Φωτο: Dorothea Lange
Στις πλατείες…
με ορθά γύρω τους τείχη
υποθηκευμένα σπίτια
Ομόνοια
Στις πλατείες…
θα περπατήσουμε αγκαλιά
σε βρώμικα πλακόστρωτα
που ο φόβος ερωτεύεται
Ταχρίρ
δημιουργεί κύκλους επάλληλους
κι ανασαίνει
Στις πλατείες……
Τιεν Αν Μεν
σου χρωστάω μια βόλτα με φεγγάρι
στα μαύρα τσιμέντα
που κουβαλούν φυλακτό στην ψυχή τους
οι άνθρωποι
Στις πλατείες….
των Μαργαριταριών, της Κάσμπα, της Βικτωρίας
στους πάγκους της λαϊκής
αφθονίας
Στις πλατείες…
Πράσινη Πλατεία
η σκόνη χορεύει γυμνή
πριν αγκαλιάσει
σώματα νεκρά που ονειρεύονται
μια βόλτα με φεγγάρι….
Φίλε σκορπιέ, πιθανόν να συμβαίνει και σε άλλους αναγνώστες σου: Δεν διαβάζεται η γραμματοσειρά στο ποίημα αυτής της ανάρτησης. Σου αφήνω το σχόλιο για να σε ενημερώσω, μήπως θα έπρεπε να αλλάξεις κάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε χαιρετώ και ελπίζω να καταφέρω να σε διαβάσω σε επόμενη επίσκεψη!
nameliart
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά δεν ξερω αν και πάλι δεν διαβάζεται η γραμματοσειρά. Την άλλαξα. Σε μένα διαβάζεται σωστά. Θα το ελέγξω και από άλλον υπολογιστή/.
Ευχαριστώ για την ενημέρωση..
Κατάφερα να το διαβάσω αλλά όχι απ’ ευθείας από τη σελίδα σου. Έκανα copy και paste με επιλογή "use destination formatting". Πιθανόν (και εύχομαι) να υπάρχει μόνο σ’ εμένα πρόβλημα…
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποίημά σου μου άρεσε πολύ! Δημιουργεί εικόνες που ρέουν στο μυαλό καθώς διαβάζεται! Και σε συνδυασμό με τη φωτογραφία βγάζει πραγματική δύναμη!
Εύχομαι καλές και εμπνευσμένες νύχτες και φωτεινές, δημιουργικές ημέρες!
Nameliart
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλαξα γραμματοσειρά, ρώτησα και άλλους αν διαβάζεται από τον υπολογιστή τους και μου είπαν ότι μπορούν να το διαβάσουν. Αβυσσος η ψυχή της τεχνολογίας. Ισως το πρόβλημα να είναι δικό σου, ίσως δικό μου ίσως συνδυασμός και των δυο. Δτυστυχώς οι γνώσεις μου σε αυτά τα μηχανήματα ειναι απλά εμπειρικές. :-)
Χαίρομαι πάντως που το διάβασες,έστω και με αυτόν τον περιπετειώδη τρόπο, αλλά αυτο δημιουργεί διπλή χαρά στον δημιουργό.
Σε παραπέμπω σε μια άλλη ανάρτησή μου που εξηγεί ποιητικά την χαρά : http://toalfatoukentaurou.blogspot.com/2009/04/blog-post_03.html
Την Ανοιξιάτικη καλημέρα μου.
Είδα το ποίημα στην ανάρτησή σου του 2009. Πόσο ωραία περιγράφεις το συναίσθημα και πόσο δίκιο έχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σ’ εμένα έχει συμβεί, είτε να σχίσω με ανυπομονησία τις επόμενες σελίδες, είτε να αφήσω τις μισές σελίδες του βιβλίου άσχιστες…
Οι δικές σου σελίδες πάντως δεν είναι απ’ αυτές που μένουν παραπονούμενες…
Σ’ ευχαριστώ για τη παραπομπή σου! Πολύ επιτυχημένη, πραγματικά!!