Πως μπορεί κανένας να δώσει τον ορισμό της μοναξιάς; Αν προσπαθήσεις να θέσεις γραμμές και σύνορα μέσα στα οποία να οριοθετήσεις την έννοια, νομίζω θα είναι σκέτη αποτυχία. Η μοναξιά δεν έχει όρια, ούτε σύνορα, ούτε καλούπια και φόρμες. Η κάθε στιγμή που ζούμε είναι μια μοναχική στιγμή, μια δική μας στιγμή, έστω και αν τη μοιραζόμαστε με άλλους. Ασυνείδητα εντάσσουμε τη μοναχικότητά μας μέσα στις αγκαλιές, τις συναναστροφές, τις προσεγγίσεις των άλλων, ή ακόμα και τον όχλο για να ξορκίσουμε τη μοναξιά. Πάντα όμως μας καθορίζει και μας ακολουθεί. Μπορεί να γίνει πηγή δημιουργίας, αλλά και αιτία σύνθλιψης και ψυχικής απομόνωσης.
Ο κάθε άνθρωπος είναι κατά πρωταρχική φύση μοναχικός, ώσπου ανακαλύπτει το φόβο. Ο φόβος τον οδηγεί στην αγκαλιά της μάνας, στην αγκαλιά του συντρόφου, στον συγχρωτισμό του με τους άλλους. Ο φόβος της ζωής και του θανάτου. Είναι δυο αναλλοίωτες σταθερές που καλείται συνεχώς να αντιμετωπίζει ή έστω να διαχειρίζεται.
Η επιλογή της μοναχικότητος σημαίνει επιλογή ελευθερίας, ασυμβίβαστη φύση και λύτρωση από το φόβο της ζωής και του θανάτου. Το τίμημα αυτής της μοναχικότητας είναι η ΜΟΝΑΞΙΑ ως πρωταρχική ουσία της ίδιας της ύπαρξης.
ΜΝΗΜΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικές μνήμες είναι όπως μια κουνιστή πολυθρόνα
μέσα σ' ένα ηλιόλουστο δωμάτιο
άλλες ένα περβάζι με βασιλικό
ένα σεργιάνι σε ανθισμένο κήπο
Μα είναι και κάτι μνήμες
... που σε πνίγουνε βαθιά
...
Όμως εκείνη που χρόνια με τρομοκρατεί και με μαγεύει
σα σκύψιμο επάνω απ' τον κρατήρα ζωντανού ηφαιστείου
είναι η μνήμη σου
ένα ολωσδιόλου πανικό λαχάνιασμα
με ξωπίσω από τις φτέρνες μου τη λάβα φονική του έρωτά σου.
Λένα Παππά
στο σκορπιό της ερήμου
ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ...........
ΑπάντησηΔιαγραφή@ nyxterino
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο μεγαλώνει το παρελθόν, τόσο μικραίνει το μέλλον και κατακλυζόμαστε από μνήμες....
στον nyxterino ουρανό
Παναγιώτη μου όταν την επιλέγουμε, επιλέγουμε ουσιαστικά την ευτυχία της Μοναξιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ..
και βέβαια,δεν την επιλέγουμε πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήκάποτε μας επιλέγει αυτή.
σκορπιέ,για σένα η Δημουλά παρακάτω.
ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Μέρες μέρες να χτυπήσει το τηλέφωνο
μήνες, χρόνια;
Δεν ηχείς.
Εκλήθη ο έμπιστος μου ωριλά
μου έκανε ακουόγραμμα
μια χαρά, μου λέει, ακούς
τι σ’έπιασε. Εκλήθη εν συνεχεία ξανά ο τεχνικός.
Δε χτυπάει του είπα.
Σε ξεβίδωσε, σ’εκανε φύλλο και φτερό
καλώδια μπαταρίες
λάδωμα στη φωνή σου
εντάξει η συσκευή
η ζημιά είναι από μέσα
σ’το είπα και την άλλη φορά
θριαμβολόγησε ο ηλεκτρολόγος
έχει βλάβη η επαφή
πρέπει να σκάψω
- ας’το
αφού είναι η επαφή
θα σκάψω εγώ
ξέρω να τη θάψω
δεν είναι τίποτα ξέρω