Σας έλεγα ψέματα για τα ταξίδια
καθώς έφτιαχνα τα μαλλιά στον καθρέπτη κι έβλεπα πίσω απ΄το τζάμι
τη στενότητα του ορίζοντα
Σας έλεγα ψέματα για την ευτυχία
που κατανάλωνα κάθε πρωί
σε ένα φλιτζάνι γαλλικού καφέ
με δυο τσιγάρα
Πάντα σας έλεγα ψέματα
για το πράσινο λιβάδι, την πλατιά θάλασσα
ή το καμπαναριό της εκκλησίας,
μικροσκοπικοί λαμπτήρες πυράκτωσης
πριν το τρέμουλο που κόβει
τη φωτεινή κλωστή
Τελικά, έλεγα ψέματα
και σε μένα
για να μπορώ να αντέχω την αλήθεια
που καθότανε στις αδειανές καρέκλες
του επαρχιακού καφενείου μου.
που κατανάλωνα κάθε πρωί
σε ένα φλιτζάνι γαλλικού καφέ
με δυο τσιγάρα
Πάντα σας έλεγα ψέματα
για το πράσινο λιβάδι, την πλατιά θάλασσα
ή το καμπαναριό της εκκλησίας,
μικροσκοπικοί λαμπτήρες πυράκτωσης
πριν το τρέμουλο που κόβει
τη φωτεινή κλωστή
Τελικά, έλεγα ψέματα
και σε μένα
για να μπορώ να αντέχω την αλήθεια
που καθότανε στις αδειανές καρέκλες
του επαρχιακού καφενείου μου.
Η τελευταία σου φράση συμπυκνώνει την ανομολόγητη αλήθεια του καθενός μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ που μετά από καιρό,
ξαναβλέπω ανάρτησή σου!
Καλό μας φθινόπωρο!
καλησπέρα Nameliart
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι κι εγω που σε "ξανακούω" εδώ μέσα. Σωστή η επισήμανσή σου. Οι ομολογημένες αλήθειες, δυστυχώς, χάνουν πολύ από τη γοητεία της θλίψης τους.
Καλό μας φθινόπωρο
Υ.Γ Είσαι η πρώτη που εύχεται ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ. Συνήθως το ξεχνάμε και πηδάμε στο ΧΕΙΜΩΝΑ, περιφρονώντας το, ενώ είναι τόσο γλυκιά εποχή και όμορφη.