ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΜΕΓ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ο Αντώνης από τότε που έπαθε το έμφραγμα, τα χρειάσθηκε, έκοψε το τσιγάρο, άρχισε δίαιτα και βάλθηκε να περπατήσει ολάκερη τη Σαλονίκη ακολουθώντας πιστά τις συμβουλές του γιατρού και τη  μουρμούρα της γυναίκας του που φοβήθηκε μη τον χάσει και χηρέψει. Φόρμες, αθλητικά παπούτσια αντίντας με αερόσολες για να απορροφά τους κραδασμούς του δρόμου, ένα πλαστικό μπουκαλάκι νερό και ακουστικά στ’ αφτιά, να χει συντροφιά στις περιπλανήσεις του στην πόλη. «Η ζωή είναι γλυκιά για να τη χαραμίζουμε σε μαλακίες» ήταν πλέον το σλόγκαν του, αυτός που τα καλά τα χρόνια άδειαζε τρία πακέτα μάλμπορο σε κάθε ολονύκτια συνεδρίαση της τοπικής του ΠΑΣΟΚ Αγίας Τριάδας για να αφομοιώσει τις προγραμματικές θέσεις του κόμματος και να ετοιμάσει την επίσκεψη του Αντρέα στην πόλη.

Αφού είχε μετρήσει όλες τις πλάκες της παραλιακής μέχρι τη Λεωφόρο Νίκης και όλα τα πεύκα στον Κέδρινο Λόφο, περιόρισε τη διαδρομή από το σπίτι του στη Μπιζανίου, στη Λεωφόρο Βασιλέως Γεωργίου, από εκεί στροφή δεξιά στην Παρασκευοπούλου και από την πεζογέφυρα του Μακεδονία Παλλάς, στον Κήπο της Άμμου, παραλία, μέχρι το Μέγαρο Μουσικής και ξανά πίσω ανάποδα. Αυτή η διαδρομή οριστικοποιήθηκε ως η χειμερινή διαδρομή. Η θερινή διαδρομή περιελάμβανε ατέλειωτα πήγαινε έλα από το εξοχικό του στα Αιγαιοπελαγίτικα, στο μπιτσόμπαρο του κάμπιγκ Ποσειδίου για ένα αναψυκτικό και ξανά πίσω.

Απόψε, μια νύχτα του Δεκέμβρη του 2013 ο Αντώνης επέστρεφε σπίτι του από τη χειμερινή διαδρομή. Είχε περάσει από τον Κήπο της Άμμου και βημάτιζε για την πεζογέφυρα. Μπροστά του το Μακεδονία Παλλάς στεκόταν ολοφώτιστος κυβιστικός όγκος και στα πόδια του η Λεωφόρος Μεγάλου Αλεξάνδρου ένα πολύχρωμο ποτάμι φώτων και φασαρίας. Ανηφόρησε με βήμα αργό στη γέφυρα. Δεν κυκλοφορούσε ψυχή αυτή την ώρα. Ένας άνδρας στεκόταν στην άκρη της γέφυρας και κοίταζε σκυφτός το ποτάμι των αυτοκινήτων από κάτω. Του φάνηκε ότι ρέμβαζε αλλά από μια ξαφνική κίνηση του αριστερού του ποδιού αναθεώρησε. Είχε καβαλικέψει το κάγκελο, πατώντας σταθερά με το δεξί του στη γέφυρα.

Τι πας να κάνεις; φώναξε με αγωνία επιταχύνοντας το βήμα του, σχεδόν τρέχοντας, Μη με πλησιάζεις, να μη σε νοιάζει, φρέναρε σε μια απόσταση δυο μέτρων από τον άνδρα.

Δεν είναι λογικό αυτό που πας να κάνεις, Πού ξέρεις εσύ τι είναι λογικό και τι δεν είναι, Υποθέτω ότι το να ζεις είναι πιο λογικό από το να μη ζεις, Κι εγώ λέω πιο λογικό είναι να μη ζείς από το να ζεις, Έτσι δεν βγάζουμε άκρη, Είδες που στα έλεγα, Γιατί θες να πεθάνεις; Γιατί δεν θέλω να ζω, Εγώ αν αποφάσιζα να πεθάνω θα έπεφτα από μια γέφυρα σε ένα ποτάμι, Το σκέφτηκα κι εγώ αλλά η γέφυρα του Αξιού είναι μακριά και δεν έχω λεφτά για το ταξί, Θες να σε πάω εγώ με το αμάξι μου; Όχι θα είναι κρύα τα νερά, άσε που μπορεί και να μην πνιγώ γιατί ξέρω κολύμπι, ενώ εδώ και να γλιτώσω από την πτώση όλο και κάποιο αυτοκίνητο θα με αποτελειώσει, Δεν έχεις άδικο άλλωστε όλοι τρέχουν τέτοια ώρα και φυσικά δεν περιμένουν να πέσει μπροστά τους ουρανοκατέβατος κάποιος άνθρωπος, Ναι έτσι είναι, άρα συμφωνούμε ότι αυτή η γέφυρα είναι το καλύτερο μέρος να πεθάνω, Δεν μπορώ να μην συμφωνήσω, Τελικά είσαι λογικός, Λογικά σκεπτόμενος γιατί δεν βάζεις και το δεξί πόδι στο κάγκελο; Είναι η επόμενη κίνησή μου, αλλά εγώ θα αποφασίσω πότε θα την κάνω και όχι εσύ, Κάνεις λάθος τώρα μπήκα  κι εγώ στο παιχνίδι, θα πρέπει να έχω λόγο πότε θα καβαλήσεις το κάγκελο, Γιατί να έχεις; Γιατί με καθυστερείς νυχτιάτικα από τον περίπατό μου, βγάλε και το δεξί πόδι στο κάγκελο, Όχι δεν το βγάζω ακόμη, περιμένω να περάσει το εξι για Καλαμαριά, Τα αστικά ποτέ δεν έρχονται στην ώρα τους και θα ανησυχεί η γυναίκα μου, Η δικιά  μου δεν ανησυχεί ξέρει ότι είμαι στο καφενείο, Πάντα οι γυναίκες ανησυχούν τα βράδια, εμείς οι άνδρες είμαστε αναίσθητοι, Οι αναίσθητοι δεν αυτοκτονούν, Άρα ούτε οι άνδρες αυτοκτονούν, Αν δεχτούμε τον συλλογισμό σου ότι όλοι οι άνδρες είναι αναίσθητοι, Εσύ δε είσαι;, Όχι, Κι εγώ κάποτε δεν ήμουν, Γιατί δεν αυτοκτόνησες, Γιατί δεν  μου  πέρασε από το μυαλό, Τώρα πέρασε απ΄το μυαλό σου; Τώρα το έχω ως ενδεχόμενο αφού είδα εσένα, Ήρθες στα λόγια μου, Τι θα κερδίσεις όμως άμα πέσεις; Τίποτα, θα βάψω τουλάχιστον την άσφαλτο κόκκινη, Και είναι αυτός τρόπος; Βρες μου εσύ έναν τρόπο φεύγοντας από τη ζωή  να βάψω κόκκινη τη Λεωφόρο, Να ρίξεις κόκκινη μπογιά από τη γέφυρα και να φύγεις με τη ζωή, Ζωή λένε τη γκόμενά μου και μένει στην Καλαμαριά, Έχεις και γκόμενα βλέπω, δυο γυναίκες τότε θα ανησυχούν, Καμμία δεν ανησυχεί, άμα πεθάνω τότε δυο γυναίκες ίσως δακρύσουν, για λίγο όμως,  Δυστυχώς αυτός είναι ο κανόνας.

Ο άνδρας κατέβασε το αριστερό του πόδι από το κάγκελο.

Γιατί το κατέβασες; Μούδιασε, Και τι σε πειράζει αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνεις, Θέλω να αισθάνομαι όλα τα μέλη μου όταν θα πεθαίνω. Αν θα προλάβεις να αισθανθείς, Τουλάχιστον για λίγο θα αισθανθώ να πετάω, Από πολυκατοικία θα είχες περισσότερο χρόνο μπροστά σου να αισθανθείς πουλί προτού τσακιστείς στο πεζοδρόμιο, Δεν θάθελα  να λερώσω το πεζοδρόμιο, Στη λεωφόρο όμως μπορεί να ανοίξει λακκούβα  η κεφάλα σου, Δε βαριέσαι όλοι οι δρόμοι έχουν λακκούβες, μια παραπάνω δεν βλάπτει, Σκέφτηκες όμως ότι μπορεί να σκοτωθεί και κάποιος άλλος άνθρωπος που δεν φταίει σε τίποτα; Παράπλευρες απώλειες μιας μάχης, Είναι μάχη ο θάνατος; Ίδια με αυτή της  ζωής, Κι αν νικήσεις  σ’ αυτή τη μάχη; Το αποκλείω γι αυτό την επέλεξα, Εγώ την κέρδισα μια φορά γιατί ήθελα  να ζήσω, Νομίζεις ότι κέρδισες, απλά η γυναίκα σου που δεν ήθελε να πεθάνεις σε έτρεξε στους γιατρούς  και έτυχε εκείνη τη στιγμή ο θάνατος να είναι κάπου αλλού απασχολημένος, Γιατί να μην είναι και σήμερα απασχολημένος; Γιατί όταν ακούσει γδούπο στην άσφαλτο παρατάει όλες τις δουλειές του και τρέχει αμέσως, ααα βλέπω έρχεται το έξι για Καλαμαριά !!

Μια λάμψη άστραψε στα μάτια του άνδρα μέσα στη νύχτα. Δρασκέλισε αργά με τα δυο του πόδια το κάγκελο, αιωρήθηκε για λίγο στη γέφυρα και ύστερα αφέθηκε με τα χέρια ανοιχτά στο κενό της λεωφόρου, ανάλαφρος σαν πουλί  μπροστά στα μάτια του Αντώνη.

Ο θάνατος, που εκείνη τη στιγμή ήταν απασχολημένος σε ένα τροχαίο στην επαρχιακή οδό Θεσσαλονίκης-Μουδανιών, δεν άκουσε κανέναν γδούπο στην άσφαλτο και ο άνδρας βρέθηκε χωρίς εισιτήριο να ταξιδεύει για Καλαμαριά. Δεν παρατάει εύκολα τις δουλειές του για ένα απλό σκίσιμο φυσούνας αστικού λεωφορείου.

* * * * * * *

Πνευματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα με την με αριθμό 76/2015 Πράξη του Συμβολαιογράφου Κασσάνδρας Βασιλείου-Αλέξανδρου Μανώλα