Από σήμερα το blog θα αποκτήσει μαύρο φόντο, ελάχιστο φόρο τιμής στον φίλο Χρήστο που έφυγε από κοντά μας και από αύριο θα αναπαύεται εκεί ψηλά στον Χολομώντα κάτω από τα πλατάνια του αγαπημένου του Βάβδου.
Οι λίγες στιγμές που ζήσαμε κοντά, σε διπλανά κρεβάτια, ήταν αρκετές για να ξεδιπλώσει τις αρετές που τον χαρακτήριζαν και να τον συμπεριλάβω στους πραγματικούς φίλους μου, παρότι δεν βλεπόμασταν συχνά, ούτε είχαμε κοινές δραστηριότητες.
Ανιδιοτελής φιλία, αγωνιστικότητα, εργατικότητα, ανυπέρβλητο χιούμορ. Διαρκώς με ένα χαμόγελο στα χείλη. Πραγματικός δάσκαλος στα σχολεία που δίδασκε, εραστής της γής που όργωνε και μάζευε τους καρπούς της, αγωνιστής συνδικαλιστής, και πάνω απ΄όλα βαθιά ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Δε θα ξεχάσω τη στιγμή που με χαμόγελο μου γνωστοποίησε μια μέρα το πρόβλημα της υγείας του, όταν τυχαία συναντηθήκαμε μετά από πολλά χρόνια: "Δεν είναι τίποτα,ένα μικρό καρκινάκι. Θα τη βρω όμως την άκρη !!! " και έφυγε βιαστικός, όπως πάντα, να συνεχίσει τις δραστηριότητές του, αφήνοντάς με πίσω να θαυμάζω τη δύναμή του....
Καλό ταξείδι φίλε ΧΡΗΣΤΟ ΠΕΓΙΟ στις γειτονιές του Σύμπαντος.
Θα σε θυμόμαστε
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΡΟΥΜΠΙΝΑ - Η γκεζερά της Αθωότητας
Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο από το e-shop των Εκδόσεων Ελκυστής, κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο: You can get the book from ...
-
Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο από το e-shop των Εκδόσεων Ελκυστής, κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο: You can get the book from ... -
Έφυγες στις έξι το πρωί, προτού ανοίξει το συνεργείο στη γωνία. Είχες κλείσει με το αυτοκίνητο την είσοδό του για να ανοίξε...
λυπήθηκα ,σκορπιέ..
ΑπάντησηΔιαγραφήνα τον θυμάσαι το φίλο σου,
εξάλλου το' πες:όλα ζουν αν τα θυμάσαι,
κι αν το πιστεύεις,
είναι κάτι.
έχεις τη σκέψη μου.
Πράγματι, μόνο τότε πεθαίνουμε όταν κανείς πια δεν μας θυμάται πίσω. Το πιστεύω αυτό nyxterino.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αιώνια ζωή δεν είναι τίποτα άλλο παρά θύμηση. Η λησμονιά είναι θάνατος.
Νάσαι πάντα καλά.
Ο πόνος θα καταλαγιάσει σιγά-σιγά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αναμνήσεις και ένα χαμόγελο είναι αυτά που θα μείνουν...
Να μην τον ξεχάσεις σου εύχομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως λες κι εσύ, ζουν μέσα μας, αν τους θυμόμαστε...