Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

ΕΞΟΥΣΙΑ



Εξουσία .... γένους θηλυκού
στα χέρια ανδρών

Τί αιχμηρή λέξις !!
περιέχει το ξι
του ξίφους και του ξυραφιού

Ανδρικά παιχνίδια,
ευλόγως θα παρατηρήσετε....






Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΧΑΛΚΙΔΙΚΙΩΤΗ ΠΟΙΗΤΗ ΑΡΓΥΡΗ ΜΠΑΡΗ

Εχοντας τα χέρια μου τυφλά
οξειδώθηκε το κρανίο μου
και κοιμάμαι
κι όσο κοιμάμαι
δεν ξημερώνει.

Το φίμωτρο είναι για τα σκυλιά.
Εμένα γιατί μου το φόρεσαν;
Δεν φτάνει της λογικής
που από παιδί μου φόρεσε η μάνα μου;

Τον Ιησούν ή τον Βαραβάν;
Τα όνειρα ή τους εφιάλτες;
Και απάντησαν τον Βαραβάν
ή όπως θ΄απαντούσαμε σήμερα, τους εφιάλτες
Εκτοτε πληρώνομε αχρεωστήτως.

Το δικό μου κόκκινο
δεν το κλεψα από τις παπαρούνες
και δεν είναι χρώμα μπογιάς.
Είναι το αίμα μου
που στάζει ζωή
και ακυρώνει το θάνατο.

Πεινούσα, πεινούσα πολύ
πεινούσα κάθε μέρα
και όταν το φώναξα
μου είπαν, και οι φίλοι μου ακόμα,
πως δεν ήμουν ευπρεπής
αλλά μουζίκος
και πως η ευταξία αυτά
δεν τα επέτρεπε,
ούτε ο "πολιτισμός" μας.

Πρέπει κάτι να χασεις
για να το ψάξεις,
να το βρείς
κι εμείς ποτέ μας δεν αποδεχθήκαμε
ότι κάτι χάσαμε,
ποτέ.

Στην στατιστική ατέλειωτοι αριθμοί
κρύβουν από κάτω τους ζωντανούς
που βαριανασαίνουν.
χωρίς γέλιο,
χωρίς όνειρα,
χωρίς γιασεμιά στα χείλη,
χωρίς γαρύφαλλα στα μάτια
αποψιλωμένοι της παγκοσμιοποίησης
απλόι αριθμοί του άπληστου κέρδους.

***

Εξομολογούμαι: η γραφή μου
θέλω να μυρίζει ιδροτίλα σκαφτιά και θεριστή,
να στάζει τον πόνο τους
να ναι φαρδιά σαν τις πληγές τους,
δροσερή σαν το πήλινο σταμνί
κάτω απ΄τον ίσκιο της αγριογκορτσιάς
να τους δροσίζει.
Η γραφή μου θέλω νάναι
τα σφαγμένα λαρύγγια των αφανών
και των μουγγών του τρόμου.
Νάναι δυνατή σαν τη φωτιά
να μιλάει σαν το σύμπαν πολυφωνικά
και να ευωδιάζει σαν ένα φρεσκοανθισμένο αγιόκλημα
κι ένα κλωνάρι δυόσμο.

**

Η ροή δεν αναγνωρίζει πρόσωπα
Ζητάει επίμονα ταυτότητα,
δαχτυλικά αποτυπώματα,
αδιαφορώντας για τις περιφορές εικόνων,
τις αναγνώσεις Προφητειών,
τις προσευχές και τα συναξάρια.
Η ροή, ποτάμι φορτισμένο,
δεν γαλβανίζει.
Κουβαλάει καινούρια
και δεν καρτερεί.
Ρέει.
Είμαι μαζί της.
Ο χρόνος σιωπηλός ανανεωτής
εγγυάται την αιωνιότητα
η ροή των ανανέωση.

*

ΑΡΓΥΡΗΣ ΜΠΑΡΗΣ

ο Αργύρης Μπαρής γεννήθηκε το 1930 στο χωριό Παλαιόκαστρο Χαλκιδικής και εργαζόταν ως ηλεκτρολόγος στη Θεσσαλονίκη όπου και ζούσε πάνω από 60 χρόνια. Στα χρόνια της κατοχής, παιδί ακόμα, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως σύνδεσμος και διακινητής διαφωτιστικού υλικού. Μετά την απελευθέρωση και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, αιχμαλωτίσθηκε, βασανίσθηκε και με το νόμο 509 καταδικάσθηκε σε θάνατο παμψηφεί. Δημοσίευσε αρκετά άρθρα στον ημερήσιο τύπο και ποιήματά του σε λογοτεχνικά περιοδικά. Ο ίδιος σεμνός μέχρι στο τέλος της ζωής του δεν εξέδωσε τις ποιητικές του συλλογές.

Το έργο αυτό ανέλαβε ο Πολιτιστικός Σύλλογος της γενέτειράς του που εξέδωσε τα ποιήματά του.

Ευχαριστώ θερμά τον κ. Θανάση Γραμμένο για την ευγενική του προσφορά να μου γνωρίσει τον υπέροχο αυτό ποιητή και για την άδειά του να δημοσιεύσω μερικά από τα ποιήματά του στο blog μου. Μεγάλες μορφές των Γραμμάτων μας, όπως η Διδώ Σωτηρίου, ο Μανώλης Αναγνωστάκης, ο Τάκης Βαρβιωτσιώτης, ο Τάσος Βουρνάς, ο Αθανασιος Νάσιουτζικ, ο Θωμάς Μάρας και άλλοι, γνώριζαν το έργο του και είχαν αναγνωρίσει την ποιητική του φλέβα.

Ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται ως εξής:

" ...... Υπαρξιακά δεν προσδιορίζομαι από ιδιαίτερες συντεταγμένες. Ζω και αναλώνομαι στην αγορά της καθημερινότητας. Πέρα από ευθύγραμμες κινήσεις, σταθερές, συγκεκριμένες παραμέτρους, βεβαιότητες και αυτονόητα, περνώ σαν τους πολλούς χωρίς συμπέρασμα, καταλήξεις, υποδείξεις και ολοκληρώματα στο ες αεί ακατάληκτο. Ζω την κοινωνική "γαλήνη" που παρέχει η παραδοχή και αποδοχή του STATUS χωρίς τις αυταπάτες του κλειδούχου, χωρίς κλειδιά νεανικών εξάρσεων, ονείρων και οραμάτων...."

"... Τώρα μετά την πρόσφατη γέννα μου, δεν φοβήθηκα τίποτε περισσότερο από την μια και μοναδική αλήθεια..."



ΤΙΣ ΘΕΡΜΕΣ ΜΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ "ΤΑ ΑΗΔΟΝΙΑ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΣΕΙ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΜΠΑΡΗ

http://taidonia.blogspot.com



Υ.Γ: Να με συγχωρήσουν οι φίλοι μου που για κάποιο, έστω λίγο χρόνο, φαινόταν στο blog μόνο ο τίτλος της ανάρτησης και όχι και το περιεχόμενο του. Υπήρξε τεχνικό πρόβλημα στον υπολογιστή μου.
Για να προμηθευτείτε τα Απαντα του ποιητή μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Σύλλογο http://taidonia.blogspot.com

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΚΙ ΕΝΑ ΣΚΥΛΙ

η βροχή σκαρφάλωσε
ίσα με τα
βλέφαρά της
και σχημάτισε ποτάμια
δροσιάς
τη νύχτα που κοιμόταν
ο θάνατος
και το φεγγάρι επαιζε
με τα σκυλιά
στην χλωμή αλάνα.



Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Ο ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΒΡΟΓΧΟ ΣΟΥ



Φωτο: Μεταφόρτωση από τον ιστότοπο http://www.giatousfilous.com

-----------------------------------------------------------------------------------------


Οι παπάδες στη γωνία
μου πουλάνε την ουράνια βασιλεία
κι ο χωροφύλακας κλεφτά
διαλέγει
της αμαρτίας τα σταφύλια
Πώς να χτίσεις έναν κόσμο ολάκερο
γύρω από μια μικρή πλατεία
ανήκει σε ικέτες μουσικές
και σ΄αδεια καφενεία
Πώς να λυτρώσεις τον έρωτα
απ΄τα βαριά παπλώματα
της μνήμης φυλακισμένη υγρασία
Οι παπάδες στη γωνία
μου πουλάνε την ουράνια βασιλεία
κι ο δάσκαλος με τη σειρά
μιλά για την παιδεία
Πώς να γκρεμίσεις έναν κόσμο ολάκερο
γύρω από μια μικρή πλατεία
όταν μου κρύβεις το φεγγάρι
χωριάτη πονηρέ ορίζοντα
συνεπιβάτη μου στη συνουσία
Οι παπάδες στη γωνία
μου πουλάνε την ουράνια βασιλεία
ίσως κάποτε γλυκά χαθώ
στης φωτεινής μου πόλης
την ονειροφαντασία.


Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

ΨΕΜΑΤΑ

Σας έλεγα ψέματα για τα ταξίδια
καθώς έφτιαχνα τα μαλλιά στον καθρέπτη
κι έβλεπα πίσω απ΄το τζάμι
τη στενότητα του ορίζοντα
Σας έλεγα ψέματα για την ευτυχία
που κατανάλωνα κάθε πρωί
σε ένα φλιτζάνι γαλλικού καφέ
με δυο τσιγάρα

Πάντα σας έλεγα ψέματα

για το πράσινο λιβάδι, την πλατιά θάλασσα
ή το καμπαναριό της εκκλησίας,
μικροσκοπικοί λαμπτήρες πυράκτωσης
πριν το τρέμουλο που κόβει
τη φωτεινή κλωστή

Τελικά, έλεγα ψέματα

και σε μένα
για να μπορώ να αντέχω την αλήθεια
που καθότανε στις αδειανές καρέκλες
του επαρχιακού καφενείου μου.





ΤΡΙΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ - ΕΠΑΡΧΙΑ



ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

ΟΜΟΚΕΝΤΡΟΝ

Φωτο: "Μωβ"







Αν ήμουνα στον κόσμο μόνος

θα ήμουν εσύ

θα φορούσα τα σκουλαρίκια σου

θα είχα το κοκκινάδι της επανάστασης
στα χείλη μου

το φευγαλέο λαμπίρισμα των ματιών σου
στις αποχρώσεις της θάλασσας και του πεύκου

θα ρουφούσα τον καπνό σου
καθώς θα μου λεγες ιστορίες
για να κοιμηθω.

Ο άλλος θα ήσουν εγώ...










Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

ΛΕΠΤΕΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ


Φωτο: " Το μικρό κορίτσι"


Από τη στιγμή που γεννήθηκα
Ανθρωπος
παλεύω να ζήσω σαν
Ανθρωπος
και να πεθάνω
Ανθρωπος.


Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

ΑΝΟΙΞΗ





Τώρα την Ανοιξη

όταν περπατάς τη μέρα
να κοιτάς χάμω

μη πατήσεις κανένα αγριολούλουδο

όταν περπατάς τη νύχτα
να κοιτάς ψηλά

μη πατήσεις κανένα αστέρι.


Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Πίνακας: "άρρητοι έρωτες" Λαδοπαστέλ 33Χ45
Ευγενική παραχώρηση της ζωγράφου-blogger Nameliarte
http://nameliarte.blogspot.com/
* * * * * * * * * * * * * * *

Μεγάλες οι προσδοκίες
μικρός ο χρόνος εξεγείρεται
στο άρωμα της βροχής

Από τα χέρια σου δραπέτευσαν
οι μυρωδιές της Άνοιξης
όταν σκότωσες τον σπουργίτη
στην αγκαλιά του

Χθες, καθώς βάδιζες
στην αμμουδιά,
η πόλη ακολουθούσε το φουστάνι σου

Θυμάσαι ακόμα
το στάχυ που σ΄άγγιξε το στήθος
καθώς είχες μάτια μόνο για κείνον
στη δίνη του καλοκαιριού

Έγραψα έναν στίχο
στον τοίχο
γιατί δεν είχα χαρτί και μολύβι,
τον φυλάκισα έξω απ΄ τη φυλακή σου
κι ήταν ο στίχος μου
μια σκουριασμένη άγκυρα
υποσχόμενη άλλους αλμυρούς
βυθούς
κι ένα καραβόπανο που σκέπασε
σάβανο το τριζόνι

Όλα τα μικρά κι ασήμαντα
που αγάπησες
ξεπήδησαν απ΄το συρτάρι σου
να μου ταράξουν τον ύπνο,
τα έκανες ύστερα παραμύθι
να μετρήσουμε τις αντοχές μας
στην αλήθεια.

Όρθια τώρα ξυπνάει η μέρα
Κατάκοπη απ΄το ξενύχτι !


Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ



Φωτο: Dorothea Lange

Στις πλατείες…

με ορθά γύρω τους τείχη

υποθηκευμένα σπίτια

Ομόνοια

Στις πλατείες…

θα περπατήσουμε αγκαλιά

σε βρώμικα πλακόστρωτα

που ο φόβος ερωτεύεται

Ταχρίρ

δημιουργεί κύκλους επάλληλους

κι ανασαίνει

Στις πλατείες……

Τιεν Αν Μεν

σου χρωστάω μια βόλτα με φεγγάρι

στα μαύρα τσιμέντα

που κουβαλούν φυλακτό στην ψυχή τους

οι άνθρωποι

Στις πλατείες….

των Μαργαριταριών, της Κάσμπα, της Βικτωρίας

στους πάγκους της λαϊκής

αφθονίας

Στις πλατείες…

Πράσινη Πλατεία

η σκόνη χορεύει γυμνή

πριν αγκαλιάσει

σώματα νεκρά που ονειρεύονται

μια βόλτα με φεγγάρι….

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

ΣΤΙΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ





Γράφω
ο,τι ναναι κι όπου ναναι
σε μια χαρτοπετσέτσα
σε ένα πλαστικό τραπεζομάνδηλο
επαρχιακού καφενείου
αφού έξω κάνει κρύο
και δεν μπορω να καπνίσω τον καπνό
που μου δίδαξες να χαιδεύω
με αγάπη
τις ώρες της βροχής.




Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Η ΝΙΚΗ ΚΑΙ Η ΗΤΤΑ

"Μονάχα η ήττα προκαλεί τη σκέψη, την αναθεώρηση και την περισυλλογή. Με την ήττα ξαναγεννιόμαστε και ξαναζούμε απ΄την αρχή νέες φόρμες. Ενώ η νίκη είναι πανωλεθρία του αισθήματος, η νίκη οδεύει τους νικητές στα ταβερνεία και τα πορνεία."

Μ ά ν ο ς Χ α τ ζ η δ ά κ ι ς



Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ

Αγαπημένη μου

Πάνε εννιά χρόνια από τότε που σε παράτησα. Ελπίζω να μη μου κρατάς κακία που σου φέρθηκα τόσο σκάρτα. Τον τελευταίο καιρό σε σκέφτομαι συχνά και μελαγχολώ. Ο ψυχολόγος μου λέει ότι είναι φυσιολογική η κατάστασή μου. Και μάνα σου το ίδιο μου λέει. Ήρθαν βέβαια και τα καινούρια τεκνά της μάνας σου, σπουδαγμένοι στα καλύτερα πανεπιστήμια και αυτοί μου λένε ότι για την μελαγχολία μου φταίω εγώ. Έχω μπερδευτεί, δεν ξέρω ποιον να πιστέψω. Αυτούς τους φράγκους δεν τους πιστεύω και πολύ, γιατί όπως και συ θυμάσαι, παλιότερα μας βάλανε λόγια και μας χωρίσανε. Όχι ότι οι δικοί μας ήταν καλύτεροι. Συνεχώς με κακία σε υποτιμούσανε στα μάτια μου για να πάψω να σε αγαπώ. Μηδενικό σε ανεβάζανε, μηδενικό σε κατεβάζανε. Στο τέλος από τα πολλά μηδενικά κατάφεραν να σε κάνουν βουλημική και να πάρεις μερικά κιλά. Παρόλα αυτά μου άρεσαν και τα πιασίματά σου και ο κώλος σου και δεν έδινα σημασία στα λόγια τους. Αλλά ως πότε να αντέξω ο δόλιος. Έτυχε ύστερα κι εκείνη η ψηλή, η ξανθιά, η ευρωπαία που μπήκε στη ζωή μου. Όσο νάναι, άνδρας είμαι κι εγώ, παρασύρθηκα. Στο κρεβάτι ήταν πιο ευκίνητη, ήξερε πολλά κόλπα, είχε τρόπους όταν βγαίναμε έξω, ήταν σπουδαγμένη στα καλύτερα πανεπιστήμια του βελγίου και της γερμανίας, ήξερε απέξω κι ανακατωτά το κάμα σούτρα. Μήπως μου ξανάτυχε μορφωμένη γερμανίδα τόσα χρόνια εδώ στο Χωριό; Όταν έκανα καμάκι τα καλοκαίρια όλο κάτι φρικιά πετύχαινα, ξελιγωμένα τόσο πολύ που πίστευα ότι εκεί στην ευρώπη οι άνθρωποι όχι μόνο δεν γαμάνε, αλλά και ότι δεν έχουν ψωμί να φάνε. Στην αρχή ήμουν μέσα στην καλή χαρά!! Άρχισα να τρώω και πρωινό, εγώ που μόνο καφέ και τσιγάρο ήξερα το πρωί. Με έβαλε και έκοψα το κάπνισμα γιατί … να δεις πώς μου το είπε…. δεν ήταν ένδειξη πολιτισμού το τσιγάρο, ή τέλος πάντων κάπως έτσι και ότι μόνο οι αγράμματοι καπνίζουν. Τότε κατάλαβα ότι αυτές οι ευρωπαίες εκτιμούσαν το κωλοπτυχίο που είχα πάρει και κορνιζώσει στο μπάνιο μας, δεν ήταν σαν εμάς. Αυτό με ανέβασε είναι αλήθεια. Είχα ξεχάσει ότι ήμουν πτυχιούχος τόσα χρόνια. Με τον καιρό όμως άρχισε να βγάζει κάτι παράξενα χούγια. Ένα πρωί γύρω από τις μαρμελάδες, τα κρουασάν τις αμίτες, μου είπε ότι πρέπει να αγοράσουμε εξοχικό στη χαλκιδική δίπλα στη θάλασσα. Μα καλά δεν είμαστε εδώ στο Χωριό που ζούμε αγάπη μου; Δίπλα μας είναι η χαλκιδική με το αυτοκίνητο. Ναι αλλά δεν είμαστε κοντά στη θάλασσα. Και πως θα το αγοράσουμε αγάπη μου αφού δεν φτάνουν τα ρημάδια; Άρχισα να τα παίρνω. Τότε έμαθα κάτι που ως τότε αγνοούσα. Οι τράπεζες θα μπορούσαν να μας δώσουν τα λεφτά να αγοράσουμε το εξοχικό μας, μου είπε εντελώς φυσιολογικά. Τα έχω κανονίσει όλα. Εγώ μέχρι τότε ήξερα ως τράπεζα μόνο την αγροτική που έδινε λεφτά στον πατέρα μου να αγοράσει σπόρους και λιπάσματα και μετά όταν πουλούσε τη σοδειά του, γύριζε σπίτι χαρούμενος γιατί τα λεφτά έφτασαν όλα για να εξοφλήσουμε την αγροτική που τόσο πολύ αγαπούσε τους αγρότες και για μας δεν περίσεψε τίποτα. Έμαθα λοιπόν ότι στον κόσμο υπήρχε και η εθνική και η γιουρομπάνκ και η αλφαμπάνκ και μια από τον πειραιά και άλλες πολλές της πατρίδας της. Έτσι λοιπόν πανεύκολα αγοράσαμε το εξοχικό μας στη χαλκιδική από την εθνική, για να κάνουμε τα μπάνια μας άνετα, αφού προηγουμένως ταλαιπωρούμασταν στο πήγαινε έλα στον κωλόδρομο των μουδανιών που καμμία σχέση με εθνική οδό είχε. Ααααα ξέχασα να σου πω ότι το σπίτι στο Χωριό το κράτησα για πρώτη κατοικία γιατί ήταν χαμηλό το νοίκι. Έλα όμως που για να μείνουμε στο εξοχικό έπρεπε να το επιπλώσουμε κιόλας. Έτσι το επιπλώσαμε με δάνειο από τη γιουρομπάνκ. Όλα τα επιμελήθηκε η γυναίκα μου που είχε ευρωπαϊκή παιδεία και καλό γούστο. Όταν ήταν πια έτοιμο καβαλήσαμε το τσινκουετσέντο και μετά από πολλούς ελιγμούς, μούτζες, βρισιές, κορναρίσματα και αρκετές ώρες καταφθάσαμε Παρασκευή βράδυ στο εξοχικό μας. Είχαμε ξεκινήσει το πρωί. Αγάπη μου κάνε ένα μπάνιο στην πισίνα, ετοιμάσου και σου έχω μια έκπληξη. Ξύπνησε το ζώο μέσα μου. Τα σκέλια μου ανατρίχιασαν. Όσο καιρό τρέχαμε για το σπίτι, το σεξ το είχαμε ξεχάσει. Αυτοί οι ευρωπαίοι όταν ασχολούνται με κάτι, το κάνουν βάσει σχεδίου και δεν χαλαρώνουν στιγμή μέχρι να πετύχουν τον στόχο τους. Δεν τους αποσπά την προσοχή τίποτα, ούτε το σεξ. Δεν είναι σαν κι εμάς που όλα μισά τα κάνουμε και το μυαλό μας είναι στο γαμήσι. Παρένθεση, στο σεξ βέβαια δεν πρέπει να έχεις παράπονο. Ποτέ δεν έκανα σεξ μισό μαζί σου. Έκανα λοιπόν το μπάνιο μου στην πισίνα, μετά το ντουσάκι μου στο καινούριο μας μπάνιο, ξυρίστηκα, έβαλα τα αφτερ σειβ μου, την κολόνια που μου έφερε από το παρίσι, έβαλα και κρέμα προσώπου, μη με παρεξηγήσεις, αλλά η δικιά μου λέει ότι δεν είναι κακό ο άνδρας να καλλωπίζεται και να βάζει κρέμες, έτσι κάνουν στο εξωτερικό. Δεν το έχω πει βέβαια στους φίλους μου όταν πάω στο σουβλατζίδικο, αλλά μάλλον κάτι κατάλαβαν, γιατί όλο κάτι μπηχτές μου ρίχνουν για γιαούρτια και τζατζίκια, αλλά δεν μπορώ να τους πώς και τίποτα, μέσα σε σουβλατζίδικο γαρ. Άναψα μετά τα αρωματικά κεριά, ξάπλωσα με το μπουρνούζι στο κρεβάτι γεμάτος ανυπομονησία, έβαλα δίπλα στο κομοδίνο, προφυλακτικά, λιπαντικό και δονητή ( τι να σου εξηγώ τώρα, ντρέπομαι) κοίταζα το ταβάνι και άκουγα μπολερό. Ε ναι ρε συ ρίτσα, τι σκατά πτυχιούχος είμαι να ακούω συνέχεια Ζαμπέτα και Καζαντζίδη; Η ώρα περνούσε και κόντεψε να με πάρει ύπνος. Είχα χαλαρώσει και από τα μπανιαρίσματα, ώσπου άκουσα την εξώπορτα να ανοίγει. Πετάχτηκα πάνω, έφτιαξα λίγο το μαλλί, τακτοποίησα τον κάτω πτυχιούχο και …. Τρόμαξα. Δίπλα στη γυναίκα μου στεκόταν μια χοντρή, άσχημη γριά με γυαλιά, κιρσούς στα πόδια και βλοσυρό βλέμμα. Αγάπη μου η μάμα μου. Κάγκελο εγώ. Με τη δικιά μου δεν είμαστε παντρεμένοι, κάναμε συμφωνία, έτσι κάνουν εκεί και αρχίσαμε κι εδώ να κάνουμε το ίδιο, αλλά εμείς το αρχίσαμε ανάποδα όπως πάντα. Το ξεκινήσαμε από τους γκέυδες. Μου είχε πει ότι έχει μια μάνα, το θεώρησα φυσιολογικό να έχει μια μάνα, όλοι μας έχουμε μια μάνα, αλλά μου έμαθε ότι είναι εξίσου φυσιολογικό να μην είναι απαραίτητη η γνωριμία με τη μάνα, την πεθερά δηλαδή. Φυσιολογικό συμφώνησα, μου φάνηκε και βολικό, με δεδομένο ότι δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τις πεθερές και με τη δικιά σου τη μάνα δεν είχα και την καλύτερη σχέση. Μόνο η καημένη η δική μου μάνα πέθανε με τον καημό πότε θα γνωρίσει τη συμπεθέρα της. Τώρα που την βλέπω, νομίζω ότι θα είναι ευτυχισμένη που δεν γνώρισε την συμπεθέρα. Όπως καταλαβαίνεις όχι μόνο έπεσε το ηθικό του κάτω πτυχιούχου, αλλά έψαχνα μέρες να τον βρω. Για μια στιγμή πίστεψα ότι μου την κοπάνησε. Αφού συνήλθα από το πρώτο σοκ, ήρθε μετά το ηλεκτροσόκ. Μάλλον εκπαιδεύονται αυτοί οι γερμανοί στα ηλεκτροσόκ από τα παλιά χρόνια. Έχετε τόσο ωραίο εξοχικό, την πρώτη κατοικία δεν είχε την περιέργεια να δει, η θάλασσα γαρ, και μετακινείσθε έως εδώ με ένα μικρό ιταλικό αυτοκίνητο; Γιατί τι έχει το τσινκουεντσέντο μου, τόλμησα να πω και το πήρα αμέσως πίσω όταν με κάρφωσε με τις ξεπλυμένες ματάρες της. Να πάρετε μια μερσεντές !!! Γέμισε το στόμα τις ρόδες, λαμαρίνες, ει μπι ες, δερμάτινα καθίσματα, όταν το ξεστόμισε. Άμα βοηθήσετε κι εσείς μαμά, της είπα όσο πιο γλυκά μπορούσα. Μα αφού υπάρχουν οι τράπεζες αγάπη μου, παρενέβη η δικιά μου. Νατες πάλι οι τράπεζες, σκέφτηκα. Αφού τις πήραμε όλες με τη σειρά ρε αγαπούλα, αντιπρότεινα. Υπάρχει μου είπε κι αυτή από τον πειραιά. Και πήγαμε, όχι στον πειραιά, γιατί είχε μαγαζί εδώ στο Χωριό, αγοράσαμε μια μερσεντές εσ ελ κεϊ, γιατί σκέφτηκα αφού μας τα δίνουνε τα λεφτά οι κωλόγαβροι ( ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί) γιατί να μην κάνω και λίγο μούρη στους φίλους μου στο σουβλατζίδικο που μου μπαίνουν στη μούρη τελευταία με τα γιαούρτια και τα τζατζίκια τους!! Ωραία ήταν δεν λέω η μερσεντές, άνετη, γρήγορη πήγα να κάνω και το εφέ μου στο σουβλατζίδικο, αλλά διαπίστωσα με λύπη ότι οι περισσότεροι στο σουβλατζίδικο είχαν πλέον μερσεντές. Τι σου κάνουν αυτές οι ευρωπαίες νύφες!!! Με έφαγαν βέβαια τα ξενύχτια να φυλάω σκοπιά, γερμανικό νούμερο, μη μου τη γρατσουνίσουν ή τη σπάσουν, ώσπου νοίκιασα θέση σε υπόγειο πάρκιγκ όπως κάνουν όλοι οι πολιτισμένοι άνθρωποι. Μετά και την αγορά της μερσεντές που λες, η πεθερά έκανε απόβαση στο εξοχικό, γιατί λέει έχει καθαρό αέρα και ωραίο ήλιο. Για να μη στα πολυλογώ, αγόρασα ακόμα μια μερσεντές, μικρή για την πεθερά, σειρά άλφα, να πηγαίνει για ψώνια στο λιντλ που είχε εν τω μεταξύ ανοίξει δίπλα στο εξοχικό μας στη χαλκιδική. Το τι σαλάμι, λουκάνικο, βούτυρο, μαργαρίνες, λίπη έφαγα από το λιντλ δεν σου λέω τίποτα. Ήταν όμως φθηνά. Έκοψα το σουβλατζίδικο γιατί ήταν ακριβό μου έλεγε η πεθερά. Το νοίκι του σπιτιού ο μπαγάσας ο εργολάβος μου το ανέβασε, διότι δεν έβγαινε μου είπε. Δίκιο είχε, όλα είχαν ακριβύνει. Η πεθερά είχε μπαστακωθεί στο εξοχικό και έβγαινε έξω μόνο για να πάει στη θάλασσα, κουβαλώντας μαζί της μια σακούλα με τρόφιμα από το λιντλ που τα τσάκιζε όλα στην πλαζ. Εμείς πηγαίναμε στα καλύτερα μπάρ και εστιατόρια της χαλκιδικής. Ακριβά ήταν αλλά είχαν επίπεδο και σταιλ ευρωπαϊκό όπως μου έλεγε και η δικιά μου. Ευτυχώς η γριά δεν ακολουθούσε σε τέτοιες ακολασίες του πορτοφολιού και έτσι είχαμε το κεφάλι μας ήσυχο. Ήμουν ευτυχισμένος. Είχα την καλύτερη γκόμενα, το καλύτερο αυτοκίνητο και σε τελική ανάλυση το πτυχίο μου ήταν χρήσιμο όπως....αναπάντεχα, φάνηκε χρήσιμη και και η γριά. Διότι η πεθερά είχε διασυνδέσεις στη γερμανία με άλλους γερμανούς που κάνανε μπίζνες στην ελλάδα με τη μάνα σου. Και παρότι δεν με είχε συμπαθήσει η μάνα σου ποτέ, όταν βρέθηκε να έχει ανάγκη το πτυχίο μου για να κάνει τις δουλειές της με τους γερμανούς της νυν πεθεράς μου, με θυμήθηκε. Κοίτα ρε πως έμπλεξα με δυο πεθερές, εγώ που δεν συμπάθησα ποτέ τις πεθερές!!! Πήρα καλά φράγκα δεν λέω. Πήρα κι άλλο εξοχικό στη μύκονο. Αυτό που μου την έσπαγε όμως κάθε φορά είναι που ανέβαζε το νοίκι του σπιτιού κάθε χρόνο ο κωλοεργολάβος και τον καπουτσίνο μου ο καφετζής στη δουλειά. Τέλος πάντων. Να μη στα πολυλογώ. Οι γερμανοί φίλοι της νυν πεθεράς μου ήταν λωποδύτες και τους πιάσανε, δηλαδή τί τους πιάσανε, είπανε ότι ήταν κακά παιδιά, δεν βάλανε και κανέναν φυλακή. Η πεθερά μου την κοπάνησε από το εξοχικό που περιδρόμιαζε με τα δικά μου λεφτά, που μου είχαν δώσει οι φίλοι της οι γερμανοί και η εθνική, η γιουρομπάνκ, η αλφα, ο γάβρος, πήρε μαζί της και τη μερσεντές τη μικρή, γιατί την είχα αγοράσει επ ονόματί της και γύρισε πίσω στο κρύο, η κωλόγρια. Η μάνα σου μου ζητάει πίσω τα λεφτά που μου δώσανε οι γερμανοί της νυν πεθεράς μου, διότι λέει δεν προορίζονταν για μένα, αλλά για κάτι τεκνά που έχει νταλαβέρια μαζί τους. Τα τεκνά τη μάραναν κι αυτή, την τεκνατζού!! Ως αχρεωστήτως καταβληθέντα λένε οι δικηγόροι της μάνας σου. Γαμώ το κέρατό μου που έμπλεξα με δυο πεθερές. Το εξοχικό στη μύκονο πάει μου το πήρανε οι κλητήρες. Στη χαλκιδική το κρατούσα με τα νύχια και τα δόντια. Τώρα τα καινούρια τα τεκνά που έφερε η μάνα σου από το εξωτερικό λένε, άμα δεν δώσω τα λεφτά θα με απολύσουν από τη δουλειά. Που να τα βρω όμως. Η δικιά μου δεν λέει να σταματήσει την ακριβή ζωή. Για να γαμήσω πρέπει να την πάω πρώτα σε ένα καλό εστιατόριο να περιδρομιάσει αστακούς και να φάει και γλυκό μετά. Απορώ ρε συ πώς κρατά ακόμα τέτοια σιλουέτα. Πού τους βάζει τους αστακούς και τις γαριδομακαρονάδες; Εσύ με τέτοιο φαί θα είχες γίνει τόφαλος. Συγγνώμη , αλλά έτσι είναι. Έβγαινε σε μια βδομάδα στον πλειστηριασμό το σπίτι στη χαλκιδική και ζήτησα βοήθεια από τη νυν πεθερά. Μου απάντησε μετά από δυο μήνες ότι θα μου δώσει λεφτά, αφού πρώτα αποδεχθώ τους όρους της. Πάει το εξοχικό, το πήρε η εθνική, όπως και τα χαλιά και τη μερσεντές και μάλλον τα καινούρια τεκνά της μάνας σου θα με διώξουν από τη δουλειά, γιατί δεν τους επιστρέφω τα λεφτά που προορίζονταν για τα παλιά τεκνά της μάνας σου. Επιμονή που την έχουν κι αυτοί. Η νυν πεθερά, μου έχει βγάλει την πίστη. Με το σταγονόμετρο μου δίνει λεφτά η κωλόγρια. Ούτε για το λίντλ δεν φτάνουν. Μου είπε να περιορίσω τα ακριβά χούγια της κόρης της. Μα πώς να το κάνω, αφού αυτή τη γέννησε και την ανάθρεψε. Έτσι είναι πλασμένη, για ακριβά γούστα !! Το μόνο ευχάριστο μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση είναι ότι ο εργολάβος που έβριζα μου κατέβασε το νοίκι γιατί κατάλαβε ότι ζορίζομαι πολύ. Νάναι καλά ο άνθρωπος.

Δεν σου τα λέω αυτά για να με συμπονέσεις, αλλά για να με συγχωρέσεις. Σε θέλω πάλι πίσω να ζήσουμε μαζί.

Σ΄αγαπώ Δραχμίτσα μου…..

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ

πανδαιμόνιο στην πολύβουη πόλη
όπου η καλημέρα ανακυκλώνεται επιτυχώς
σε ομοιόμορφους κάδους
λαμβάνουσα διαδοχικά τη μορφή
της καλησπέρας.... της καληνύχτας
με σεβασμό στο περιβάλλον

περιφρονώ την καλημέρα ουρανοί
και τα πράσινα λειβάδια των παραδείσων σας
χιόνι η ψυχή μου που λιώνει αργά
και ρέει, ρυάκι αρμυρό στη χλόη σας

περιφρονώ την αγάπη ουρανοί
που σφηνώσατε στην καρδιά μου
για να κοιμάστε ήσυχα τα βράδια

περιφρονώ την μακαριότητά σας ουρανοί
που μου δίδαξε την αδράνεια
ως αντίδοτο στην αμαρτία της περιέργειάς μου

Ευλογημένη η ώρα, ουρανέ
όταν άνθρωποι μικροί της πόλης τούτης
λατρέψουν την ασημαντότητα
κι αποκαταστήσουν τον πετεινό
τρις, στον παράδεισο των υπονόμων μας.


Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

ΟΝΕΙΡΟΔΑΝΕΙΑ

Καλημέρα, πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω κύριε, απάντησε με ένα πλατύ χαμόγελο η νεαρά υπάλληλος, θα ήθελα ένα δάνειο για κάλυψη των προσωπικών μου ονείρων, παρακαλώ απευθυνθείτε στη συνάδελφο της καταναλωτικής πίστης, το θέλω για την ασφάλεια των ονείρων μου παρατήρησε ευθαρσώς ο υποψήφιος δανειολήπτης. Φοβάμαι να τα αφήσω μόνα τους, κινδυνεύουν ανά πάσα ώρα και στιγμή στις αγορές του κόσμου. Τον τελευταίο καιρό δεσποινίς μου, οι αγορές με φοβίζουν, έχουν γίνει ονειροδιψείς και ονειροφάγες, μπορούμε να σας δανείσουμε και όνειρα κύριε απάντησε η δεσποινίς μεταφέροντας το χαμόγελο από τα χείλη στα μάτια της, το ισοζύγιο της τράπεζάς μας μας δίνει και αυτή τη δυνατότητα, τα δε αποθεματικά μας είναι εξίσου ικανοποιητικά όπως βεβαίωσε προσφάτως και η Κεντρική Τράπεζα Ονείρων (Κ.Τ.Ο). Μπορούμε να σας παρέχουμε δε ένα εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο. Το δέλεαρ του χαμηλού επιτοκίου που έριξε η νεαρά υπάλληλος του φάνηκε εξαιρετική ιδέα την ίδια ώρα που με την άκρη του ματιού του διαπίστωνε ότι η δεσποινίς είχε μεταφέρει το χαμόγελο στην άκρη των δαχτύλων της που ακουμπούσαν πλέον τα πλήκτρα του υπολογιστή. Ο χρόνος αποπληρωμής ενός ονειροδανείου… δεσποινίς, κοντοστάθηκε ο υποψήφιος δανειολήπτης, μπορείτε να το αποπληρώσετε σε όσες δόσεις επιθυμείτε κύριε, κι αν καθυστερήσω μια δόση… ψέλλισε πάλι συνεσταλμένα ο υποψήφιος δανειολήπτης, θα καταστούν όλες ληξιπρόθεσμες και θα πρέπει να επιστρέψετε τα δανεισθέντα όνειρα με τόκο υπερημερίας, των τόκων ανατοκιζομένων περαιτέρω, απάντησε η νεαρά αποσύροντας το χαμόγελο των δαχτύλων της από το πληκτρολόγιο, εσείς όμως δεν έχετε τέτοια πρόθεση, συμπλήρωσε και άλλαξε τη θέση των ποδιών της κάτω από το γραφείο, τακτοποιώντας με μια διακριτική κίνηση το μήκος της φούστας. Θα κληθώ να επιστρέψω δηλαδή και όσα δεν έζησα, τόλμησε να ρωτήσει , προσθέτοντας δε σε αυτά και όσα δεν ονειρεύτηκα, συμπλήρωσε ο υποψήφιος δανειολήπτης. Από τη στιγμή που σας παρέχουμε τα όνειρα κύριε, είστε υποχρεωμένος να τα ζήσετε, αλλιώς μη τα παίρνετε, αρκεστείτε σε όσα εσείς έχετε ή μπορείτε να δημιουργήσετε απάντησε η δεσποινίς και ίσιωσε μια τούφα απου είχε πέσει στα μάτια της. Αν πάλι νομίζετε ότι δεν μπορείτε να αντεπεξέλθετε, συνέχισε η δεσποινίς,μετά από μια μικρή στιγμή κοινής αμηχανίας, μπορούμε να σας πουλήσουμε το πρόγραμμα της μετά θάνατον αποπληρωμής του δανείου, συμπλήρωσε μεταφέροντας ξανά το χαμόγελο θριαμβευτικά στα χείλη της και σταυρώνοντας τα δάχτυλα μπροστά στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή. Και… πώς, πώς θα γίνει αυτό, ρώτησε ο υποψήφιος δανειολήπτης, μα φυσικά υποθηκεύοντας τα όνειρα των παιδιών σας, το προτείνουμε πάντα ανεπιφύλακτα στους πελάτες μας κατέληξε η νεαρά υπάλληλος της τραπέζης και έδωσε την πένα στα χέρια του υποψήφιου δανειολήπτη χαμογελώντας πλατιά.


ΡΟΥΜΠΙΝΑ - Η γκεζερά της Αθωότητας

  Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο από το e-shop των Εκδόσεων Ελκυστής, κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:  You can get the book from ...