ΥΠΑΤΙΑ

Απ' το πρωί σε άκουγα στην αγορά να μιλάς
Περί του Πλάτωνος
Περί των Κωνικών του Απολλώνιου
Περί της Αριθμητικής του Διοφάντους
Περί της τελειότητος του Σύμπαντος.

Κάτω από την εσθήτα διαγραφόταν
Ένα ελκυστικό κορμί.
Σημασία όμως κανείς  δεν έδινε.
Όλοι κρέμονταν απ’ τα χείλη σου.

Μόνο κάποιοι, σε μια γωνιά, ίσκιοι σκυφτοί,
κοιτάζανε κάτω απ’ το ύφασμα
και βλέπανε έρωτες αισχρούς ,
της χριστιανικής ηθικής διασάλευση, Μάγισσες...
Τη Γυναίκα-Απειλή
στους αιώνες.

Το ίδιο βράδυ υπνωτισμένος σ' ακολούθησα
Είδα τους ίσκιους να διαμελίζουν το κορμί σου
τις σάρκες σου να σχίζουν,
τα σωθικά να ψάχνουν
μήπως και βρουν την αμαρτωλή Ψυχή,
Επί ματαίω...
Να την καρφώσουν θέλανε σ΄ ένα κοντάρι
Και να την περιφέρουνε στους δρόμους της Αλεξάνδρειας
που πέθανε μαζί με σένα.

Στο βιβλίο συμβάντων του αστυνομικού τμήματος οι ίσκιοι γράψανε:
«Φανατικός όχλος εφόνευσε τη φιλόσοφο Υπατία
Έγκλημα ανεξιχνίαστον. Ουδείς αυτόπτης μάρτυς»

Ποιος τρελός θα τα βάλει
Με τους Αγίους;

Χ.Λ