Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΜΥΡΜΗΓΚΙΩΝ

Μια μέρα συνάχτηκαν σε λαϊκή συνέλευση τα μυρμήγκια του κόσμου. Ο αρχιμέρμηγκας πήρε τον λόγο και είπε:

«Οι άνθρωποι έγιναν περισσότεροι από τα μυρμήγκια στη γη. Δεν μας δίνουν σημασία, μας ψεκάζουν  και μας πατάνε αλύπητα. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Θα μας εξαφανίσουν.»

«Είστε με τα καλά σας; Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς τα ασήμαντα μυρμήγκια ώστε να γλιτώσουμε από το θηρίο;»  ακούστηκε η φωνή ενός γέρου σοφού μέρμηγκα.

Εσκυψαν τότε τα κεφάλια όλα τα μυρμήγκια απογοητευμένα και μαράζωσαν οι κεραίες τους, ώσπου ένα νεαρό μυρμήγκι, που ήταν επιφορτισμένο με τον προγραμματισμό κινήσεων της κοινωνίας τους μέσω προηγμένου συστήματος wi-fi των κεραιών υψηλής συχνότητας, πριν ακόμη οι άνθρωποι εφεύρουν τις τηλεπικοινωνίες, τα κινητά και τους δορυφόρους, ώστε να γίνεται η εργασία τους με θαυμαστή ακρίβεια, πήρε τον λόγο και είπε:

«Μπορώ να φτιάξω ένα  πρόγραμμα Trojan- virus, 2 ΜΒ, που θα εισάγω στον οργανισμό μας με ταυτόχρονη antivirus προστασία για εμάς…»

Μια οχλοβοή ακούστηκε από τη σύναξη των μυρμηγκιών που τρόμαξαν με την ιδέα του νεαρού προγραμματιστή τους και ο νεαρός αναγκάστηκε να σταματήσει. Ο αρχιμέρμηγκας επέπληξε τον νεαρό, αλλά ο σοφός γέρο μέρμηγκας, σηκώθηκε και ζήτησε από τη σύναξη να αφήσουν τον νέο να ολοκληρώσει τη σκέψη του. Πήρε τότε εκείνος θάρρος, μπήκε στη μέση της σύναξης, έσιαξε τα γυαλιά του και συνέχισε:

«Αν όλα τα μυρμήγκια κουβαλούν αυτόν τον virus στο λειτουργικό τους σύστημα, μετά βεβαιότητος ο μυρμηγκοφάγος που θα φάει μερικά από εμάς θα μολυνθεί από τον virus διότι δεν χρησιμοποιεί προηγμένο σύστημα antivirus όπως εμείς …» έκανε μια παύση και περίμενε αντιδράσεις.

«Ε και» φώναξε ένας μέρμηγκας από τη σύναξη και τον ακολούθησαν και οι άλλοι. «Τι θα βοηθήσει αυτό απέναντι στο θηρίο;» Άρχισαν να αγριεύουν τα πράγματα.

«Τότε…» συνέχισε ο νεαρός «… οι Κινέζοι, που τα τρώνε όλα, θα φάνε μετά βεβαιότητος τον μυρμηγκοφάγο, οπότε θα μολυνθούν με τον virus διότι δεν έχουν και αυτοί σύστημα antivirus στο λειτουργικό τους, όπως και όλοι οι άνθρωποι της γης. Ετσι το Trojan- virus προγραμματάκι μου θα μεταδοθεί και θα μολύνει όλους τους ανθρώπους, θα γίνουν λιγότεροι από εμάς και θα μας αφήσουν επιτέλους ήσυχους.»

Μετά από μια στιγμή παύσης, χειροκροτήματα θαυμασμού και ΜΠΡΑΒΟ  τάραξαν τη σύναξη, η οποία μεταδιδόταν με  live streaming σε όλες τις επίγειες κεραίες των  μυρμηγκοφωλιών της γης. Ο αρχιμέρμηγκας έκανε νόημα να σταματήσουν οι ιαχές και η χάβρα χαράς, πλησίασε τον νεαρό προγραμματιστή τους και τον ρώτησε:

«Ποιο θα είναι το όνομα του virus νεαρέ μου;»

«Corona – virus” !!! απάντησε εκείνος.

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ

Νικόλαος Γύζης: 'Η Αράχνη"                            Ξαπλωμένος στη μέση της σάλας, με τα χέρια σταυρωμένα στην κοιλιά, κοίταζε χωρίς λόγο το ταβάνι. Φορούσε το γαμπριάτικο κοστούμι του με τη λαμέ γραβάτα που είχε αγοράσει σε πολύ καλή τιμή. Έτυχε ο γάμος του να γίνει την περίοδο των εκπτώσεων και το εκμεταλλεύτηκε όσο δεν πήγαινε.  Μια γυναίκα είπε: τι όμορφος που είσαι σήμερα Αντώνη, η διπλανή της όμως δεν συμμερίσθηκε το αισθητικό της γούστο. Τα είχε τα χρονάκια του ο Αντώνης. Το δέρμα κουβαλούσε τη δική του ιστορία και την φώναζε, όπως και η κεφαλή του. Αντανακλούσε το φως των λαμπτήρων σαν φωτοστέφανο Αγίου.  Εκείνος δεν έδινε σημασία στις φιλοφρονήσεις των γυναικών και συνέχιζε να κοιτάζει το ταβάνι επίμονα, ώσπου η γυναίκα του τον σκούντηξε και του είπε με παράπονο: γιατί κοιτάς το ταβάνι Αντώνη μου; Απάντηση δεν πήρε.  Τώρα όλες οι γυναίκες στη σάλα σήκωσαν το κεφάλι ψηλά, για να πάρουν μόνες τους την απάντηση που δεν καταδεχόταν να δώσει ο Αντώνης.  Στο μέσον του ταβανιού, δίπλα από το γύψινο της λάμπας, μια αράχνη ύφαινε το πανί της αθόρυβα, προφανώς μέρες τώρα. Το εργόχειρο ήταν στα τελειώματα. Η μικρή ταραντούλα ξεκουραζόταν σε μια άκρη και καμάρωνε την παγίδα που σκάρωσε. Ιουυυυ Αντώνη μου, την αράχνη βλέπεις; τσίριξε η γυναίκα του, ύστερα έπιασε τον ανθοστάτη από το προσκεφάλι του, πάτησε πάνω στην κάσα και κατάστρεψε τη ματαιοδοξία της ταραντούλας./  Από την ανέκδοτη συλλογή διηγημάτων "Τα σοκολατάκια"