Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ


Auguste Rodin: "Το Φιλί" 1886
-------------------------------------------------------------------------------------


Διαφορετικό του κάθε φιλιού το αποτύπωμα
ανακάλυψαν οι επιστήμονες

Σκέψου αλήθεια να υπήρχε δίπλα στη φωτογραφία
αντί του δακτυλικού,
το αποτύπωμα του φιλιού σου !!!

Η Σήμανση εύκολα θα ανακάλυπτε
τον θύτη του εγκλήματος..


Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Dante Gabriel Rossetti 1872 "Beatta Beatrix" Birmingham Museum and Art Gallery Αγγλία


-------------------------------------------------------------------------------------

Παρίσι 15 Μαΐου 1980

Πίναμε με τον Μάριο σιωπηλοί τον πρωινό μας καφέ στο μικρό διαμέρισμα της Rue Bonaparte γύρω από το τραπέζι της κουζίνας το οποίο καταλάμβανε μια μαύρη μακέτα από papier masse και γυαλί . Έξω, πάνω από την πρωινή ανοιξιάτικη δροσιά του Παρισιού, διαγράφονταν ο τρούλος του Palais du Loubre και ο ήλιος που πάλευε με την ομίχλη σε λίγο θα χάιδευε ζεστά με τις ακτίνες του τα μπρούτζινα και επίχρυσα αγάλματα του κτιρίου βάζοντας τη δική του πινελιά. Τα γκαρσόνια στο Cafe des Flores είχαν ήδη τοποθετήσει τα τραπεζάκια στην αίθουσα και το πεζοδρόμιο και οι πρώτοι πελάτες είχαν πιάσει “στασίδι” διαβάζοντας τις πρωινές τους εφημερίδες, τονώνοντας την ψευδαίσθησή τους με κάθε γουλιά καφέ. Στο παρκάκι απέναντι από την εκκλησία του Saint Germain de Pres Paris κυριαρχούσε ο ήχος και η δροσιά της κρήνης μαζί με τα τιτιβίσματα των πουλιών στα δένδρα που αδιαφορούσαν για τη ματαιοδοξία των ανθρώπων και τις ψευδαισθήσεις τους.

Δυο τεράστια κόκκινα γυναικεία χείλη σηματοδοτούσαν την είσοδο του κτιρίου που δέσποζε πάνω από έναν μεγάλο κήπο με λαβυρινθώδεις διαδρόμους γεμάτους επάλληλους καθρέπτες που αντανακλούσαν τον λαβύρινθο και πολλαπλασίαζαν το είδωλό του. Δεξιά και αριστερά της εισόδου υπήρχαν μαύρα αγάλματα με ακαθόριστες μορφές, θολές σιλουέτες έριχναν τη σκιά τους πάνω στα κεντρικά σκαλοπάτια του κτιρίου που οδηγούσαν στα δυο κόκκινα χείλη. Το μαύρο κυριαρχούσε σε όλες τις επιφάνειες του κτιρίου και αντανακλούσε σκληρά το φώς του Παρισινού ουρανού που άρχιζε να ξεπροβάλλει ντροπαλά στο δωμάτιο από το παράθυρο της κουζίνας. Πίσω από τα κόκκινα χείλη της εισόδου, το Παλάτι του Θανάτου απλωνόταν σε πολλά επίπεδα, κλιμακωτά σε ανοδική κατεύθυνση και κυκλικά γύρω από τη μεγάλη αίθουσα που στο κέντρο της ορθώνονταν περίτεχνα ο ασημένιος Θρόνος του Θανάτου. Γύρω από την κεντρική Αίθουσα απλώνονταν ακτινωτοί διάδρομοι, σαν τις λεωφόρους του Παρισιού που ξεκινούν από την Αψίδα του Θριάμβου, έχοντας εκατέρωθεν μαύρα δωμάτια, άλλα ψηλότερα και εγγύτερα του Θρόνου και άλλα χαμηλότερα και μακρύτερα . Τίποτα δεν διατάρασσε την χρωματική ισορροπία του μαύρου, εκτός από το ασημένιο στο Θρόνο. Η μορφή Του απουσίαζε ως υλική υπόσταση, αλλά το έργο υποδήλωνε παντού την παρουσία Του σε όλους τους χώρους του Παλατιού.

Κοιτάζοντάς το σιωπηλά εκείνο το Παρισινό πρωινό, λίγο πριν το μεταφέρω στη Σχολή, προσπαθούσα να φέρω στο μυαλό μου το ξεκίνημα της ιδέας της κατασκευής του Παλατιού. Τίποτα δεν μπορούσε να μου εξηγήσει γιατί σκέφτηκα και υλοποίησα μια τέτοια κατασκευή, ενώ κάλλιστα θα μπορούσα να είχα κάνει κουκλόσπιτα με κήπους και πράσινα χαρωπά παρτέρια. Καμία λογική εξήγηση δεν μου ερχόταν στα μυαλό, τίποτα που να δικαιολογεί την απόφασή μου. Μια απόκοσμη έλξη κίνησε το μυαλό και τα δάχτυλά μου στη σχεδίαση και την υλοποίηση του έργου, μια έλξη που έτσι απροσδιόριστα ήρθε πολλές φορές από τότε στη ζωή μου υπενθυμίζοντάς μου πάντα το πεπερασμένο της και ορίζοντάς Τον ως δύναμη Ζωής και όχι ως δύναμη αφαίρεσης της Ζωής.

Τώρα που το σκέπτομαι, είναι αλήθεια, ίσως τότε να μη τα είχα δει όλα αυτά που σας λέω και ασυνείδητα να είχα προχωρήσει στην κατασκευή του Παλατιού οδηγούμενη απλώς από αυτή την απροσδιόριστη έλξη που ήταν χαραγμένη σε κάποιο από τα εκατομμύρια γονιδίων του DNA μου, σε κάποιο αρχέγονο γονίδιο ενός μακρινού μου προγόνου που κληρονόμησα.

Σήμερα όμως, ύστερα από μια ζωή απαλλαγμένη από φόβους και περιορισμούς αντιλαμβάνομαι ότι η δύναμή Του με οδήγησε να το φτιάξω απλά για να μου υπενθυμίζει το χρέος μου: Να αγαπώ την ελευθερία της Ζωής μέχρι Θανάτου.…

Το στρίγγλισμα των φρένων και η μυρωδιά του καμένου ελαστικού πάνω στην άσφαλτο στάθηκε μπροστά μου, στη μέση του δρόμου, εκείνο το φθινοπωρινό πρωινό σε μια μουντή επαρχιακή πόλη που την κάλυπτε η ομίχλη.

Μάλλον μου χάρισε ακόμη Χρόνο να σας διηγηθώ κι άλλα παραμύθια.

Είναι η αμοιβή μου για το Παλάτι που εγώ Του χάρισα.



Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Η ΠΟΛΗ ΤΗ ΝΥΧΤΑ

Βλάσφημη απόψε η πόλη
με τα φώτα της κόκκινα
και τα φιλιά κρυμμένα
στα σκοτεινά πεζοδρόμια
και να βρέχει όπως τότε
που έκρυβες το πρόσωπο
μη τα μαλάματα του Χρόνου βραχούν
και ξεθωριάσει η αντανάκλασή τους.

Βλάσφημη απόψε η Νύχτα
δεν μπορεί να εννοήσει την μετριότητα
Μεγάλη η ίδια
περιτρυγυρισμένη από ανθρώπους μικρούς
Δεν μπορώ τις μικρές αρετές τους
ούτε το χλωμό φώς των ματιών τους
Ψαχνω το φως το καθάριο
φυλακισμένο στη νεότητα της Σιωπής
πίσω από δάχτυλα-κάγκελα
με δαχτυλίδια σκαλισμένα
από αμαρτίες μεγάλες.

Αυλάκια ρυτίδες ο έρωτας χάραξε
να δεχθούν της βροχής σου το δάκρυ
απόψε που η Νύχτα στην πόλη αγρυπνά
κι αντιστέκεται στη μέρα
των ανθρωπίνων αρετών και υποκλίσεων
κυοφορούσα τη Μοίρα μας.


Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

ΣΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ.......




Διαφημιστικό σπότ της Εφορίας της Πολιτείας της Πενσυλβάνια στην τηλεόραση.
Ας ετοιμαστούμε για τα χειρότερα....


ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

ΧΡΟΝΟΣ


Salvador Dali
---------------------------------------


Τικ-τακ, του ρολογιού η κίνηση
το τικ, πατάει εδώ
για να βρεθεί στο χθές
ανοίγοντας το μέλλον
στο τακ του ήδη παρελθόντος μας.

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Στην εποχή της τσιγαροαπαγόρευσης



Το τσιγάρο μου αργά καπνίζω
όσο τ΄ άστρα μου μιλάνε,
όσο σε σκέφτομαι και ανεμίζω
τα χέρια μου που το κρατάνε

Τί σημασία έχει η αιτία
αν θα πεθάνω νέος ή σοφός
ο θάνατος αναιτιώδης δικαιοπραξία
που υπογράφεις πριν ακόμη δεις το φως

Το τσιγάρο μου όσο καπνίζω
θα ερωτεύομαι, θα νοσταλγώ
το όνειρο που πια δεν το ορίζω
αλλά μου χάραξε τον δρόμο με καπνό

Θα πεθάνω μια νύχτα, θα δεις
σε έναν αμμόλοφο μακρυά στην Τυνησία
δεν ξέρω αν θάναι αιτία ο καπνός
ή που δεν άντεξα του κόσμου τη βλακεία.


Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΥΚΛΟΣ


Pierre-Auguste Renoir, 1886, Nature Morte a L΄Orange et Sucrier, Collection privee



Η καταιγίδα κόπασε

εν΄ άστρο ξεπροβάλλει

ήλθε η αγάπη κι έσταξε

στα χείλη πορτοκάλι

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ


Picasso " Οι Δεσποινίδες της Αβινιον"
------------------------------------------


Διάλεξες υφάσματα φθηνά

κι ανδρών εξαίσια σοφία

στις αγορές της σκέψης

και τα παζάρια των ερώτων

Οι πόρνες που κοιμήθηκες

θα σε θυμούνται όταν γεράσουν;

τα μακρυνά ταξίδια που δεν έκανες

θα νοσταλγείς;

ή μήπως έχεις ήδη χαθεί

στων ποιημάτων τις στροφές

και των βρεγμένων δρόμων τη γοητεία;



Τρίτη 6 Ιουλίου 2010



Φωτο: Μιχάλης Πολιτόπουλος . Αναδημοσίευση από http://www.klik.gr/magazine
------------------------------------------------------------------------------------


Το απογευματινό φώς από τις κουρτίνες μούσκεψε καθώς ακούμπησε στα μαξιλάρια, ενώ ο κόσμος σταμάτησε τη στιγμή που έγλυψε τα υγρά σώματα ο αναστεναγμός της δεκαοχτούρας του γειτονικού μπαλκονιού. Ενας ζεϊμπέκικος ρυθμός ζωγράφισε την κίνηση του κορμιού της, ανέμελος, συνάμα μοναχικός που την τρόμαξε προς στιγμήν.... για να αφοσιωθεί αμέσως με την τακτοποίηση των λέξεων που εισχώρησαν από τα ανοικτά της σκέλη στην καρδιά... τόσων λέξεων που δεν ειπώθηκαν, αλλά γνώριζε πως υπήρχαν. Τα μάτια της άφησαν το αποτύπωμά τους στα σεντόνια... πράσινο... της πρωινής χλόης και τριγύρω τους παιδιά, σαν απο παραμύθι ή από γειτονιά προσφυγόπουλων έπαιζαν κρυφτό. Υστερα... η έρημος απλώθηκε στα στήθη της καλύπτοντας με κόκκινη άμμο της θηλές, την ώρα που ο ήλιος έσβηνε πίσω από τα βουνά του Άτλαντα παίρνοντας μαζί του την υγρασία των σωμάτων να τη δωρήσει το πρωί στους γκαμηλιέρηδες του Μαρόκο...

... Κρύωσε... φυλάκισε τα γόνατα στο στήθος της και ξανάμεινε μόνη όπως τότε που γεννήθηκε...

Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

ΤΟ ΟΥΡΛΙΑΧΤΟ


Και ύστερα το φεγγάρι ούρλιαξε
πίσω απ΄του λύκου τη σκιά
το κορίτσι ψηλάφισε στο σώμα του
ίχνη πρωτόγονης φωτιάς
κι αστέρια νεκρά να φτερουγίζουν

Αφού δεν μπορώ να σ΄αγγίξω
καλύτερα να σε καρφώσω
στο βουνό του Προμηθέα
Αφού δεν σε βλέπω Θεέ
δεν κινδυνεύω να σε φιλήσω στο μέτωπο

Και ύστερα το φεγγάρι ούρλιαξε
πίσω απ΄του λύκου τη σκιά
φύτεψε τη φωνή στην κοιλιά του κοριτσιού
εννέα μήνες

κυοφορώντας το ουρλιαχτό του κόσμου
με καλοσύνη και τρυφεράδα..

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Αρθρο 299 Ποινικού Κώδικα

Παρεμπιπτόντως έκρινε ο δικαστής
πως η γυναίκα από λαγνεία παρεσύρθη,
μα το φιλί της που κλεψε ο εραστής
ουδείς στην αίθουσα αντελήφθη

Λόγοι δικανικοί και της γραβάτας κόμπος
χαρτιά, μολύβια, όλα στη θέση
μέχρι εδώ ακούστηκε του πιστολιού ο βρόντος.
Κανένας δεν διέγνωσε του Έρωτα τη σχέση.

Στο πάτωμα βρέθηκαν σωρός
από το αίμα κόκκινες οι μπομπονιέρες.
Στα έδρανα ο Σταυρωμένος έπεσε νεκρός
και γύρω του γυαλίζανε οι σφαίρες.

Ο Εισαγγελέας όρθιος και βλοσυρός,
ο δικαστής, της κάθειρξης μετρούσε τις ημέρες,
ως να μην ήτανε ο Έρωτας βρασμός
κι η Αγάπη πάνω από τις σφαίρες.

 

Σημείωση: Αρθρο 299 Π.Κ
1. Όποιος με πρόθεση σκότωσε άλλον τιμωρείται με κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη τουλάχιστον δέκα ετών.
2. Αν η πράξη αποφασίσθηκε και εκτελέσθηκε σε βρασμό ψυχικής ορμής, επιβάλλεται κάθειρξη.

 

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

ΓΥΝΑΙΚΑ

 
Γυναίκα επειδή υπάρχεις
υπάρχει η Ποίηση
Εκεί που δακρύζεις πονάει
των ονείρων η κύηση
Γυναίκα επειδή υπάρχεις
ανασαίνει η συνουσία
Μη τρομάξεις στη σκιά
που ρίχνει η απουσία
Γυναίκα επειδή υπάρχεις
πρέπει να αντέξεις
Σκουλαρίκια στ΄αυτιά σου
κρέμονται οι λέξεις.
Γυναίκα υπάρχεις
στων ερώτων τη μύηση
Τη στιγμή που πεθαίνεις, γεννιέσαι
κι η ματιά σου γίνεται Ποίηση..

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

ΦΟΒΑΜΑΙ

Αυτό που με ανησυχεί δεν είναι τόσο το οικονομικό μας

πρόβλημα,


όσο ότι αυτοί που θα μας το "λύσουν" δεν ξέρουν τίποτα από


φτώχεια...





Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Παρά φύσιν συνουσία

Οι πολιτικοί μου γαμήσανε τη ζωή
παράγραφοι,εδάφια, ημιυπαίθριοι χώροι
κλειστοί πανταχόθεν βιάζουν την αναπνοή μου

Βάλε νερό στο κρασί
Κοιμήσου σε πλάγια θέση
Μη ροχαλίζεις,
ενοχλείς τη Δημοκρατία

Πάρτε το σώμα μου
κι αφήστε με το κεφάλι
να γράφει νεκρά ποιήματα
που κανείς δεν διαβάζει

Οι πολιτικοί μου γαμήσανε τη ζωή
και σφηνώσανε στο μυαλό μου έναν γύφτο
να φωνάζει συνεχώς και μονότονα:
"σίδερα παλιά αγοράζω"


Τρίτη 13 Απριλίου 2010

ΕΑΡ

Νεφέλωμα Ωρίωνα



Εβρεχε οταν σε γνώρισα

κατά συνθήκην ψέματα
Κι όταν σ΄αγκάλιασα
βεβαιώθηκα για την αλήθεια
των ουρανών.

Ισως σ΄αυτή τη ζωή, ίσως σ΄άλλη
να σε φιλήσω με καθαρό ουρανό
κάτω απ΄των φρυδιών σου τις γέφυρες
δίπλα στο πράσινο ποτάμι
των ματιών σου.




Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

Χρονικά κενά

Οι Ώρες δεν σε περιμένουνε να ξυριστείς

και την γραβάτα σου να δέσεις

Πήγαινε όπως είσαι στη συνάθροιση

των παλαιών συμμαθητών.

Θα παρευρεθούν επίσης

Ήχοι,

Μυρωδιές,

Και οι Άνεμοι της νιότης…



Όσα δηλαδή σου τη σπάνε σήμερα

θα τα βρεις στη συνάθροιση ετούτη

αραδιασμένα στον μπουφέ του κέτερινγκ

πλάι στα κεφτεδάκια και τις γαρίδες

να ομιλούν περί της κυταρρίτιδος των μελών

και των μελλόντων γενεών τις συμφορές.


Φρόντισε να «ξεχάσεις» σπίτι την αγαπημένη σου

Δεν χρειάζεται να εκτεθεί σε τόσα στόματα


Άλλωστε αυτή

δεν αντιμετώπισε ποτέ πρόβλημα κυταρρίτιδος.

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010



Photo by Scorpios 2008


στοιβάζω έωλα χειμωνιάτικα φύλλα

στο προκήπιο της Ανοιξης

με την ευχή να τα δω ν΄ανθίζουν

μαζί με τους σπόρους των ονείρων

αυτούς που φυτέψαμε παιδιά

με την ευχή ν΄ανθίσουν ταξίδια.

Χ.Λ 2010

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Τη θάλασσα αγάπησες


Photo by Scospios ΑΜΟΡΓΟΣ



Τη θάλασσα αγάπησες πριν ακόμα ξυπνήσουν τ΄άστρα

πριν περπατήσεις νήπιο στην αυλή με τις βουκαμβίλιες
σε μήτρα αρμυρή κολύμβησες,
με τους ψιθύρους των κυμάτων στο προσκεφάλι σου
αποκοιμήθηκες,
δρασκέλισες τοίχους, ποτάμια, βουνά, γι΄αυτήν.

Κι ερωτεύτηκες τον έρωτα,
κορόιδεψες την καταιγίδα
κι αφέθηκες στου ήλιου τις λάγνες υποσχέσεις,
ενώ γύρω σου έστηναν χορό οι νυχτερίδες.

Στην πλάτη της ανέβηκες
και βυθίστηκες στην υγρασία της αγκαλιάς της,
το λευκό εκκλησάκι στην άκρη του βράχου
προσκύνησες
κι ύστερα έκλεψες των ματιών της το πράσινο
να το κάνεις δικό σου.

Σε ταπεινό ακρογιάλι σου δόθηκε
μια βραδυά του Αυγούστου.
μέσα στην ορμή των αφρών της
λούστηκες με το φώς τους
κι αποκοιμήθηκες γυμνή
με το χαμόγελό της.

Ποιό κοχύλι έκανες φυλαχτό στο λαιμό σου;
Ποιό βότσαλο τραγούδησες στην ακτή;
Ποιό νησί ζωγραφίζεις λευκό στο χαρτί;
Ποιό πράσινο κυριεύει τα μάτια σου;
Ποιά αγάπη κουβαλάς στην καρδιά σου;

Τη θάλασσα αγάπησες πριν ακόμα ξυπνήσουν τ΄άστρα
Στη θάλασσα ανήκεις.....



Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Ο Γερμανός και η Θεά







Σάλος προκλήθηκε τις τελευταίες μέρες με την «άσεμνη» φωτογραφία της Αφροδίτης μας στο γερμανικό περιοδικό Focus και το άρθρο του δημοσιογράφου που τη συνόδευε. Ξεσηκώθηκαν πολιτικοί, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, ο Πρόεδρος της Βουλής, δεξιά, κεντρώα και αριστερά κόμματα, καλλιτέχνες, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, ξύπνησαν μνήμες του παρελθόντος, η γερμανική κατοχή και θηριωδία, οι Ούνοι, οι Γότθοι οι Βησιγότθοι και πάει λέγοντας. Μόνο οι παπάδες και οι παραστρατιωτικές τους οργανώσεις δεν ξεσηκώθηκαν, ίσως γιατί δεν τους ενδιαφέρει μια πεθαμένη Θεά !!!

Ποιος ήταν ο στόχος αλήθεια αυτού του δημοσιεύματος;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εγώ προσωπικά δεν εκπλήσσομαι με τη χειρονομία της Θεάς. Αιώνες είχε συνηθίσει σε τέτοιου είδους πρακτικές και παρενοχλήσεις στις ψηλές κορυφές του Ολύμπου από άλλους Θεούς λάτρεις του σπορ και είπε να το κάνει κι αυτή μια φορά σε άλλους. Σε ποιους; Σε μας τους Έλληνες; Δε νομίζω. Μάλλον στους Ευρωπαίους απευθυνόταν το δαχτυλάκι της, αφού προηγουμένως βέβαια υπαγόρευσε στον δημοσιογράφο το κείμενο του άρθρου του. Πρόκειται δηλαδή για ένα θεόπνευστο έργο και ως τέτοιο μπορούμε να το εκτιμήσουμε και να το ερμηνεύσουμε. Δεν πιστεύω ότι ο Γερμανός γνώριζε τόσα πολλά για την Ελληνική φυλή. Δεν τα διδάσκουν αυτά στα σχολεία τους. Μόνο μια Θεά που μας γνώριζε απέξω και ανακατωτά θα μπορούσε να του «σφυρίξει» τα χούγια μας. Όπερ και εγένετο.

Η αντίδρασή μας όμως είναι ακατανόητη. Σε γενικές γραμμές η Θεά δεν παραπληροφόρησε τον Γερμανό. Ίσως σε κάποια σημεία να έπεσε λίγο έξω, αλλά αυτό δικαιολογείται από την τόσων αιώνων αποχή της από τα κοινά των Ελλήνων. Η δική μας αντίδραση αντίθετα, αντί να πλήξει, επιβεβαιώνει σε πολλά σημεία το άρθρο.

Αφού λοιπόν ο Γερμανός πληροφορήθηκε περί της «ιδιαιτερότητας» των Ελλήνων από πρώτο χέρι, τρόμαξε και τότε είδε μπροστά του το μέγα σφάλμα των Ευρωπαίων να μας δεχθούν στην Ενωση και μετά στην ΟΝΕ. Είδε στρατιές Γερμανών να επαναστατούν και να ζητούν περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να μπορούν κι αυτοί να πάνε στα μπουζούκια. Είδε εφοριακούς Γερμανούς να ζητούν μίζα, γιατρούς φακελάκι, κλητήρες γρηγορόσημο, παπάδες μνημονόσημο, και πάει λέγοντας. Η Θεά του είπε: «Σας τη φέραμε» και του έκανε και την «άσεμνη» χειρονομία. Τα πήρε στο κρανίο.....

Ο Γερμανός δεν μπορούσε να καταλάβει αυτά που του έλεγε η Θεά.

Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατό όλος ο κόσμος μας λέει GREECE και εμείς αυτοαποκαλούμαστε ΕΛΛΑΣ.

Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί αυτός αγοράζει μια φέτα καρπούζι και εμείς ολόκληρο το καρπούζι.

Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί οι Ελληνες συντηρούν γυναίκα, παιδιά και γκόμενα, ενώ αυτός απλά χωρίζει και πληρώνει διατροφή.

Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ενώ η Ελλάδα πτώχευσε, ο Ελληνας συνεχίζει να πηγαίνει ταξίδια στο εξωτερικό και να επιδίδεται σε shopping therapy , ενώ αυτός δεν μπορεί παρότι ζει σε πλούσια χώρα

Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ενώ κάθονται στο τραπέζι δυο Έλληνες να φάνε παραγγέλλουν μπροστά τους δέκα πιάτα και τα μισά τα αφήνουν ενώ οι δυο Γερμανοί παραγγέλλουν ένα και το μοιράζονται.

Δεν μπορούσε να καταλάβει πώς γίνεται οι Ελληνες να μη βάζουν γκόλ και να κερδίζουν, ενώ οι δικοί τους που έχουν τόση μεγάλη κλωτσοϊστορία να μη καταφέρνουν τίποτα.

Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί οι Ελληνες έχουν τόσους Αγίους που τους γιορτάζουν με αργίες και αποχή από τη δουλειά, ενώ αυτός κανέναν.

Δεν μπορούσε να καταλάβει πώς οι Ελληνες γνώριζαν ότι η ύλη αποτελείται από άτομα και η Γη κινείται γύρω από τον Ηλιο, ενώ αυτός χρειάσθηκε αιώνες για να ανακαλύψει το λουκάνικο Φραγκφούρτης αφού πρώτα βέβαια ίδρυσε την πόλη!!

Δεν μπορούσε να καταλάβει πως οι Ελληνες αναλαμβάνουν μια δουλειά του Δημοσίου με έκπτωση 60% και καταφέρνουν να βγάλουν και σημαντικό κέρδος, ενώ αυτός όσο και να τα υπολογίζει δεν του βγαίνουν τα κουκιά.

Όπως αντιλαμβάνεσθε έπιασε χαρτί και μολύβι, ή έστω ποντίκι και πληκτρολόγιο για να πει αυτά στους Ευρωπαίους τώρα που ετοιμάζονται να μας κυβερνήσουν και επίσημα. Διότι για να κυβερνήσεις έναν λαό πρέπει να γνωρίζεις το λαό που θα κυβερνήσεις. Και άμα πρόκειται περί λαού με πολλές ιδιαιτερότητες, τότε η διακυβέρνηση είναι δύσκολη.

Πολλούς αιώνες όμως πριν το Γερμανό δημοσιογράφο, ένας Ρωμαίος ο Μενένιος Άπιος συμβούλευε τον Ατίλιο Νάβιο που τον διαδέχθηκε στη διακυβέρνηση της Αχαϊας τα παρακάτω, προκειμένου να μπορέσει να κυβερνήσει τους Έλληνες: (τα είπανε Γερμανέ άλλοι πριν από σέναααα.)

«… Μάθε φίλτατέ μου Ατίλιε , πως όσοι θέλουν να είναι κοσμοκράτορες, πρέπει να έχουν νοοτροπία πατρικίων και όχι νοοτροπία ιππέων. Ο Έλληνας είναι πιο εγωιστής από εμάς και συνεπώς από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι «πάντων χρημάτων μέτρον» κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο , αυθαίρετο και ατίθασο , αλλά και αληθινά ελεύθερο , ορθώνεται το «εγω» των Ελλήνων. Χάρις σε αυτό σκεφθήκανε πηγαία, πρώτοι αυτοί , όσα εμείς αναγκαζόμαστε σήμερα να σκεφθούμε σύμφωνα με την σκέψη τους. Χάρις σε αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα μάτια εκείνων που είδαν πριν από αυτούς. Χάρις σε αυτό η σχέση τους με το σύμπαν , με τα πράγματα και τους ανθρώπους δεν μπαγιατεύει , αλλα είναι πάντα νέα , δροσερή και το κάθε τι, χάρις σε αυτό το «εγώ» αντιχτυπάει σαν πρωτοφανέρωτο στην ψυχή τους....»

«....Η μοίρα μας έταξε νομοθέτες του κόσμου και το ελληνικό άτομο περιφρονεί τον νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του, που δυστυχώς στηρίζεται σε ατομικά κριτήρια. Απορείς πως η πατρίδα των πιο μεγάλων νομοθετών , εχει τόση λίγη πίστη στον νόμο. Και όμως από τέτοιες αντιθέσεις πλέκεται η ψυχή των ανθρώπων και η πορεία της ζωής των. Σπάνια οι έλληνες πείθονται «τοις κείνων ρήμασι». Πείθονται μονο στα ρήματα τα δικά τους και η αλλάζουν τους νόμους κάθε λίγο ανάλογα με τα κέφια της στιγμής , η όταν δεν μπορούν να τους αλλάξουν , τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους η τη βία η τον δόλο. Α! πόσο την χαίρεται ο έλληνας την εύστροφη καταδολίευσή τους , τους σοφιστικούς διαλογισμούς που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη! Ο έλληνας έχει την πιο αδύνατη μνήμη από μας, έχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βίο. Είναι ανυπόμονος και κάθε λίγο , μόλις δυσκολέψουν λίγο τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές μεταρρυθμίσεις.Θες να σαγηνεύσεις την εκκλησία του δήμου σε μια πόλη ελληνική;
Πες τους : «Σας υπόσχομαι αλλαγή» Πες τους : «Θα θεσπίσω νέους νόμους» Αυτό αρκεί.»

«Στον κάθε έλληνα τα ιδανικά είναι ατομικά. Γι αυτό οι πολιτικές των φατρίες είναι φατρίες συμφερόντων, και το ιδανικό του κάθε ηγέτη είναι ο εαυτός του....»


«....Ο εγωισμός δεν κάνει τους έλληνες μόνο κακούς πολίτες στην αγορά, τους κάνει και καλούς στρατιώτες σον πόλεμο. Έχουν αιώνων τρόπαια που μέσα στην μνήμη τους γίνονται σαν νόμοι άγραφοι και επιβάλλουν την περιφρόνηση της κακουχίας και του κινδύνου. Μη συγχέεις την διάλυση της στρατιωτικής δύναμης , που εχει αφορμή τις εμφύλιες έριδες , με την ατομική γενναιότητα καθώς και την πολεμική δεξιοτεχνία των ελλήνων. Μα δεν είναι μόνο στον πόλεμο ο έλληνας γενναίος και άξιος μαχητής , αλλά και στην ειρήνη. Ακριβώς γιατί η γενναιότητά του δεν είναι συλλογική, σαν των περισσοτέρων λαών, αλλά ατομική, γι αυτό δεν φοβάται, και εκεί που βρίσκεται μόνος του, να ριψοκινδυνεύσει, στην ξενιτιά , στο παράτολμο ταξίδι , στην εξερεύνηση του αγνώστου. Γι αυτό και τόλμησε τέτοια που εμείς δεν θα τολμούσαμε ποτέ και θεμελίωσε για αιώνες αποικίες , έξω από τις στήλες του Ηρακλέους και πέρα στα χιόνια της Σκυθίας. Και στον καιρό μας ακόμη , έλληνες δεν είναι εκείνοι που τόλμησαν να διασχίσουν άγνωστες θάλασσες για να φτάσουν στην χώρα των Ινδών και στις έμπειρες χώρες πιο κάτω από την γη των Αιθιόπων; Αναρωτιέσαι κάποτε γιατί τα τολμάει αυτά τα παράτολμα ο έλληνας; Επειδή είναι γενναίος ο έλληνας , είναι και παίκτης. Παίζει την περιουσία του , την ζωή του και κάποτε την τιμή του. Γεννήθηκε για να σκέπτεται μόνος, για να δρα μόνος , για να μάχεται μόνος και γι αυτό δεν φοβάται την μοναξιά. Εμείς αντίθετα είμαστε από τα χρόνια τα παλιά μια υπέροχα οργανωμένη αγέλη. Σκεπτόμαστε μαζί, δρούμε μαζί , μαχόμαστε μαζί και μοιραζόμαστε μαζί την τιμή, τα λάφυρα, την δόξα. Οι έλληνες δεν δέχονται, όσο αφήνεται η φύση τους ελεύθερη, να μοιραστούν τίποτε με κανέναν. Το εθνικό τους τραγούδι, αρχίζει με έναν καυγά, γιατί θελήσανε να κάνουν μοιρασιά ανάμεσα σε άντρες που μοιρασιά δεν δέχονται (Ιλιάδα).»


«Σε κάθε κόχη , απάγκια της αγοράς κάθε πόλης , σε κάθε πλάτανο από κάτω της ευλογημένης ελληνικής γης , θα βρεις και έναν έλληνα , αδυσώπητο κριτή του εαυτού του. Και εύκολα θα σου ξανοιχτεί και ας είσαι ξένος. Αρκεί εσύ να μην αρχίσεις να κακολογείς τίποτε το ελληνικό, γιατί τότε ξυπνάει μέσα του μια άλλη αρετή, η περηφάνια. Ναι , ναι , σε βλέπω να γελάς , Ατίλιε Νάβιε , αυτούς τους ταπεινούς κόλακες που σέρνονται στους προθαλάμους μας, γελάς που τους ονομάζω περήφανους. Και όμως θα αστοχήσεις στο έργο σου αν αγνοήσεις αυτήν την αλήθεια. Πρόσεξε την υπεροψία και την φιλοτιμία των ελλήνων. Μην πλανάσαι ! `Εχουν την ευαισθησία των ξεπεσμένων ευγενών. Είναι γκρεμισμένοι κοσμοκράτορες , ποτέ όμως τόσο χαμηλά πεσμένοι ώστε να ξεχάσουν τι ήτανε !....»


«.....Καθώς τρέφονται από την οπτασία των περασμένων τους μεγαλείων και δεν μπορούν να συμμορφωθούν με τις σημερινές τους διαστάσεις, πολύ θα σε ταλαιπωρήσουν με την αξίωσή τους να μην επεμβαίνεις στα πράγματα της πόλης τους.
....» (αποσπάσματα από τους Οξυρρύγχειους Παπύρους σε μετάφραση Κωνσταντίνου Τσάτσου)

Ο φίλος μας ο Γερμανός λοιπόν με το άρθρο του προειδοποιεί τους Ευρωπαίους κυβερνήτες για το τι θα αντιμετωπίσουν εκεί που πάνε να κυβερνήσουν. Διαφορετικά κινδυνεύουν να εισπράξουν όχι ένα κωλοδάχτυλο, αλλά…..








Διότι ενώ ο πολιτισμός τους έχει φθάσει σε ανώτερα επίπεδα ανοχής προς την ιδιαιτερότητα, τον πολιτισμικό πλουραλισμό, τη συμβίωση των ανθρώπων, τη θρησκευτική ελευθερία, εντούτοις παρεκκλίνουν από αυτές τις αρχές τους όταν ο άλλος δεν καταφέρνει να ενσωματωθεί στην δική τους κουλτούρα και να γίνει πολίτης-μηχανή του κρατικού τους μηχανισμού. (βλ. απαγόρευση μπούργκας στα σχολεία της Γαλλίας)

Την ατίθαση ιδιαιτερότητα του Έλληνα δεν μπορούν να ανεχθούν γιατί βλέπουν ότι μπορεί να διαβρωθεί ο δικός τους κοινωνικός ιστός. Ούτε μπορούν φυσικά να ανεχθούν ότι ξεγελάσαμε τη Δημοκρατία τους. Τη ΔΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ.

Κούνια που σας κούναγε αγαπητοί μου.

Η σεξουαλική σας πχ απελευθέρωση και ανεκτικότητα δεν θα υπήρχε σήμερα αν δεν μαθαίνατε από κάποιους άλλους....



Ή ……



Ή ……



Ή……....



Αν δεν γδύναμε τους Θεούς μας να τους φέρουμε δίπλα στον άνθρωπο γυμνούς, αν δεν τους αντικαθιστούσαμε με ανθρώπους Αγίους, σήμερα ο δημοσιογράφος ίσως να μη τολμούσε να φτιάξει αυτή τη φωτογραφία, ίσως να ζούσε ακόμα σε θρησκευτικό μεσαίωνα.

Ο στόχος λοιπόν του δημοσιογράφου και γενικότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να πλήξει την ιδιαιτερότητά μας, γιατί κινδυνεύει η "δημοκρατία" του..

Αν δεν το προσέξουμε κινδυνεύουμε να γίνουμε Ινδοί γιάπηδες στο City των Βρυξελών όπου όλοι θα μας δέχονται με μεγάλη χαρά.
Δεν είναι τυχαίο που ο δημοσιογράφος επέλεξε να επισημάνει το παράξενο γι΄αυτόν να επιμένει δηλαδή να μιλά ένας λαός μια αρχαία γλώσσα !!!
Το θεωρεί αδιανόητο και δικαίως, διότι ο ίδιος δεν έχει αρχαία γλώσσα και ό,τι έχει πετύχει το έχει πετύχει στηριζόμενος στην αρχαία σοφία άλλων λαών και όχι του δικού του.

Ας αντισταθούμε λοιπόν στη νέα διακυβέρνηση που θα μας επιβάλλουν για να μη χάσουμε όχι την ελληνικότητά μας, αλλά την ελληνική ανθρωπιά μας.

Οι πολιτικοί μας είναι πια πειθήνια όργανα και δεν μπορούν να πουν όχι.
Ούτε διαθέτουν τα ανάλογα σωματικά χαρίσματα με τον Σάτυρο της φωτογραφίας για να προτάξουν τα πέη τους απέναντι στα Ευρωπέη…

Η επιβίωση μας εναπόκειται πλέον στον πατριωτισμό των Ελλήνων.

Οσο για την οικονομική μας επιβίωση, θα τα καταφέρουμε, αρκεί να υπάρχουν Γερμανοί να γράφουν τέτοια άρθρα που θα μας κρατούν ενωμένους.

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ



Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

πούλησα την ψυχή μου

στις έναστρες νύχτες


στάχτη την σκόρπισα


ανάμεσα στους ψιθύρους


της θάλασσας



ουρανόθεν απεπέμφθη


ο άγγελός μου


να οδηγήσει άδειο το σώμα


στη μήτρα που το γέννησε



Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Χειμωνιάτικες Κυριακές




ψάχνεις τις χειμωνιάτικες Κυριακές,

λες και φύγαν κι αυτές για γουηκ-εντ

τίποτα δεν ελπίζεις να συμβεί

απλά περιμένεις

την ελπίδα να χτυπήσει το κουδούνι

της εξώπορτας

ή τον άνεμο να κουνήσει τα λιγοστά φύλλα

του κήπου

μέχρι ο ύπνος να σε πάρει στον καναπέ

το απόγευμα

και το βράδυ να φυλλομετρήσεις

τις σελίδες της εβδομάδας

να διαπιστώσεις, ξανά, ότι καμία μέρα

δεν σου λείπει

μοναχά η Κυριακή

που έχασες περιμένοντάς Την






Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

ΑΝΑΜΕΣΑ

Παύλος Ροδοκανάκης "ΑΡΜΟΝΙΑ" Εθνική Πινακοθήκη -------------------------------



Σαρώνω την επιφάνεια του χαρτιού.

Παραμένει λευκή

παρά την απόπειρα της νύχτας

να τη μαυρίσει

 

Θάβω τις σφαίρες μου στην αυλή

και φυτρώνουν πολυβόλα

 

Πώς  νάναι άραγε η πόλη τη νύχτα 

χωρίς  φώτα;

Δίχως πινακίδες δηλωτικές της ύπαρξης;

 

Προτεραιότητες ορίζουν τη διάβαση

στη λεωφόρο των επιλογών σου

 

Ο Έρωτας δεν φτάνει

για να αποστρέψεις το βλέμμα

από τη συγκατάβαση

 

Αντέχεις να ζεις ανάμεσα;

Ούτε μπροστά, ούτε πίσω

Ανάμεσα!!!

 

Σκότωσε το μπροστά και το πίσω

Να γίνεις επιτέλους στόχος.

2010

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ




Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1910 σε μια μικρή πόλη της Μαντζουρίας κοντά στο Χαρμπίν , και τεσσάρων χρονών έφυγε με την οικογένειά του για την Κεφαλλονιά, απ΄όπου κατάγονταν οι δικοί του.
Όταν πήγαινε στο Δημοτικό η οικογένεια εγκαταστάθηκε στον Πειραιά, κι εκεί ο ποιητής
συνέχισε το Δημοτικό και τέλειωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο.
Το 1928 έδωσε εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή αλλά την ίδια χρονιά αρρώστησε βαριά ο πατέρας του και αναγκάστηκε να δουλέψει. Εργάστηκε στην αρχή μερικούς μήνες σε ναυτικό γραφείο,κρατώντας τα λογιστικά βιβλία, και τον επόμενο χρόνο, αμέσως μετά το θάνατο του πατέρα του,μπαρκάρισε ναύτης στο φορτηγό Αγιος Νικόλαος. Αρχικά ήθελε να γίνει καπετάνιος, μα ήδη είχε χάσει αρκετά χρόνια στις περιπλανήσεις του και το δίπλωμα του ασυρματιστή ήταν η πιο σύντομη λύση. Πήρε το δίπλωμα το 1939 αλλά ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος.
Πήγε στρατιώτης στην Αλβανία κι έμεινε ξέμπαρκος στην Αθήνα, τα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής.
Ξαναμπαρκάρισε το 1944 και ταξίδεψε αδιάκοπα, ως ασυρματιστής στα εμπορικά και επιβατικά καράβια.
Ετσι είχε την ευκαιρία να γυρίσει όλο τον κόσμο και να γνωρίσει τις ανοιχτές θάλασσες,
τα εξωτικά λιμάνια και να αντλήσει από τις άμεσες εμπειρίες του το υλικό για την ποίησή του.
Επιστρέφοντας απ' το τελευταίο του ταξίδι κι ενώ ετοίμαζε την έκδοση της τρίτης συλλογής του πέθανε ξαφνικά από εγκεφαλικό επεισόδιο το Φεβρουάριο του 1975, ενώ ήδη είχε προφητεύσει το θάνατό του: "Κι εγώ που τόσο πόθησα μια μέρα να ταφώ σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρυνές Ινδίες, θα έχω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες"

Από παιδί ένιωσε ακατανίκητη έλξη για τη θάλασσα γι' αυτό και έγινε ναυτικός.Τα ποιήματά του έχουν έχουν πλαίσιο τη θάλασσα και θέμα τη σκληρή ζωή των ναυτικών. Ωστόσο για τον Καββαδία,που είναι ιδανικός εραστής "των μακρισμένων θαλασσών και των γαλάζιων πόντων" η θάλασσα είναι ένας μαγικός κόσμος. Από αυτή αντλεί δύναμη και αγάπη για τον άνθρωπο.
Δεν ευτύχησε να ακούσει μελοποιημένα τα ποιήματά του.

Ελπίζουμε φέτος το 2010 να ανακηρυχθεί ΕΤΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑ.









Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

ΔΙΑΛΟΓΟΙ



P.Picasso: "Οι Δεσποινίδες της Αβινιόν" 1907
---------------------------------------------------




- Ποιητή,

δεν θες τα χάδια μου απόψε;

- Δεν είναι αληθινά. Τα φοβάμαι !!!

- Εγώ, πουλάω το σώμα μου

αληθινά ακριβά

Μη φοβάσαι !!

Εσύ.. την ψυχή σου Ποιητή

ευτελίζεις δωρεάν σε συναθροίσεις
και σε καφενεία.

Σε άγνωστα σαλόνια
ξένα σώματα
τις λέξεις σου διαμελίζουν.

..........................................

Είμαστε, Ποιητή μου


Πόρνες,


Χαμίνια μέσα στην πόλη αυτή

Φυλακισμένοι.

..........................................


- Τί αξία όμως μπορεί να έχει ένα φυλακισμένο σώμα;


- Όση αξία έχει και μια λεύτερη ψυχή !


ΡΟΥΜΠΙΝΑ - Η γκεζερά της Αθωότητας

  Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο από το e-shop των Εκδόσεων Ελκυστής, κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:  You can get the book from ...