Ξέχασα να γράφω
μόνο πίνω σκέψεις 
χνηλατώ στ΄αποκαϊδια
του σταχτοδοχείου
τη νεκρή μάνα μου

Τα φεγγάρια έλεγες
είναι για τους ρομαντικούς
κι εγώ
έχω ξεπεζέψει
από το φεγγάρι μου
πατώ στις λάσπες
αισθάνομαι την υγρασία σου
καθώς η βροχή
υγραίνει τη θάλασσα
και τη ρυτιδιάζει

Η ζωή βαραίνει το μολύβι 
μολύβι οι λέξεις
όσες καλημέρες κι αν ανταλλάξουμε
το πρωί
δεν θα ναι ίδια τα μάτια σου
ίσως χαμογελάσεις
με μια γουλιά εσπρέσσο
αλλά ως εκεί

Δεν φταίω θα μου πεις
που ξεράθηκε ο βασιλικός
ήταν που δεν είχα
άνθρωπο
να αφήσω στο πόδι μου
να ξέρει από αρώματα
όσο εσύ έλειπες


Χ.Λ Αυγουστος 2013