ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ

την ώρα που διαγράφει τη μικρή πύρινη τροχιά της η πυγολαμπίδα
κι αναπαύεται το τριζόνι στα μαλακά μαξιλάρια της νύχτας
αντιλαμβάνομαι την φευγαλέα στίξη στο χαρτί που κιτρίνισε
κάτω από την λάμπα εφηβικών ονειρώξεων
στο κατώφλι του λασπωμένου δρόμου της γειτονιάς μου

βυθισμενη η γειτονιά στην άκρη του κόσμου
σαν σε σχοινί ακροβάτη δίχως το δίχτυ του
ψιθυρίζει πίσω απ τα κίτρινα παράθυρα των σπιτιών με τις ταράστες
λόγια έρωτα ανάκατα με τηλεοπτικές κραυγές και φωνές μωρών
που βιάζονται ναφήσουν το ζεστό βυζί
και να σκαρφαλώσουν στις αντένες του τσιμεντένιου ουρανού
ανυποψίαστα
πρόθυμα να ερωτευθούν και να πεθάνουν για το γκρίζο που κληρονόμησαν

βυθισμένη η γειτονιά στα παζάρια του κόσμου και τις αγορές
κοιμάται
με ένα τρέμουλο στα μάτια και την καρδιά
με έναν φόβο για τα παιδιά που θα γίνουνε άνδρες.