ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ

Ένα από τα μυθιστορήματα που έγραψα και παραμένουν ανέκδοτα είναι και το "Ο ΓΑΛΑΖΙΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ" . Κατά την προσφιλή μου τακτική το έφτιαξα χειροποίητο βιβλίο και το έδωσα δε κάποιους φίλους, που τους έχω βαφτίσει "ιδανικούς αναγνώστες" μου, για να το κρίνουν αντικειμενικά. Μετά το έστειλα στους εκδοτικούς οίκους των Αθηνών. Το βιβλίο αναφέρεται στην περιπλάνηση μιας φυλής Τουαρέγκ στην έρημο Σαχάρα και την υποσαχάρια Αφρική η οποία μάχεται τόσο για την φυσική της επιβίωση όσο και για την επιβίωση του πανάρχαιου πολιτισμού της με κάθε μέσο, σε ένα εχθρικό και συνάμα φορτισμένο, θρησκευτικά, κοινωνικά και πολιτικά, περιβάλλον. 

Κατά μια παράξενη συμπαντική συνωμοσία, την περίοδο που το πήρε στα χέρια του ο εκδοτικός οίκος Καστανιώτη εξέδιδε τον σημαντικό Λίβυο συγγραφέα Αλ Κούνι για πρώτη φορά στα ελληνικά, με το μυθιστόρημά του "Το Χρυσάφι και η Κατάρα της Ερήμου" όπου κι αυτός ο συγγραφέας - από φυλή των Τουαρέγκ ο ίδιος - ασχολείται με ένα παραπλήσιο θέμα των γαλάζιων ανθρώπων της ερήμου.

"Διαβάσαμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το έργο σας, αλλά δεν μπορούμε να το εντάξουμε στο εκδοτικό μας πρόγραμμα" ήταν η απάντηση.

Ζήτησα λοιπόν από τους "ιδανικούς μου αναγνώστες" να διαβάσουν και το βιβλίο του Κούνι, όχι για να κάνουν σύγκριση (το μυθιστόρημα του Κούνι είναι εξαιρετικό και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Θα ήταν ιεροσυλία μια τέτοια σύγκριση) αλλά για να εντοπίσουν αν ένας μη Τουαρέγκ συγγραφέας που δεν έχει επισκεφτεί ποτέ αυτούς τους τόπους και δεν έχει γνωρίσει τη φιλοσοφία αυτών των αθρώπων, αποτύπωσε σωστά τη ατμόσφαιρα και εξέλιξε την ιστορία του σα να ήταν ένας Τουαρέγκ συγγραφέας, όπως είναι ο Κούνι. Τις απόψεις τους ότι τους άρεσε περισσότερο το δικό μου μυθιστόρημα τις κρίνω ως  καθαρά υποκειμενικές, στέκομαι μόνο στις επισημάνσεις τους ότι εντυπωσιάστηκαν από το γεγονός της αμεσότητας και της καθαρότητας των χαρακτήρων του έργου, την απόδοση των τόπων και των περιγραφών, ενώ δεν γνώρισα ποτέ την κουλτούρα αυτών των ανθρώπων, ούτε ποτέ περπάτησα στη Σαχάρα. 

Σήμερα το μυθιστόρημα βρίσκεται φυλακισμένο για έξη μήνες περίπου σε έναν άλλον εκδοτικό οίκο των Αθηνών με άλλον τίτλο (σε έναν άλλο εκδοτικό οίκο δεν άρεσε ο τίτλος) και όταν ζήτησα να αποσύρω την πρότασή μου προς έκδοση, έλαβα την απάντηση ότι δεσμεύτηκα να περιμένω την κρίση τους (για 9 μήνες!!!) και ότι θα μου απαντήσουν σύντομα..... 

Επειδή πιστεύω στις συμπαντικές συνωμοσίες 
- εξού και το ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ - περιμένω την επόμενη ευνοϊκή. 

Δεν μπορώ όμως να μην επισημάνω την ερημοποίηση του εκδοτικού τοπίου, όπου τα πάντα πλέον μετρώνται από το πώς σε λένε και πόσο μεγάλο κύκλο φίλων και γνωστών έχεις.

Αν το έργο δεν βγάζει δάκρυ, δεν συγκινεί, δεν ερωτεύεται σφόδρα, δεν έχει μέσα όμορφες γυναίκες και ελκυστικούς άνδρες, ελληνική πόλη, καφενεία, ούζα και υποκουλτούρα, θα σε φάνε τα φίδια και οι σκορπιοί της ερήμου. 

Αν πάλι έχεις φράγκα σου λένε, υπάρχει και η αυτοέκδοση, στην οποία όμως συνειδητά αντιστέκομαι.

Χριστόδουλος Λιτζερίνος

Νοέμβρης 2017