Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

ΓΥΝΑΙΚΕΣ



Κωνσταντίνος Παρθένης (1878-1967), «Μεγάλο γυμνό (Εύα)»
-----------------------------------------------------------------------------------

Ο καπνός του τσιγάρου

αναμνήσεις δαχτυλίδια

στον αέρα φορά

κι απ΄ των δαχτύλων την άκρη

ένας ήλιος δειλά προσκυνά

κάποιας νύχτας περασμένης

το δάκρυ

* * *

Τα φώτα καθώς σβήνουν

στους τοίχους,

παίρνουν μαζί

τα φιλιά τους.

Οι γυναίκες που μείνανε μόνες

χαϊδεύουν της νύχτας που φεύγει

τους ήχους

κι αγκαλιάζουν σφιχτά

τη σκιά τους

* * *

Οι γυναίκες μείνανε μόνες

στην άκρη μιας σιωπής

που ραγίζει

της πόλης τα τείχη.

Αν κοιτάξεις πίσω από τζάμια θολά

ίσως δείς της ζωής τους

την τύχη.

* * *

Μουσικές

Φώτα

Σκιές

Μεταλάβαν στα σώματα πάνω

Μη ζητήσεις να δεις τις πληγές

Έχουν μείνει ανοιχτές και σε χάνω.

Χ.Λ 2009

2 σχόλια:

  1. Διαβάζοντας αρχικά τα ποιήματα, πέρασαν από το μυαλό μου διάφορα πράγματα- παράλληλα με την απόλαυση που μου προσέφεραν, φυσικά.
    Μετά έπεσα πάνω στον Μουστακί... και μου κόπηκε η ανάσα. Είχα να τον ακούσω -και το συγκεκριμένο κομμάτι, μάλιστα- πολλά χρόνια. Τότε που η μάνα μου το έβαζε να παίξει τα απογεύματα, σε ένα παμπάλαιο κασετόφωνο, μέσα σε μια όμορφη κουζινούλα που έβλεπε σε κήπο.

    Δεν μπόρεσα παρά να σκεφτώ ότι και εγώ και η μάνα μου, τώρα πια, είμαστε δύο γυναίκες σαν αυτές που περιγράφεις στο ποίημα: που έχουν μείνει μόνες. Χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό ή θλιβερό- κυρίως γιατί δεν μας εμποδίζει να χαιρόμαστε τόσα άλλα πράγματα στη ζωή μας. Ένιωσα την ανάγκη να ξαναδιαβάσω την ανάρτηση από την αρχή και αισθάνθηκα μια βαθιά γαλήνη, σχεδόν σαν λύτρωση. Και σ' ευχαριστώ για αυτό.

    Με συγχωρείς για το προσωπικό ύφος του σχολίου, αλλά το ποστ μου ξύπνησε τόσα πράγματα... Ήθελα να το μοιραστώ αυτό κάπως. Τα ποιήματά σου είναι τόσο όμορφα μέσα στην απλότητά τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανέφελη

    αν το σκεφτούμε καλά, η ζωή είναι η ίδια μια μοναχική ύπαρξη. Δεν παύει όμως να είναι ωραία. Χαίρομαι όταν κάτι που νοιώθω και γράφω ξυπνά μνήμες σε άλλους ή αγγίζει κάτι μέσα τους. Δεν χρειάζεται να απολογείσαι για το προσωπικό ύφος, όταν όπως λες θες να μοιραστείς προσωπικά βιώματα. Δεν υπάρχει άλλο ύφος.
    Σ΄ευχαριστώ για μια άλλη φορά που διάβαζεις τα γραπτά μου έστω και αν δεν τα φήνω πολύ να ωριμάσουν, όπως αντιθέτως κάνω με το κρασί.

    Καλό σου απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΡΟΥΜΠΙΝΑ - Η γκεζερά της Αθωότητας

  Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο από το e-shop των Εκδόσεων Ελκυστής, κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:  You can get the book from ...