Δεν είναι γη αυτή που πατώ

Ουρανός πήλινος βασανίζει

Τις μαργαρίτες της Άνοιξης

Εκεί που ακούμπησα τις φτέρνες 

Μια τρύπα άνοιξε

Και χύθηκε το αίμα γαλάζιο

Ύστερα ήρθαν οι ζητιάνοι και οι πρόσφυγες

Με τα τενεκεδάκια τους

Οι πόρνες

Έβαψαν τα μάγουλά τους

Τίποτα δεν περίσσεψε για μένα

Μόνο κάτι ψιχία

Δακρύων

Για τα παιδιά.

Μάρτης 2016