">τς είπα θυμουμένους, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«ιγώ δεν χρειάζουμαι τέτοια» <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "cambria";">Τιλικά κουρκούτ στου μυαλό είχα τότις. Κάτι ήξερε η καημέν η μάνα μ κι
μέλεγι άνοιξε τα μάτια σ κι ξεστραβωσ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "cambria";">Σήμερα ψάχνου να βρο κανα γραμμάριο νίτρου κι δεν βρίσκου. Καταστράφκα….
<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-89330759283226858612018-04-18T19:16:00.000+03:002018-04-18T19:16:00.260+03:00ΦΥΛΑΞΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ (CAVE CANEM) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<header class="entry-header" style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; font-family: Lato, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; font-style: italic; padding-bottom: 3em; padding-top: 3rem; text-align: center;"><h1 class="entry-title" style="box-sizing: inherit; clear: both; color: #1a1c1e; font-family: "Noto Serif", Georgia, serif; font-style: normal; line-height: 1.38; margin: 1rem 0px 0px; padding: 0px; word-wrap: break-word;">
<span style="font-size: large;">ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ</span></h1>
<h1 class="entry-title" style="box-sizing: inherit; clear: both; color: #1a1c1e; font-family: "Noto Serif", Georgia, serif; font-size: 5rem; font-style: normal; line-height: 1.38; margin: 1rem 0px 0px; padding: 0px; word-wrap: break-word;">
νέες κυκλοφορίες</h1>
</header><div class="entry-content" style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; font-family: Lato, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; line-height: 1.75;">
<h2 style="box-sizing: inherit; clear: both; color: #1a1c1e; font-family: "Noto Serif", Georgia, serif; font-size: 2.6rem; line-height: 1.38; margin-top: 0px; text-align: center;">
<span style="box-sizing: inherit;">ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ</span></h2>
<h3 style="box-sizing: inherit; clear: both; color: #1a1c1e; font-family: "Noto Serif", Georgia, serif; font-size: 2.2rem; line-height: 1.38; margin-top: -14px; text-align: center;">
<span style="box-sizing: inherit; color: maroon;">Άνοιξη 2018</span></h3>
<div style="box-sizing: inherit; font-size: 18px; padding: 0px 0px 1.5em;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: inherit; font-size: 18px; padding: 0px 0px 1.5em;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: inherit; font-size: 18px; padding: 0px 0px 1.5em; text-align: center;">
<span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">ΦΥΛΑΞΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ</span></div>
<div style="box-sizing: inherit; font-size: 18px; padding: 0px 0px 1.5em;">
Το μυθιστόρημα «Φυλάξου από τον σκύλο» του θεσσαλονικιού συγγραφέα Χριστόδουλου Δ-Α Λιτζερίνου βραβεύτηκε στον δεύτερο πανελλήνιο διαγωνισμό μυθιστορήματος των εκδόσεων Παράξενες Μέρες.</div>
<div style="box-sizing: inherit; font-size: 18px; padding: 0px 0px 1.5em;">
<img alt="Φυλάξου από τον σκύλο" class=" size-full wp-image-1216 aligncenter" data-attachment-id="1216" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"0"}" data-image-title="Φυλάξου από τον σκύλο" data-large-file="https://paraxenesmeres.files.wordpress.com/2018/03/cf86cf85cebbceaccebecebfcf85-ceb1cf80cf8c-cf84cebfcebd-cf83cebacf8dcebbcebf1.jpg?w=1000?w=302" data-medium-file="https://paraxenesmeres.files.wordpress.com/2018/03/cf86cf85cebbceaccebecebfcf85-ceb1cf80cf8c-cf84cebfcebd-cf83cebacf8dcebbcebf1.jpg?w=1000?w=216" data-orig-file="https://paraxenesmeres.files.wordpress.com/2018/03/cf86cf85cebbceaccebecebfcf85-ceb1cf80cf8c-cf84cebfcebd-cf83cebacf8dcebbcebf1.jpg?w=1000" data-orig-size="302,419" data-permalink="https://paraxenesmeres.gr/new/%cf%86%cf%85%ce%bb%ce%ac%ce%be%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%ce%ba%cf%8d%ce%bb%ce%bf-2/" sizes="(max-width: 302px) 100vw, 302px" src="https://paraxenesmeres.files.wordpress.com/2018/03/cf86cf85cebbceaccebecebfcf85-ceb1cf80cf8c-cf84cebfcebd-cf83cebacf8dcebbcebf1.jpg?w=1000" srcset="https://paraxenesmeres.files.wordpress.com/2018/03/cf86cf85cebbceaccebecebfcf85-ceb1cf80cf8c-cf84cebfcebd-cf83cebacf8dcebbcebf1.jpg 302w, https://paraxenesmeres.files.wordpress.com/2018/03/cf86cf85cebbceaccebecebfcf85-ceb1cf80cf8c-cf84cebfcebd-cf83cebacf8dcebbcebf1.jpg?w=108 108w, https://paraxenesmeres.files.wordpress.com/2018/03/cf86cf85cebbceaccebecebfcf85-ceb1cf80cf8c-cf84cebfcebd-cf83cebacf8dcebbcebf1.jpg?w=216 216w" style="border: 0px; box-sizing: inherit; clear: both; display: block; height: auto; margin-left: auto; margin-right: auto; max-width: 100%;" />Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται σε μια παράξενη χώρα που μοιάζει πολύ με τη δική μας χωρίς ποτέ να υπάρχει το στοιχείο της ταύτισης. Είναι άραγε πιο αστεία αυτή η εικόνα εκείνης της χώρας και των ανθρώπων που μας μοιάζουν. Είναι μήπως πιο δραματική; Θα έλεγα ότι είναι απλώς πιο λογοτεχνική και –μέσα στην ιλαροτραγωδία που υφαίνει συνθέτοντας είδη λογοτεχνικά και διαπλέκοντας πολύ οικείες και εντελώς φανταστικές εικόνες, όνειρα, ελάχιστα θαύματα και πολλά τραύματα καταφέρνει να μας παρουσιάσει ταυτόχρονα την πραγματκότητα όπως είναι, όπως δεν θα ‘πρεπε να είναι κι όπως ανησυχούμε ότι θα γίνει. Γιατί αυτό είναι το χαρακτηριστικό κάθε καλού βιβλίου κάθε σημαντικού λογοτεχνικού έργου. Να μετατρέπει την επιστημονική ή όποια άλλη φαντασία σε πραγματικότητα. Άλλοτε θαυμαστή και άλλοτε οδυνηρή. Αλλά πάντα, όπως εδώ σε αυτό το βιβλίο πιο αληθινή από τις περισσότερες αλήθειες που ξέρουμε. Από τις αλήθειες που μας …ενημερώνουν απο τις αλήθειες που μας εξαγριώνουν, από τις αλήθειες που μας υπόσχονται τάχα τις καλύτερες μέρες. Πάει όμως λίγο παραπέρα, εκεί που μόνο η λογοτεχνία μπορεί να πάει. Πάει πιο πέρα ακόμη κι από την αλήθεια –αν υπάρχει τέτοιο πράγμα- γιατί ο πραγματικός συγγραφέας πρέπει και έχει υποχρέωση να επινοήσει τη δική του αλήθεια, το δικό του δρόμο. Όταν είναι επιδέξιος μπορεί να δημιουργήσει και τον δικό του μικρό-κοσμο. Αυτό γίνεται στο βιβλίο του Χριστόδουλου Λιτζερίνου που ξεχώρισε μέσα από εκατοντάδες συμμετοχές στον δεύτερο διαγωνισμό μυθιστορήματος και πήρε το πρώτο και μοναδικό βραβείο.</div>
<div style="box-sizing: inherit; font-size: 18px; padding: 0px 0px 1.5em;">
<em style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Ο Χριστόδουλος Δ-Α Λιτζερίνος </span>γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. Σήμερα εργάζεται ως δικηγόρος. Διηγηματά του έχουν βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και δημοσιευθεί σε περιοδικά. Συμμετείχε με ένα διήγημά του στο συλλογικό έργο «Παράξενες Μέρες στη Θεσσαλονίκη» το 2016 αλλά και στις συλλογές «Παράξενοι Έρωτες» και «Μικρές επαναστάσεις» το 2017. Αυτό είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.</em></div>
<h5 style="box-sizing: inherit; clear: both; color: #1a1c1e; letter-spacing: 0.1em; line-height: 1.38; text-transform: uppercase;">
<span style="font-size: x-small;">ΣΕΙΡΑ: ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – 21 / ΣΕΛΙΔΕΣ: 160 / ΣΧΗΜΑ: 14 ΕΠΙ 21 / ΤΙΜΗ: 12 ΕΥΡΩ / ΕΞΩΦΥΛΛΟ : ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΕΤΡΑΚΗ / ISBN: 978-618-5278-5278-12-0</span></h5>
</div>
</div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6661113271244156158.post-62442953629995590622018-04-17T09:02:00.005+03:002018-04-17T09:05:59.726+03:00Ο ΡΟΦΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQcC8gdm0YGia9bofN0kKwhyphenhyphenwPMFAq9qK0wHzymZaDa5m8vq4hyphenhyphenCg0Fk22vtjTIp-tHQBDV8fscqu3NMWtHrgzRmcu43EpRr9vC_dq1jW2KPyYhdK7oiAXQf1T0H8VqQqW2vQXZ6aaOaY/s1600/%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="658" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQcC8gdm0YGia9bofN0kKwhyphenhyphenwPMFAq9qK0wHzymZaDa5m8vq4hyphenhyphenCg0Fk22vtjTIp-tHQBDV8fscqu3NMWtHrgzRmcu43EpRr9vC_dq1jW2KPyYhdK7oiAXQf1T0H8VqQqW2vQXZ6aaOaY/s400/%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "garamond"; line-height: 150%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Ο ροφός με κοίταζε με γουρλωμένα
μάτια πίσω από τον βράχο, λες και έβλεπε πρώτη φορά άνθρωπο με μοτοσικλέτα. Ένα
ζευγάρι σαργών ταράχτηκε από τον ήχο της εξάτμισης της παλιάς </span><span lang="EN-US" style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Harley</span><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> και χώρισε στα δυο. Παρατήρησα αυτή τη φορά ότι ο
αρσενικός κουνούσε λίγο παράξενα την ουρά του, πιο χαριτωμένα, κι αμέσως το
πονηρό μου μυαλό πήγε στην εναλλαγή των φύλων στην οποία επιδίδονται τα ψάρια.
Αν μπορούσαμε κι εμείς οι άνθρωποι να αλλάζουμε φύλο κατά πως μας βόλευε, θα
μπορούσαμε να λύσουμε πλείστα των προβλημάτων μας. Ας πούμε εκεί που τρως
καθημερινά τα μούτρα και τα παπούτσια σου σε αναζήτηση μιας δουλειάς της
προκοπής ως αρσενικό, γίνεσαι θηλυκός σαργός και τσούπ σου κάθεται μια ωραία
θέση σερβιτόρας σε καφετέρια με μισθό εξακόσια ευρώ συν τα τυχερά. Δεν σου
κάθεται μια τέτοια θέση, σου κάθεται ένας γαμπρός με λεφτά. Και το ανάποδο από
θηλυκός σαργός σε αρσενικό σαργό, στην περίπτωσή μου όμως ενδιέφερε η πρώτη
μεταλλαγή. Με αυτές τι σκέψεις δεν πρόσεξα τον μικρούλη μαύρο ήλιο που είχε
τρυπώσει ο μισός στην άμμο και ο άλλος μισός κατάφερε να χωθεί στο λάστιχο της
μπροστινής ρόδας της </span><span lang="EN-US" style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Harley</span><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">. Ένα λάστιχο
μεσοπέλαγα, ήταν ό,τι χειρότερο για τη συνέχεια του ταξιδιού μου και σχεδόν
πάντα είχε την ίδια κατάληξη. Η αναζήτηση βουλκανιζατέρ με ανάγκαζε να ξυπνήσω
ακόμη μια φορά για να διαπιστώσω ότι η ώρα ήταν μια το πρωί. Ενώ δεν είχαν
περάσει ούτε πέντε λεπτά της ώρας απ όταν κουκουλώθηκα με το πάπλωμα, το μυαλό
ακόμη μια φορά δεν υπάκουσε στο όνειρο που είχα σκαρφιστεί ξύπνιος και έφτιαξε
του κεφαλιού του ένα άλλο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Κάθε βράδυ αφού παρέδιδα τις
εισπράξεις και τα κλειδιά του παπιού στο αφεντικό, μετά το τελευταίο ντιλίβερυ,
έφτανα με τα πόδια στο διαμέρισμα μου για τη βραδινή ξεκούραση. Η βραδινή
βάρδια με κούραζε και δεν άφηνε την ψυχή μου να ησυχάσει. Είχα βρει έναν έξυπνο
τρόπο να αναγκάσω το σώμα να κοιμηθεί. Έφτιαχνα λοιπόν ξύπνιος μια ιστορία και
ζόριζα το μυαλό να συνεργαστεί ώστε αφενός μεν να κοιμηθεί, αφετέρου δε να
συνεχίσει η ιστορία του ξύπνιου να προβάλλεται και στον ύπνο. Τζίφος. Ενώ
πετύχαινα αμέσως το πρώτο σκέλος, το δεύτερο σκέλος δεν υπάκουε στο σενάριο και
κάθε βράδυ πετάγονταν μπροστά μου ροφοί, σαργοί, καλαμάρια και σμέρνες. Εγώ
πάντα καβάλα στη </span><span lang="EN-US" style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Harley</span><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> !! Εκείνο δε το
μπροστινό λάστιχο είχε γίνει σουρωτήρι από τους αχινούς και πουθενά, μα πουθενά
ένα βουλκανιζατέρ για να δω τη συνέχεια βρε αδελφέ να μου φύγει και η απορία.
Επιστράτευσα όλους τους ονειροκρίτες του διαδικτύου μήπως και καταφέρω και βρω
μια λογική εξήγηση στην ακατανόητη επανάληψη του ίδιου σκηνικού. Τηλεφώνησα και
στη γιαγιά μου που τα παίζει τα όνειρα στα δάχτυλα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Ta</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">
μεγάλα ψάρια σημαίνουν μια καινούρια σχέση, ακόμη και γάμο<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Κανένας ονειροκρίτης και καμμιά
γιαγιά δεν έμπαιναν στον κόπο να ασχοληθούν με έναν νέο πτυχιούχο της
Φιλοσοφικής που δούλευε πιτσαδόρος ντελιβεράς για τριακόσια πενήντα ευρώ τον
μήνα, συν ένα κουτσουρεμένο ΙΚΑ, του οποίου το μόνο όνειρο ήταν να βρει μια
θέση καθηγητή σε δημόσιο Λύκειο στην επαρχία και να πηγαίνει στο σχολείο καβάλα
σε μια παλιά </span><span lang="EN-US" style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Harley</span><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">. Σχέσεις και
γάμοι ήταν ανεπιθύμητοι. Λίγο πριν κλείσω λοιπόν τα βλέφαρα έβαζα μπρος την </span><span lang="EN-US" style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Harley</span><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> για να πάω στο σχολείο, αμέσως αυτά σφάλιζαν και
πετάγονταν πάντα ο ίδιος γουρλομάτης ροφός πίσω από τον βράχο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Κάποιος πετυχημένος φίλος μου, που
έφτιαξε τη δική του επιχείρηση, μου είπε ότι δεν πρέπει να σκαρώνω όνειρα, αλλά
να βάζω στόχους και να τους κυνηγώ, μόνο έτσι θα μπορούσα να καταφέρω κάτι. Εγώ
πάλι επέμενα ότι το όνειρο υπερτερεί ποιοτικά του στόχου, αφού αν δεν καταφέρει
το όνειρο να μετεξελιχτεί σε πραγματικότητα, δεν χάθηκε κι ο κόσμος, αν όμως ο
στόχος καταρρεύσει, μπορεί να συμπαρασύρει μαζί του ολάκερη ζωή. Τα όνειρα δεν
κοστίζουν τίποτα και επιπλέον σου ομορφαίνουν τον ύπνο, αρκεί να μην έχουν
ροφούς και άλλα θαλασσινά που σε κάνουν άνω κάτω. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Σταθερά συνέχιζα να βρίσκομαι
χαμηλά στην επετηρίδα των προσλήψεων και στο μηνιάτικο. Δεν προχώρησα σε αγορά </span><span lang="EN-US" style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Harley</span><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">, όχι γιατί δεν είχα χρήματα, αλλά διότι τι να την
κάνω την </span><span lang="EN-US" style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Harley</span><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> αν δεν είμαι
καθηγητής σε ένα χωριό να πηγαίνω καβάλα στο σχολείο; Δεν είχε κανένα νόημα μια
τέτοια αγορά. Στην πόλη μια χαρά με βόλευε το παπί. Μπορούσα να το έχω και σε
ώρες εκτός δουλειάς αφού το αφεντικό μου το επέτρεπε όταν το χρειαζόμουν για
μια μετακίνηση. Τα χρήματα της </span><span lang="EN-US" style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Harley</span><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> περίμεναν την
πρόσληψή μου σε ένα τσίγκινο κουτί του καφέ. Άνοιγα που και που το κουτί, τα
μέτραγα και τα αέριζα να μη μουχλιάσουν. Είχα μαζέψει πέντε χιλιάρικα. Θυμήθηκα
τη γιαγιά στο χωριό και έβαλα μέσα ένα κουφετάκι ναφθαλίνη ως συντηρητικό του
ονείρου μου. Μετά τη ναφθαλίνη σταμάτησα το μέτρημα, άνοιγα το καπάκι, μύριζα,
έβαζα τα μπουρμπουάρ και το ξανάκλεινα. Το βράδυ ο ροφός στην ίδια θέση με
κοίταζε. Τώρα πια είχαμε αποκτήσει μια οικειότητα. Αφηνα την αριστερή μανέττα,
τον χαιρετούσα, μου κουνούσε την ουρά μέχρι που πατούσα τον αχινό και έψαχνα
μεσοπέλαγα για βουλκανιζατέρ, βρίζοντας την ώρα και τη στιγμή που τον είδα.
Είχα καταλήξει με σιγουριά ότι για όλα τα δεινά έφταιγε αυτός ο γουρλομάτης
ροφός. Με μάτιαζε κάθε φορά που τον έβλεπα. Αποφάσισα λοιπόν να του κόψω την
καλημέρα. Δεν βελτιώθηκε η κατάσταση όμως. Πάλι έπαθα λάστιχο μεσοπέλαγα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Ο Νίκος, ο φίλος που σας έλεγα με τη
δική του επιχείρηση, μια μέρα μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι υπάρχει μια
ευκαιρία για μένα που θα με βοηθούσε να τελειώσω μια και καλή από τη μιζέρια
του πιτσαδόρου. Συναντηθήκαμε στο καφέ της γειτονιάς του και αφού ήπιαμε τα
εσπρεσάκια μας μου είπε να τον ακολουθήσω. Στην άλλη άκρη του τετραγώνου
σταθήκαμε μπροστά στη ρεκλάμα ενός καταστήματος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">«Πώς
σου φαίνεται;»</span></i><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> με ρώτησε περιχαρής δείχνοντάς μου το κατάστημα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Κάρφωσα τα μάτια μου στην ταμπέλα:
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">ΙΧΘΥΟΠΩΛΕΙΟΝ Η ΑΝΕΜΟΤΡΑΤΑ<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">«Τι
είναι αυτό;»</span></i><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> ψέλισσα, καθώς ένοιωσα μια ανεπαίσθητη ανατριχίλα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">«Πωλείται
η επιχείρηση σε καλή τιμή. Αν δεν έχεις όλα τα λεφτά θα σε βοηθήσω κι εγώ…»</span></i><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> μου χτύπησε την
πλάτη και με τράβηξε μέσα στο κατάστημα. Το μάτι μου έπεσε πάνω στον πάγκο με
τα ψάρια. Κάτι λίγες σαρδέλες, κανα κιλό γαύροι, μερικές τσιπούρες
ιχθυοτροφείου και σε μια άκρη ένας ροφός με κοίταζε. Δίπλα του ένα χαρτάκι
έγραφε: 25 ευρώ το κιλό. Ήταν ο ίδιος ο ροφός που τελευταία του έκοψα την
καλημέρα. Με κοίταζε περιφρονητικά. Ο μουστακαλής ιχθυοπώλης, όση ώρα κοίταζα
τον ροφό, μου εξηγούσε ότι βγαίνει στη σύνταξη, ότι πουλάει την επιχείρηση
πέντε χιλιάρικα, ότι η γειτονιά έχει καλή αγορά, ότι θα με βοηθήσει στην αρχή
και ότι θα βγάλω καλά λεφτά από το μαγαζί. Ο ροφός έστρεψε αλλού το βλέμμα του.
Γύρισα τότε το κεφάλι στον ιχθυοπώλη και τον ρώτησα πόσο κοστίζει ο ροφός. Μου
είπε ότι είναι τέσσερα κιλά και κοστίζει εκατό ευρώ. </span><br />
<span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Μου τον τύλιξε και τον
έφαγα μόνος μου την άλλη μέρα./<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">* * * * * * * *<o:p></o:p></span></i></b></div>
<br /></div>
</div>
ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥhttp://www.blogger.com/profile/14272361866176104438noreply@blogger.com0