Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017

SMS




Ο Νίκος έλλειπε όλη μέρα στη δουλειά και η Γιώτα καθόταν μόνη σπίτι. Δεν ήταν άνθρωπος των καφέδων και του κουτσομπολιού στη γειτονιά. Τα μεσημέρια εκείνος  πεταγόταν από τη δουλειά για μια μπουκιά φαγητό και μετά ξανά πίσω στο φροντιστήριο, μέχρι αργά το βράδυ που σχολούσαν τα ιδιαίτερα. Προετοίμαζε τους μαθητές στα μαθηματικά για τις Πανελλήνιες. Η φήμη του είχε εξαπλωθεί σε όλη την Αχαΐα και οι γονείς στέλνανε τα παιδιά τους στο φροντιστήριο που δούλευε, χώρια τα ιδιαίτερα. Όλη μέρα την έβγαζε με καφέ και τσιγάρο και η Γιώτα με τα μαγειρέματα, τα σιδερώματα και το διάβασμα της μικρής. Ο μεγάλος γιός ήταν φοιτητής. Όταν έλειπαν όλοι από το σπίτι δεν είχε κανέναν να μιλήσει. Το βράδυ προτού πέσει να κοιμηθεί του τηλεφωνούσε στο φροντιστήριο και του υπενθύμιζε να κλείσει την πόρτα του διαμερίσματος γιατί ήταν ξεχασιάρης και πολλές φορές έτυχε να την αφήσει ανοιχτή όλη νύχτα. Οι γονείς της είχαν πεθάνει, η αδελφή της έμενε μακριά. Δεν είναι και το καλύτερο πράγμα η σιωπή σε ένα σπίτι, μέσα σε άδεια ντουβάρια για έναν άνθρωπο που φτιάχτηκε να μιλάει. Με την τεχνολογία δεν είχε ιδιαίτερη σχέση. Στην οικογένεια όλοι είχαν κινητό εκτός από αυτή. Ένα μεσημέρι καθώς τρώγανε τον κρασάτο κόκορα που του έφτιαξε κι εκείνος είχε πιει και τις τρεις  κοκακόλες του μέσα σε μεγάλο ποτήρι μπύρας, κατά πως συνήθιζε, του ξεφούρνισε
«Θέλω να μου πάρεις ένα κινητό»
«Τι να το κάνεις;»
«Έτσι να έχω κάτι να ασχολούμαι όταν είμαι μόνη, να  μπαίνω στο f.b να μιλάω με την αδελφή μου» απόρησε με την ξαφνική της επιθυμία, αλλά δεν μπορούσε να την κακοκαρδίσει, γιατί ήξερε ότι ο ίδιος δεν θα μπορούσε να μείνει δευτερόλεπτο ζωντανός χωρίς να πει μια κουβέντα. Την  άλλη μέρα της έφερε ένα καινούριο καρτοκινητό, της έδειξε τα βασικά και καταχωρίσανε όλοι τον αριθμό της στα κινητά τους.
Το βράδυ γύρισε πιο νωρίς σπίτι και έπεσε με τα μούτρα στο Τσαμπιονς Λιγκ. Ο μεγάλος γιός έλειπε στην Αθήνα και η μικρή είχε πέσει νωρίς για ύπνο γιατί το πρωί έπρεπε να πάει σχολείο. Έκανε μερικές βόλτες στο σαλόνι, η προσοχή του Νίκου δεν αποσπάσθηκε στιγμή από  το ματς, τον ρώτησε αν θέλει κάτι, εκείνος κούνησε το κεφάλι αρνητικά, του είπε ότι θα πέσει για ύπνο, εκείνος ξανακούνησε το κεφάλι θετικά, έκανε ξανά μια στροφή μπροστά του, «έλα βρε Γιώτα φύγε από μπροστά τώρα» διαμαρτυρήθηκε, τον άφησε και πήγε στην κρεβατοκάμαρα. Δεν είχε τελειώσει το ματς ακόμη και ένα κουδούνισμα εισερχόμενου μηνύματος ήρθε στο κινητό του. Τα σήκωσε γρήγορα από την μπρούμυτη θέση που το είχε αφήσει και έσκυψε στην φωτισμένη οθόνη.
«Γιώτα» Το μαθηματικό του μυαλό δούλεψε με χίλιες στροφές το δευτερόλεπτο. Η Γιώτα μήνυμα σε μένα μόλις βγήκε από το δωμάτιο; Που δεν έμαθε ακόμη να πατάει το πράσινο τηλεφωνάκι να απαντήσει σε κλήση; Σε άλλον στέλνει μήνυμα από το κρεβάτι και το έστειλε κατά λάθος σε μένα. Αυτό ήταν. Άρχισαν να τον ζώνουν τα φίδια. Τα δευτερόλεπτα  που πέρασαν μέχρι να ανοίξει το μήνυμα, ολόκληρος χρόνος. Το γκολ που μπήκε στις καθυστερήσεις του αγώνα ούτε το είδε, ούτε το άκουσε. Πέρασε το δάχτυλο στην οθόνη και άνοιξε το μήνυμα
«Νίκο μη ξεχάσεις να κλείσεις την πόρτα του διαμερίσματος»


* * * * *
2017

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΡΟΥΜΠΙΝΑ - Η γκεζερά της Αθωότητας

  Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο από το e-shop των Εκδόσεων Ελκυστής, κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:  You can get the book from ...