Με στίχους μου δεμένους στο κατάρτι
και τ όνομά σου κεντημένο στα πανιά
τα χείλη σου να σημαδεύουνε στο χάρτη
τον ήλιο που ματώνει την καρδιά
Διώξε το σύννεφο που έβρεξε βροχή
βάλε το φόρεμα που αγόρασες στο Πόρτο
τα σκουλαρίκια σου κυκλώνουν την ελπίδα
και το κραγιόν σου κοκκινίζει την αυγή
Θα τραγουδήσω το τραγούδι που αγαπούσες
και θα πλαγιάσω σε σκοτεινή ακτή
τα παραμύθια που από μικρή μισούσες
θα τα καρφώσω στης πλώρης τη γραμμή
Θ΄αλλάξω ρούχα και θα βάλω τα καλά μου
την Κυριακή θα κάνω δώρο στα παιδιά
κι οταν σε νοιώσω να χαϊδεύεις τα μαλιά μου
θα σαι φτερούγα στου πελάγου τ ανοιχτά
Διώξε το σύννεφο που έβρεξε βροχή
βάλε το φόρεμα που αγόρασες στο Πόρτο
τα παραμύθια που από μικρή μισούσες
τα χω σκοτώσει στης πλώρης τη γραμμή.
Υπέροχο, υπέροχο, υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ αυτό το φόρεμα από το Πόρτο!
Καλό βραδάκι!
υ.γ. Σου πάει και το μπλε εδώ, μου αρέσει αυτήν η αλλαγή.
Καλησπέρα καναρινένια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ελλειπα από την blogοσφαιρα. Μου έλλειψε η γειτονιά. Χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω. Χρειαζόμουν μια ανανέωση :-)