Η ΡΩΓΜΗ

Έριξα μια ματιά στη ρωγμή της ταπετσαρίας

Όλα ήταν στη θέση τους

το χαρτί, ο σοβάς, η χλόη

στο απέναντι πάρκο

Τα παιδιά που έλειπαν

καβάλησαν χτες τα βαγόνια

είπαν στις ειδήσεις

Ηρέμησα

Τα άτιμα, έριχναν κλεφτές ματιές

Στη ρωγμή μου…

Δεν είναι γη αυτή που πατώ

Ουρανός πήλινος βασανίζει

Τις μαργαρίτες της Άνοιξης

Εκεί που ακούμπησα τις φτέρνες 

Μια τρύπα άνοιξε

Και χύθηκε το αίμα γαλάζιο

Ύστερα ήρθαν οι ζητιάνοι και οι πρόσφυγες

Με τα τενεκεδάκια τους

Οι πόρνες

Έβαψαν τα μάγουλά τους

Τίποτα δεν περίσσεψε για μένα

Μόνο κάτι ψιχία

Δακρύων

Για τα παιδιά.

Μάρτης 2016