Εκείνο το μικρό χαρτάκι
που ζέσταινε
πάνω στις γραμμές του
Καρφιτσωμένες νεκρές πεταλούδες
της παιδικής μου ηλικίας
Πλύθηκε πολλές φορές
Μαζί με το τζιν σου.
Οι πεταλούδες
Αλλάξανε χρώμα,
Πήραν το διάφανο
Των χλωμών αστεριών.
Κι ακολουθώντας το ρυθμό
των γοφών σου
Περιμένουν το χέρι που
θα κατακτήσει
την κωλοτσέπη
Σε κάποιο δρόμο,
Σ΄ένα παγκάκι,
Σε μια παραλία
Ελπίζοντας ότι
θα ΄ναι και πάλι
το γνώριμο χέρι
Αυτού που τις σκότωσε.
Χ.Λ
γνώριμο το χέρι που τις σκότωσε, σκορπιέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήκατανοητές και οι-χρονικές- επιλογές του.
πολύ ωραίο!
να περνάς καλά!!!
Νασαι καλά nyxterino.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό καλοκαίρι να εχουμε, αν και απομακρύνεται χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε.....