η βροχή σκαρφάλωσε
ίσα με τα
βλέφαρά της
και σχημάτισε ποτάμια
δροσιάς
τη νύχτα που κοιμόταν
ο θάνατος
και το φεγγάρι επαιζε
με τα σκυλιά
στην χλωμή αλάνα.
ίσα με τα
βλέφαρά της
και σχημάτισε ποτάμια
δροσιάς
τη νύχτα που κοιμόταν
ο θάνατος
και το φεγγάρι επαιζε
με τα σκυλιά
στην χλωμή αλάνα.
Μου άρεσε πολύ! Βγάζει τρυφερότητα και λυρισμό, παρά το ότι ζωγραφίζει μια σχεδόν απόκοσμη εικόνα.. Κι’ η μουσική εξαιρετικά ταιριαστή…
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να αργείς να αναρτήσεις κάτι, αλλά όποτε το κάνεις, πραγματικά αξίζει!
Καλό μήνα Nameliart
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ουκ εν τω πολλω το ευ", λέγανε οι σοφοί μας. Καμμιά φορά - ευτυχώς - η καθημερινότητα και η επιβίωση εμποδίζουν την ασυδοσία και χαλιναγωγούν τον εγωϊσμό και τη ματιαοδοξία.
Το μάτι της ζωγράφου σωστά επισήμανε στον καμβά των στίχων την απόκοσμη εικόνα και τα χρώματά της
Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Σε μία ποιητική στροφή
ΑπάντησηΔιαγραφήμε βρίσκεις να απλώνω ευαισθησίες
κάτω από την τρυφερή σιγαλιά της ανάσας
αναμεσα στις παύσεις των μουσικών φθόγγων...
Εκεί....αόρατη από όλους......
μοναχική και μόνη
συντροφιά με τον ήχο μιας βροχής και μιας χροιάς που όσο φθείνει τόσο δυναμώνει μέσα μου!..
Σε φιλώ...