Photo by Scospios ΑΜΟΡΓΟΣ
Τη θάλασσα αγάπησες πριν ακόμα ξυπνήσουν τ΄άστρα
πριν περπατήσεις νήπιο στην αυλή με τις βουκαμβίλιες
σε μήτρα αρμυρή κολύμβησες,
με τους ψιθύρους των κυμάτων στο προσκεφάλι σου
αποκοιμήθηκες,
δρασκέλισες τοίχους, ποτάμια, βουνά, γι΄αυτήν.
Κι ερωτεύτηκες τον έρωτα,
κορόιδεψες την καταιγίδα
κι αφέθηκες στου ήλιου τις λάγνες υποσχέσεις,
ενώ γύρω σου έστηναν χορό οι νυχτερίδες.
Στην πλάτη της ανέβηκες
και βυθίστηκες στην υγρασία της αγκαλιάς της,
το λευκό εκκλησάκι στην άκρη του βράχου
προσκύνησες
κι ύστερα έκλεψες των ματιών της το πράσινο
να το κάνεις δικό σου.
Σε ταπεινό ακρογιάλι σου δόθηκε
μια βραδυά του Αυγούστου.
μέσα στην ορμή των αφρών της
λούστηκες με το φώς τους
κι αποκοιμήθηκες γυμνή
με το χαμόγελό της.
Ποιό κοχύλι έκανες φυλαχτό στο λαιμό σου;
Ποιό βότσαλο τραγούδησες στην ακτή;
Ποιό νησί ζωγραφίζεις λευκό στο χαρτί;
Ποιό πράσινο κυριεύει τα μάτια σου;
Ποιά αγάπη κουβαλάς στην καρδιά σου;
Τη θάλασσα αγάπησες πριν ακόμα ξυπνήσουν τ΄άστρα
Στη θάλασσα ανήκεις.....
Κι αν σβήνει πίσω μας τα βήματα μας πάνω στην άμμο, πάντα θα αιχμαλωτίζει το βλέμμα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε χαιρετώ αγαπητέ λάτρη της θάλασσας.
Καλημέρα φίλε μου. Ετσι είναι πάντα η θάλασσα, διευκολύνει τα βήματα, αλλά και τα σβήνει. Αυτό δεν εμποδίζει να αιχμαλωτίζει το βλέμμα μας, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝασαι καλά και σ΄ευχαριστώ για την επίσκεψή σου.
"Εχεις μια γευση τρικυμιας στα χειλη
ΑπάντησηΔιαγραφή-Μα που γυριζες Ολημερις τη σκληρη ρεμβη της πετρας και της θαλασσας" (Η Μαρίνα των βράχων)
η θάλασσα η παντοτινή ερωμένη
οι κυκλάδες!
οι εικόνες σου μνήμες ξυπνούν...
καλησπέρα, Σκορπιέ