ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

Από παντού με κυνηγούν πευκοβελόνες

χύνεται η θάλασσα στο αριστερό μου αυτί

οι βάρκες αναποδογυρίζουνε φύκια

γίνονται βαριές, δυσκίνητες χελώνες

τρων τους κολυμβητές

με τις πολύχρωμες ομπρέλες

τρων τις καρέκλες των παράκτιων καφενείων

κανείς δεν φεύγει, όλοι μαγεμένοι

ακούν μια ορχήστρα που φλέγεται στον ουρανό

κάποιος περνάει με μια τάβλα λουκουμάδες

στον ουρανίσκο ανοίγει μια αρχαία πληγή

Ξάφνου διακρίνω τον Ελύτη σε μια ψάθα

να γράφει το όνομά του σ΄ένα όστρακο

και τον ζωγράφο Παραλή

να βγαίνει από τη θάλασσα

μαζί με κάτι γερασμένα πεύκα

κι έναν ένστολο άγιο στον ορίζοντα

να σημαδεύει έναν άσπρο καρχαρία

κι αναρωτιέμαι πάλι... αν τάχα τότε...

ίσως να μην ... και αν όμως ... τι ...

και γιατί ... 

Κατερίνα Καριζώνη

(Συλλογή Σκοτεινός Χρόνος, Εκδ. Καστανιώτη)